De rechtsstaat raakt steeds verder overbelast

Tien aanslagen in drie jaar op coffeeshop Caza in Tilburg. Camerabewaking, preventief fouilleren en drie arrestaties onder jongeren hielpen niet, de opdrachtgevers bleven onbekend. De burgemeester krijgt geen grip op deze situatie en deelt de ondernemer mee dat hij zijn vergunning kwijt zal raken. Dit besluit zal aanvoelen als aanslag nummer elf. Dat is pech, levenswerk, inkomen en pensioen weg.

Het lukt de staat niet om met royale budgetten en uitgebreide bevoegdheden het tij te keren, dus wordt de ondernemer zonder al deze riante faciliteiten zelf de vrede te herstellen, zonder voor eigen rechter te gaan spelen. De daders zijn de lachende derde, afpersen is nog nooit zo simpel geweest. Dit is niet louter het einde van een onderneming, dit is ook het faillissement van onze rechtsstaat.

Deze aanslagen worden besteld via redelijk anonieme versleutelde berichtendiensten, met providers in bijvoorbeeld Rusland. Als je al de digitale sporen compleet hebt, eindig je meestal bij minderjarige katvangers die voor kleingeld een cruciale tussenstap deden. De staat heeft geen antwoorden, verzuipt in haar strafrechtelijke bewijsnood en gaat uit onmacht bestuurlijk om zich heenslaan.

Een nuttige idioot als aanklager en premier

De nieuwe premier van Groot-Brittannië schittert in een unieke dubbelrol in de “Grooming-gangs”-affaire. Hij wil geen onderzoek naar decennialang gedoogbeleid van pedofilie EN hij was in zijn vorige bijrol een van de aanklagers die vanuit politieke correctheid weigerden hun werk te doen. Duizenden verkrachters werden vanwege hun afkomst niet vervolgd, wie daarover klaagt is extreemrechts.

Nou, dan ben ik met liefde extreemrechts en feminist. Ik ga niet wegkijken, zelfs niet als dat beter zou zijn voor de laatste restanten van mijn reputatie, mentale gezondheid of ziel. De volgende tekst is niet geschikt voor u of uw werkplek: van een dertienjarig meisje werd met een opblaasbare dildo haar anus opgerekt om haar geschikter te maken voor de aansluitende gewelddadige groepsverkrachting.

Dit is slechts een voorbeeld hoe ver deze multiculturele zedenzaken gaan. Politie, justitie en politici hebben decennialang geweigerd meisjes en jonge vrouwen te beschermen. Er zijn honderdduizenden slachtoffers zonder rechtsstaat. Menselijke politici met enige empathie of gevoel voor ethiek zouden direct een parlementair onderzoek starten waarom kleine meisjes en jonge vrouwen vogelvrij zijn.

Er kwam wel zo'n onderzoek toen Boris Johnson een verjaardag vierde. Daarmee zijn parlementaire enquêtes meer een politiek wapen, dan een kans om systematisch falen te doorgronden en doorbreken. Toen bij een politie-inval een groep mannen werd aangetroffen met een scholiere, werd alleen die scholiere opgepakt en vervolgd. Er werd niet onderzocht wat die mannen daar deden.

Willen jullie. Meer of minder... vleermuizen

Sinds eind november zijn vrouwen met kinderen niet meer welkom in de Belgische asielopvang. De bedden waren op, slaap maar buiten. België stopte anderhalf jaar geleden met de opvang van alleenstaande mannen. Allemaal zonder (nood/spoed) wetswijzigingen. Belgische rechters inclusief hun Raad van State veroordelen deze illegale acties aan de lopende band, maar er verandert niets.

Minister Faber is gevraagd een juridisch geitenpaadje te zoeken in diverse internationale verdragen voor een veel kleinere versobering, terwijl België zulke internationale regelgeving en hun eigen rechtsstaat compleet verlaten heeft. Wij smeken in Europees Brussel om een uitzondering, Belgisch Brussel neemt een veel grotere uitzonderingspositie in dan wij ooit over durven te dromen.

Onze coalitie hangt aan een zijden draadje om een wens iets netjes diplomatiek te regelen, wat vele andere landen al jarenlang praktisch doen. De VVD was vier kabinetten aan de macht, PVV eiste actie, NSC wil onze rechtsstaat behouden. Binnen de ontwerpeis dat elke Nederlandse versobering rechtsstatelijk moet zijn, zit al een besluit verborgen om de rest van Europa niet te volgen.

Wie buiten moet slapen in België of elders in Europa wordt geconfronteerd met sober beleid, komt vanzelf naar landen met hogere inwilligingspercentages en goede sociale voorzieningen. Europese handhavingsprocedures tegen landen die asielwetgeving niet nakomen, hebben nog niet tot forse verbeteringen geleid. Het is nogal koud buiten, ik geef die asielzoekers geen ongelijk.

BELGIUM - NATO - UKRAINE - RUSSIA - DIPLOMACY - CONCLICT

18 December 2024 (20:08)

In this handout photograph taken and released by the Ukrainian Presidential Press Service on December 18, 2024, Ukraine's President Volodymyr Zelensky (L) shakes hands with NATO Secretary General Mark Rutte (R) prior to their talks on the sidelines of a EU-Western Balkans summit in Brussels.
Handout / UKRAINIAN PRESIDENTIAL PRESS SERVICE / AFP

Eerste Kerstdag vloog een lijnvlucht Baku naar Grozny. Door de dichte mist moesten ze uitwijken, raakten ze uit koers en werden door de Russen beschoten. Alle naar binnen gebogen gaten in de staart vormen een duidelijk bewijs voor een explosie buiten het toestel. De lijnvlucht mocht geen noodlanding maken in Rusland, vloog over de Kaspische zee om uiteindelijk in Kazachstan te crashen.

De helft van de overtocht over de Kaspische Zee heeft dit toestel nog gecontroleerd gevlogen. Daarna heeft het vliegtuig de grootste moeite een stabiele hoogte, snelheid of richting vast te houden. Het doet me denken aan een lekkend hydraulisch systeem of andere langzaam steeds slechtere techniek. Ik vraag me af of er meer mensen dit hadden overleefd als ze in Rusland hadden mogen landen.

Dat het Russische luchtruim actieve luchtverdediging heeft is logisch, Oekraïne bouwt drones die honderden kilometers achter de Russische grens munitie, brandstof en raffinaderijen uitschakelen. De vraag is waarom Rusland dit weer combineert met een open luchtruim voor lijnvluchten. Tien jaar geleden was MH17 het tweede vliegtuig dat boven de vijf kilometer hoogte werd neergehaald.

2005 t/m 2019: Ongekend Onrecht, 2025: Kinderen nog niet terug

Honderden ouders kijken deze kerst wederom naar een lege stoel. Een stoel waarin ze hun kind zagen opgroeien. Tot het moment kwam dat ze volgens de autoriteiten niet meer konden voorzien in de basisbehoeften van hun kind. Er kwam geen waarschuwing, er was niet met ze gesproken, ze konden geen advocaat spreken of inschakelen, niet langs de rechter, dat is pech, kind weg.

Deze ouders liepen na hun werk naar de opvang of basisschool om hun kind op te halen, hun kind bleek aan het begin van de dag al weggenomen. Ze werden aan het lijntje gehouden. Uren werden dagen, dagen werden weken, weken maanden en inmiddels jaren. Oktober 2024 waren 505 kinderen nog niet thuis (PDF p4). Het automatische en de industriële schaal leveren ongekende wreedheid.

Wie zonder onderzoek of bewijs, fiscaal of strafproces, of überhaupt een diepgaande beoordeling van een ambtenaar het etiket Opzet/Grove Schuld cadeau kreeg, werd fiscaal en financieel geruïneerd. Jeugdzorg dacht dat je geen eten, warmte of huis kon betalen, dat was genoeg om te gokken dat niet werd voorzien in basisbehoeften van het kind, dus zonder huisbezoek of wederhoor kind weg.

Negentien jaar is beweerd dat kinderen niet louter op basis van geldgebrek uit huis zijn geplaatst. Dat is zelfs verboden. Drie verschillende documentaires laten nu zien dat het een hersenloos werkproces was. Elke ambtelijk stapje in de keten werd verteld dat eventuele fouten later in de keten, desnoods dankzij sociaal advocaten en rechtszaken, hersteld werden. Dat herstel is nooit gekomen.

We kunnen nooit alle zachte doelen tegelijk verdedigen tegen alle haat

Na de val van Assad gingen de kerkers open. Een halve eeuw Assad-dynastie dreef op duizenden ontvoeringen, martelingen en moorden per jaar. Het is bizar hoe zoiets aan onze belevingswereld voorbij trekt. Dertien jaar burgeroorlog was het sluitstuk van een zeer bloedige dictatuur. Zulke dood en verderf staat in schril contrast met de ontspannen en luxueuze levensstijl binnen de Assad-familie.

De val van Assad werd mede mogelijk gemaakt door de val van Hezbollah in Libanon. Hezbollah is een PLO-dochter, die na een mislukte staatsgreep op Jordanië een halve eeuw geleden naar Libanon vluchtte, en het land ontwrichtte. Hezbollah raakt haar greep kwijt op Libanon. Libanezen hebben eindelijk een kans een vrij land te worden, hun economie te herstellen en ze lijken al vrijer te praten.

De verzwakte Russische aanwezigheid in Syrië hielp ook niet. Poetin was druk met een driedaagse in Oekraïne en inmenging in een dozijn Afrikaanse landen. Rusland heeft Syrië nodig om naar Afrika te vliegen. Assad had geen hulplijnen meer, het gerucht gaat dat hij in Rusland zit, maar alle foto`s en video`s blijken vals. Poetin kon zijn vazal in nood niet redden, dat verzwakt zijn buitenlands beleid.

Amnesty International schreef in 2014 dat Hamas aan de macht bleef in de Gazastrook dankzij vergelijkbare ontvoeringen, martelingen en moorden op de Palestijnen. Terwijl het Israëlische leger soms als bevrijders door Palestijnen wordt ontvangen, hebben wij hier intellectuele discussies over woordkeuze, kwalificaties en definities. Slachtoffers worden daders, daders worden slachtoffers.

Het lukt deze moralistische partijen niet in te zien dat Libanon, Syrië en Gaza ontdaan worden van wrede krijgsheren dankzij keiharde buitenlandse inmenging. Terwijl de definitie van genocide wordt opgerekt en het Israëlische staatshoofd wordt aangeklaagd, vieren de vermeende slachtoffers hun herwonnen vrijheid. Dat wordt een kort feestje, de bevrijders van Syrië zijn nogal streng in de leer.

Aan deze moderne kruistochten ging een periode van passief incasseren vooraf, praten stopt helaas geen haat of geïmproviseerde raketten. Actievere defensieve opties zoals The Iron Dome, (een poging om alle raketten uit de lucht te schieten), zijn op lange termijn technisch en economisch inadequaat. Er werden pogingen gedaan dit systeem te overbelasten. Eerst met aantallen, daarna met kosten.

Wie op langere termijn wil overleven, heeft alleen offensieve opties. Bij oorlogsvoering in stedelijke omgeving vallen gemiddeld negen burgerslachtoffers op elke gedode militair. Uitgaande van de tienduizenden strijders die Hamas had, vreesde ik voor honderdduizenden burgerslachtoffers in de eerste maanden. Zoals we met veldslagen rond Bucha, Bakmut, Aleppo en Mosul hebben gezien.

Het ministerie van Gezondheid te Gaza meldt wel de doden, maar helaas niet het aantal strijders. Wie het aantal strijders waar Hamas in 2023 mee begon, deelt door het aantal doden dat Gaza zelf meldt, ziet bevestiging dat er anderhalve burgerslachtoffer te betreuren zijn per gedode terrorist. Elke dode burger is er een te veel, het zijn er zes keer zo weinig als in alle voorgaande stedelijke oorlogsvoering.

Israël heeft een nieuwe standaard neergezet voor stedelijke oorlogsvoering. De pager-aanval was de meest gerichte, grootste en succesvolste aanval op hogere officieren in bunkers in de geschiedenis van de mensheid. De hoogste prijs werd niet meer alleen betaald door geronselde met haat gehersenspoelde pubers en jongvolwassenen, maar ook door de ouderen die hiertoe aanzetten.

Binnen militaire organisaties die zo ver verweven zijn in en onder de plaatselijke bevolking, was dat de enige manier om deze eeuwige oorlog thuis te brengen. Terug naar de partijen die besluiten nemen. Terug naar de heren die het gestart zijn, en deze kunnen stoppen. Hoe zwakker diverse terroristische en doctorale regimes, hoe meer onderdrukte volkeren kunnen kiezen voor vrede.

Ik neem het Hamas, Hezbollah en alle andere gezellige organisaties overigens niet kwalijk dat ze zich verschuilen onder ziekenhuizen, scholen en gebedshuizen. (NB: Toegang vanuit panden ernaast.) Deze milities hebben op alle andere locaties een bijzonder korte levensverwachting. Het is alleen zo verwerpelijk dat ze daardoor hun menselijk schild moeten dwingen te blijven en te sterven.

Ik heb op onze roze wolk gepassioneerd passivisme gepredikt. Voor ons is dat het hoogste goed, keer de andere wang, in andere culturen wordt dat opgevat als een teken van zwakte. Het geweld van de afgelopen dertien maanden was niet alleen extreem, het was ook het enige geitenpaadje naar vrede. Praten met krijgsheren die hun eigen volk ontvoeren, martelen en vermoorden, werkt averechts.

De voorliefde voor haat, geweld en explosies blijft helaas niet achter in de zandbak. De hybride oorlogsvoering van vijandige staten of de nieuwe gewoonte van duizend bomaanslagen per jaar vanuit onze criminele sector eindigde in zes doden in Den Haag. Danny Ghosen laat zien hoe vaak en gemakkelijk zulke explosies worden besteld. Het is een wonder dat het niet eerder zo fout is gegaan.

Levenslang of dertig jaar celstraf uit ons wetboek worden niet opgelegd en zijn bij de jeugdige daders waarschijnlijk onbekend. We spreken letterlijk en figuurlijk niet dezelfde taal. Zoals Mark Rutte reeds zei, we hebben geen idee en zijn niet adequaat voorbereid. We hebben niet de juiste mentaliteit, manschappen, middelen, munitie of materieel om onszelf en levenswijze langdurig te verdedigen.

Wij slapen zacht omdat ruwe militairen voor ons paraat staan.

De geprivatiseerde politie werkt niet tegen Poetin

Een derde van de Russische begroting is niet meer transparant. Dit zijn niet alleen enorme defensie-uitgaven, maar ook afroming, corruptie en illegale import tegen woekerprijzen. Terwijl het Russische klootjesvolk zonder geld, eten of verwarming de winter ingaat, zijn in Moskou de luxe winkels goed gevuld voor de kerstinkopen van oligarchen, topambtenaren en hogere militaire officieren.

Het wordt voor Poetin steeds duurder om de randfiguren om hem heen tevreden te houden, er vallen steeds meer voormalige vertrouwelingen uit ramen. Russische oligarchen verloren in 2022 zo'n 95 miljard aan handelssancties. Poetins ego en expansiedrift kost hen steeds meer geld. De val van de Russische munt laat zien dat na drie jaar de Russische oorlogseconomie begint te haperen.  

De invallen in Georgië, de Krim, Donbass en de rest van Oekraïne waren lang voorbereid. Niet alleen militair, maar vooral financieel. Poetin heeft duizend miljard in het buitenland laten stallen om in tijden van oorlog handelssancties te omzeilen en acties tegen zachte doelen in het buitenland te financieren. De oorlog tegen Poetin begint met een monsterklus op de Zuidas.

Hoeveel diplomaten zijn er nodig om een lampje te vervangen?

Vorige week werd duidelijk dat de koehandel in Baku is afgeklapt op een gift van 300 miljard voor ontwikkelingslanden per jaar, ongeveer een kwart van wat ze vroegen. Ontwikkelde landen beloofden 1300 miljard per jaar uit te geven. Een schijntje, want onze acht miljoen woningen achteraf gasloos maken, kostte bij het laatste grote testproject -vijf jaar inflatie geleden- € 130.000 per hut.

Terwijl wij plechtig beloven hier duurzamer en duurder te produceren, heeft de EU zich in allerlei handelsverdragen verplicht om goedkopere alternatieven zoals China Emissions op onze single market toe te laten. Dat fiasco maakt onze honderden miljarden kostende klimaathobby in een pennenstreep een kansloos NIMBY-project op een planeet met een gedeelde atmosfeer. Het effect is negatief.

Politici vergaderen sinds de club van Rome uit 1972 over het redden van deze aarde. Wanneer ik na 52 jaar onnodig complex gebrabbel in de kletsende klasse de balans opmaak, kunnen we beter dijken gaan ophogen, nieuwe energiebronnen aanboren, economische kansen zoeken en ons aanpassen aan een ander religieus, geopolitiek en militair klimaat. Hopen dat deze wereld nooit veranderd, is naïef.

Belastingen, toeslagen en uitkeringen blijven onberekenbaar

Ons geldrondpompcircus blijft een fiasco van fouten en fraude. De politieke drang om achter de voordeur mee te kijken, bedrijven en burgers kapot te belasten om vervolgens mondjesmaat geoormerkt geld terug te geven in de vorm van subsidies en toeslagen om noodzakelijke uitgaven te doen, eindigt in onbeheersbaar micromanagement. Het geeft wel idyllische koopkrachtplaatjes.

Het UWV heeft jarenlang fouten gemaakt met werkloosheid, ziekte- en WIA-uitkeringen. Eerder werd al bekend dat de Wajong regelmatig fout berekend is. Sommige kregen te veel, andere te weinig of niets. Slachtoffers hopen in januari op informatie, in april op geld. Onze volksverzekeringen blijken al 18 jaar bureaucratisch, ondoorzichtig, oncontroleerbaar, onbestuurbaar en onbetaalbaar.

Dit bleef lang verborgen bij het UWV door gebrekkige transparantie. Hun brieven bevatten besluiten en bedragen, maar geen herleidbare berekeningen zoals bij de inkomstenbelasting. Online rekentools voor toeslagen en uitkeringen delen een inschatting zonder bronvermeldingen. Voor mensen met wisselende tijdelijke werkgevers blijft dit niet te volgen.

Elke invordering en elke uitbetaling blijkt keer op keer een kans op falen en een kans op fraude. Zodra er een foutje wordt gemaakt, zakken minima door de armoedegrens. Door een gebrek aan sociaal advocaten en een gebrek aan een zorgvuldige overheid met menselijke maat, worden die gemaakte fouten zelden hersteld. Dat proces is te complex en te arbeidsintensief, het lukt gewoon niet.

Terwijl Joden decennialang in angst en onder zware beveiliging leven, struikelen politici over woorden

Een Joods jeugdelftal werd in Berlijn achtervolgd met stokken en messen. Parijs zette 5500 agenten in om een wedstrijd met 150 Israëlische supporters te beveiligen en het ging nog mis. Antwerpen deed zes arrestaties toen de Amsterdamse jodenjacht in Vlaanderen een kopietje kreeg. De Britse SAS had hun grootste anti-terreuroperatie ooit: Dodenherdenking, want vorig jaar werd het verstoord.

Het politieke debat waagt zich niet aan een discussie over het te voeren beleid, maar verzandt veel liever in een nutteloos discours over de woordkeuze. Jodenhaat zit heel diep, maar het blijft wel aangeleerd gedrag, het zit niet in DNA of genen van “jongeren”. Probleem is wel hoe intens dit gedrag door middel van preken, online propaganda of lesmateriaal van UNRWA wordt aangeleerd (PDF).

Wie zich een week na diverse pogroms verspreid over Europese hoofdsteden druk maakt over de ongenuanceerde woordkeuze van geëmotioneerde bewindspersonen, heeft moeite met het onderscheiden van hoofdzaak en bijzaak. Natuurlijk worden er grenzen overschreden en hebben we een streep in het zand nodig. Eerst tegen discriminerend geweld op straat, daarna tegen woordkeuze.