GeenStijl CampagneWatch

Frenske tegen Revu: ‘Kijk, we hebben allemaal onze emoties. Ons, zoals de Duitsers dat zeggen, ‘innerlijk varken’ moet er af en toe uit. Maar het moet er ook op tijd weer ín. 

Ik moest denken aan die oneliner van de filosoof Ludwig Feuerbach: Der Mensch ist, was er isst. De mens is wat hij eet. Theodor Holman schreef eens - toen Frenske nog mager was - een column waarin ook hij Feuerbach citeerde. 

“De dikke Duitser is aan het verdwijnen; ik zie hem althans niet. Daarvoor in de plaats is de dikke Engelse, Nederlandse of Italiaanse gekomen. Europa lijdt aan obesitas en wenst daar niets aan te doen. Misschien is Europa wel een obesitasproject. Europeanen lopen ook slecht. Het ministerie van Silly Walks lijkt hier een dependance te hebben. Men schommelt, looprekt, rolt of doet de Echternachshuffle, maar gewoon stapjes zetten is uitzonderlijk.”

Ik heb de afgelopen weken naar alle optredens van Timmermans gekeken (het zijn gouden tijden voor Frenske-watchers) en goed op zijn postuur gelet. Door zijn vorstelijke embonpoint - tot voor kort gesponsord door een samenwerkingsverband tussen de EU en Michelin - kan de beste man niet meer rechtop staan. Frenske doet mij denken aan een tuimelbeker. Steeds weer dreigt hij pardoes om te vallen maar dan zwenkt hij weer terug. Op deze kiek hoor je gewoon de broek scheuren van Kabouter Plop. 

NB: Frenske heeft trouwens verkeerd geciteerd, zo hoorde ik van twee literaire Duitsers hier in de Algarve. Innere Schwein bestaat niet, Innerer Schweinhund wel. Zie ook Stern.de

Tevens: Stamcafé

Donderdag 19 oktober

Den reaguurder heil!

Dat ik dat nog mag meemaken: GeenStijl is salonfähig geworden. Ik ben dus op het juiste moment overgestapt van de Volkskrant naar GS. De stuitende pro-Hamas berichtgevingen van vrijwel alle krantjes van de Belgen (op de Telegraaf na) geven mij met terugwerkende kracht gelijk. 

Van de week keek ik heel even naar NPO Plus en ik schrok me een hoedje: alle programma’s waren furieus anti-Israël: van het Jeugdjournaal, EenVandaag, het Grote Demente Bejaarden Journaal tot Op1. 

Het zal me niks verbazen als het Sinterklaasjournaal straks ook nog wat antisemitische bagger gaat strooien, want je kan die blanke kinderzieltjes immers niet vroeg genoeg waarschuwen voor het zionistische monster. Wellicht kan Erik van Muiswinkel een hele aardige Ewige Jude neerzetten, die door de schoorsteen ploft en brult: “Alle pepernoten inleveren bij oom Abraham, rotkindertjes!” En misschien aansluitend die hele leuke kinderfilm draaien van Walt Disney: Donald Duck in Nutzi Land, gevolgd door een vrolijke uitzending van Hamas Telekids.

Tevens Stamcafé

**Woensdag 11 oktober **

... Promise was that I

Should Israel from Philistian yoke deliver;

Ask for this great deliverer now, and find him

Eyeless in Gaza at the Mill with slaves ...

Samson Agonistes, John Milton

De lezers van dit kroniekje weten natuurlijk wie Samson was (ja, die van Delilah), en de verzamelde werken van John Milton liggen op hun nachtkastje. Goeroe Aldous Huxley liet zich inspireren door Milton en schreef Eyeless in Gaza, met Brave New World zijn beste boek. Menno ter Braak schreef een deftige recensie over Huxley’s roman en deze site houdt het lekker simpel, terwijl het een gruwelijk ingewikkeld boek is: 

De titel van deze roman is ontleend aan Milton's beschrijving van Simson als Eyeless in Gaza at the Mill with slaves. De hoofdpersoon, Anthony Beavis, is intelligent genoeg om er een eigen mening op na te houden. De omstandigheden hebben hem in staat gesteld een economisch onafhankelijk leven te leiden. Emotionele banden met een familieleven tomen evenmin zijn vrijheid in. Zonder enige morele strijd verovert hij zich de objectiviteit van de filosoof en de zelfverloochening van de religieuze mens. Het hoofdthema is zijn ontwikkeling van knaap tot volwassene en zijn ontdekking op middelbare leeftijd dat zijn zelfzuchtige vrijheid geen vrijheid is, dat de houding van filosofische objectiviteit en van 'heiligheid' die hij zich heeft aangemeten, op geen enkele manier overeenkomt met authentiek leven.

Eyeless in Gaza was natuurlijk ook het duo Martyn Bates en Peter Becker, bekend van onder andere Kodak Ghosts Run Amok, New Risen en Veil Like Calm.

Interview: Arthur van Amerongen

De nieuwe editie van het Nieuw Israëlietisch Weekblad is net uit en gratis te lezen. Hoofdredactrice Esther Voet opent met een fel commentaar:

*Wat te zeggen als de staat Israël in de moeilijkste dagen van zijn bestaan zit? Wat te schrijven als je ‘experts’ hoort die, terwijl de vermoorde lichamen nog warm zijn, deze daden van het zwartste kwaad vergoelijken met de mantra ‘ja, maar …’? Er hoort helemaal geen ‘maar’ te zijn. Terwijl zich de donkerste nachtmerrie in Israël voltrekt, lijken we hier in een omgekeerde wereld terecht te zijn gekomen. Een waar in Nederlandse steden met Palestijnse vlaggen in het Arabisch ‘wraak, wraak’ wordt gescandeerd, de moorden worden gevierd en in gemeenten discussies ontstaan over het wel of niet solidair hijsen van de Israëlische vlag. Er wordt door burgervaders en -moeders geschipperd, gemarchandeerd en gecapituleerd. Poldermodellen worden uit de kast getrokken die in deze tijden volstrekt misplaatst zijn. Op straat zijn pro-Palestijnse demonstraties talrijker dan de pro-Israëlische. Het onvoorstelbare is realiteit, want tegen Hamas, ISIS 2.0, wordt niet geprotesteerd. Dat zien we niet alleen hier in Nederland, maar in de hele wereld. In het Australische Sydney werd bijvoorbeeld luid ‘vergas de Joden’ gescandeerd. Kort nadat dat letterlijk gebeurde op een vredesfestival in de Negevwoestijn, waar Hamasterroristen gasbommen in ruimtes gooiden om er zeker van te zijn dat álle jongeren de dood vonden. Er zijn er die niet eens toe komen aan het voelen van verdriet, voor wie er even geen ruimte is voor tranen, omdat bijvoorbeeld op sociale media een strijd gestreden moet worden tegen de onkunde, de domheid, de desinformatie en de pure haat die uit de riolen niet meer opborrelt, maar explodeert. Aangewakkerd door de Johan Derksens van deze wereld, die zich niet bewust zijn van hun eigen diepgewortelde antisemitisme. *

Interview: Arthur van Amerongen

Hans Siepel (SpeakersAcademy) is de geestelijke vader van de crisiscommunicatie in Nederland, was ex-woordvoerder van Groenlinks, woordvoerder van de raad van bestuur van de Nederlandse Spoorwegen en was plaatsvervangend directeur bij het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, waar hij vertrok als klokkenluider. 

Recentelijk schreef hij een vlammende polemiek, getiteld: Stem ze Weg! 

Siepel fileert Frans Timmermans en de Linkse Wolk genadeloos. Hier het hoogtepunt van de heerlijke tirade. 

“De groen-linkse-wetenschapsreligieuze deugmensen hebben een eigentijds politbureau. Deze houdt zitting in Zwitserland met de naam World Economic Forum. Daar huizen ook de nieuwe Karl Marx en Lenin. Ze heten Yuval Harari en Klaus Schwab. Met een eigentijdse variant op het meesterwerk van Marx Das Kapital, het nieuwe ‘rode boekje’ heet nu Corona 19; the Great Reset. Het ligt op de nachtkastjes van de prominente leden en voorgangers van dit nieuwe utopisch gedachtegoed. Lijsttrekker Timmermans ziet zichzelf als één van de uitverkorenen om deze nieuwe revolutie te leiden en zo de planeet te redden. Ook burgemeester Halsema en Sharon Dijksma pronken gaarne met de WEF-veren en Rutte vindt deze Harari een inspirerende persoonlijkheid. Daar bij het WEF dromen ze van een nieuwe wereld. Net als Marx en Lenin deden. De nieuwe politieke leiders verenigd in de ideologie van de wetenschapsreligie, waarvan de meest fanatieke bij Volt en D66 te vinden zijn, dromen van een heus aards digitaal-technologisch ‘paradijs’ op aarde. Net zoals Marx en Lenin droomden ze van een arbeidersparadijs. Samen met Yuval Harari zingen ze lofliederen over het einde van de idealen van de Franse revolutie van ‘vrijheid, gelijkheid en broederschap’. Van deze humane en morele waarden willen ze, getuige hun politieke gedrag in de coronatijd, bij GroenLinks en de PvdA niets meer weten. ‘Das war einmal’. Net als hun democratische gezindheid. Het gemak waarmee dit politieke gezelschap in coronatijd democratische grondrechten in de prullenbak deponeerde, doet het ergste vrezen. Om de planeet te redden mag, zo vindt menig GroenLinkser en PvdA'er, de democratie en rechtsstaat sneuvelen. Hun vriendje uit Canada Justin Trudeau – het grote voorbeeld van Jesse Klaver – die het liefst de niet-gevaccineerden bij het oud vuil had gedeponeerd – ‘they take space’, zo merkte hij op en Attje Kuiken kraaide van instemming – heeft openlijk zijn grote liefde voor China en de totale onderdrukking van de individuele vrijheid verklaard. Kiezers zijn gewaarschuwd. Het dictatoriale communistische en socialistische bloed kruipt door de politieke aderen van deze nieuwe combinatie. Voortgedreven door ‘hogere’ idealen en met een zorgwekkende superioriteitsovertuiging zal zij alles wat menigeen dierbaar is, kapotmaken. Niet gehinderd door respect voor mensen met andere visies of inzichten. U weet hoe groot de minachting in deze kringen is jegens andersdenkenden. Kuiken, Klaver en Timmermans kijken met veel dedain neer op deze ‘laagopgeleiden’. Zij vinden ze, net als het nieuwe CDA-licht, Henri Bontenbal, ‘dom’. Ze hebben een heus woordenboekje gemaakt met scheldwoorden en dehumaniseringstaal. De geschiedenis vertelt u wat er zal gebeuren als  gezelschap aan de machtsknoppen gaat zitten. Vergeet de individuele vrijheid. Vergeet respect voor andersdenkenden. Vergeet de rechtsstaat. Vergeet de democratie. Vergeet de idealen van het humanisme.

Hè bah GeenStijl - BLEGH!

A: De kapotgeslagen breedbeeld-tv van PG Kroeger
B: Thijs Römer in de appgroep "Douchen"
C: Zomaar een filmklassieker van Eddy Terstall
D: NRC-lezers op studiereis naar Saoedi-Arabië
E: Keiharde porno op openbare reclameborden te Bagdad
F: Dan moet het wel E zijn

Recente uitlevering van El Pollo trekt tien jaar oud diplomatiek dossier open

Vorige maand leverde Spanje Hugo Carvajal uit aan de Verenigde Staten. Washington joeg al ruim tien jaar op de drugsbaron, die bovenaan de lijst Most Wanted van de Amerikanen stond. Carvajal is het voormalig hoofd van de militaire inlichtingendienst van Venezuela en het brein achter de omwenteling van de Bolivariaanse Republiek tot narcostaat. Hij en zijn collega-generaals van het Cártel de los Soles organiseerden met goedkeuring van Hugo Chávez - en later Nicolás Maduro - de territoria, de ladingen, de markten en de logistiek van drugshandeloperaties. Carvajal was de schakel tussen Cártel de los Soles en de FARC, waarmee hij een deal sloot die de doorvoer van drugs over de westelijke grens van Venezuela vergemakkelijkte. 

Frans Timmermans, toenmalig minister van Buitenlandse Zaken en nu de best betaalde lijsttrekker uit de Nederlandse geschiedenis, liet Carvajal - de nieuwe Venezolaans consul op Aruba - op 28 juli 2014 vrij. Precies een week na de aanslag op vlucht MH17 raakte Nederland daardoor bijna in een militair conflict met Venezuela verwikkeld. 

Narco Hugo Carvajal, bijgenaamd El Pollo, had drie dagen in de gevangenis gezeten nadat hij op nadrukkelijk verzoek van de VS was gearresteerd en Washington om zijn onmiddellijke uitlevering had gevraagd. De Verenigde Staten, de DEA, Arthur Dowers (de Arubaanse Minister van Justitie), Peter Blanken, (hoofdofficier van Justitie op Aruba) en de Arubaanse rechter-commissaris Yvonne van Wersch reageerden verbijsterd en woedend. Volgens Venezuela was Hugo Carvajal diplomatiek onschendbaar, maar Nederland wees die claim aanvankelijk nog van de hand. Timmermans liet Aruba ineens weten dat Carvajal toch behandeld werd als onschendbare diplomaat en daarom moest worden vrijgelaten. Hoewel Aruba dit beschouwde als een juridisch foefje en een 'draai' van Timmermans, had het geen andere keuze dan Carvajal te laten gaan.

Tot op de dag van vandaag weet niemand waarom Timmermans geheel op eigen houtje plotseling besloot Carvajal vrij te laten, al wijst alles erop dat hij gezwicht is onder druk van Cuba en Venezuela. De vermeende meesterdiplomaat kwam goed weg met zijn paniekbeslissing, temeer omdat alle Nederlandse media over MH17 schreven en de uiterst dubieuze rol van Timmermans in de Zaak Carvajal daarom nauwelijks aandacht kreeg. 

Een WOB-verzoek van 31 januari 2017 kwam geheel grijs gelakt terug. Wel te lezenis de woedende reactie van de State Department: We are disturbed by credible reports that have come to us indicating the Venezuelan government threatened the governments of Aruba, the Netherlands and others to obtain this result. This is not the way law enforcement matters should be handled. We will continue our efforts to see Carvajal is brought to justice.

23 November 2013 (18:27) - CARACAS - Minister Frans Timmermans (R) van Buitenlandse Zaken schudt de hand van president Nicolas Maduro (2eR) van Venezuela tijdens de receptie van Koning Willem-Alexander en koningin Maxima bij het presidentieel paleis Miraflores. Het koningspaar is vanuit Colombia aangekomen voor een kort kennismakingsbezoek in Venezuela. ANP ROYAL IMAGES ROBIN UTRECHT

Vandaag: De groeipijnen van een wonderkind

De politbureaus van GroenLinks en de Partij van de Arbeid hebben hun achterban lang in het ongewisse gelaten, maar de levende kanonskogel is door de kerk: een gezamenlijke lijsttrekkerscommissie heeft Frans Timmermans unaniem voorgedragen als kandidaat. Op 22 augustus wordt bekend of ook de leden van beide partijen hierachter staan. De partijen willen vanwege de snel naderende verkiezingen niet wachten met een stemming tot het gezamenlijke congres op 14 oktober. Levende kanonskogel klinkt wellicht iets te badinerend. Laat ik daar sloopkogel van maken. Frenske, de sloopkogel van D66. 

Attje Kuiken heeft inmiddels een extreme makeover ondergaan om er uit te zien de perfecte cheerleader van Frenske, maar ik denk niet dat de gedoodverfde nieuwe premier van Nederland gevoelig is voor de avances van de struise vraauwlu uut Grunn want het laatste waar ik bij Timmermans aan denk is seks en erotiek, al zou hij natuurlijk best een rolletje kunnen spelen in La Grande Bouffe: de musical. Denk aan de taartscène op het keukenblok met Andréa Ferréol en Ugo Tognazzi, of aan de sterfscène met Michel Piccoli. Overdosis aardappelpuree! 

Ik ben ervan overtuigd dat Timmermans onkreukbaar is als het aankomt op vrouwen en de mammon. Er was natuurlijk die ranzige roddel over het buitenechtelijk kind dat Timmermans verwekt zou hebben bij zijn toenmalige rechterhand Bonnie Horbach, maar die is gelukkig snel ontkracht door GeenStijl. 

De breedsprakige Timmermans heeft het in zijn ellenlange Facebook-postings vrijwel altijd over zijn tantes, en over ooms en opa’s in de mijnen maar hij schrijft amper over zijn eigen ouders. “Mijn tantes waren met mijnwerkers getrouwd, mijn vader kreeg het benauwd bij zijn eerste bezoek aan de proefmijn en koos de route van de krijgsmacht om niet naar ‘de koel’ te hoeven."

Arthur van Amerongen & Het Dossier Timmermans

Omdat ik de reaguurders beloofd had tot en met de verkiezingen over Frans Timmermans en zijn campagne te gaan schrijven, zit ik nu met de gebakken peren. Het is zaterdagochtend en vanuit mijn werkplek kijk ik, zwetend tussen twee loeiende ventilatoren, uit op een knus en gezellig strandje vol Portugezen. De zee lonkt, maar het is all work, no play (makes Tuurtje a dull boy). Ik bijt mijn tanden stuk op het dossier Timmermans. Ik volg de beste man al 15 jaar maar  deed dat altijd op columnesque wijze, met veel kwinkslagen en gebbetjes en vrijblijvende voorspellingen. In mijn enthousiasme ben ik een paar keer in de fout gegaan. Zo schreef ik een Europees verbod op transvetten in friet ten onrechte toe aan Frans Timmermans. 

En op 17 mei 2019 schreef ik: *Volgende week valt het doek voor ons aller Frans. Dit is dan ook mijn laatste stuk over de Heerlense Bruce Springsteen. *

Ik was er van overtuigd - op basis van analyses van de bookmakers en in internationale kranten, en dus niet aan de hand van de jubelende advertorials in de blaadjes van de Vlaamse kartelmedia - dat Timmermans nooit en te nimmer de opvolger van Jean-Claude Juncker zou worden (ik kreeg gelijk) en dat hij vervolgens zwaar teleurgesteld geruisloos van het internationale toneel zou verdwijnen. Not. 

Tijdens zijn campagne voor het voorzitterschap van de Europese commissie werd de sukkelige, houterige en vooral saaie kantoorklerk Frans opgepimpt tot een rockstar. Hij kopieerde gebaartjes van zijn grote idool Bruce Springsteen (met name de gebalde vuist) en een team visagisten, diëtisten en kledingadviseurs begon aan zijn uiterlijk te werken. Kijk hem hier schijnen in DWDD. 

Op een gegeven moment was The Boss een stuk magerder geworden en ik vermoedde dat Frenske een maagballon had laten inbouwen, en anders slikte hij gewoon ordinaire pep, zeg maar de afslankpillen die huisvrouwen vroeger kregen en die ‘mother’s little helper’ werden genoemd omdat ze er zo hard en vrolijk van gingen poetsen.

Binnen zonder Kloppen van econometrist Pieter Lakeman was de eerste kritische studie in Nederland met betrekking tot de winst- en verliesrekening van de immigratie.  

Interview: Arthur van Amerongen

In het voorwoord van Binnen zonder Kloppen schreef Lakeman: 

*`Is Nederland vol? Zijn de immigratie en het vraagstuk van Asielzoekers beheersbaar? Is immigratie een bedreiging of een zegen voor Nederland? Integreren de nieuwkomers in Nederland en hoe is zo'n opnameproces te bevorderen? Is Nederland een multiculturele samenleving geworden of zou dat moeten gebeuren? Over deze en soortgelijke vragen wordt in Nederland de laatste jaren stevig gedebatteerd. De antwoorden lopen sterker uiteen dan voorheen het geval was: de periode van een zekere maatschappelijke en politieke consensus over migratie- en minderhedenbeleid, zoals die aan het begin van de jaren '80 bestond, lijkt voorgoed voorbij. Deze discussies worden vaak gekenmerkt door gebrek aan adequate informatie, een eenzijdige vraagstelling én toekomstgerichtheid. De vraag "waar gaat 't naar toe of waar moet 't naar toe?" leidt juist in die combinatie tot speculatieve antwoorden; die antwoorden blijken dan vaak minder dan wenselijk te stoelen op feiten of verdedigbare scenario's voor de toekomst, en meer dan wenselijk op emotionele stellingnames vooraf.' *

Hiermee opent de tijdelijke Wetenschappelijke Commissie Minderhedenbeleid in 1995 haar nota Migratie, minderheden en beleid in de toekomst. De constatering dat de discussies vaak gekenmerkt worden door gebrek aan adequate informatie, is helaas juist. Bij de bestudering van immigratievraagstukken wordt overwegend aandacht geschonken aan sociale en culturele aspecten. In Nederland zijn de economische effecten van immigratie zelfs nooit berekend. Ook andere onderwerpen krijgen weinig aandacht, zoals de rol van pressiegroepen en de belangen van duizenden ambtenaren, wier inkomen afhankelijk is van het blijven binnenkomen van immigranten. Naar aanleiding van mijn kritisch volgen van het Nederlandse bedrijfsleven, is mij meermalen verzocht ook het overheidsoptreden te onderzoeken. Dat vond ik overbodig gezien het grote aantal personen dat zich beroepshalve met de overheid bezighoudt. Toen echter duidelijk werd dat niemand in de door de Wetenschappelijke Commissie gesignaleerde leemte voorzag, besloot ik dat alsnog te doen. De immigratie-economie is een aantrekkelijk studiegebied omdat de immigratie een belangrijk economisch verschijnsel is en desondanks een onontgonnen onderzoeksterrein vormt. De link met mijn eerdere studies over het bedrijfsleven is dat ook de immigratie-economie zich op het grensvlak van economie en recht afspeelt. Ik heb weinig aandacht besteed aan de culturele en sociale aspecten van immigratie. Niet omdat die zonder belang zijn, maar omdat op dat gebied wel vele boeken en studies bestaan.

\