Dikastocratie in het snackschap

Als de frikandel niet zou bestaan, dan zou de voedselindustrie haar moeten uitvinden: de prinses van de snackvitrine is duurzaam, voedzaam, goedkoop, en bovenal ontzettend lekker. Je leest nooit eens in de krant het bericht 'man pleegt aanslag na eten frikandel', 'enorme ruzie ontstaan vanwege vrouw die frikandel eet', 'kinderen omgekomen door eten frikandel', of 'bestuurder met te hoog promillage frikandel in bloed rijdt fietser dood'. Dat komt omdat, zoals iedereen weet, een gezonde frikandelleneter geen onruststoker is. Maar aangezien alles van waarde weerloos is en een frikandel al helemaal, moet ook dit pleziertje van de gewone man kapot. De Nationale Vereniging Van Frikandellenhaters Foodwatch eist in  een kort geding tegen de Staat dat er meer toezicht komt op wat er precies in frikandellen (en kipnuggets, maar eerlijk gezegd kan de Vrijheid van Kipnugget ons niet zoveel schelen als de Vrijheid van Frikandel) zit. Kom nou Foodwatch. Als je weet wat er in een frikandel zit, dan heb je toch helemaal geen trek meer!