Geenstijl

Sarah Izat  komt uit het Umfeld van Rotterdamse moslimpartij NIDA. Ze is actief betrokken bij de partij, want ze maakte onder andere de foto's bij deze actie. Ze werkt bij de politie en wil een hoofddoek dragen. Dat mag niet, dus roept ze 'Discriminatie!'

In De Volkskrant doet ze dus haar verhaal, zoals we vanmorgen al oppikten. Prima verhaal wat het gedeelte 'bevlogen politiemedewerker' betreft. Maar dat copvodpleidooi, dat rammelt.  Interviewster Nadia Slachtofferroili laat madame wel heel makkelijk wegkomen met een paar uiterst weerlegbare uitspraken. Dus pakken wij die nog even uit het interview voor een korte kloosried.

Eerst even de letterlijke tekst uit de Gedragscode lifestyle-neutraliteit van de Nationale Politie. De relevante regel luidt als volgt (geel gearceerd):

SARAH: "De politie doet haar best om een diverser korps te zijn. Dat lukt nu aardig, maar we zijn er nog niet. Diversiteit is niet het eindpunt, maar het startpunt voor een nog betere organisatie waar iedereen welkom is."
GeenStijl: Diversiteit *is* al het startpunt, want in principe is elke Nederlander (van onbesproken gedrag) welkom bij de Nationale Politie. Kleur, afkomst, gender, geloof, het doet allemaal niet ter zake en niemand wordt op basis van religieuze overtuigingen op voorhand uitgesloten - zolang je tenminste geen starre orthodoxe aanhanger van om het even welke religie bent natuurlijk. 'Diversiteit' is ook in dit verhaal weer niets anders dan een sociale marketingterm waar een drammende moslims en andere oproerkraaiende eisenstellers dankbaar gebruik van maken, omdat het een giftig toverwoord is waarmee alle deuren naar de duistere paden richting nivelleerquota, uitzonderingsposities & positieve discriminatie open zwaaien. Diversiteit is het nieuwe respect, qua woorden die hun waarde verloren hebben.

SARAH: "Toen ik op mijn 18de van Vlissingen naar Rotterdam verhuisde was het bijna Ramadan. Ik vond dat een goed moment om een hoofddoek te dragen. Het was de eerste bewuste en vrije keuze die ik heb gemaakt in mijn leven."
GeenStijl: Dat het voor Sarah een bewuste, vrije keuze was, maakt de hoofddoek nog geen symbool van bevrijding, of zelfs maar een neutraal attribuut. De hoofddoek is en blijft een religieus symbool waarmee de islam propageert dat vrouwen zich moeten conformeren aan een ondergeschikte rol, binnen een religie waarin mannen de dienst uitmaken en waarin een hoge mate van sociale controle mede gehandhaafd kan worden door elkaar te toetsen aan uiterlijke kenmerken. Zoals, inderdaad, de correcte klederdracht. Daarnaast is de reden waarom Sarah een hoofddoek draagt, volstrekt irrelevant voor de politie. De blauwe gedragsregels maken geen onderscheid tussen dwang of keuze - ze verbieden de hoofddoek (en raar haar, of andere opzichtige uitingen) omdat de politie haar neutraliteit dient te bewaken, de dienders hun gezagsuitstraling moeten bewaken en alle agenten veilig hun werk moeten kunnen doen.

SARAH: *"Ik wilde mijn liefde voor God concreet maken, zoals nonnen dat doen met het dragen van hoofdbedekking."
*GeenStijl: Valse vergelijking. Nonnen gaan niet bij de politie, nonnen gaan in het klooster. Als nonnen bij de politie willen, zijn het geen nonnen meer. Dan zijn het politiemensen, en dragen ze geen nonnenkappen meer. Nonnen dragen doorgaans trouwens ook geen Adidasjes onder blote enkels, of rode lippenstift.

SARAH: "De hoofddoek is vergroeid met mijn identiteit en het voelt voor mij nu heel onnatuurlijk om geen hoofddoek te dragen."
GeenStijl: Dat zeg je nu wel en zo, maar waarom zeg je dan een paar regels verder het volgende:

SARAH: "Wat ik denk en wie ik ben, wordt niet alleen maar gekenmerkt door dit lapje stof."
GeenStijl: Ja HALLO! Eerst zeg je letterlijk dat je met de doek vergroeid bent, om het attribuut daarna weer heel klein te maken door het een 'lapje stof' te noemen. Het kan niet allebei waar zijn. Dus ofwel je kunt niet zonder (en je bent dus primair & identitair een moslima, vóór al het andere), ofwel het is uiteindelijk maar gewoon een stukkie stof. En in dat geval zou je het dus.. ook gewoon... af kunnen zetten.. tijdens je werk? Toch? Hoe dan ook: je moet kiezen. Want nu zeg je: 'Luister, *ik* weiger om het doekie af te doen want het is mijn identiteit, maar *jullie* mogen me niet beoordelen op een lapje stof'. Dit smaakt naar een retorische schwalbe. Sorry maar we gaan nu echt om een gele kaart jengelen. Scheeeeids!

SARAH: "Vandaag zag ik nog een mooie grote tattoo bij een collega. Ik heb een kruisje gezien bij twee collega's op een andere afdeling. Er wordt dus niet gehandhaafd op allerlei andere zichtbare uitingen die de gedragscode verbiedt".
GeenStijl: Puntje voor jou. Als het allebei niet mag van de gedragscode, dan moet het in allebei de gevallen gehandhaafd worden. Gelijke monniken en zo.

SARAH: "Dat hoeft wat mij betreft ook niet, want mijn collega's zijn niet minder dienstbaar met een tatoeage. Maar het gaat me om het principe. De politie moet kritisch naar het beleid kijken."
GeenStijl: OK. Als wij dan ook even kritisch naar dat beleid mogen kijken. Een kruisje is, mits het niet levensgroot op een mijter gedragen wordt, een hele subtiele uiting. Meestal hangt het aan een kettinkje om de nek. In het dagelijkse leven wordt het door velen gezien als sieraad, gelijk een ring of een armband. Negen van de tien keer hangt een kruisje onder de kleding. Dat geldt ook voor de meeste tatoeages, hoewel je inderdaad (in de zomer) wel eens agenten ziet met 'sleeves'. Maar waar een hoofddoek een directe relatie heeft met een specifieke religie, is dat bij tatoeages niet het geval. Van de naam van je hond tot het logo van je favo band, er is geen eenduidig protocol voor inkt op de huid, en daarmee is het gevaar voor aantasting van de neutraliteit al een stuk kleiner, of meestal zelfs afwezig, dan wanneer je je met een voor het oog niet te missen uiting tooit van een religie waarbij heel veel mensen een heel onprettige associatie hebben. We gaan hier niet het bloederige wereldnieuws van de afgelopen jaren resumeren, maar het moge duidelijk zijn dat je een tattoo van de lieve Mechelse herder van de ene agent niet op één lijn kunt zetten met een katoenen proliferatie van de islam bij de politie op het hoofd van de andere. Sarahs eerdere punt blijft daarmee overigens valide: als het een niet mag en wordt gehandhaafd, dan moet de politie bij het ander ook streng zijn en de eigen normen hanteren. Maar zodra de politie dat dus doet, is ook meteen het enige argument vóór de hoofddoek weggenomen. Dat was nog een nep-argument ook, want het pleitte niet vóór de hoofddoek, maar tégen slechte handhaving van bestaande regels. Bestaande regels die helder, duidelijk en volstrekt rationeel onderbouwd worden.

SARAH: "Ik geloof niet dat de gedragscode is bedoeld om aan te zetten tot discriminatie, maar uiteindelijk gebeurt dat wel."
GeenStijl: Neen. Driewerf neen. Vooraf gestelde regels die voor iedereen gelden, zijn géén discriminatie. Een hardcore Ajaxfan bij de politie mag ook geen Ajax-sjaal of -pet dragen omdat het bij zijn identiteit hoort. En een agent met een vergiet op zijn kop zul je ook niet zien. Maar omdat de diversiteitsdrammers het voor elkaar gekregen hebben om de islam in alles een uitzonderingspositie te gunnen, durft Sarah dus wel DISKRIMINAAASIE te krijsen als ze haar islamitische copvodje niet op mag. Faal. Hier, leest het EU Hof: ****"Een interne regel van een onderneming die het zichtbaar dragen van een politiek, filosofisch of religieus teken verbiedt, vormt geen directe discriminatie."

SARAH: "Ik heb nu een uitzonderingspositie bij de politie en ik voel me bevoorrecht om voor deze organisatie te werken, maar er zijn andere vrouwen die niet eens door de selectie komen vanwege hun hoofddoek. Vrouwen op de arbeidsmarkt zitten over het algemeen al in een kwetsbare positie."
GeenStijl: De Nationale Politie is maar een kleine werkgever binnen een enorm overheidsapparaat, landelijke en lokaal, en in heel veel gevallen is een hoofddoek gewoon toegestaan in overheidsdienst, zeker in functies waarin ambtenaren een (relatief) vrije keus in kleding hebben. Tevens blaas je nu een hele specifieke kwestie (wel/geen hoofddoek bij de politie) op tot een véél groter frame van alle vrouwen op de arbeidsmarkt. Oneerlijk vergelijk, wederom. Twee keer geel is rood, toch?

SARAH: "Je kunt niet vechten voor je grondrecht en tegelijkertijd het recht van een ander met de grond gelijk maken."
GeenStijl: Ook dit adresseert de gedragscode van de politie glashelder: ze citeren de Commissie Gelijke Behandeling en het Landelijk ExpertiseCentrum Diversiteit (brrr), die in adviezen schrijven "dat er omstandigheden zijn waaronder wel een inbreuk kan worden gemaakt op de algemeen geldende grondrechten, met name daar waar een onpersoonlijke en/of geüniformeerde gezagsuitoefening in het bijzonder van belang is." 

SARAH: "Mijn doel met deze klacht is dat de politie erkent dat het huidige beleid discriminerend is."
GeenStijl: Dat is het niet, zoals we hierboven moeiteloos konden vaststellen, dus dat doel haal je niet. Het gedram, echter, zal hoe dan ook blijven resoneren. Want islamdram is onuitroeibaar, helaas.

Slotvraag Nadia Ezzoroili: "Wat maakt u tot een geschikte kandidaat?"
Antwoord Sarah Izat: *"Ik ben een Nederlandse vrouw met een biculturele achtergrond, Zeeuwse roots en een Rotterdamse mentaliteit. Ik heb in veel steden in Nederland gewoond. Ik herken mezelf in veel Nederlanders. Ik haal plezier uit het burgercontact en ik sluit niemand uit. Ik bezit alle ingrediënten die nodig zijn om bij de politie te werken."
*Conclusie GeenStijl: JA! Zeker. En de passie voor haar politiebaan klinkt in alles door in het interview. Mensen met liefde voor hun vak altijd +1. Maarrr dan moet ze dus ook begrijpen dat het neutraliteitsbeginsel van de politie prioriteit heeft boven haar liefde voor de profeet. Quote uit de gedragscode: "De politie beschikt over het geweldsmonopolie en maakt daarbij gebruik van dwangmiddelen. Geen andere organisatie in de maatschappij is gerechtigd deze bevoegdheden uit te oefenen. Politiemensen oefenen daarmee bij uitstek een bijzondere overheidstaak uit." Doekie af tijdens de dienst, dus, om te voorkomen dat burgers in de war raken over je motieven. En zo niet, dan is Sarah alsnog *kraskraskras* ongeschikt, vanwege een door religie bepaald loyaliteitsconflict jegens de Nederlandse Wetshandhaving. Zo ingewikkeld is het allemaal niet.

Weet je wat wij denken? Dat dit een verkiezingsstunt van NIDA is. Sarah stapt naar een adviesorgaan (en niet naar een gewone rechter), omdat zo'n orgaan wellicht een genuanceerde enerzijds/anderzijds formuleert. Die zal de politie dan verwerpen, want de regel blijft - vooralsnog althans - dat agenten geen hoofddoek op mogen. Daarop kunnen Sarah & NIDA weer heel hard discriminatie roepen (wat het dus niet is), en daarmee in verdeeldheid gezaaide zieltjes winnen bij de aankomende gemeenteraadsverkiezingen. En Nadia Ezzoroili leent zich daar namens de Volkskrant voor, want dat is een SJW-kipje met haar eigen anti-blanke agenda. Maar dat is allemaal speculatief natuurlijk, want zoiets zouden Nida & Nadia nooooooit doen.