Geenstijl

Onze roman in stukjes gaat verder! Vorige week las u deel 42, vandaag deel 43. Het complete verhaal leest u van onder naar boven in ons Fictie Feuilleton dossier.

Maandag 15 augustus 2016

Als Simone haar auto parkeert bij mijn adres aan de Begondebocht, kijkt ze met enig dedain naar de toren waarin ik woon. “Moet je hier niet een keer weg?,” zegt ze. “Ik blijf dit een rare plek vinden. Het is gewoon niet veilig. Je hoort wel eens over schietpartijen in deze buurt. En het is niet netjes. Overal slingert vuilnis.”

Ik knik. Meebewegen. Dat is van belang. “Ik weet het. Je hebt gelijk.”

Terwijl we afscheid nemen, beloof ik dat ik op korte termijn naar nieuwe woonruimte ga zoeken. Ik stap uit, zwaai totdat Simone uit zicht is, en stap mijn toren binnen. Een hele wand met rode brievenbussen staat voor me klaar. Met een klein sleuteltje open ik mijn klepje. Met mijn wijsvinger en duim trek ik de stapel post uit het vakje en loop naar de lift.

Boven gooi ik de post op mijn bureau en loop naar mijn keuken, waar ik de waterkoker vul. Bij mijn raam wacht ik totdat het water heet is. Ik kijk naar de snelweg in de verte. Nauwelijks auto’s. Ik kijk naar de andere torens. Nauwelijks lakens. Bijna allemaal op vakantie. Naar het land van herkomst.

Ik maak een kop kruidige thee en loop naar mijn bureau. Tussen de post zit één envelop van de gemeente. Ik pak een mes uit mijn besteklade en snijd de bovenkant van de envelop open. Met duim en wijsvinger trek ik de brief eruit. Het blijkt een vragenlijst te zijn waarmee ik mijn mening over Skype mag invullen. Hoe is het bevallen? Wil ik ermee door? Ja? Nee? Waarom?

En invullen is verplicht.

Dinsdag 16 augustus 2016

Geachte heer Yilmaz,

Enige tijd geleden bent u uitgenodigd om deel te nemen aan een onderzoek van de gemeente naar een nieuwe vorm van verstrekking van uitkeringen. Bij dit onderzoek ontvangt een uitkeringsgerechtigde een vast bedrag per maand dat hij of zij volledig mag behouden, ook indien hij of zij extra inkomsten genereert. De onderzoekscommissie heeft besloten om u onder voorwaarden toe te laten tot het onderzoek.

Het onderzoek start per 1 september 2016. Uw deelname duurt maximaal zes maanden. In eerste instantie wordt u voor twee maanden toegelaten tot het onderzoek. Indien u tijdens deze periode in staat bent om terug te keren op de arbeidsmarkt, wordt die periode telkens met een maand verlengd. Indien u er niet in slaagt om inkomsten te genereren gedurende de eerste twee maanden, zal uw klantmanager bepalen of uw deelname aan het onderzoek wordt verlengd.

We benadrukken nogmaals dat het van groot belang is dat u alles in het werk stelt om een baan te vinden. Indien u vragen heeft over het onderzoek, verzoeken we u contact op te nemen met uw klantmanager.

Mevrouw E. H. Nasubariam, wethouder Werk&Inkomen

Woensdag 17 augustus 2016

“Alles flex?” vraag ik. Het zijn de woorden die Freek zelf altijd gebruikt. Het betekent zoiets als: gaat het wel helemaal goed met je?

“Wisselend,” antwoordt Freek over de telefoon. “Goede dingen, slechte dingen. Je weet wel.”

“Begin dan maar met de slechte dingen,” stel ik voor.

“Ze vinden dat ik niet kan rappen.”

Nou, denk ik, daar kan ik “ze” niet ongelijk in geven.

“Wie zijn ‘ze’”? vraag ik.

“Gewoon,” reageert Freek. “Mensen uit de industrie. Sef en Jack Shirak. Die hebben mijn track gehoord en vonden mijn raps echt bagger. Die zeiden dat hun oren kapot gingen van ellende.”

Geen idee wie Sef en Jack Shirak zijn.

“Oh, dat is niet zo mooi,” reageer ik. “Sef én Jack Shirak! En nu?”

“Nu stop ik met rappen.”

“En wat is het slechte nieuws?” grap ik.

“Je grapt er nu wel over,” zegt Freek, “maar ik zal je het echte goede nieuws vertellen maatje. Ze vinden mijn beats helemaal het einde!”

“Je beats?”

“Mijn muziek. Je weet wel. Luister, ik ga samen met Jack Shirak een plaat opnemen. De komende weken al.”

“Geweldig!” roep ik. En dan vraag ik wie Jack Shirak eigenlijk is.

“Ken je Jack Shirak niet? Eren! Heb jij wel eens dat nummer “drank & drugs” gehoord?”

“Dat irritante nummer dat de hele dag op de radio is?”

“Heeft hij gemaakt.”

“Ik dacht dat die kleine jongen dat had uitgebracht. Hoe heet hij, Little Kleine.”

“Hé, niet dissen hè!” roept Freek streng. “Hij heet Lil' Kleine. Hij rapt op het nummer, maar de beats komen van Jack Shirak, begrijp je. En met hem ga ik dus werken. Betaald. Gewoon tegen een salaris. Zes maanden op proef. Pak ik tweeduizend per maand mee plus een klein deel van de royalties van tracks waarbij ik betrokken ben.”

“Wacht even, je krijgt een salaris?” informeer ik.

“Ja, dat zeg ik toch. En weet je waar ik het meeste zin in heb? Het tegen Hetty vertellen. Haar vertellen dat kansloze Freek gewoon zijn eigen boontjes dopt. Want zo is het.”

“Zo is het,” herhaal ik zijn laatste woorden.

“En nu jij nog Eren. Als jij ook een baan vindt, pakken we die bonus ook nog! 750 euro!”

“Ja,” zeg ik. “Die bonus.”