Geenstijl

Noem het een take. Noemt het een sentiment. Noem het een luie knip en plak uit de mail. Niet per se onze mening. Wel een fair standpunt.

We kunnen nu, nu bij schrijven dezes Biden op de drempel van het Witte Huis staat, toch wel vaststellen dat Donald Trump een ‘niks-aan-de-hand’ president was. Want hoewel menigeen rond 2016 riep dat de verkiezing van Trump het einde van de wereld zou betekenen, blijkt niets van alle voorgespiegelde ellende bewaarheid te zijn geworden. De man is geen moment in de buurt geweest van de zogenaamde ‘rode knop’. Sterker, hij is in tegenstelling tot vele van zijn voorgangers geeneens een oorlog begonnen. Zelfs niet toen de situatie met Iran uit de hand dreigde te lopen. Menig ‘havik’ om hem heen riep op tot het aanvallen van het land, maar Trump gaf geen krimp. Daarentegen kwam er een (soort van) toenadering tot Noord-Korea. En werden er rond Israel diverse vredesverdragen gesloten. 

Ook van de muur tussen de VS en Mexico kwam het niet. De reden lijkt duidelijk: het had geen hoge prioriteit voor Trump. Het had een leuk effect bij de verkiezingen, maar eenmaal aan de macht interesseerde die muur Trump niks meer. Intussen stelde hij – vanuit het oogpunt van de VS gezien – redelijke eisen aan Europa en China. De bijdrage aan defensie mocht wel wat hoger in Europa. En China mocht zich wel een wat meer openstellen voor concurrentie.

Kortom: niks aan de hand. En dat vier jaar lang.

Gedurende die vier jaren deden de media echter voortdurend voorkomen als zou er een krankzinnige aan de macht zijn in de VS. Het zou de allerslechtste president in de geschiedenis van de VS zijn. Nog erger dan de lieden die tijdens de Vietnamoorlog aan de macht waren, erger dan de man die na 2001 op valse gronden een oorlog in het Midden-Oosten begon en erger dan de personen die in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw vreselijk hebben huisgehouden in Zuid- en Midden-Amerika.

Hoe is het mogelijk dat Trump zo’n slechte PR had? Natuurlijk je kunt altijd wijzen naar bepaalde grove karaktertrekken van de man. Maar is het verholen afgeluisterde ‘grab ‘m by the pussy’ nu werkelijk zoveel stuitender dan de Lewinsky-affaire die de altijd populair gebleven Clinton heeft meegemaakt? Heeft ie er nu werkelijk voortdurend blijk van gegeven een (verkapte) racist te zijn? Het is toch allemaal spijkers op laag water zoeken geweest op deze punten. 

Een mogelijke verklaring is het feit dat ie Obama heeft opgevolgd. En Obama was nu eenmaal een heilige. Ook die is geen oorlog begonnen. En natuurlijk was hij de man van de ‘hope’. Het contrast met zijn voorganger was dus groot. Maar in vergelijking met al die andere presidenten kan toch niet worden gesteld dat Trump zo ontzettend veel slechter was dan de hele wereld nu doet voorkomen?

Corona kostte de herverkiezing..
Wat Trump uiteindelijk zijn herverkiezing heeft gekost, is ten eerste corona. En niet zozeer zijn handelen met betrekking tot Corona, maar puur de ellende die het virus heeft veroorzaakt. Want over dat handelen kunnen we kort zijn: ieder land ter wereld is op zijn eigen manier met dit onbekende virus omgegaan. Met betrekking tot die omgang bestonden geen ‘best practices’. Die gaan pas ontstaan na een jarenlange ervaring met het virus. En zolang die ervaringen niet zijn uitgekristalliseerd, kan niet worden gezegd dat een land er goed dan wel slecht mee is omgegaan. Waarbij ook nog eens geldt dat bij een minder succesvolle omgang met het virus nog geen sprake hoeft te zijn van kwade opzet of verwaarlozing. Bovendien geldt nog altijd dat een ‘lock down’ funest is voor de economie. En in een land als de VS, dat nauwelijks sociale opvang kent, betekent een slechte economie ook een ernstig gevaar voor de gezondheid.

..media dikten Trumps onredelijkheid aan
Ten tweede zijn de media de oorzaak van het feit dat Trump niet wordt herverkozen. De afgelopen vier jaar is er op geen enkele wijze sprake geweest van objectieve berichtgeving rond Trump. De man is voortdurend negatief onderwerp geweest bij CNN en andere gevestigde media. Hetgeen te vergelijken is met de gangbare ‘kwaliteitsmedia’ in Nederland, zoals Volkskrant, NRC en Trouw. Mediamensen vielen over elkaar heen bij het om het hardst anti-Trump-opinies te roepen. Het was allemaal te vergelijken met de treiterijen die het gepeste jongetje in de klas ondergaat. Iedere schop onder zijn kont leidt tot applaus van de omstanders. En hoe harder iemand hem treitert des te populairder die iemand is. De media waren in die zin als de Romeinse keizer die in het stadion zijn duim omlaag houdt. 

Wat we de afgelopen vier jaar zagen, was in die zin een massapsychose. Er was sprake van een massale energie die tegen Trump was, en die iedereen in bezit nam. Bij de meeste mensen gebeurde dat onbewust. Hetgeen bleek wanneer je hen vroeg wat ze nu eigenlijk precies tegen Trump hadden. Op die vraag volgde zelden een logisch antwoord. Meest gehoorde reactie was nog dat de man ‘grof in de mond’ was. Hij was ‘niet erg presidentieel’. Wel, de geschiedenis van de VS staat stijf van de ‘presidentiële’ personen die vele bommentapijten over burgers hebben uitgestrooid. Dus dat kan toch nauwelijks gelden als een argument? 

Naast de mensen die onbewust werden gegrepen door de publieke opinie, waren er ook heel veel die zich eenvoudigweg niet konden uiten. Uit angst om ‘verstoten’ te worden. Als 90% van de mensen een bepaalde mening heeft, moet je ontzettend sterk in je schoenen staan om iets anders te vinden. Of om op zijn minst vragen te stellen bij die opinie.

Verloren vriendschappen
En dat laatste blijkt uit de overigen die wel voor hun afwijkende mening uitkwamen. Zij verloren daadwerkelijk vriendschappen. Zij waren ‘besmet’. En met hen gezien worden, of met het geassocieerd worden, stond gelijk aan een vergelijkbare behandeling overkomen. Het waren de ‘melaatsen’ onder ons. Degenen die in een wereld waarin de zon rond de aarde draait, roepen dat het misschien wel eens anders kon zijn. En let hierbij vooral op het woord ‘misschien’. Want een kleine twijfel is al voldoende om verstoten te worden. 

Het probleem met een slechte pr hebben, is dat het slachtoffer zich op een gegeven moment navenant gaat gedragen. Van het pesten op school is bekend dat het slachtoffer zich door al dat pesten daadwerkelijk vreemd gaat gedragen. De scapegoat gaat zich gedragen als scapegoat. De rol wordt hem opgedrongen. Lijden verwordt tot frustratie, en frustratie tot woede, en woede tot om zich heen slaan. Met als gevolg dat de pesters uiteindelijk kunnen zeggen: “Zie je wel, hij is krankzinnig!”

Ja, inderdaad, en jullie hebben hem krankzinnig gemaakt.

In die zin valt te verwachten dat Trump het er niet zomaar bij laat zitten. De jarenlange beschimpingen die hem troffen, de beledigingen die hem overkwamen - de man werd ‘oranje’ genoemd (in een tijd waarin huidskleur geen enkele rol meer mocht spelen), werd ‘obees’ genoemd (in een tijd waarin ‘fatshaming’ niet meer mag) en werd uitgelachen om zijn haar – het kan niet anders dan dat hij een gigantisch gevoel van onrechtvaardigheid moet hebben. En vanuit dat gevoel laat hij het er wellicht niet bij zitten en gaat hij om zich heen slaan.

Toch lijkt het het beste voor hem om zijn verlies te nemen. De geschiedenis zal vervolgens uitwijzen dat er niets ergs is gebeurd de afgelopen vier jaar. En dat Trump een “niks-aan-de-hand” president was.

[NAW bij redactie bekend]