Dit is deel 57 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

2013 - 2015

Bij Kamerlid Ton Elias, de voorzitter van de onderzoekscommissie die zes mislukte overheidsprojecten doorlicht, staat het onderwerp 'corruptie' op de agenda. Al bij de eerste vergadering in januari 2013 kaart hij het aan. Één lid van de klankbordgroep van experts geeft tegengas. Dat lid ben ik.

Natuurlijk is er corruptie en ik weet uit mijn UWV-ervaringen dat het geen randverschijnsel is. Maar ik vrees voor oppervlakkigheid. Ik zie corruptie als schuim op de golven van permanent falen. Corruptie is geen oorzaak maar een gevolg van wantoestanden bij de overheid: ontbrekende transparantie, krankzinnige Europese aanbestedingsregels, harde data waarop wetten ingaan die de Capgemini's en IBM's in staat stellen om de overheid te gijzelen. Misschien wel de grootste faalfactor is de constructie waarbij Den Haag geld voor een project uitdeelt aan overheidsorganisaties en wanneer het misgaat nog meer geld. Bijna alle faalprojecten die de commissie doorlicht zijn  dergelijke 'suikeroomprojecten'. Gratis Haags geld is de grootste voorspeller voor falen van een automatiseringsproject. Dít soort zaken moet worden gerapporteerd en aangepakt. Corruptie en zelfverrijking worden dan en passant tegengegaan.

Het laatste conceptrapport dat krijg is geen analytisch hoogstandje, maar zeker niet het gênante oppervlakkige werkstuk waarvoor ik vooraf was gewaarschuwd. Ik constateer tevreden dat ik mijn input voldoende terugzie. Voordat Elias en co. met hun eindrapport komen, staat er nog één ding op de agenda: hoorzittingen. Die hoorzittingen zijn inhoudelijk nauwelijks van belang, maar ze genereren publiciteit en bieden de collega-Kamerleden van Ton Elias de enige kans om te shinen.

Dit is een goed moment om alsnog de corruptiegevallen die ik ken in beeld te brengen. Op 13 september 2013 schrijf ik Elias persoonlijk een memorandum waarin ik mijn waarnemingen en ervaringen met hem deel. Elias belt, zegt dat hij de informatie zeer serieus neemt en vraagt om discretie.

*Als sterke eurolanden de euro verlaten, dan blijft er in wezen een zeuro over. *

Sinds 1971 zijn de remmen eigenlijk losgegaan. Nixon sloot het goudloket en de derde en laatste levensfase van ons monetaire systeem is toen in gang gezet. Velen zullen zich daar wat minder bewust van zijn, maar 2008 ligt wel vers in het geheugen. Sinds de kredietcrisis (handig omgedoopt tot the Global Financial Crisis om zo de connotatie met krediet los te weken) hebben centrale banken de printers flink brrrr brrrr brrrr laten doen. Dit heeft tot een grotere vermogensongelijkheid geleid; een groot gedeelte van de bevolking heeft niet kunnen profiteren van de (perverse) effecten van bovengenoemd beleid. Nu het monetaire beleid versterkt wordt door het fiscale beleid, is het wellicht tijd om dat gedeelte van het volk in ieder geval in staat te stellen om zichzelf te beschermen via de aanschaf van een huis met een hypotheek.

Noem het een take. Noemt het een sentiment. Noem het een luie knip en plak uit de mail. Niet per se onze mening. Wel een fair standpunt.

We kunnen nu, nu bij schrijven dezes Biden op de drempel van het Witte Huis staat, toch wel vaststellen dat Donald Trump een ‘niks-aan-de-hand’ president was. Want hoewel menigeen rond 2016 riep dat de verkiezing van Trump het einde van de wereld zou betekenen, blijkt niets van alle voorgespiegelde ellende bewaarheid te zijn geworden. De man is geen moment in de buurt geweest van de zogenaamde ‘rode knop’. Sterker, hij is in tegenstelling tot vele van zijn voorgangers geeneens een oorlog begonnen. Zelfs niet toen de situatie met Iran uit de hand dreigde te lopen. Menig ‘havik’ om hem heen riep op tot het aanvallen van het land, maar Trump gaf geen krimp. Daarentegen kwam er een (soort van) toenadering tot Noord-Korea. En werden er rond Israel diverse vredesverdragen gesloten. 

Ook van de muur tussen de VS en Mexico kwam het niet. De reden lijkt duidelijk: het had geen hoge prioriteit voor Trump. Het had een leuk effect bij de verkiezingen, maar eenmaal aan de macht interesseerde die muur Trump niks meer. Intussen stelde hij – vanuit het oogpunt van de VS gezien – redelijke eisen aan Europa en China. De bijdrage aan defensie mocht wel wat hoger in Europa. En China mocht zich wel een wat meer openstellen voor concurrentie.

Kortom: niks aan de hand. En dat vier jaar lang.

Gedurende die vier jaren deden de media echter voortdurend voorkomen als zou er een krankzinnige aan de macht zijn in de VS. Het zou de allerslechtste president in de geschiedenis van de VS zijn. Nog erger dan de lieden die tijdens de Vietnamoorlog aan de macht waren, erger dan de man die na 2001 op valse gronden een oorlog in het Midden-Oosten begon en erger dan de personen die in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw vreselijk hebben huisgehouden in Zuid- en Midden-Amerika.

Hoe is het mogelijk dat Trump zo’n slechte PR had? Natuurlijk je kunt altijd wijzen naar bepaalde grove karaktertrekken van de man. Maar is het verholen afgeluisterde ‘grab ‘m by the pussy’ nu werkelijk zoveel stuitender dan de Lewinsky-affaire die de altijd populair gebleven Clinton heeft meegemaakt? Heeft ie er nu werkelijk voortdurend blijk van gegeven een (verkapte) racist te zijn? Het is toch allemaal spijkers op laag water zoeken geweest op deze punten. 

Een mogelijke verklaring is het feit dat ie Obama heeft opgevolgd. En Obama was nu eenmaal een heilige. Ook die is geen oorlog begonnen. En natuurlijk was hij de man van de ‘hope’. Het contrast met zijn voorganger was dus groot. Maar in vergelijking met al die andere presidenten kan toch niet worden gesteld dat Trump zo ontzettend veel slechter was dan de hele wereld nu doet voorkomen?

Dit is deel 56 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

2012 - 2013

Het besluit van de Kamer om onderzoek te doen naar mislukte automatiseringsprojecten is een enorme opsteker. Dat ik daaraan als expert mag bijdragen is een eer. Ik merk dat ik voor de pers talking head nummer 1 ben geworden, ook over andere faaldossiers dan die van het UWV. De door mij gewaardeerde faalexpert professor Verhoef is tot mijn verbazing opeens nergens meer te bekennen. Juist nu er eindelijk belangstelling is voor massale geldverspilling hoop ik op meer mensen die zich uitspreken. Dat gebeurt niet.

De 'tijdelijke commissie ICT' krijgt als voorzitter VVD-kamerlid Ton Elias en bestaat verder uit backbenchers van CDA, PvdA, D66, SP en PVV. In de voorbereiding heb ik op verzoek een 'zienswijze' opgesteld. Ik schrijf een uitgebreide analyse en vat het slagveld samen in een rampenmatrix. Het is belangrijk dat de commissie een representatieve set faalprojecten selecteert.

In de aanloop naar de aftrap van het commissiewerk in januari 2013 krijg ik diverse demotiverende boodschappen. De eerste komt van een bevriende topambtenaar van Algemene Zaken ('Ruttes ministerie'). Tijdens een lunch hoor ik dat het niveau van parlementaire onderzoeksrapporten doorgaans beroerd is. De implicatie is dat ik mijn tijd verspil en dat het komende onderzoek geen verschil gaat maken. De tweede domper komt van Kamerlid Pieter Omtzigt, die ik ken van mijn succesvolle lobbywerk. Als ik hem in de Kamer tegenkom zegt hij bijna in het voorbijgaan dat met een voorzitter als Ton Elias het komende onderzoek weinig zal gaan opleveren.

Ik spreek ook een topman van de Belastingdienst. Hans Blokpoel kan haarfijn en uit eigen waarneming uitleggen hoe, zoals hij dat uitdrukt, de overheid en de grote softwarebedrijven elkaar gijzelen. Het is precies wat ik bij het UWV en elders zie: de grote softwarebedrijven schudden de overheid uit, maar de meeste (IBM is een uitzondering) houden er onderaan de streep weinig aan over. Iedereen verliest. Als er maar één ambtenaar bereid is om dit uit te leggen! Helaas is die bereidheid er niet en ik begrijp wat niet wordt gezegd: discretie is onderdeel van die wederzijdse gijzeling. Het is even begrijpelijk als triest, maar ik besluit om de Kamercommissie extra goed te informeren, desnoods in mijn eentje. Ik ben niet gegijzeld, financieel onafhankelijk, niet chantabel en voldoende insider.

Is het een keer niet de Schuld van GeenStijl

Door de Covid-19 fallout zullen vele economieën in zwaar weer geraken en 150 miljoen mensen in armoede doen belanden (in 2021), aldus de Wereldbank. Volgens de Wereldbank zitten nu al 73 ontwikkelingslanden in betalingsproblemen, of zijn ze hard op weg die status te bereiken. Al in 2019 was de helft van alle ontwikkelingslanden onder deze noemer te scharen. Nu Covid-19 een tweede lockdown heeft afgedwongen, zal de situatie alleen nog maar verder verslechteren.

Nu kan de lezer denken dat dit een ver-van-mijn-bed-show is, maar dat is helaas niet het geval. De hoofdeconome van de Wereldbank, Carmen Reinhart, stelt dat schuldeisers de schulden van deze landen voor een groot deel moeten kwijtschelden. Hoe eerder dit gebeurt hoe beter. Maar deze schuldeisers, dat zijn wij!

De reden dat snelheid is geboden, is dat een land dat in schuldproblemen komt, vaak in een langgerekte neerwaartse spiraal belandt. De schuldeisers leggen steeds meer druk op de bedrijven en regering in kwestie waardoor het beleid van voornoemde partijen alleen nog maar gericht is op dit probleem. Andere beleidsmogelijkheden die bedrijven en het land op de lange termijn zouden kunnen doen herstellen, die krijgen de kans niet.

Dit is deel 55 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

2011 - 2013

Al voordat wij eind 2011 de strijdbijl met het UWV begraven, ben ik een nieuwe weg ingeslagen. Mijn aandacht verschuift van het UWV naar de epidemie van automatiseringsdrama's bij de hele overheid. Die zijn niet te missen, maar er wordt nauwelijks over geschreven. Het UWV mag groot en meeslepend zijn, maar staat niet op zichzelf.

Wat sterk bijdraagt, is wat ik in 2010 aantref bij een ander groot overheidsproject: de modernisering van de bevolkingsadministratie. Ik zie daar veertig automatiseerders in een jaar lang vrijwel niets produceren, zelfs geen ontwerpen. Het project is nog geen 40 miljoen groot (het zal 105 miljoen worden) maar falen is nagenoeg gegarandeerd. En waar het UWV nog een nieuw systeem bouwde wordt er hier een oud, bestaand systeem herbouwd. Zelfs dat kan onze overheid niet meer. Het is deprimerend.

Er is tot 2012 maar één gezaghebbende stem die misstanden aan de kaak stelt in de pers. Professor Chris Verhoef heeft in de journalistieke diversiteitsklappers rolodexen het rijk alleen; zijn elektronische ego wall getuigt ervan. Verhoef zorgt ervoor dat overheidsfalen zowel een gezicht krijgt als een schadebedrag. Dat bedrag zit ergens tussen de vier en vijf miljard euro per jaar. Zelfs voor mij is dat een ongeloofwaardig hoge schatting, maar Verhoef heeft het alleen over projecten. Neem je ook zombiesystemen als werk.nl, die het officieel doen maar nauwelijks in de lucht te houden zijn, dan is vijf miljard per jaar een heel bescheiden schatting. Neem je de helft van die vijf miljard als vermijdbaar (automatisering is moeilijk, ook buiten de overheid) dan tikken we als Nederlanders jaarlijks pakweg 150 euro af aan verspild belastinggeld.

Ik ga Verhoefs miljarden niet tegenspreken, maar mijn activiteiten zijn ook grotendeels (niet helemaal) 'ondergronds' geweest. Ondertussen spreek ik geregeld met journalisten. Met een ervan, Jan Tromp, heb ik een uitgebreid achtergrondgesprek. Hij vraagt of hij er een interview van mag brouwen. Ik ga akkoord. Op zaterdag 15 oktober 2011 staat het in de Volkskrant. 'Bij de overheid zitten ict-kneuzen' is de kop. Het leidt tot bescheiden ophef en tot een tweede naam in de rolodexen.

GeenStijl doet een RefDagje

Vandaag, 1 november, is GeenStijl al weer twee jaar onafhankelijk van TMG/Mediahuis. Het kleinste online uitgeverijtje met het grootste bereik, verhoudingsgewijs.

Van corporate...
In die twee jaar hebben we geleerd dat een miljoenmiljard mensen bereid zijn om GeenStijl te steunen met een lidmaatschap en/of donaties. We leerden ook dat de zogenaamde inventory van de website veel beter en dus lucratiever vermarkt kon worden dan onder TMG-beheer gebeurde, waarbij we natuurlijk ook altijd de gevoelige lijn tussen commercie en irritatie in de gaten moeten houden - ook om redactionele onafhankelijkheid nadrukkelijk te scheiden van commerciële uitingen. Het is een eeuwige strijd: als het aan de Paarse Broeken zou liggen, eindigde ieder topic met 'P.S. Koop een koe, koop krasloten, koop dit boek via Bol & vul ook nog ff een Totoformulier in'. En als het aan de redactie zou liggen, hadden we 500.000 abonnees en zouden we GS volledig advertentievrij en niet 100, maar 110 procent onafhankelijk maken. Maar met z'n allen houden we het gaande.

...via een beetje weemoed...
Toch denken we soms met weemoed terug aan ons corporate luizenleven van weleer. Enerzijds hielden we de middelvingers lekker omhoog naar de bureaucratie van de Basisweg, anderzijds is het ook tamelijk onbetaalbaar om declaraties in een onzichtbare machine te uploaden en gewoon uitbetaald te krijgen. Om te roepen 'We moeten nieuwe laptops! En een dikkere TV! En een PS4!', en twee dagen later een stapel glimmend nieuw speelgoed op de bureaux aan te treffen. Of om een juridische dreigfax met een dagvaarding van een stuk ongebalkt tuig dat Naam & Toenaam van de frontpage wil tot een vliegtuigje te vouwen, naar het Zwarte Kippenhok te gooien en 'Dat lossen jullie wel ff op hè?' er achteraan te roepen. Mooi was die tijd.

...door pieken en dalen...
Want solozeilen is alles zelf doen, en 2020 wordt nogal getekend door chaos & gedoe. Het vertrek van Von Loghausen en zijn stijlloze code-DNA is een verlies. De morele kolonisatie van het internet door woke diversiteitsdrammers bij Google & Facebook, en de daaruit volgende erosie van vrijheid, zet in volle hevigheid door (gesteund door de MSM, de volstrekt niet opiniërende NOS, of politieke partijen die de hele dag 'beïnvloeding!' en 'fake news!' gillen over meningen die hen niet aan staan). Ook de 'kleine dingen' zijn ontelbaar, zoals het maandenlang principieel (maar wel succesvol) strijden om onze Stijlloze App (iOS, Android) bij Apple terug in de schappen te krijgen, waar ie zoals u weet werd geweigerd op grond van muggenziftend moralisme over BLM, LHBTI en natuurlijk die ene pandemie, die dodelijker lijkt voor vrije geesten dan voor gezonde lichamen. 

...naar nieuwe dingessen...
Er gaan ook dingen goed. We blazen steeds meer nieuw leven in de oude titel NieuwNieuws.nl. Op YouTube groeiden we met troetel/treitertukker Dennis Schouten in geen tijd naar 108.000+ abonnees, online bouwen we aan een frisblauwe website waar jong journalistiek talent de wereld vanuit een internetperspectief bekijkt & beschrijft zonder de knellende tweedjas van de pijprokersmedia. Soms moet je lolberichten gewoon niet doodchecken - de Mediasaurus Lexusnexus is al groot genoeg in Dit Land.

...tussen principe en commercie...
Desaniettemin wordt het vrije internet steeds kleiner en krapper voor de satire en stijlvormen van een tegengeluid, mede door dat allesverziekende Chinese vleermuisvirus, dat de meningen historisch verdeelt en de gemoederen ongekend verhit. Op GSHQ lopen de opvattingen over aanpak en actie uiteen van strengere lockdown tot inzetten op groepsimmuniteit, en moeten we nou echt iedere dag die nietszeggende RIVM-scorebordjournalistiek knippen en plakken, of kun je uit die statistieken wel degelijk correcte conclusies trekken? Je zou ons bijna een echte afspiegeling van de samenleving kunnen noemen. Ondertussen wel lekker linken naar die smoelbeschermers, of design-kapjes in de eigen shop slingeren, want waar de ene helft van Dit Land schampert over stomme stoplapjes, kan de andere helft niet wachten op een draagplicht.

...maar samen met het roze leger...
Ja, óók onder de reaguurders, bleek uit een stijlloze poll*. Niet eerder zagen we op een maatschappelijk debat zo'n grote verdeeldheid onder de reaguurders. Realisme en gezond verstand blijken eens te meer Ook Maar Gewoon Een Mening. Als op een halfvol waterbed van emoties golven de opvattingen van volksgezondheid tot economisch belang en van eigen vrijheid & verantwoordelijkheid tot collectieve verontwaardiging over de vliegreisjes van Koning Willy of de spoedwetwaanzin van Hugo de Schoenen.

...we live to write another day..
Ondertussen mag het roze speedbootje geen water maken en willen we wendbaar blijven tussen de Belgische olietankers vol gesubsidieerde drukinkt en de huidskleur- en klimaatpropaganda wapperende windmolens van de staatsomroepen. Dus sja, wij tikten afgelopen jaar wellicht wat vaker lui een berichtje over, omdat de slots nou eenmaal gevuld moeten worden maar verdomd als het niet waar is: niet één keer hebben we d'r eentje gemist in de afgelopen twee jaar.

Want we zijn hier voor jullie. We zijn hier dankzij jullie. So here’s to you, lieve reaguurders, omdat jullie bleven. Een warm welkom, aan wie er sindsdien bij kwam. Tot ziens, aan wie vertrok. We deskten soms wat head om de knullige, lullige of volslagen debiele manier waarop sommigen met slaande deuren afscheid namen (of met een moderatie-trap na moesten vertrekken). Maar we zijn niet om te kopen, laten ons niet corrumperen en we groeien gewoon gestaag door. En volgend jaar wordt GeenStijl misschien wel achttien, maar zeker niet volwassen.

...als u het wil...
Open kaart en bedelen om taart: Vandaag vragen we maar één ding: word Erelid van GeenStijl of pomp wat lucht in de roze rubberboot.

..en de profeet het permitteert...
Vandaag gaan we wel wat topicslots skippen. Wij zijn er ff niet. Deze zondag is onze Onafhankelijkheidsdag, en slapen we fuck you zomaar eindeloos uit. Weet je meteen weer wat je mist. 

Maandagochtend middernacht gaat het Stamcafé terug open, dinsdagavond vanaf 21:00 uur zijn we de hele nacht live, met Hans Teeuwen en Roderick Veelo en Theodor Holman en Geerten Waling en Pieter Omtzigt en Joe Biden en Donald Trump en de hele redactie plus productiecrew, voor Chips. Nuts. Beer. And US2020. Want we zijn er nog steeds en we gaan niet meer weg. Een beetje griep houdt ons niet tegen, de Culturele Inclusitie heeft geen morele macht over ons, dictator Erdogan en zijn "islamisme" kan ons al helemaal de bout hachelen, en die prutsprofeet van 'm kan ook de pot op. En dat vinden jullie van Het Roze Leger ook. 

Hup vrijheid. Alleen samen, u weet zelf.

GELDBLOG goes digitale knaken

De wereld staat door Covid-19 op zijn kop; centrale banken lijken op volle snelheid (digitaal) geld te printen, overheden schrijven het ene hulppakket na het andere uit om de snel naderende economische depressie te verzachten dan wel te verbloemen. In deze context worden goud en bitcoin vaak genoemd. Daarbij is er de afgelopen maanden steeds meer nieuws over centrale banken die een digitale munt willen invoeren. Allemaal interessante onderwerpen waar zowat eindeloos over geschreven kan worden. Gezien de lengte van deze column beperkt moet blijven, zal ik meer een korte beschrijving geven van de meest relevante zaken met betrekking  tot deze ontwikkelingen. Dus lezers die een (ver-)koopadvies voor bitcoin (met foto van Jort Kelder) verwachten, zullen teleurgesteld worden. Echter, er zullen genoeg ingrediënten aanwezig zijn voor een levendige discussie in de reactie sectie. 

Er zijn heel wat verschillende definities voor geld, wat een discussie over het onderwerp er niet makkelijker op maakt. In het algemeen wordt van geld verwacht dat het in ieder geval deze drie basisfuncties heeft: ruilmiddel, rekeneenheid en oppotmiddel. Met de euro kun je spullen kopen (ruilmiddel; je ruilt euro’s om voor goederen of diensten), je kan met de euro rekenen (rekeneenheid; prijzen bepalen en vergelijken van diensten en goederen) en je kan in euro’s sparen (oppotmiddel; je bewaart huidig inkomen/vermogen voor toekomstige uitgaven).  

Goud (ik ga hier uit van fysiek goud) en bitcoin (er zijn natuurlijk vele cryptomunten; ik vat deze nu oneerbiedig onder de noemer bitcoin samen) hebben geen perfecte score op deze drie functies. Zo is bitcoin erg volatiel, waardoor het niet helemaal geschikt is als oppotmiddel. Ook wat betreft het functioneren als ruilmiddel, is het verre van perfect gezien veel mensen en bedrijven geen bitcoin accepteren. Dit geldt ook voor goud, volatiel (niet zoveel als bitcoin) en beetje moeilijk in het ruilen.

Kinderwens. Ons probleem?

Beste Geenstijl,

Al vele jaren lees ik met veel plezier jullie roze blog. Jullie geven een onafhankelijk geluid, wat hard nodig is in de samenleving. Hierbij stuur ik jullie graag een stukje over waarom vrouwen in Nederland achterblijven t.o.v. de mannen, wat tegelijk de hypocrisie binnen een "progressieve" en "diverse" universiteit in Noord-Nederland blootlegt. Ik begrijp dat jullie zeer veel van deze bijdragen ontvangen, maar ik hoop dat jullie het een interessant stukje vinden en het willen plaatsen. Op de Nederlandse universiteiten is GeenStijl verboden literatuur. Vandaar dat ik dit jullie in eerste instantie anoniem stuur.

Vriendelijke groeten,
Een Onafhankelijke Academica

Nederland is voor vrouwen deeltijdland. Bijna alle vrouwen met kinderen werken veel minder dan hun deelgenoten in het buitenland. Het is hier toch een geëmancipeerd en progressief land? Waarom hebben vrouwen dan nog steeds bovengemiddeld vaak de zorgtaken met lagere salarissen? Ik heb dit nooit gesnapt. Tot ik als jonge vrouw bij een ‘progressieve’ Nederlandse universiteit aangesteld werd.

Bij de salarisonderhandelingen gaat het al mis - als vrouw word je met gelijke achtergrond lager ingeschaald dan je mannelijke collega's. Dat kan nog aan onderhandelingservaring liggen. Maar er liggen grotere problemen op de loer. 

Een zwangerschap wordt als probleem ervaren. Mij werd anno 2019 verteld dat ik salaris bleef kosten voor de werkgever tijdens mijn verlof, en dat ik daarom maar blij moest zijn dat het er überhaupt was. Dit, terwijl het verlof al jaren door de UWV wordt bekostigd. Ik moest zelf regelen hoe ik al mijn taken alsnog, ondanks verlof, kon bolwerken, ik had immers het probleem veroorzaakt. Een diep treurige houding, maar ook hier kan het nog aan mijn werkgever liggen, die met zijn hoofd in de vorige eeuw zit.

Tegelijkertijd werkt je lijf als zwangere vrouw overtoeren. Er wordt een nieuw leven gebouwd en dat kost ontzettend veel energie. Je wil misschien klagen over de absurde situatie, maar energie om een conflict aan te gaan is er niet. Het is is makkelijker om maar door te werken, in mijn geval tot diep in het verlof, tot een week voor mijn uitgerekende datum. Nogmaals, het kan aan de werkgever liggen. Maar over de hele linie worden vrouwen over druk gezet om de planning er in te houden, een vooral niet te lastig te zijn. Jouw kinderwens, jouw probleem, niet ons probleem.

Dit is begin van de Zweifrontenkrieg, een oorlog die je aan twee fronten uit moet vechten. Elke generaal en historicus zal je vertellen: er zijn nooit genoeg middelen, nooit genoeg tijd. Die ga je verliezen.

Dit is deel 54 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

2012

We zijn na tweeënhalf jaar weer aan het werk voor het UWV, in dezelfde gebouwen, maar in een totaal andere wereld. Het rode UWV WERKbedrijf is ruim drie jaar na te zijn opgeslokt door het blauwe uitkeringen-UWV nog steeds een losstaande club. Behalve kantoorgebouwen delen de twee UWV's een Raad van Bestuur, anderhalf duizend niet-programmerende automatiseerders in de automatiseringsdivisie en het bekende clubje belastinggeld vretende leveranciers: Capgemini, CGI en IBM.

Collega Marjan en ik zijn binnengehaald omdat werk.nl, het kernsysteem van UWV WERKbedrijf, werkzoekenden niet koppelt aan passende vacatures. Wij weten van tien jaar terug hoe werk.nl in elkaar zit en waarom het koppelen van mensen aan werk toen al niet werkte. Veel van wat er vanouds misging – en niemand boeide – had te maken met verkeerde stuurdata. Zo was werk.nl niet bestand tegen postbusadressen. Als de gemeente Amsterdam een vacature op werk.nl plaatste met adres 'Postbus 202, 1000 AE AMSTERDAM', dan kreeg zelfs de werkzoekende om de hoek deze niet te zien. Werk.nl bleek geen woon-werk afstand te kunnen bepalen wanneer er een postbus in het spel was. Alleen het oplossen van dit postbussenprobleem leverde de voorganger van UWV WERKbedrijf al enkele miljoenen euro's per jaar op. Werk.nl-baas Solke Munneke hoopt nu dat wij dergelijke kunstjes gaan herhalen en zodoende werk.nl uit de pers te krijgen. 

Wat ons helaas is ontgaan is dat werk.nl na de overname door het UWV compleet is herbouwd door UWV-huisleverancier CGI (bekend van). Gek is dat niet voor een systeem dat dateert van eind jaren '90. Maar nu wordt het twijfelachtig of we nog iets hebben aan onze kennis van destijds. We horen ook dat het UWV af wil van het klassieke matchen van werk.nl. Het motto van het nieuwe werk.nl is 'Zoeken en Vinden'. Werk.nl 2.0 moet werkzoekenden en werkgevers activeren om naar elkaar op zoek te gaan. Natuurlijk is het een methode om van het niet werkende geautomatiseerde matchen af te komen, maar voor het openstellen van de data is natuurlijk ook veel te zeggen. "We willen het Google van de Nederlandse arbeidsmarkt worden", zo horen wij.

Hoe het "Wij Worden Google" uitpakt horen we al snel. De nieuwe bestuursvoorzitter Bruins wenst een demo van het nieuwe werk.nl. Bruins vertelt graag dat hij in zijn studietijd heeft bijverdiend als ober en zoekt nu naar een vacatures voor obers in de buurt van Den Haag. Werk.nl biedt hem stapels vacatures aan, maar er zit er geen bij die ook maar lijkt op een baan als ober. Onderzoek wijst uit dat de software ervan is uitgegaan dat Bruins een typefout heeft gemaakt en niet 'ober' maar 'over' heeft bedoeld. Wat werk.nl de UWV-bestuursvoorzitter voorschotelt zijn alle vacatures waarin het woord 'over' in de vacaturetekst voorkomt. Iedereen die wel eens met Google iets heeft opgezocht, weet dat Google een zoekopdracht niet aanpast zonder dat te melden, maar dit is de overheid.