Geenstijl

Na al die jaren mag zelfs het eerste kind nog niet naar huis

Mark Rutte verdedigde zich door te stellen dat in _alle_ 1115 dossiers wel iets speelde waardoor terugkeer bemoeilijkt wordt. Dat was een ranzig televisiemoment van onze premier. Deze discussietechniek, waarbij een klip en klare casus toch een beetje ruis en grijs tintje krijgt, kennen we van mensen die geen verantwoordelijkheid nemen, en liever feiten in twijfel trekken.

Natuurlijk zijn al deze kinderen meer dan een half jaar onthecht van hun biologische ouders. Sinds het opstellen van het rapport Ongekend Onrecht is er gewoon nog een keertje ANDERHALF JAAR getraineerd. Natuurlijk is het niet meer in het belang van die kinderen om nogmaals afscheid te nemen van hun woonomgeving en nog een keertje te verhuizen. Alleen kan je dit niet meer maken.

Het getal van 1115 ontvoerde kinderen is een eigen leven gaan leiden. Het zijn er meer, veel meer. Binnen dit onderzoek is alleen gekeken naar de periode 2015 – 2020 die bij gedupeerden van de toeslagenaffaire uit huis zijn geplaatst. Ambtenaren hebben alle slachtoffers die niet aan deze twee eisen voldoen minutieus onder het tapijt geveegd. Het loopt in de duizenden.

Het lukt de staat niet genoeg pleeggezinnen te vinden. Onder andere de kinderopvangtoeslagaffaire geeft overbelasting en oneigenlijk gebruik van de jeugdzorg. Deze extra ontvoeringen verdringen kinderen in echte nood van schaarse plekken. Dat is NOG een reden deze ontvoeringen alsnog te beëindigen. Mede in het belang van alle kinderen op de wachtlijst en Oekraïense weeskinderen.

Kinderen die geen pleeggezin kregen, kwamen in instellingen terecht. Waar affaires lopen rond seksueel misbruik, personeelstekorten en gebrek aan regie dankzij forse bezuinigen en decentralisatie van de jeugdzorg. Een uithuisplaatsing is inhumaan. Zeker als kinderen door een wisseling van school en woonplaats niet alleen hun ouders verliezen, maar ook hun sociale netwerk.

Dit gesleep met kinderen geeft een nieuwe categorie directe en indirecte gevolgschade van een jarenlange reeks delicten en onrechtmatige daden van onze politici & ambtenarij. Het is onbegonnen werk om daar een prijs op te plakken van smartengeld, huidige en komende kosten. Dit loopt rustig in de tonnen per kind. Wat is de waarde van een verwoest gezin? Van een valse start?

Hopelijk kunnen deze ouders hun kinderen een keertje terugzien zodra ze volwassen zijn. Helaas heb je dan nog steeds geen relatie met ze, en kan je die verloren jaren niet meer inhalen. Je wordt als moeder gedegradeerd tot een bio-robot die eerst in haar couveuse de foetus heeft afgebakken en na een paar jaar voeden haar kind afstond aan dit kafkaëske systeem. Hartverscheurend.

Met de € 30.000 regeling kregen dit soort gezinnen een doekje voor het bloeden, maar niet hun kind terug. De € 30.000 ging het vaakst naar slachtoffers die maar een paar honderd euro schade hadden. Het enige wat echt “opgelost” werd, was het politieke momentum. Ouders zonder hun kinderen, zonder hun geld staan nu tegenover belastingbetalers. Letterlijk verdeel en heers. U trapt erin.

De samenleving vond dat de slachtoffers als groep genoeg belastinggeld gehad hebben. Daar zit gezien het enorme totaalbedrag een kern van waarheid in. Gezien de gigantische overbedeling van de kleinere gevallen, is gemiddeld genomen een mooie eerste stap gezet. Voor gezinnen die kinderen, huis, baan en relatie zijn kwijtgeraakt, is het een druppel in de woestijn.

Kinderrechters, normale rechters, de Raad van State, het parlement, de belastingdienst, onze politici, het maakt niet uit wel deel van de Trias Politica je neemt, ze hebben allemaal afhankelijk onderzoek naar zichzelf gedaan, zijn allemaal tot de conclusie gekomen dat ze totaal ontspoord levens hebben verwoest, terwijl ze de wet loslieten en overtraden. Daders zijn anoniem en onaantastbaar.

Er was een lijst met 270.000 namen, en wie daar zonder aanklacht, bewijs, onderzoek, verhoor of vonnis opkwam, kwam daar nooit meer vanaf. Die kreeg geen aftrekposten, toeslagen of betalingsregelingen meer, die moest kapot. De belastingdienst werd een gehaktmolen die op industriële schaal fiscaal ging kopschoppen. Toch is er geen enkele politicus of ambtenaar vervolgd.

Precies dezelfde organisatie heeft het Russische vermogen op de Zuid-As niet in beeld. Een maand na de start van de oorlog  was nog niet een procent van het Russische kapitaal gevonden. Het hele financiële en fiscale toezichtbeleid van het registreren van Ultimate Benifical Owner en Know Your Customer en Customer Due Diligence valt bij de eerste test volledig door de mand.

Een complexe constructie, daar begint de belastingdienst niet aan, maar een werkende ouder met een tikfoutje, donatie aan een moskee of de verkeerde nationaliteit vergruizen we. Een ZZP'er plaatst de fiscus achteraf in loondienst, tenzij die voor een pakketbezorger of innovatief disruptief platform werkt. Dan is de vis te groot, de casus te lastig en is belasting betalen slechts een morele keuze.

We zijn liever voor oligarchen dan voor onze eigen onschuldige burgers. We hebben nog steeds een VOC-mentaliteit. Geld stinkt niet, en wie in het vooronder crepeert, is niet ons probleem. Hier hoort geen rechter, deurwaarder, politieagent, belastingambtenaar of politicus nog een minuut aan mee te werken. De tijd van studeren, onderzoek doen en draaien is voorbij.  

Mark Rutte, wees een vent, breng morgen het eerste kindje terug.