Soep van de Week

Ik leef nog, vrienden, bedankt voor de donaties en de fruitmanden! Er wordt door de systeemmedia vaak denigrerend geschreven over het roze leger der reaguurders, maar uiteindelijk blijken het allemaal zorgzame lieverds te zijn, die het hart op de goede plek hebben. Natuurlijk kunnen ze keihard en cynisch zijn, en ook ik moest en moet het vaak ontgelden - met name als het over mijn (vermeende) drugsgebruik gaat - maar in tijden van nood leer je je echte vrienden kennen. De honderden beterschapswensen waren overweldigend en jullie mogen best weten dat ik een traantje heb weggepinkt.

Ik had het er laatst tijdens het bedrijfsuitje van GeenStijl in Antwerpen nog over met Zorro en Schots, scheef, over het wonderlijke amalgaam van de reaguurders die ondanks de verschillen toch een een soort warme, humorvolle en welhaast mediterrane familie vormen. Enfin.

Wat ook bijdroeg aan mijn wonderbaarlijk snelle herstel, was de heerlijke Volkskrant-column van Jolande Withuis, getiteld Ben ik Wel Rechts genoeg? In haar polemiek gaat Withuis in op een eerdere column van Max Pam over de eenzijdigheid van het columnistenleger van de Volkskrant, op lezersklachten over het ontbreken van een rechts geluid in de krant en op het standpunt van Pieter Klok in deze kwestie. De titel van Jolande’s column is natuurlijk een knipoog naar mijn epische filippica Ben ik eigenlijk wel alt-right genoeg voor GeenStijl?

Withuis:

Als mij wordt gevraagd ‘of ik nu echt rechts ben geworden’ antwoord ik dat links en rechts in zaken die ik belangrijk vind geen relevante categorieën zijn. Om wat te noemen: vrijheid, democratie, vrouwen- en homorechten, Oekraïne, racisme, euthanasie, femicide, genitale verminking van meisjes, kunst, natuur, overbevolking. Voor een doorgewinterde linksist is het wel duidelijk hoe de vlag erbij hangt als iemand de links-rechtsindeling irrelevant verklaart. Dat ik, opvolgster op deze plek van Elma Drayer, mijzelf niet als ‘links’ beschouw heeft precies daarmee te maken. Veel van wat bij Volkskrant-lezers en -redacteuren doorgaat voor rechts was ooit links: de noodzaak van godsdienstkritiek inclusief kritiek op de islam bijvoorbeeld; en ook zo’n klassieke sociaaldemocratische deugd als het nemen van verantwoordelijkheid voor het eigen leven. Verder vervreemdde de lange geschiedenis van verraad aan de vrouwenzaak, of het nu ging om kiesrecht, seksueel geweld of werk, mij van links. En dan de morele superioriteit, waarin links niet onderdoet voor het christendom. En het cancel-enthousiasme.

"Dit zijn ook onze straten"

De Volkskrant heeft een hoofdredactioneel commentaar geschreven over die verdrietigedemonstratie van afgelopen zaterdag op de Dam, tégen fascisme en racisme, maar vóór aan Hamas gelieerde komma's leuzen en teksten als "gooi die Zio's in de gracht". U weet wel, zoals in de nacht van 6 op november toen een Maccabi Tel Aviv-supporter in de gracht sprong uit angst voor de Jodenjacht. Dus wij gingen er even voor zitten, dat zou wel een gepeperd commentaar worden over verdraagzaamheid, het gif van antisemitisme, goede bedoelingen die de weg naar de hel plaveien en meer van zulks. Nou. Geen woord. Geen nuance. Geen bedenking. Niks. Wel: "Ere wie ere toekomt: linkse activisten hebben de afgelopen jaren het voortouw genomen." En: "De coalitie in Amsterdam kan als voorbeeld dienen voor Den Haag." En als uitsmijter: "Maar de demonstranten maakten als groep één ding duidelijk: dit zijn nog altijd ook onze straten." Getsie Volkskrant. Jullie straten zijn de onze niet.

Soep van de Week in Het StamCafé

Tijdens het avondmaal bij mijn opa - een notabele met dictatoriale trekjes - moest ik mijn muil houden. “Kinderen mogen pas praten als de kippetjes plassen”, zei hij altoos. Ik had geen idee wat dat betekende maar het klonk onheilspellend. Google kent de uitdrukking niet. Na het eten spelde hij De Rotterdammer (later opgegaan in Trouw), en met name de opiniestukken van hoogleraren van de Vrije Universiteit. De hoogtepunten las hij voor aan oma en aan mij. Op zondag om 1 uur zat die ouwe aan de radio gekluisterd want dan besprak G.B.J. Hiltermann De toestand in de wereld​​ in AVRO's Radiojournaal. Als ik dan mijn waffel opentrok, kreeg ik een muilpeer.

Dat trauma heb ik verwerkt in mijn alter ego G.H.B. Hiltermann. Op verjaardagsfeestjes bij mijn grootouders zaten de broers van mijn moeder in een kring, rond een tafel met sigaretten in glaasjes, en verkondigden zij na iets teveel van oma’s advocaat te hebben geslobberd, luidruchtig hun kijk op de wereld en wederom zat ik zwijgend bij. Uit die tijd stamt mijn gruwelijke aversie tegen meningen. Tijdens mijn studie was ik corrector bij Het Financieele Dagblad, dat toen in een kantoortuin aan de Wibautstraat zetelde. De diverse redacties waren eilandjes en de inwisselbare inktkoelies - allen lijdend aan het sick building syndrome - riepen om het uur op tot een vergadering, hetgeen inhield dat de tiepgeiten bespraken wat ze in gezaghebbende buitenlandse kranten hadden gelezen. De meningen van commentatoren in Het Handelsblatt en The Financial Times verwerkten deze waterkoelerridders slinks in hun eigen schrijfsels.

Ik bespeurde bij deze replicanten in hun muffe echokamer dezelfde weerzin als destijds in het huis van mijn grootvader. Toen ik na mijn studie bij de Groene Amsterdammer begon, beoefende ik alle vormen van journalistiek, maar weigerde ik commentaren te schrijven. Ik kon dat eenvoudigweg niet, omdat ik mijzelf niet serieus nam en bovendien vereiste een stukje van een paar honderd woorden veel te veel research. Daarom was ik een fan van gonzo-journalistiek: verhaaltjes die louter op eigen waarneming gestoeld zijn en als het even kan zonder bronvermelding. Lange-halen-gauw-thuis!

De Volkskrant, was dat niet de krant die het vuile werk opknapte voor de Belastingdienst in het Toeslagenschandaal?

Mooi nieuws voor de ambtenaren van Nederland. De thermostaat kan vandaag wel een graadje hoger en er mag een extra klontje in de koffie want de schatkist kan een meevaller van maar liefst 41.595 euro (5546 keer 7,50) bijschrijven dankzij noeste arbeid van De Volkskrant. Die krant kwam erachter dat er een verschil is tussen het aantal keren dat een Kamerlid dat zijn neveninkomsten niet had opgegeven (2) en het aantal keren dat een Kamerlid daardoor extra belasting moest betalen (1). Allebei die keren is het Kamerlid de heer T. Baudet, die zoals we al wisten niet wil vertellen hoeveel geld hij verdient met het verpesten van stukjes vaderlandse biefstuk. Eind goed al goed, Baudet moet nu alsnog 41.595 euro afdragen over 2021 (en over 2023, maar dat moest ie sowieso). Dat zal 'm leren.

er is hoop

Mooi dit. En historisch ook. Eerst het vreten dan de moraal is geen tegeltje, het is de waarheid. Zelfs de verzuurde lezers van de zure Volkskrant zijn de zure stukjes van zure zeurjourno's over Donald, Elon en Greet eindelijk beu en klikken massaal op de ouderwetsche GEHAKTBAL MET AARDAPPELS EN GROENTE, rode pastasaus met gehakt, stamppot boerenkool, snert met buikspekken en varkenspoten en/of zelfgemaakte nazi göring. Wel een beetje zuur voor Sylvia Witteman... opgehoepeld, en meteen de Volkskeuken terug. Enfin, eet smakelijk & tot zo bij de Jumbo VOMAR.

Niet geheel onterecht

Leuk lezersbriefje in het voornaamste uithangbord van de oligarchen van DPG Media. Want ja, als je moreel verheven bent en het immoreel vindt als mensen veel en ver vliegen, waarom zou je dan mensen zover proberen te krijgen dat ze veel en ver gaan vliegen? Of zou het Pieterman alleen om de Pietermannen te doen zijn? Dat kan de Volkskrant beter zelf vertellen.

Water naar de zee dragen

Bij de Volkskrant werkt een hele slechte moeder. Ja of misschien wel meer, maar die schrijven er geen essays over. De puberzoon van mevrouw is hartstikke verslaafd aan vapen en dus koopt ze sigaretten voor hem. Zodat hij niet vapet, maar zijn nicotinezucht wel gewoon in stand blijft (?). Methadon, maar dan eigenlijk geen methadon, maar gewoon heroïne nicotine. Twijfels over wat erger is: dit of het feit dat je de privésores van je kroost uitvent in krantenartikelen. Eerder verveelde ze nietsvermoedende dagbladlezers al met het dieet van haar gezin (volledig veganistisch, mogelijk is-ie daarom gaan roken, red.). 

"Hoe durven bedrijven onze kinderen zo te verleiden met maar één doel: een nieuwe generatie rokers op te voeden, omdat hun klantenbestand van verstokte rokers aan het uitsterven is. Hoe ziek ben je dan? En hoe kan het überhaupt? Waarom grijpt de overheid niet in?"

MENS WAAROM DOE JE ZELF NIETS?!

Of nu ja, net iets minder extreem

Er was eens een PvdA'er. Echt een vrome, stelde zijn hele leven in dienst van de publieke zaak. Een modelPvdA'er, zo u wilt. Een PvdA'er die ongetwijfeld graag had gezien dat de PvdA de verkiezingen had gewonnen, maar ja, soms is er iets net even belangrijker dan de eigen voorkeuren en oprispingen, zoals bijvoorbeeld bij landsbestuur, dat de merkwaardige neiging heeft samen te hangen met landsbelang. Afijn, die PvdA'er werd gebeld met de vraag of hij informateur wilde worden, want het bleek hartstikke lastig een coalitie te smeden van de combinatie VVD, NSC, BBB en, eh, NSDAP. Man slaagde er toch in, wat hem toch maar mooi een plekje in de interviewspecial van Volkskrant Magazine oplevert. Daar escaleert het: snel.

En de Volkskrant schrijft het nog op ook...

Also also also. Gevonden op de Ingezonden Brieven-pagina van de Volkskrant, de laatste katholieke lezer van de Vlaamse vakantiefolder. Dit is pas serieus werken aan uw terugkeer. En dit gaat de goede kant op hoor. Straks ook weer paasstollen in de winkels, kerst en niet meer boodschappen doen op zondag. Zin an!

Het is hier geen hotel!

Landgenoten. Het is gebeurd met graties brauzen op het X-account van de Volkskrant. Opperfeldwebels in de Vlaamse Führerbunkers hebben besloten dat niet iedereen zomaar mag meekijken wat ze daar in de DPG-pendelbus naar Mediavaert allemaal bekokstoven. U dient GOEDGEKEURD te zijn. Verklaring van Goed Gedrag af te halen bij Oberst P. Klok. Neem ook meteen uw dubbele Ausweis, uw vaccinatiebewijs en uw QR-code mee. En uw Tesla-afstandsverklaring alsook een bewijs dat u geen StarLink heeft. Einde bekendmaking.