Geenstijl

interview: Arthur van Amerongen

Andrew Moffat (64) was jarenlang spindoctor in Brussel voor de United Kingdom Independence Party. De adellijke zakenman en investeerder verliet de UKIP vanwege meningsverschillen met Nigel Farage en organiseert nu regelmatig bijeenkomsten voor rechtse partijen en rechtse denkers uit heel Europa. Ik ontmoet hem in de schitterende pub The Rising Sun in West-Sussex, een warme huiskamer vol honden en ruiters en Engelse plattelandsknusheid.

De favoriete politicus van Moffat is Enoch Powell. 

Moffat: “Ik heb Enoch Powell vaak ontmoet. Een indrukwekkende man, een briljante classicus en een polyglot die onder andere Urdu sprak.” Powell was op 28-jarige leeftijd de jongste brigadegeneraal in het Britse leger. In de jaren zestig was hij lid van het schaduwkabinet van oppositieleider Edward Heath, tot hij op 20 april 1968 de noodklok luidde over de massa-immigratie, in zijn als Rivers of Blood-speech: 

Here is a decent, ordinary fellow Englishman, who in broad daylight in my own town says to me, his Member of Parliament, that the country will not be worth living in for his children. I simply do not have the right to shrug my shoulders and think about something else. What he is saying, thousands and hundreds of thousands are saying and thinking – not throughout Great Britain, perhaps, but in the areas that are already undergoing the total transformation to which there is no parallel in a thousand years of English history. We must be mad, literally mad, as a nation to be permitting the annual inflow of some 50,000 dependents, who are for the most part the material of the future growth of the immigrant descended population. It is like watching a nation busily engaged in heaping up its own funeral pyre. So insane are we that we actually permit unmarried persons to immigrate for the purpose of founding a family with spouses and fiancées whom they have never seen.

Moffat: “Powell eiste de repatriëring van de immigrantenbevolking. De goede man zou geschokt zijn als hij zou horen dat er nu jaarlijks minimaal 500.000 immigranten naar Groot-Brittannië komen. Na de Rivers of Blood werd Powell onmiddellijk ontslagen uit het schaduwkabinet. Toen Edward Heath in 1970 premier werd, richtte Powell zijn aandacht op de interne Europese markt en waarschuwde hij dat Groot-Brittannië, door zich aan te sluiten bij wat later bekend zou worden als de EU, zijn soevereiniteit zou kwijtraken. 

Bij de algemene verkiezingen van 1974 drong Powell er bij de bevolking op aan om op Labour te stemmen, dat destijds een zeer sceptische kijk had op de interne Europese markt. Labour won met een meerderheid van drie zetels. Tijdens een openbare verkiezingsbijeenkomst werd hij een Judas genoemd omdat hij de Conservatieve Partij had verraden. Powell reageerde koeltjes: 'Judas werd betaald.' ” 

“De toetreding van het VK tot de Europese Unie in 1973 was zogenaamd alleen maar op economische grondslag, maar het was een sociaal-politieke-economische toetreding. Dat is verzwegen door de conservatieve partij. Heath zei stellig: ‘We gaan niets van onze soevereiniteit verliezen aan Brussel’. Het zou slechts een vrijhandelsblok betreffen. Maar als je de regeringsnotulen leest, en die zijn vrijgekomen, staat er letterlijk dat het een sociaal-politieke-economische toetreding is. De moderne conservative party is het meest verraderlijke en bedrieglijke instituut in de geschiedenis van deze eilanden. Ze hebben consequent gelogen over immigratie, over de EU. Nu ook weer, met al die remainers in het kabinet, die onze Brexit willen saboteren. We zouden aan free trade gaan doen, met de Common Wealth, met Australië bijvoorbeeld, maar er is nog niks gebeurd. We hebben veel saboteurs in de regering, het is net alsof de reds under the bed  liggen, zoals in de Koude Oorlog.”

“Je kan geen onafhankelijk land zijn, als je een regering hebt die nog steeds trouw is aan de Europese Unie. De Brexit is verkeerd uitgevoerd. We are not masters in our own house, kijk maar naar het Northern Island Protocol. We zouden los moeten zijn van Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. We kunnen geen illegale migranten repatriëren omdat het niet is toegestaan, kijk maar naar de Rwanda-deal. Er is nog niet één illegaal naar Rwanda gestuurd. Kijk naar het verval van Londen, ooit de heartbeat of the British Empire. Het multiculturalisme wordt opzettelijk opgelegd door Labour, de liberalen en de conservatieven om Groot-Brittannië te balkaniseren en ons cultureel erfgoed uit te hollen, waardoor een ondemocratisch EU-bestuur wordt gefaciliteerd.

Toen ik verkiesbaar was voor UKIP, had ik altijd harde standpunten over Farage. Ik zei tegen hem: “Waarom wil je de integriteit van de natiestaat beschermen, terwijl er als gevolg van massa-immigratie binnen een paar generaties helemaal geen natiestaat meer is die het waard is om te beschermen?” Farage vond Nelson Mandela de beste politicus aller tijden, vergelijkbaar met Jezus. Ik bedoel maar. Hij weigerde een motie van afkeuring tegen Jean-Claude Juncker’s Europese Commissie te ondertekenen. Farage was tegen de anti-immigratie-voorstellen binnen de UKIP.  Zo'n vijftien jaar geleden gaf Farage een persbericht uit, waarin hij de regering veroordeelde wegens racisme omdat ze Oost-Europeanen binnenbracht ten koste van onze 'traditionele' immigranten uit het Gemenebest, inclusief Azië en West-Indië. Afrikanen zouden volgens Farage dus de voorkeur moeten krijgen boven bijvoorbeeld Hongaren. In mei 2013 werd de soldaat Lee Rigby doodgehakt door een moslim-extremist. De volgende dag haastten Farage en een aantal van zijn in 2014 aangenomen EP-leden zich naar een moskee in Leeds om een wit voetje te halen bij de moslims. De internationale pers heeft Farage altijd als extreem-rechts afgeschilderd, terwijl hij dat helemaal niet is. Maar ook traditionele socialisten, type jaren ‘50, wordt nu geframed als extreem-rechts. Ridiculous! Het is een agenda om alles naar links te verplaatsen en om gewone mensen via Orwelliaanse newspeak als fascisten weg te zetten. Goelagkampen zijn niet meer nodig, mensen worden nu gecanceld als ze de verkeerde mening hebben, verliezen hun baan. Mensen in het VK gaan gebukt onder loodzware schulden en hypotheken. De UKIP beloofde een rechtse agenda uit te gaan voeren, maar dat was kiezersbedrog. Hetzelfde gebeurde bij Sebastian Kurz, de gewezen premier van Oostenrijk. Hij harkte alle stemmen van mensen die anders op de FPÖ hadden gestemd bij elkaar, en stuurde ze een blinde steeg in, als een rattenvanger. Kurz kwam zijn beloften aan het rechtse electoraat niet na, maakte zelfs een coalitie met de Groenen. Precies hetzelfde verhaal met Sarkozy. Hij werd gekozen op basis van een rechtse agenda maar deed niks toen hij president werd. Hij haalde de stemmen weg bij het Front National, net als Kurz bij de FPÖ. Farage was een veilige keuze voor de massamedia en het establishment. Hij haalde stemmen weg bij andere rechtse partijen.”

‘Nee, dan Enoch Powell. Die hield zich vast aan zijn principes en overtuigingen, tot aan zijn dood op 8 februari 1998 in het King Edward Vll Hospital for Officers. Mijn vader overleed in dat ziekenhuis precies 28 jaar eerder. Toen ik jong was ontmoette ik veel van mijn vaders wapenbroeders. Hij was net als ik investeerder in de City. Door de twee wereldoorlogen was er een enorme devolutie opgetreden in de gene pool. Hetzelfde gebeurde in Frankrijk, Duitsland, in Rusland. De 20ste eeuw was rampzalig voor de volkeren in Europa. Absolutely devastating... Daar zijn we nooit overheen gekomen. In de Eerste Wereldoorlog, met zoveel menselijke verliezen, vielen procentueel gezien de meeste doden onder de aristocratie en de upper class. De officiersklasse was vrijwel geheel uitgeroeid.”

“Mijn vader vocht in die oorlog, en was in de zestig toen hij een vrouw trouwde die 29 jaar jonger was. Mijn moeder. Hij kreeg een kogel door zijn nek en wang en in beide benen. In het tweede “dispuut” met de Duitsers meldde hij zich weer vrijwillig aan. Mijn vader was een echte patriot, had veel onderscheidingen. Als hij kon zien wat er nu met dit land gebeurt, zou hij spugen in zijn doodskist.  Ik vroeg hem eens gekscherend of hij ooit zijn medailles zou verkopen, voor een enorm bedrag. Zeker niet, antwoordde hij, je moet begrijpen hoeveel mensen hun leven verloren, om de waarde van een medaille te begrijpen. Je devalueert iets, waarvoor bloed is vergoten. Ik was nooit op de zolder van ons huis geweest, dat huis werd op een Mary Poppins-achtige manier bestiert. Excentriek. We woonden in St John’s Wood, benoorden Regent's Park. We hadden een chauffeur, een kok en huishoudelijk personeel. Ik was zes toen ik voor het eerst op die zolder kwam. Daar vond ik een gevechtsuniform, voor het laatst gedragen in 1917. Het was gehavend, geoxideerd, bloedvlekken en kogelgaten. Heeft mijn vader daarom gevochten, om een land dat nu vernietigd wordt door de huidige golf van politici, of vocht hij om het karakter van ons land te behouden? Dat heeft mij de politiek in gedreven, om zijn legacy uit te dragen. Door migratie verliezen we onze cultuur, onze identiteit, de erfenis, de geschiedenis wordt herschreven door woke figuren, standbeelden worden weggehaald, het onderwijs gaat volledig op de schop. Om nog maar niet te spreken over de grooming gangs. Politieke correctheid is sociaal marxisme. Ze willen het volk in een continue revolutionaire spirit van revolutie houden, verzinnen daarom steeds nieuwe onzin. We are not masters in our own country anymore. Distinctive cultures come from distinctive peoples. You destroy the people, you destroy the culture.”