Geenstijl

Interview: Arthur van Amerongen

De nieuwe editie van het Nieuw Israëlietisch Weekblad is net uit en gratis te lezen. Hoofdredactrice Esther Voet opent met een fel commentaar:

*Wat te zeggen als de staat Israël in de moeilijkste dagen van zijn bestaan zit? Wat te schrijven als je ‘experts’ hoort die, terwijl de vermoorde lichamen nog warm zijn, deze daden van het zwartste kwaad vergoelijken met de mantra ‘ja, maar …’? Er hoort helemaal geen ‘maar’ te zijn. Terwijl zich de donkerste nachtmerrie in Israël voltrekt, lijken we hier in een omgekeerde wereld terecht te zijn gekomen. Een waar in Nederlandse steden met Palestijnse vlaggen in het Arabisch ‘wraak, wraak’ wordt gescandeerd, de moorden worden gevierd en in gemeenten discussies ontstaan over het wel of niet solidair hijsen van de Israëlische vlag. Er wordt door burgervaders en -moeders geschipperd, gemarchandeerd en gecapituleerd. Poldermodellen worden uit de kast getrokken die in deze tijden volstrekt misplaatst zijn. Op straat zijn pro-Palestijnse demonstraties talrijker dan de pro-Israëlische. Het onvoorstelbare is realiteit, want tegen Hamas, ISIS 2.0, wordt niet geprotesteerd. Dat zien we niet alleen hier in Nederland, maar in de hele wereld. In het Australische Sydney werd bijvoorbeeld luid ‘vergas de Joden’ gescandeerd. Kort nadat dat letterlijk gebeurde op een vredesfestival in de Negevwoestijn, waar Hamasterroristen gasbommen in ruimtes gooiden om er zeker van te zijn dat álle jongeren de dood vonden. Er zijn er die niet eens toe komen aan het voelen van verdriet, voor wie er even geen ruimte is voor tranen, omdat bijvoorbeeld op sociale media een strijd gestreden moet worden tegen de onkunde, de domheid, de desinformatie en de pure haat die uit de riolen niet meer opborrelt, maar explodeert. Aangewakkerd door de Johan Derksens van deze wereld, die zich niet bewust zijn van hun eigen diepgewortelde antisemitisme. *

Voet: Ik keek vaak naar Vandaag Inside, en dan zat ik daar over te ginnegappen met mijn moeder van 86, die het ook een leuk programma vond. Toen kwam dat gedoe met die kaars, pure borrelpraat, en de laatste maanden zag je steeds vaker dat Derksen niet meer op namen komt. Hij is soms woorden kwijt. Je ziet dat hij ouder wordt. Maar hij heeft een enorme aanhang en hij draagt verantwoordelijkheid, hoe je het ook  wendt of keert. Wat hij gedaan heeft, is ontzettend schadelijk geweest. Johan Derksen is er niet bewust van hoe groot zijn eigen antisemitisme is. Hij beseft het gewoon niet, vindt het heel erg stoer om op te komen voor de Palestijnen. Maar hij heeft geen enkel benul van wat er daar gebeurt. En je ziet hoe Wilfred Genee het gewoon laat gaan. Wat er tijdens de uitzending de volgende dag gebeurde, is heel simpel: ze hebben er geen Jood neergezet die hem goed van repliek kon dienen, ze hebben het over de tweede band gespeeld. Vervolgens hebben ze de voormalig directeur van de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (MIVD) Pieter Cobelens uitgenodigd om het conflict militair te duiden. Dat deed hij heel goed, al heeft hij niet verteld dat Hamas raketten onder ziekenhuizen, scholen, moskeeën en de gebouwen van UNRWA heeft liggen en ze daar vandaan afvuurt. Hamas deinst er niet voor terug om wapens te vervoeren in Rode Kruis-ambulances . 

Arend Jan Boekestijn was ook te gast in Vandaag Inside. In 2013 zat hij naast me in de bus in Israël, tijdens een reis voor journalisten, georganiseerd door het CIDI. Die maakte opmerkingen over Gaza in de trant van: je zou bijna denken: gooi die boel plat. Die zit dus nu vrolijk mee te knikken met Johan Derksen. Frits Barend zou een goede tegenpartij zijn voor Derksen, maar die twee liggen elkaar niet zo goed, vanuit de sportjournalistiek. Nu nodigen ze iemand uit als Albert Verlinde, die maakt een paar rake maar keurige opmerkingen en niemand valt hem frontaal aan. Je moet er kundige straatvechters neerzetten. Want dat is een taal die bij Derksen binnenkomt. Hem gewoon even vragen naar zijn feitenkennis. Gewoon vijf vragen. Ze lieten bij Vandaag Inside een tweet van mij zien waarin ik schreef dat ik Johan Derksen graag een lesje wil geven maar ik heb niks meer gehoord. Ze zijn alleen maar bezig met het downplayen van Derksen, het haantje met de gouden eieren, en zijn antisemitische opmerkingen. Vervolgens wil Frans Klein, de nieuwe baas van Talpa, in gesprek gaan met Joden over de antisemitische opmerking van Johan Derksen. Die gaat dat haantje echt niet slachten. Waar Klein staat in het Midden-Oosten-conflict, is wel duidelijk. Hij heeft jaren leiding gegeven aan de meest anti-Israëlische omroep, BNNVARA. Onder zijn auspiciën werd de serie Het Beloofde Land gemaakt bij BNNVARA. Alfred Edelstein schreef over die serie in het NIW: 

*En opeens was-ie daar, de vraag der vragen: waarom berokkenen de Joden, die zelf zo geleden hebben, de Palestijnen zoveel verdriet? Verbraak formuleerde deze vraag die de media al ontelbare keren hebben gesteld als volgt: “Het is ook wel een teleurstellende conclusie, hè, als je bedenkt dat een land dat de Sjoa in zijn bagage heeft, dat je dan zelf zo met mensen omspringt”. Deze onvervalste klassieker uit het repertoire van de media, waarover sinds jaar en dag literaire en journalistieke jurisprudentie bestaat, is vanzelfsprekend ongepast, maar niet voor de achteloze Verbraak. Zes weken lang kregen de kijkers clichés en feitelijke onjuistheden voorgeschoteld: zijn Joden slimmer dan anderen? Zijn ze niet allemaal geinponems? Palestijnen hebben geen stemrecht! En als klap op de vuurpijl: waarom hebben ze hun lessen in de nazikampen niet beter geleerd? Met ongetwijfeld goede bedoelingen, maar met veel te weinig bagage, heeft Coen Verbraak een kans gemist met deze serie die uiteindelijk naadloos past in de moderne traditie van BNNVara. Hoe zouden oude Varacoryfeeën als Meyer Sluyser, Ellen Blazer, Milo Anstadt en Netty Rosenfeld naar Het Beloofde Land hebben gekeken? *

Voet: Zowel Bart Schut, adjunct-hoofdredacteur van het NIW, als ik zijn gebeld door EenVandaag. De redactie wilde onze contacten in Israël en Nederland hebben, maar toonde geen enkele behoefte aan onze kennis. We worden dus niet gevraagd voor het programma, wel ene Peter Malcontent, die riep dat Gaza een oppervlakte heeft van Vlieland. Deze ‘expert’ heeft niet eens zijn feiten op een rijtje. In zijn eerste optredens als ‘duider’ noemde hij niet eens de invloed die Iran op Hamas heeft, en ik verzeker je, die is niet misselijk. De Iraanse ayatollah Khamenei heeft zaterdag ongetwijfeld een vreugdedansje gemaakt. Het gaat allemaal precies volgens zijn plan. In het Iraanse parlement brak een antisemitisch feestje los. 

In alle programma’s zie je nu gasten die helemaal in de “ja maar Israël”lopen modus zitten. Wij zijn dan ook gestopt met het bedienen van die programma’s. Als ze contacten willen, zoeken ze het zelf maar uit. Ik vermoed dat hun rolodex heel erg dun is, al zijn er gunstige uitzonderingen als Ronit Palache en Frits Barend, die nog wel eens worden uitgenodigd. Wat uiteraard ook zal meespelen is dat ik altijd veel kritiek heb geleverd op hun verslaggeving, vooral op Twitter. Maar ook op Carolien Roelants van het NRC bijvoorbeeld, bekend van haar luxe rondreis door het verlichte Saoedi-Arabië. 

De Telegraaf is verreweg het meest straight. De Telegraaf belde ons meteen op, die zaterdag, en plaatste een goed groot stuk online.Ik heb bij WNL gezeten op zaterdagmiddag, op Radio 1, meteen na het uitbreken van de oorlog. Van 5 tot 7 was er een hele special, dat was uitstekend. Ze hadden er goede mensen zitten. EW doet het goed, qua berichtgeving over de oorlog. Natalie Righton van de Volkskrant is een van de zeldzame uitzonderingen bij de Nederlandse dagbladen, die schrijft prima over het conflict. Die zal nooit zeggen: ja maar Israël. GeenStijl kwam met een uitstekend blog van uur tot uur, verreweg het beste geïnformeerd én het snelst, net zoals CNN tijdens de Eerste Golfoorlog. Wie een fantastische column op Radio 1 uitsprak, was Diederik Smit. Die is echt de moeite waard. Hij heeft het onder meer over de totale ontmenselijking die Hamas heeft betracht, waar veel anderen klakkeloos aan voorbijgaan. Hoe Hamas een volk wil uitroeien, waarbij de Israëli’s toch echt geen sprake van is. Die ongelijkheid in uitgangspunt, hoor ik vrijwel niet. Verder hoor ik één pot nat aan ‘ja, maar’ retoriek.

De NPO nodigt die idiote Berber van der Woude van The Rights Forum (het clubje van Dries van Agt) uit, dat naar de rechter is gestapt omdat universiteiten niet willen voldoen aan hun WOB-verzoek om hun correspondentie met Joodse instellingen prijs te geven. Ik heb het niet over Israëlische, he? Ik heb het over Joodse, zoals het Centraal Joods Overleg en de Nationaal Coördinator Antisemitismebestrijding. Berber van der Woude, lid van die club, zat daar hautain haar woordje te doen maar werd gelukkig geweldig op haar nummer gezet door Dilan Yeşilgöz-Zegerius. Van der Woude werd aangekondigd als voormalig diplomate, maar er werd niet bij gezegd dat ze een discipel van Van Agt is en bij dat enge clubje zit. Dat stoort mij enorm. Informeer de kijker gewoon precies wat voor persoon daar aan tafel zit.

Zodra het aantal doden in de Gazastrook boven het aantal doden in Israël komt, krijgen we de scorebordjournalistiek. De Nederlandse media kunnen niet wachten om dan helemaal te kantelen. Velen zijn totaal onkundig over de moeilijkste manier van oorlog voeren waar Israël nu voor staat en je ziet het nu al: het dodental in Gaza dat door Hamas of hun vriendjes als Human Rights Watch wordt genoemd, wordt nu al klakkeloos overgenomen. Wij zagen dat al bij voorgaande confrontaties. Weken later werd zo’n slachtoffercijfer dan stevig naar beneden bijgesteld, maar dan zat niemand daar meer op te wachten. Nog zoiets: dan hebben we het over de uitdrukking ‘waaronder kinderen’. Let wel, ieder kind dat slachtoffer is van Israëlische acties is er één te veel. Punt. In Gaza worden geïndoctrineerde tieners zonder pardon ingezet als 'strijders'. En de filmpjes van trotse moeders die Allah danken voor het martelaarschap van hun kind, zijn legio. Je hebt te maken met een dodencultus, die ons in het westen god zij dank vreemd is, maar waar velen ook totaal geen weet van hebben. Waar Israël zijn burgers, álle burgers, ook de Arabische, tot in het ultieme probeert te beschermen, doet Hamas het tegenovergestelde. Dat die Israëlische bescherming afgelopen weekend overigens verbijsterend heeft gefaald, leidt geen twijfel.

Wij zullen ons moeten wapenen tegen de onkunde, de desinformatie, de vuige apologeten en de antisemitische haat die nog meer zal aanwakkeren. Want de beelden waarmee het door Iran aangestuurde Hamaskwaad zal moeten worden uitgeroeid, zullen niet mooi zijn en door de vele naïevelingen in het veilige westen niet worden begrepen. 

Het interesseert de media helemaal niets dat Hamas hun eigen volk als menselijk schild inzet. Israël heeft de Gazaanse bevolking aangegeven waar ze veilig zijn, in het zuiden. Hamas stuurde ze terug. Ze hebben geen schuilkelders laten bouwen maar wel hun eigen enorme tunnelnetwerk, de Gaza-metro, vol ligt met wapens, raketten en nu worden er ook nog gegijzelde Israeli’s in vastgehouden. En de Hamasleiding bivakkeert daar. 

De buizen van het waterleidingsysteem in Gaza zijn geheel betaald door de Europese Unie en worden gebruikt om raketten van te maken. Het is heel simpel: met al het geld dat in Gaza is gepompt, miljarden en miljarden euro’s en dollars, had Gaza het Singapore van de Middellandse Zee kunnen worden. De bevolking heeft democratisch gekozen voor Hamas.  Hamas heeft toen ze de verkiezingen wonnen, talloze Fatah-leden geliquideerd, en hun lijken achter brommers door de straten gesleept. Maar daar las je amper over in de Nederlandse media. De Gazanen zijn natuurlijk slachtoffers van Hamas, en er is wat verzet, maar verzet tegen Hamas is levensgevaarlijk. De mening dat  de grootste vijand van de Gazanen Hamas is, hoor je slechts hier en daar. Ik zie niet dat de vraag wordt gesteld waarom de Egyptenaren, je zou toch denken: de Arabische broeders van de Gazaanse burgerbevolking, hun grens voor vluchtelingen hermetisch gesloten houden. Dat er al sinds 2005 geen Israëlische laars meer op Gazaanse bodem staat, hoor je ook niet. Dat voordat deze hel begon tienduizenden Gazanen gewoon in Israël hun brood verdienden, al helemaal niet. De dochter van een Hamas-leider die een specialistische medische nodig had, is in Israël door Israëlische artsen behandeld. Lees je nergens. Nergens wordt uitgelegd dat er op de westelijke Jordaanoever heel veel Hamas- en Islamic Jihad-cellen zijn, die worden uitgeschakeld door het Israelische leger omdat president Abbas dat zelf niet kan. Abbas zit in het zadel dankzij Israelische leger, niet ondanks. Als Hamas het daar voor het zeggen krijgt, wordt hij gelyncht. En dan is er nog de enorme corruptie, de leiders van Hamas hebben hun miljarden zijn veilig gesteld in Qatar. Iemand enig idee waar dat geld vandaan komt?  En ik heb het inderdaad over miljarden, ja. De leiding volgt veilig vanuit Qatar de toestand in Gaza. Het westen gebruikend als useful idiots. Nu wil Oxfam-Novib geld gaan inzamelen voor Gaza, maar waar komt dat geld terecht? Kijk naar het debacle met Kaag. Er kan geen garantie worden gegeven dat het niet in verkeerde handen terecht komt.Onkunde heerst er ook onder de ‘genocide’-roepers. Kijk gewoon eens naar de cijfers van het Palestijnse Bureau voor Statistiek. Die vertonen, gewoon feitelijk, uit eigen bron, een heel ander beeld: namelijk een explosieve bevolkingsgroei. 

Ik kreeg een linkje van Schooltv met hun duiding van het conflict. Je kan twee dingen doen als je het leest: keihard lachen of keihard huilen. Bomvol feitelijke onjuistheden, totale partijdigheid. Zo worden kinderen op de basisschool via Schooltv al gehersenspoeld en geïndoctrineerd. Mensen moeten zich niet meer afvragen waarom Joden in Nederland zich niet langer veilig voelen. Ik had een moeder aan de telefoon en haar dochtertje is de enige Joodse in haar klas, en die moest op maandagochtend aanhoren van de leraar dat het allemaal ’de schuld was van Israël. Je kunt niet van iedere onderwijzer verwachten dat hij de hele geschiedenis van dit conflict kent, maar onthoud je dan als rolmodel ook van die boude uitspraken. Je kunt heel goed je zorg uiten om Palestijnse slachtoffers, die ongetwijfeld zullen vallen, zonder je op die manier te uiten. Maar ja, voldoende leraren durven al niet eens meer de Holocaust te onderwijzen, dus dat is ongetwijfeld te veel gevraagd. 

Op Sociale Media gaat het helemaal los. De haat die ik over me heen krijg, is niet mals. Zoals altijd wanneer in Israël de pleuris uitbreekt.Op Twitter krijg ik veel beschuldigingen in de trant van “jullie” als in “jullie Joden” terwijl het over Israël gaat en ik gewoon in Nederland ben geboren en getogen. Ik heb toch echt daar mijn stem niet uitgebracht. Ik zou extremistisch zijn. Terwijl iedereen maar een NIW hoeft open te slaan om te zien hoe wij het rechts-extremisme in Israël en de regering veroordelen. Het heeft ons zelfs abonnees gekost, maar dat kunnen we gelukkig leien. 

En dan de journalistiek. Er zijn opleidingen Journalistiek in Nederland waar de studenten cursussen krijgen van BDS, tien lessen, over het Israelisch-Palestijns conflict. Die nieuwe journalisten zijn helemaal gebrainwashed als ze klaar zijn met hun opleiding: oh oh, de arme Palestijnen en de gemene Israeli’s. 

En PvdA/GroenLinks heeft nu al een enorm probleem. Heel benieuwd hoe dat congres van dit weekend gaat verlopen. Bij de PvdA is er iets meer nuance over de oorlog, en ik ben er zeker van dat Timmermans van zijn gezond niet heeft geweten met wat voor mensen hij in zee is gegaan. Kende hij de achterban van GroenLinks wel goed? Er is nog een Joodse tak binnen de PvdA, zoals Michel Waterman, Ronny Naftaniel, Eddo Verdoner, Job Cohen (al hoef je van hem niets te verwachten), Lodewijk Asscher en Hanna Luden, de voormalige directeur van het Cidi. Maar ik weet van mensen die PvdA-lid zijn dat ze inmiddels wel op een andere partij gaan stemmen vanwege de fusie met GroenLinks. Ik denk dat de VVD de beste optie is. Dilan Yeşilgöz staat er heel sterk in. En anders JA 21, BBB, CDA of Omtzigt. PvdD is geen haar beter dan GroenLinks. Volt lijkt mij geen optie want hun Israelische lid Itay Garmy zit met DENK aan tafel en roept “vooral niet polariseren hoor” terwijl Denk de Israel-herdenking in de Tweede Kamer heeft geboycot, samen met Sylvana Simons, Kauthar Bouchallikht en Fonda Sahla.

Wie weet nog dat er in Israëls bestaan als sinds het ontstaan, diverse vredesvoorstellen op tafel hebben gelegen, waar vanuit de Palestijnen, gesteund door de Arabische landen, alleen maar ‘nee’ op is geantwoord. Het blok aan Islamitische landen, met hun fossiele brandstoffen achter de hand, in de VN is zo groot dat automatisch allerlei eenzijdige veroordelingen klakkeloos worden aangenomen. De verhoudingen zijn daardoor helemaal scheef getrokken. De succesvolle toenadering tussen een aantal van die landen en Israël, is Hamas een doorn in het oog. Zeker de toenadering van de laatste tijd tot Saoedi-Arabië en de Joodse staat. De verklaringen uit die wereld waren in mijn ogen ook opvallend milder dan voorheen. Maar die contacten waren nog te pril om al geborgd te zijn nu deze ellende is begonnen.

Kijk, dit is het meest gecompliceerde conflict ter wereld. Ik heb hier rijen boeken in de kast staan, vanuit allerlei verschillende gezichtspunten, en zelfs ik moet soms denken: ‘Hoe dat het ook alweer.’ En Israël heeft grote fouten gemaakt, heel grote fouten. De fouten van de andere kant, zeker ook de Palestijnse leiding, zijn enorm veel groter. Al decennialang zou je dat volk betere leiders wensen. Maar met westerse ogen door een roze bril kijken naar dit conflict, is uitermate naïef en schadelijk. Kijk naar Queers for Palestine. De omgekeerde wereld. Arabische homoseksuelen op de Westbank trekken naar Tel Aviv omdat ze daar wel veilig zijn. Een openlijke Queer zou in Gaza nog geen vijf minuten over straat kunnen lopen. Maar van die naïeve, roze westerse bril is de enige democratie in het Midden-Oosten, met een wereldwijd beroemde Gay Pride, de dupe.