Saturday Late Night Interview

Nederland, Amsterdam, 31 oktober 2003,
'Extreem links deskundige' Peter Siebelt meldt zich bij de Raad voor de Journalistiek voor een zaak met betrekking tot het HP/DeTijd artikel 'De Groen Links-connectie' die door GroenLinks is aangespannen. Foto: Thomas Schlijper/HH (ANP Beeldbank)

Peter Siebelt (Amsterdam, 1 januari 1946) is publicist, activist en beveiligingsexpert, en gespecialiseerd in links-radicalen in Nederland. In zijn boek Eco Nostra beschrijft Siebelt het netwerk achter Volkert van der Graaf, de moordenaar van Pim Fortuyn. Een groot aantal milieu-actiegroepen onderhield nauwe banden met universiteiten en de hoogste regionen van de politiek. Siebelt ziet het door hem onderzochte netwerk als een 'spekkoek', waar elke laag een bepaalde groep vertegenwoordigt. De bovenste laag is de bestuurlijke elite, bestaande uit politieke partijen zoals GroenLinks en de SP. Daaronder bevinden zich NGO's en milieuorganisaties zoals onder andere Oxfam Novib, Greenpeace, Natuur en Milieu en Milieudefensie. De onderste laag wordt gevormd door ondergrondse cellen, zoals RaRa en het Dierenbevrijdingsfront. Siebelt heeft ook onderzoek gedaan naar de BDS-beweging, die oproept tot boycot, desinvesteringen en sancties tegen Israël. Siebelt stelt dat deze organisatie in Nederland steun krijgt van verschillende maatschappelijke organisaties, zoals Oxfam Novib, Pax Christi Nederland, het ICCO, Cordaid en de Postcode Loterij.

StamCafé Special - door Arthur van Amerongen

Dr. Martin Funkenstein geeft muziekcollege

Koolhoven: Ik ben dol op funk en zou daar best een televisieserie aan willen wijden. Het lastige is dat David Kleijwegt, mijn regisseur bij VPRO’s Kijk van Koolhoven, van oorsprong een popjournalist is en het nog maar de vraag is of hij mij wel serieus neemt als muziekkenner.

Ik ben door acteur Marc van Uchelen - dat zijn herinnering tot een zegen mag zijn - opgevoed in de funk. Die zat bij mij op de filmacademie en werd mijn beste vriend. Marc was begonnen als acteur, had de hoofdrol in De Aanslag en werd daarna regisseur. Hij heeft zelfmoord gepleegd, heel tragisch. Door hem leerde ik begin jaren negentig funk en reggae snappen, en vooral George Clinton en Lee “Scratch” Perry.

Papa’s got a brand new back

Funk draait om de 1. Zonder 1 geen groove. Daar moet je de nadruk dus op leggen.

Als je een vierkwartsmaat hebt, 1 2 3 4, leg je de nadruk op de 1. Dat komt allemaal van James Brown. Er wordt wel eens gezegd dat de funk geboren is met James Brown’s Papa’s got a brand new bag.  Gaat over een ouwe kerel die de dansvloer op gaat, en daar gaat hij gewoon dik op de 1. Als ze aan Brown vroegen: what happened?, antwoordde hij altijd: Papa’s got a brand new bag happened. Daar is trouwens een geweldige persiflage op gemaakt door Peter Cook en Dudley Moore en een mocro genaamd Fadoul, deed in 1970 een habibifunk-versie, ook heel lekker.

P-Funk

Clinton mag dan het grote brein zijn achter Parliament-Funkadelic, niemand kon de 1 beter uitleggen dan zijn bassist Bootsy Collins. Toen Bootsy ooit begon bij James Brown, was hij in tegenstelling tot andere bassisten “all over the place”. Brown vond dat prima maar zei: het enige dat je moet geven is die 1. Toen begreep Bootsy het.

Op een gegeven moment vond hij het keurslijf toch te strak bij James Brown en ging hij naar George Clinton en diens Parliament-Funkadelic, omdat ie gehoord had dat zij krankjorum waren. Bootsy heeft vervolgens de religie van de 1 uitgelegd aan Clinton en die ging er nog veel harder op. Zo is de P-Funk geboren, dat live helemaal een belevenis was.

Tevens StamCafé

donderdag 30 november

Moeder alcohol

Ik zit in de vroege boemel van Olhão naar Monte Gordo, alwaar ik ga koffieleuten en lunchen met Marie Roelofsen, een van de tien weduwen van mijn grote held August Willemsen. Door zijn Braziliaanse Brieven wilde ik ergens in de jaren zeventig al naar Brazilië.

Bol: Tussen 1967 en 1984 verbleef August Willemsen vier keer gedurende langere tijd in Brazilië. In brieven aan zijn vriend Paul Roelofsen, die op zichzelf vaak weer bestonden uit dagboekteksten, deed hij verslag van zijn ervaringen en belevenissen tijdens deze ‘studiereizen’ die hem dwars en overdwars door het land voerden van São Paulo en Rio de Janeiro naar Bahia en Palmeira dos Índios. Als egodocument staat dit boek, ook door de superieure stijl van de schrijver, op eenzame hoogte in de Nederlandstalige letteren. Maar veel meer dan voor zichzelf en zijn zielenroerselen zet Willemsen de staaltjes van zijn meesterschap in om met een even onderkoelde als scherpe blik het dagelijks leven in Brazilië te beschrijven.

De colleges Portugees van schrijver/vertaler August Willemsen aan de Universiteit van Amsterdam waren legendarisch. Om 9 uur ‘s ochtends kwam de goede man aanzeulen met flessen cachaça, limoenen, ijs en rietsuiker en werd de Braziliaanse ziel verklaard aan de hand van een spoedcursus caipirinhas stampen. Leuker kan men alcoholisme niet maken.

Zijn collega op de faculteit was overigens José Rentes de Carvalho, de Portugees/Nederlandse schrijver die nog steeds alive and kicking is.

Tevens StamCafé

Vrijdag 24 november

Schadenfreude ist die schönste Freude

Ik zit met mijn uitgever Otto op Schiphol te wachten op de vlucht naar London City Airport en ben nog steeds aan het nagenieten van de overwinning van Wilders. Het is exact dezelfde sensatie als bij de overwinning van Trump, de uitslag van het Brexit-referendum en de verkiezingsoverwinning van BBB. Ook toen wentelde ik mij in leedvermaak. En wederom is er heerlijke Schadenfreude vanwege het intense verdriet bij hoernalistiek Nederland: de verbouwereerde gezichten bij de inktkoelies van het Vlaamse Mediakartel, de tranen in de ogen van Floor Bremer, de cheerleader van D66 en RTL Unilever Treurbuis, de verbijstering bij de buklaven van de NPO, de huilende gestaalde kaders van Groep Frenske, de asgrauwe kop van Rob Jetten, die op slag van de ideale schoonzoon transformeerde tot een bijzonder griezelige Gay Dracula.

De Nederlandse journalistiek leeft al decennialang in een bubbel. Eerst waren de amigos de la prensa verbijsterd over de populariteit van Fortuyn en schreven ze die kapot. Idem dito met Thierry Baudet en daarna Caroline van der Plas. De afgelopen maanden werd het moeilijk: ze moesten enerzijds én Omtzigt én Van der Plas én Wilders slopen, en anderzijds Timmermans – Kaag met een pens en een baard – de hemel in schrijven. Een ondankbare taak. Vrijwel alle aanwezigen in de studio waar de Grote GeenStijl Tweede Kamer Verkiezings Uitslag Dinges werd opgenomen, kennen politici van rechtse partijen. Jarenlang werden er informele avonden gehouden in Café Waterlooplein – de zogenaamde ‘alt right-borrels' – en daar kwam altijd een zeer prettig publiek op af: een mix van vrije geesten. De broodschrijvers van de Vlaamse kartelkrantjes lieten zich nooit zien op dit soort avondjes, want die willen en durven niet geassocieerd te worden met “extreem-rechts”.

interview: Arthur van Amerongen

Andrew Moffat (64) was jarenlang spindoctor in Brussel voor de United Kingdom Independence Party. De adellijke zakenman en investeerder verliet de UKIP vanwege meningsverschillen met Nigel Farage en organiseert nu regelmatig bijeenkomsten voor rechtse partijen en rechtse denkers uit heel Europa. Ik ontmoet hem in de schitterende pub The Rising Sun in West-Sussex, een warme huiskamer vol honden en ruiters en Engelse plattelandsknusheid.

We gaan los

Ennnnn we zijn LIVE voor de GeenStijl TK23 Uitslagenavond! Onze eigen Tom Staal presenteert en u krijgt duiding, analyse, voorspelling en humor van peilkoning en Gamechanger des Vaderlands Maurice de Hond, Theodor Holman (Het Parool), Rob Hoogland (De Telegraaf), Arthur van Amerongen (HP/De Tijd, GeenStijl), Roderick Veelo (TPO) en Geerten Waling (EW). Wij kijken nog, we kijken tot laat. Kijk mee, LIVE hierboven en op Salto (in de regio Amsterdam: 37 Ziggo, 1423 KPN).

door: Arthur van Amerongen

Ome Rob werd heel oud en dat moest gevierd worden met Wein, Weib, Gesang en een nieuw boek, dat heel verrassend De Oude Hoogland als titel draagt. Daarom een exclusief interview met de mediaschuwe Vriendelijke Reus van Alkmaar.

Hoogland:  Ik zal blij zijn als het erop zit, na 22 november. Misschien komt het doordat ik al zo lang meeloop, maar ik heb het helemaal gehad met de verkiezingscampagne. Ik heb er 1001 meegemaakt en ondanks de vele nieuwe gezichten zijn het steeds weer variaties van hetzelfde liedje, al lijken we Goddank verlost van de clichébeelden waarop PvdA’ers op bijvoorbeeld de Albert Cuypmarkt rode rozen lopen uit te delen. Onder Wouter Bos gebeurde dat nog, als ik het mij goed herinner. Is die samenwerking met GroenLinks toch nog ergens goed voor. Het is zo saai allemaal. Zo voorspelbaar, zo van tevoren door de campagneteams uitgedacht en uitentreuren geoefend met rollenspelletjes en zo. En dan ruziën ze er zogenaamd lekker op los, zoals deze week bij dat verkiezingsdebat bij SBS6, waarbij Geert Wilders zich weer ouderwets onderscheidde omdat hij nu eenmaal veel meer risico’s kan nemen. 

Let op: de PVV gaat hoger scoren dan de peilingen aangeven. Een van de redenen is de terreuraanval van Hamas op Israël.

LIVE vanuit de studio tijdens de Tweede Kamerverkiezingen: de GeenStijl Uitslagenavond!

Hoe noem je iemand die tegelijkertijd je wijze vader, je dolle neef, je lekkere buurvrouw, je tante Annie, je praatjesmakende oom, je ondeugende broer en je beste vriend is? Juist, dat is Arthur van Amerongen, onze zesde gast tijdens de GeenStijl TK23 Uitslagenavond! U kent 'm als Midden-Oosten-correspondent, Volkskrant-columnist, HP/De Tijd-icoon, superschrijver en de helft van Rob Hoogland. Gelukkig schrijft-ie nu voor ONS, en natúúrlijk komt hij over uit Portugal voor de luchtige noot, de humor en de sterke verhalen. En misschien neemt-ie Bart Nijman ook nog wel mee... U volgt de GeenStijl TK23 Uitslagenavond op woensdagavond 22 november om 21.00 uur LIVE hier op GeenStijl! PS. Een liveshow maken kost geld. Helpt u mee? Doneer!

In 2018 kwam Annabel Nanninga de Amsterdamse gemeenteraad binnen met Forum voor Democratie, in 2020 splitste ze zich af naar haar eigen partij JA21 en nu is ze kandidaat Tweede Kamerlid en senator voor diezelfde partij.

Afgelopen woensdag nam ze afscheid van de Amsterdamse gemeenteraad, en werd ze toegesproken door burgemeester Femke Halsema. 

Het Parool: “Amsterdam piept en kraakt onder het juk van een extreemlinks bestuur,” begon Halsema. “De deugkneuzen hebben hier onveranderlijk de leiding en de raad is – ondanks uw noeste werk – nog niet echt van kleur verschoten. En nu hoeft er niemand aan te pas te komen, want u cancelt uzelf. Op het hoofdkantoor van het milieu-, dier- en mensvriendelijke Woke International is de vlag uitgegaan. Dat zult u begrijpen.”

Vanuit de zaal werd gelachen, en ook Annabel Nanninga hield haar gezicht niet in de plooi. Waarna Halsema verder ging, in een speech gebaseerd op de Twitterberichten en de eigen woorden van Nanninga over de Amsterdamse politiek in de afgelopen jaren. “Als iemand de crisis begrijpt die Amsterdam teistert, dan bent u het: het is geen vijf voor twaalf, maar half één in Pyongyang aan het IJ.” Halsema, zichtbaar ervan genietend: “Hoe moet de GGZ Raad 020 nu verder, zonder de psychiater die zich ontfermt over haar patiënten? Als dolende zielen zullen wij nu op de tast het hekje moeten vinden dat ons afscheidt van de linkse afgrond waarvoor u ons wist te behoeden.” Het Parool werd ook genoemd. “Wie moet de Amsterdammers wijzen op obligaat gepiep over seksisme in een interview met de burgemeester?” zei Halsema. “En wie verheldert nog voor twitterend Nederland dat Het Parool in werkelijkheid de Pravda van de Stopera is?”

### ‘Adieu Wokum’

Annabel Nanninga kwam daarna zelf aan het woord. “Amsterdam is een plek van diversiteit, van inclusie, maar Kevin Kreuger en ik hebben daar toen we aantraden niets van gemerkt. Het was een ijzige ontvangst. Het ontdooide enigszins langzaam toen mensen erachter kwamen dat we niet dagelijks geblenderde puppy’s eten en een goed gevulde borrelkast hadden.” Adieu Wokum, en de mazzel, zette Nanninga op X, in een duidelijke verwijzing naar het Joodse verleden in de stad, waar in het ooit kloppende hart van de oude Jodenbuurt nu vanuit de spuuglelijke Stopera vol wokies de stad wordt bestuurd.

Tevens Stamcafé

Vrijdag 3 november

JE MOET DOOD!

Dit is alweer mijn 44ste stuiptrekking en de trouwe lezer vraagt zich terecht af: wanneer ga je nou eindelijk eens deaudt, Van Amerongen? Je bent al een heel jaar aan het reutelen, dat is toch niet normaal meer? Hou je de boel soms voor de gek, pipo?  

Was het maar een gebbetje, lieve vrienden… 

Ik heb het afgelopen jaar diverse begrafenisondernemers in de Algarve bezocht om mij te laten informeren over de mogelijkheden om mooi de grond in te gaan want zulke serieuze zaken moet je niet aan de nabestaanden overlaten. Dat er ineens BLØF, Coldplay of Stef Bos wordt gedraaid tijdens mijn teraardebestelling, of dat Peter Breedveld samen met Bert Vuijsje een lijkrede houdt bij mijn droeve kuil. 

Tijdens de begrafenis van mijn maatje Conny Mus hield de broer van zijn toenmalige vriendin een toespraak, waarin hij het had over het aardse Jeruzalem en het hemelse Jeruzalem. De man, een dominee, verwees hiermee naar de vermeende religieuze kant van Mus. Nou, als er iemand heidens was, was het Mus. 

Ik hoorde dit verhaal uit eerste hand van Jeroen Pauw want zelf was ik er helaas niet bij omdat ik in de jungle van Paraguay zat. In de aula begon iedereen te kuchen toen het over de vrome Conny Mus ging en tijdens de natte nazit konden de vrienden van Mus er smakelijk om lachen, over de postume bekering van die zondaar uit Amsterdam. 

Voor zijn zeventigste verjaardag, regelde ik een bijeenkomst op zijn graf, midden in de lockdown. Dat werd mijn echte afscheid van Mus.