Soep van de Week in Het StamCafé

Het was weer ouderwets genieten bij Opsporing Verzocht, afgelopen dinsdag. Er viel ook nog eens iets te winnen en dat maakt de kaaskop in mij blij: er wordt namelijk maar liefst vijfduizend euro uitgeloofd voor de gouden tip die leidt tot de arrestatie van de explosieflegger van kleur die vorig jaar september een kledingwinkel opblies in Keulen.

Het woord explosieflegger kende ik niet en het bestaat dan ook niet. Vermoedelijk is het een vondst van een redacteur van AT5 die de Van Dale wil halen. Bommenlegger lijkt mij juister, al kan er dan een oeverloze semantische discussie ontstaan over de aard van het voorwerp dat ontplofte bij de kledingwinkel in Keulen, die gek genoeg niet met naam wordt genoemd in het verhaaltje van AT5.

Het is namelijk een filiaal van LFDY en dat betekent Live Fast Die Young. De vrijetijdskleding wordt blijkens de website vooral gedragen door jongemannen die u liever niet met uw dochter ziet thuiskomen.

Het modemerk LFDY werd in 2012 opgericht door Lorenz Amend in Düsseldorf en heeft filialen in Keulen, Berlijn, Hamburg, München, Londen en Amsterdam.

Het was niet de eerste aanslag op deze klerezaak (pun intended) voor penose want op 24 augustus vorig jaar ontplofte er een bom (of explosief zo u wilt) bij de vestiging van LFDY in de Hartenstraat in Amsterdam. Het pand werd zwaar beschadigd maar gek genoeg vond ik niets over deze aanslag terug in de Nederlandse media. Misschien was het bericht te lullig en te alledaags voor de faits divers.

De aanslag op woensdag 18 september op de LFDY-vestiging in Keulen kwam dus niet uit de lucht vallen.

Nog even terug naar het bericht van Opsporing Verzocht: “De schade bij een kledingwinkel was die bewuste 18 september enorm, zo is op beelden in de uitzending van het opsporingsprogramma te zien. Duitsland heeft een beloning van 5.000 euro uitgeloofd voor de gouden tip. De vermoedelijke dader zou Nederlands kunnen zijn of mogelijk in ons land verblijven. Behalve in Keulen is hij na de explosie ook gefilmd op station Amsterdam Centraal. De verdachte is via overstappen in Venlo en Utrecht aangekomen in Amsterdam, waar hij rond 13.00 het station uit liep. De afgelegde reis hoeft niet te betekenen dat de gezochte man uit Amsterdam komt, maar het zou wel kunnen. Heeft u een idee wie hij zou kunnen zijn? Weet of vermoedt u iets over een aanleiding voor de explosie bij de Keulse winkel en/of wie daar mogelijk als opdrachtgever achter kan zitten? Meld dat dan alstublieft en maak kans op die vijf ruggen!”

Hoera! Daar is uw Soep van de Week

foto © Yasmijn Tan
===

Dilettant-filosoof Harry Mulisch verklaarde eens: “dat ik sterfelijk ben, moet eerst maar eens bewezen worden” en tweevoudig Nobelprijswinnaar Linus Pauling schreef: “De mens is een zichzelf reparerende machine, in principe is hij onsterfelijk.”

Sinds ik een jaar geleden begon met een spartaans regime van afvallen en drie keer per week in de gym in Olhão word afgebeuld door mijn personal trainer, pieker ik nog zelden over de eindigheid van mijn bestaan en mijn sterfelijkheid. Ik ga dagelijks om negen uur naar bed, slaap als een roos en ‘s anderendaags wandel ik nog voor de schemering over het strand met de hondjes. Een sereen en zen natuurmens dus, met heel af en toe een liederlijke en noodzakelijk uitspatting.

Het tweeweekse werkbezoek aan Nederland - in verband met de presentatie van de hondenbijbel die ik met Rob Hoogland samenstelde - is een aanslag op mijn gestel want ik drink nu vrijwel iedere dag en vooral het katereten is rampzalig (bakken Surinaams en Chinees, zakken drop, enorme chocoladerepen, alle mogelijke taartjes en bekers ijs). Na al het gefeest, gezuip en geschrok voel ik me een brak varken en daarom zocht ik mijn heil bij Hanny Roskamp, die tot haar grote tevredenheid van Amsterdam-oost naar de heuvels van Arnhem verhuisde.

Ze afgestudeerd in vaste stof chemie, met kwantumchemie als specialisme, werkte bij Philips-Duphar en is nu expert op het gebied van anti-aging. Ze schreef met Pim Christiaans de bestseller De houdbare vrouw.

Ik vroeg haar onder het genot van een geneeskrachtig kopje thee en goddelijk hazelnoot schuimgebak in café Pierre, in het prachtige Museum Arnhem - een mekka voor beschaafde grijsaards die hier zilveruitjes worden genoemd - hoe ik zo snel mogelijk kan recupereren en fris als een hoentje kan worden want aanstaande donderdag moet ik weer scherp zijn voor de potkast van GeenStijl.

Soep van de Week in Het StamCafé

Als ik aan ratten denk, denk ik vooral aan de Schimmelpenninckjes, de Klompjes en de Dolfjes van deze wereld, en aan kartelknagertjes als Trouw en de Volkskrant, die allen met de staart tussen de poten luid piepend, fluitend, gillend en krijsend het volgens hen zinkende X-schip van Elon Musk ontvluchtten om vervolgens een geruisloze dood te sterven in het Bluesky-hospice. En ik denk natuurlijk aan de magistrale roman van Pieter Waterdrinker: De Rat van Amsterdam.

Waterdrinker: “De ratten van Amsterdam zijn de verderfelijkste van alle. Met hun stinkende lijven hullen ze zich in walmen parfum, in de bovenwereld lachen ze het volk met hun knaagdiertanden vriendelijk toe, waarna ze zich ondergronds voortbewegen door de gouden, met fluweel en satijn beklede buizen van het menselijke riool, onder de op palen gebouwde Nederlandse hoofdstad, terwijl de massa hen blijft zien als de verkondigers van de zuivere menslievendheid, empathie, onbaatzuchtigheid – la volonté générale est toujours bonne.”

En verder denk ik aan die epische langspeelplaat van The Stranglers: Rattus Norvegicus.

Ik wilde voor vandaag eigenlijk een doorwrocht essay schrijven over de zeer geslaagde wittebroodsweken van Donald Trump, tot ik op een rattenberichtje op de website van de staatsomroep stuitte.

Drinken wij Halve Liters Bier...

Ik heb eigenlijk nooit begrepen waarom Peter Breedveld, vriend van de show, nog steeds de hoofdredacteur van Ad Valvas is, het huisorgaantje van de Vrije Universiteit. Sander Schimmelpenninck, om maar iemand te noemen, is een toonbeeld van beschaving, nuance en hoffelijkheid in vergelijking met Breedveld, de liefhebbende echtgenoot van de dikke zus van mijn grote vriend Hafid Bouazza (die node gemist wordt).

Dat Breedveld met zijn allergie voor Joden gehandhaafd wordt bij het sufferdje van de Vrije Universiteit is niet zo heel raar als we kijken naar zijn lichtend voorbeeld Abraham Kuyper, de oprichter van de VU. Opperantisemiet Kuyper (1837-1920) wordt alom gezien als de eerste radicale democraat in Nederland en beschermer van het belang van de gewone man, ‘de kleine luyden’. In 1879 richtte hij de eerste Nederlandse politieke partij op, de Anti-Revolutionaire Partij, ARP, en hij was van 1901 tot 1905 minister-president, de eerste die zich met die titel tooide. Hij vertegenwoordigde de orthodoxe vleugel van de Nederlandse protestanten en legde er eer in calvinist genoemd te worden. Kuyper richtte zowel de Vrije Universiteit in Amsterdam als de voorloper van de Technische Universiteit in Delft op en wordt tot op de dag van vandaag geprezen om zijn enorme invloed op Nederland en op het Nederlandse protestantisme.

Soep van de Week in Het StamCafé

Domrechts is voor mij een eretitel en een geuzennaam en het zal dan ook niemand verbazen dat ik reikhalzend uitkijk naar Blauwe Maandag, de vrolijkste dag van het jaar omdat komisch duo Trump & Musk dan aan de macht komt.

Bij die feestdag hoort een toepasselijk vrolijk plaatje: Blue Monday van New Order.

Apropos, New Order heeft niets te maken met Hitler, ook al wordt dat her en der gesuggereerd. In zijn toespraak voor de Reichstag op 6 oktober 1939 brult Hitler over “e_ine neue Ordnung der ethnographischen Verhältnisse, das heißt, eine Umsiedlung der Nationalitäten so, daß sich am Abschluß der Entwicklung bessere Trennlinien ergeben, als es heute der Fall ist.“_ Kortom: Lebensraum und Umvolkung, en daar zingt het vrolijke popgroepje uit Salford helemaal niet over. En Joy Division, de opgewekte voorganger van Neue Ordnung, heeft ook niks te maken met de oorlog, ondanks hardnekkige geruchten zoals deze:

Soep van de Week in Het StamCafé

Ik wilde eigenlijk openen met Keir Starmer, een zo mogelijk nog engere griezel dan Jeremy Corbyn, maar toen zag ik deze hilarische twiet.

Een brandweerpersoon van de saffische (moeilijk woord voor potteus) beginselen geeft voor de camera toe dat ze met haar 150 kilo te vet is om een kat uit te een boom te halen of om op een ladder tegen een fikkend huis te kunnen klimmen, laat staan dat ze iemand op haar rug kan dragen. Deze juffrouw is overigens niet zomaar een een brandweerpersoon, want Kristine Larson is de first black lesbian Equity Bureau Chief van de Los Angeles Fire Department en verdient $399,000 per jaar. De LAFD heeft nog twee Kristina’s en laten die nou ook lesbisch zijn (maar van wit): Kristina Crowley is First LGBTQ Fire Chief LAFD ($439,722 per jaar) en Kristina Kepner is First Lesbian Assistant Chief LAFD ($264,468 per jaar).

En het wordt nog beter: een man zou Larson ze nooit en te nimmer redden (wat ze dus niet kan omdat ze aan morbide obesitas lijdt), omdat het zijn eigen schuld is dat hij zich in dat fikkende huis bevindt. Burn and roast, white male chauvinist pig!

Ik vraag me af of ze Bill Cosby, Dave Chappelle, O.J. Simpson, Eddie Murphy, Sean 'Diddy' Combs of R. Kelly wel van de vuurdood zou willen redden, in puur hypothetische zin, maar misschien redt ze alleen maar homofiele mannen van kleur, wederom in puur hypothetische zin want zelfs de gang van het digitale menubord van een willekeurige fastfoodketen naar de counter waar haar bestelling wacht, is voor haar al levensgevaarlijk.

StamCafé

De trouwe lezer weet dat ik wars ben van piskijkers, strontlezers, tasseografen, slangenolieverkopers, sterrenwichelaars, auguren en andere kermisklanten. De laatste keer dat ik mij de toekomst heb laten voorspellen, was in 1985 in de brousse van Bosnië. Op de jaarlijkse zigeunermarkt stond tussen de paarden, het schroot en de tweedehands auto’s een goor tentje met daarin een stokoude zigeunerin. Het tandeloze besje zat achter een vunzig tafeltje met tarotkaarten en volgens mij was er ook nog een glazen bol, maar dat kan verdichting zijn (wie waren Alzheimer en Korsakov ook al weer?).

De goede vrouw begon mijn hand te lezen - dat was het goedkoopst en volgens mij het minst onbetrouwbare consult - en na 5 minuten slaakte zij een ijselijke kreet want ik zou zeer spoedig getroffen worden door een vreselijke ziekte, dat maakte ik althans op uit haar spastische gebaren naar mijn broze lijf. En inderdaad: drie dagen later bleek ik een hele smerige gonorroe te hebben opgelopen bij haar dochter, die tippelde tussen het oud ijzer, de knollen en de roestige barrels.

Ik moest aan de Bosnische ciganin en haar hoerige dochter denken toen ik van de week Rob de Wijk’s voorspellingen voor 2025 las. Decennialang whiskymisbruik hebben bij de Profeet van Clingendael meer sporen op zijn bakkes achtergelaten dan bij Bonnie St. Claire en Shane MacGowan samen. Alcohol maakt meer stuk dan je denkt en dat blijkt uit deze natte hersenscheet:

Recht voor mijn Villa Vischlugt was ineens een kampement opgebouwd door tot op de draad vervuilde wiggers, blanke rasta’s, hippies, grufti’s en gothics. Duitsers dus. Caravans, verbouwde trucks en uitgewoonde bestelbusjes stonden in een kring rond een kampvuur, er werd getrommeld en gedanst en uiteraard zat er iemand aan een didgeridoo te lurken.

Als ik niet in de ban van de kerstgedachte was geweest, had ik ‘s nachts een flinke baal wiet onder een van de voertuigen gelegd en de politie gebeld. Illegaal kamperen mag niet in het beschermde natuurgebied waar ik woon, en in Portugal heerst zero tolerance wat drugs betreft.

De politie heeft het niet zo op deze rondtrekkende vogelverschrikkers en vindt het een uitdaging om dit soort entiteiten op te jagen (denk aan de cop from hell uit willekeurige B-movies).

Eerder had ik al een paar “Mädels” van het kampje bij de ingang van de Lidl zien zitten. Schroeven door neus, oren en lippen, de uitgemergelde knekelzakken bont en blauw door de tattoos, dampende dreadlocks, de vingers okergeel door het kettingroken van goedkope shag: ze waren kortom zó smerig dat je je hond er van af zou schoppen.

Er lag een vunzig hoedje voor de “dames” (ze zaten ook nog eens wijdbeens en ik ga hier liever niet in details op in. Laat ik volstaan met “What Has Been Seen Cannot Be Unseen.”) met daarin een paar centen en knopen, maar ze deden niet eens de moeite om te bedelen. De brave Portugezen liepen er gelukkig met een grote boog omheen.

Tevens StamCafé

Dat is het eerste dat ik dacht toen ik de beelden zag van de kerstmarkt in Maagdenburg: Groundhog Day. Voor Safari Eurabia bezocht ik veel schuldige plekken, plekken waar mohammedanen terreuraanslagen hadden gepleegd. Zoals Berlijn, waar op 19 december 2016 moslimterrorist Anis Amri met een gestolen vrachtwagen over de kerstmarkt scheurde op de Breitscheidplatz. Er vielen 12 doden en er raakten meer dan 50 mensen gewond.

De Duitsers - totaal doorgeslagen in hun politieke correctheid - plaatsten op het opsporingsbericht van massamoordenaar Anis A., een balkje voor diens gezicht. De privacy van de arme jongen mocht eens worden aangetast. Nordine Amrani, een Belg van Marokkaanse afkomst, zaaide op 13 december dood en verderf op de kerstmarkt in Luik. Hij gooide granaten in het publiek en leegde een automatisch geweer. Er vielen 6 doden en 123 gewonden.

In december 2018 schoot moslimterrorist Cherif Chekatt 5 mensen dood op de kerstmarkt in Straatsburg. Er vielen 11 gewonden. Een man opende het vuur, waarbij 5 mensen om het leven kwamen en 11 anderen gewond raakten. In december 2000 werd een aanslag op de kerstmarkt in Straatsburg voorkomen. De autoriteiten arresteerden een groep mohammedanen die van plan waren een aanslag te plegen. In Potsdam werd in december 2017 een verdacht pakket met spijkers en explosieven gevonden bij de kerstmarkt, en onschadelijk gemaakt.

Soep van de Week in het StamCafé

Mijn grootste en tevens enige frustratie is dat ik het nooit tot Bekende Nederlander heb geschopt. Ik word daarom nooit gevraagd om mee te protesteren tegen pesten, tegen laaggeletterdheid, tegen vrouwengeweld, tegen advertentiefraude, tegen de bio-industrie, tegen bont, tegen kanker (terwijl ik echt iets heb met kanker), tegen corona, tegen zorgelijke uitspraken van minister Blok, tegen racisme, tegen de btw-verhoging, tegen spierziekten (met die Lucille Werner was wel meer aan de hand), tegen de climapocalypse, tegen vluchtelingenkou, tegen GeenStijl, tegen de PVV, voor slachtoffers Syrië (2013), voor slachtoffers ebola, voor Beiroet, tegen Zwarte Piet, voor Sulawesi, tegen de oorlog in Irak tegen overbevissing (toen Sophie nog een frisse jonge blom was, roflol), tegen de marteldood van George Floyd, tegen de verbreding van de A27 bij Amelisweerd, voor Black Lives Matter, voor de culturele sector, voor Oekraïne, voor onze beschaving, tegen de mediawet, tegen jodenhaat (terwijl ik met afstand de grootste vriend van Israël en de internationale jodenheid ben), en uiteraard werd ik ook niet gevraagd voor de antisemitische campagne van de kleuterneukers van Oxfam.

Isa Hoes wel. Ze had nog aan de viespeuken van Oxfam gevraagd of de naam van Antonie ook op de poster kon, plus de link naar haar nieuwe boek over Antonie, maar dat werd iets te druk op de foto volgens de vormgever van de vuile viezeriken van Oxfam.