Dit jaar is begonnen met vele autobranden, geweld tegen hulpverleners en politici die dat geweld voor de vorm veroordelen of nog erger, beweren dat de nacht rustig verlopen is. De minister roept op om geweld tegen hulpverleners streng te veroordelen, het OM belooft 200% zwaarder te eisen, de Kamer applaudisseert, maar de wet geeft in artikel 304 Sr hooguit een derde verhoging. De OvJ zal op bevel van Ard een zwaardere straf eisen, de rechter mist een verplichting die op te leggen. In de praktijk blijft weinig over van dit initiatief, een rekenvoorbeeld: Een tweeëntwintigjarige man uit Coevorden werd gisteren veroordeeld voor kopschoppen van twee verschillende mensen die hij tegen de grond gewerkt had. De ene buiten het café, de ander later bij de grill. De man kreeg tachtig uur onvoorwaardelijke werkstraf. Veertig uur onvoorwaardelijk per kopschop. Een weekje. De dader moest zijn slachtoffers 700 euro betalen, dat is minder dan een jaartje eigen risico wat verbruikt is om op academisch niveau een hoofd te laten controleren op aangebrachte schade. Een koopje. Dit is letterlijk en figuurlijk high-impact crime waar het slachtoffer ook een stuk immateriële en komende materiële schade vergoed mag zien.

Na de aanslag in Berlijn door een “vluchteling” kwam het bericht dat AfD daar stemmen mee zou winnen. De doden waren nog niet begraven, gewonden waren nog niet geheeld, de dader nog niet gepakt, maar politici maakten zich vanuit hun veilige bunkers al zorgen of ze herkozen gingen worden. Merkel begon met “Wir Schaffen Das” en noemt inmiddels islamitisch terrorisme de grootste bedreiging voor Duitsland. President Erdogan heeft in de ultranationalistische MHP-partij een gedoogpartner gevonden. Eindelijk heeft hij de meerderheid waarvoor hij in 2015 twee keer parlementsverkiezingen moest organiseren. Hij kan nu een referendum uitschrijven om het ambt van premier op te heffen en de absolute macht naar zich toe te trekken. Turkije heeft al weinig oppositie dankzij een hoge kiesdrempel, maar de Koerdische partij wordt actief gehinderd en strafrechtelijk vervolgd. Politieke processen tegen schrijvers gaan gewoon door. Armeniërs, Assyriërs, Pontische Grieken en Koerden weten van de vorige vier genocides wat een Ottomaans kalifaat oplevert. Met een beetje verstand zie je hier een onafhankelijkheidsoorlog aankomen, eentje die Europees én Russisch georiënteerde Oekraïners ook zagen aankomen én kregen. Oorlogen die Irak begon in de tijd van Saddam, of Syrië in de tijd van Assad. Het Kabinet en de Europese Commissie steken de kop in het zand terwijl ze de sultans gedogen.

Obama beveelt aan de ene kant onderzoek over stembusgang, aan de andere kant zijn alle verzoeken tot handmatige hertellingen afgewezen. Het belangrijkste bewijs wordt niet bekeken. Erger nog, de staat Michigan heeft een wet dat als de uitslag niet klopt bij de opkomst, er geen hertelling mag komen. Afgelopen maandag hebben de kiesmannen uit de staten hun definitieve keuze tussen twee teleurstellingen in zesvoud moeten opstellen, ondertekenen en insturen. De Nederlandse overheid is voor een stemprinter. Dan kunnen daarna de stemmen geautomatiseerd gescand en geteld worden. Het eerste systeem kan een andere stem printen dan de keuze van de kiezer. Het tweede systeem kan foutief inscannen of optellen. Fouten die allemaal in de VS voorkomen. Deze “oplossing” verdubbelt alleen maar het aantal kwetsbare systemen. De kans dat een paper trail op het juiste moment volledig wordt bekeken, is verwaarloosbaar. (Videootje met uitleg) Computers zijn eigenlijk alleen nog maar extreem mentaal beperkte ambtenaren met een IQ beneden een strontvlieg, die als lemmingen blind de instructies volgen van hun fascistische leider, de onbekend gebleven groep programmeurs. Zou er niet een fundamenteel grondrecht moeten zijn dat iedereen het verkiezingsproces moet kunnen controleren? Niet alleen actief en passief kiesrecht, maar ook zonder alles daartussenin. Dat iedere kiezer zonder een muur van deskundigen zelfstandig toezicht kan houden over iedere stap in het kiesproces.

Kijken we naar de letterlijke tekst van vijf velletjes die Mark Rutte in acht maanden geregeld heeft, staat er in de éérste regel: “The European Council reconfirms its commitment to … the territorial integrity of Ukraine.” Aan de ene kant betekent het Verdrag volgens Rutte geen veiligheidsgarantie voor Oekraïne, aan de andere kant moet dit verdrag onderstrepen dat de EU eensgezind is tegenover Rusland. Rutte spreekt zichzelf tegen en wordt tegengesproken in zijn eigen aanvulling door de Europese Commissie. Hoewel het verdrag meerdere keren spreekt over defensieve en militaire samenwerking, er NAVO-oefeningen in Oekraïne worden gehouden, Nederlandse troepen meewerken aan de oorlog in de Donbass en Nederlandse troepen in Litouwen aan de Russische grens staan, hamert Rutte erop dat die inzet niet letterlijk in dit verdrag gedicteerd wordt. Als Nederland echt indruk wil maken op Poetin moet je niet aankomen met diplomatiek toiletpapier, kleine aantallen utopische straaljagers of patriot-eenheden die na jaren in Turkije zonder te schieten in volledige revisie liggen. De Russische grens is lang, het te beschermen gebied gigantisch, daarom is onze superieure kwaliteit geen compensatie voor de lage aantallen militairen, materieel en ammunitie. USA geeft twee tot drie keer zo veel aan defensie uit, maar ligt makkelijk verdedigbaar tussen twee oceanen in. Nederland had bij de vorige oorlog in totaal 1 tank, nu hebben we er 0 (nul). Gelukkig wil onze grote broer er 1600 lenen. Obama stuurt de tanks, Trump de rekening. Eurofielen denken dat je met een verdrag de situatie kunt stabiliseren, denken dat macht iets is wat volgt uit maatpakken, papier en inkt. Terwijl Oekraïne deze aanvulling niet tekent, er met Rusland geen verdrag is en Polen binnen een jaar na het Verdrag van München werd binnengevallen. Puntje A Puntje A van de aanvulling is dat dit verdrag er niet naar zou streven Oekraïne lid te maken van de Unie, terwijl vrij verkeer van personen, goederen en diensten al in gang zijn, bijna geregeld of expliciet beloofd worden. De universiteiten van Gent en nota bene Kiev noemden dit een integratie georiënteerd verdrag. Bijvoorbeeld artikel 1, lid f: “de voorwaarden te scheppen voor steeds nauwere samenwerking”. Polen zag lidmaatschap zelfs als doel van associatie. Rutte zet daar nu alleen tegenover dat een lidmaatschap niet direct volgt uit het verdrag, maar aangevraagd moet worden via artikel 49 van het Frankenstein verdrag betreffende de EU. Puntje B Puntje B is defensie. De EU bevestigde eerst haar samenwerking op het gebied van conflict preventie (paraderen met militairen), crisis-management (bevoorraden, trainen en financieren van oorlog) en non-proliferatie (gebrabbel over kernwapens), om direct erna te melden dat dit verdrag geen verplichting daartoe is. De uitleg die Mark hier aan het verdrag probeert te geven staat haaks op het handelen van Nederland, NAVO en EU in de afgelopen jaren. Puntje C Puntje C geeft de belangrijkste voordelen van lidmaatschap alvast aan de gewone Oekraïner. Hoewel in het voorwoord visumvrij reizen als doel wordt gesteld, en artikel 19 alleen daarover gaat, en arbeidsmigratie in artikel 18 op minimaal het huidige niveau gehouden wordt en alleen maar uitgebreid mag worden, wordt nogmaals bevestigd dat lidstaten daar eigen keuzes in mogen maken. Zoals Nederland ook al met Polen, Bulgaren en Roemenen deed. Tijdens verkiezingen streng opstellen, ertussenin de kraan open. Puntje D Puntje D committeert eerst de EU nogmaals aan de hervormingen in Oekraïne, en stelt dat dit verdrag geen financiële hulp nodig heeft. Dat klopt, het verdrag heeft geen geld nodig, Kiev wel. Voor corruptie, oorlog en gederfde belastinginkomsten vanwege handelssancties richting Rusland. Ondanks dat “financiële bijstand” in artikel 453 expliciet beloofd wordt en heel titel 6 daarover gaat, wordt hier beweert dat er geen geld naar Oekraïne gaat. Er zit nu al bijna honderd miljard tussen die denkwijze en de teller loopt nog steeds. Hulp die al een kwart eeuw niet werkt. Puntje E Puntje E gaat over corruptie. Zou het belangrijkste puntje zijn, maar staat niet bovenaan. President Poroshenko zou als staatshoofd zijn bedrijven verkopen. Dat heeft hij zelf beloofd aan zijn kiezers om niet de zoveelste corrupte oligarch te worden, en het is voor westerse politici gangbaar het bezit in een blinde trust te plaatsen, zodat ze niet hun beleid kunnen afstemmen op hun persoonlijke zakelijke belangen. Uit de Panamapapers bleek dat hij nog direct eigenaar was. De premier van Oekraïne stapte om die reden daags na Ons Referendum op. Veel duidelijker was de voormalige president van Georgië. Mikheil Saakashvili had in negen jaar in zijn land omgevormd van een gefaalde staat naar een makkelijke plek zaken te doen. Hij werd gouverneur van de grootste en moeilijke regio Odessa in Oekraïne, vlak naast de oorlog in de Donbass. Hij richtte het eerste anti-corruptie bureau op en huurde zelfs Maidan-betogers in om de douane te ontdoen van corrupte ambtenaren. Toen hij tegen de corruptie binnen een chemische staatsfabriek aanliep, kregen hij en zijn personeel vanuit Kiev een dolk in de rug. In The New York Times geeft hij paginalang aan dat Kiev de strijd tegen corruptie aan het verliezen is. Puntje F Puntje F belooft dat landen maatregelen mogen treffen als een partij zich niet aan het verdrag houdt. Zelfverrijking en corruptie zouden in dat geval volgens artikel 478 Oekraïne haar privileges mogen kosten. Rutte kiest ervoor nogmaals op te schrijven dat regels gehandhaafd kunnen worden, zonder die regels echt te gaan handhaven. Hier legt Rutte alleen de ene dode letter op de andere. Er is volgens Rutte een inhoudelijk antwoord. Wat bestaat uit zes delen die zichzelf al tegenspreken, en die op geen enkel punt iets veranderen aan het verdrag. Het papiertje is niets waard en dat staat zelfs letterlijk in hetzelfde document. Het is een slap aftreksel van zijn eigen voorcampagne. Daden zoals op basis van zijn eigen puntje F en artikel 478 consequenties te verbinden aan de zelfverrijking, aanhoudende corruptie en oorlog door delen van het verdrag op te schorten, ontbreken. Rutte laat daarmee Poroshenko bij zijn eigen bevolking en de complete EU onbeperkt zijn gang gaan. Rutte negeert niet alleen de Nederlandse kiezer, maar ook de Europese en Oekraïense. Het westen zal het verdrag aangrijpen als excuus om geld te geven en militair te escaleren, zonder dat Poroshenko stopt met zelfverrijking of de corruptie in zijn land aanpakt. Zelfs de pacifistische partij GroenLinks kiest niet voor de lokale bevolking en steunt verdere polarisatie. Een wereldoorlog wordt niet voorkomen door een blok te vormen en andere grootmachten buiten te sluiten. Daarmee wordt hooguit bepaald wie tegen wie vecht, en waar. Een oplossing begint met vrede tussen Oekraïne en de Donbass. Samen met verdragen tussen de EU, Oekraïne én Rusland. De Cuba-crisis werd beëindigd door JFK, de Koude Oorlog door de acteur Reagan. Wie had gedacht dat de laatste hoop op vrede bij tv personality Trump wordt gelegd? Weer bij een Amerikaan. Wanneer gaat Europa haar eigen boontjes doppen? Leren met elkaar samen te leven? Voorkomen dat het hier weer losgaat?

De politieke strijd tussen Geert Wilders en Mark Rutte is er eentje tussen criminelen. Mark Rutte werd ooit veroordeeld voor aanzetten tot discriminatie van Somaliërs. Die lopen (toen al) voor 80% in de bijstand, en de voormalige staatssecretaris Mark Rutte stelde aan gemeenten voor deze groep migranten extra streng te controleren. Mark Rutte krijgt in de verkiezingen in maart de premierbonus, Geert Wilders kreeg een mediacircus. Het Vlaams Blok werd ooit verboden en opnieuw opgericht als Vlaams Belang - verdubbelde daardoor. Ook in Nederland krijgt de kiezer het laatste woord. Geert werd veroordeeld voor een campagnemomentje dat ondertussen rechts is ingehaald door de rest van het debat. Niet alleen door politici op campagne, maar zelfs door burgemeesters, ambtenaren en kabinetsleden.

Donald Trump won de verkiezingen omdat hij kiezers wist te vinden die al tijden weggejaagd waren bij de stembus. Zelfs onder minderheden. Bij elkaar een machtige groep — er bleven de afgelopen zes presidentsverkiezingen meer mensen thuis, dan er op de winnende kandidaat stemden. Als die een keer wel komen, bepalen ze de uitslag. Trouw: “In 2006 heeft 29% van de jongeren van 18-25 jaar niet gestemd. Bij de Tweede Kamerverkiezingen in 2010 is dit percentage opgelopen tot maar liefst 41%! In de leeftijdsgroep tot 40 jaar gaat ruim 1 miljoen stemmen verloren.” In 2012 zag je jongeren en ouderen ietsje terugkeren naar de stembus, in ruil voor de groep 25 tot 55 jaar die meer wegbleef, waarbij de opkomst licht daalde. Opkomst is iets wat in Nederland al decennia daalt. Voor Tweede Kamer (blauw) is die daling klein. Meest opvallend zijn de verkiezingen voor het Europees Parlement (oranje), die bijna halveerde in opkomst. Rutte waarschuwt voor het uiteenvallen van die Unie. Provinciale Statenleden (grijs) die de Eerste Kamer mogen kiezen zagen de opkomst dalen van 79% naar 46%. Gemeenteraden (geel) zagen hun opkomst kelderen van 73% naar 54%. Referenda (zwart) van 63% naar 32%. Tot in hoeverre is er nog sprake van een breed draagvlak als de helft van de kiezers komt opdagen en daarna de helft van de politici een coalitie vormen met behulp van fractiediscipline waarbij de meeste gekozenen vooral hun mond houden? Als de coalitie en sociale partners tijdens een referendum kiezers oproepen niet naar de stembus te gaan, in de hoop de uitslag ongeldig te verklaren?

Jeroen Dijsselbloem stuurde ons het weekend in met een meevaller van 4,3 miljard. Niet voor ons, maar van ons, want de meevaller bestaat voor een miljard aan extra afgetikte BTW, een miljard aan extra betaalde inkomstenbelasting en twee miljard aan extra vennootschapsbelasting. De economie groeide de drie eerste kwartalen van 2016 met ongeveer 0,7%, het kwartaal ervoor met 0,3%. Gemiddeld is dat 0,6% groei per kwartaal. Bij een BBP van 676 miljard uit 2015 geeft dat ongeveer vier miljard aan extra economisch omvang per kwartaal, de helft daarvan was met Prinsjesdag al bekend of verwacht. Analisten hielden al rekening met enige economische groei. De meevaller aan afgedragen belastingen, is een veelvoud van de onverwachte economische groei. Hier gebeurt dus iets heel vreemds: óf er is een extreem pessimistische inschatting gemaakt om vlak voor de verkiezingen een goednieuwsshow te kunnen houden, óf twee miljard aan onverwachte groei leidt tot vier miljard aan extra belastingen.

In maart 2014 beloofde Wilders minder Marokkanen, deze week schrapt VVD staatssecretaris Dijkhoff een premie van 1950 euro om minder Marokkanen de asielprocedure in te lokken. Klaas noemde en passant ook de “andere mentaliteit” die gelukzoekers uit veilige landen hebben, omdat ze toch geen asiel krijgen, en zij veroorzaken ook de meeste overlast en berovingen. PvdA Burgemeester Peter den Oudsten sloeg daarover alarm. Een maatregel die de staatssecretaris vlak voor de verkiezingen neemt, maar net zo goed had kunnen nemen toen hij in maart 2016 exact hetzelfde deed met de instroom uit Oekraïne, een onveilig land waar nog steeds oorlog gevoerd wordt. Dankzij deze maatregelen hoeven we ook in het debat nooit meer te discussiëren over de aanzuigende werking. Die is er gewoon, en ons kabinet handelt ernaar. Die ontkenningsfase is voorbij. Wilders is een politicus die dankzij het cordon sanitaire nooit direct zal regeren, toch is vanuit de oppositie zijn invloed en macht voelbaar. Dan kan je 'm vervolgen voor een uitspraak. Of liever, vervolgen voor wat hij niet zei. De nuancering die hij normaal duidelijker maakt, minder criminele Marokkanen. Die vervolging acht ik even effectief als de moord op Pim Fortuyn, of de veroordeling van Hans Janmaat voor uitspraken waar zelfs de PvdA niet vies van is. Geert koopt hooguit voor ongeveer 5000 euro vrij veel zendtijd. Het probleem is niet een uitspraak van Wilders. Of het feit dat hij daarmee stemmen ophaalt. Een echte politicus kiest zijn volk niet, het volk kiest hem. De aanleiding is een bevolking die het zat is. Zoals Pim in een power flame al aangaf. Een bevolking die ondanks een leerplicht vol met idyllische gedachtes over tolerantie een grens bereikt heeft.

"Your vote was a hate crime" was spray painted on the Jefferson Davis Monument during anti-Trump protests: https://t.co/UJWLT1A5lo pic.twitter.com/WeTfBKuvsN

— 8News WRIC Richmond (@8NEWS) November 10, 2016

Trump won het presidentschap, de Republikeinse partij won drie extra gouverneurschappen. De Republikeinse partij behield het Congres en de Senaat. Trump zal de negende opperrechter benoemen. Daarmee is de complete trias politica in Republikeinse handen. Dit heeft als voordeel een snelle besluitvorming. Het nadeel is dat niet gezocht hoeft te worden naar een breed draagvlak onder beide partijen. Dan ontbreekt een stuk controle en balans vanuit de oppositie. Een proces wat al enige jaren compleet was vastgelopen, omdat het partijbelang belangrijker was dan het landsbelang. Voorbeeldje: Opperrechter Antonin Scalia is begin februari 2016 overleden. Obama wees in maart Merrick Garland aan, deze werd niet uitgenodigd bij de Senaat, de Republikeinse partij blokkeerde daarmee zijn benoeming. Dankzij dit kinderachtige spelletje kan Trump begin 2017 met een conservatieve raadsheer de recht(s)sprekende macht in Republikeinse handen brengen. Met enige terugwerkende kracht zelfs. Zaken die het afgelopen jaar tot staken van stemmen geleid hebben, zullen door deze nieuweling beslist worden. Drie huidige opperrechters zijn rond de tachtig, waarvan twee benoemd door Bill Clinton. Trumps termijn kan eindigen met een 7-2 conservatieve Federale Hoge Raad. Wellicht een idee om de rechterlijke macht ook te laten kiezen door het volk.

My Grandma just switched. pic.twitter.com/dyZeJNaK8x

— Boiled Cabbage (@ShoelessJoe__) November 2, 2016

In de ene peiling wint Clinton, in de andere Trump. Landelijke enquêtes gaven Donald ruim 15% kans, weeg je enquêtes van individuele staten mee kom je op ruim het dubbele. Het is Russische roulette met 1 of 2 kogels. 35% kans dat de rode knop in handen komt bij een kandidaat die tijdens de campagne vrolijk filosofeert over het gebruik ervan.