Geenstijl

Onze roman in stukjes gaat verder! Vorige week las u deel 29, vandaag deel 30. Het complete verhaal leest u van onder naar boven in ons Fictie Feuilleton dossier*. *

Vrijdag 17 juni 2016  

Ik sta met een envelop van de gemeente in de lift. Als ik hem open, vind ik dit keer geen kleurige brochure met daarop lachende mensen, maar een saaie brief. Bovenaan staat: “Verzorgd op weg naar een baan.”

Als de liftdeuren open gaan, begin ik te lezen:

Geachte heer Yilmaz,

Wij streven ernaar om u zo snel mogelijk terug te laten keren naar betaald werk. Hierbij zijn we u graag van dienst. Zo kunt u bij ons altijd terecht voor advies en kunt u via de gemeente kosteloos of met grote korting een reeks cursussen en opleidingen volgen.  

Middels deze brief willen we uw aandacht vragen voor een onderzoek dat recent in opdracht van de gemeente is uitgevoerd. Uit dit onderzoek is gebleken dat mensen die tijdens een sollicitatie een onverzorgde indruk maken zelden of nooit de baan krijgen aangeboden, ook indien zij wel voldoen aan alle eisen die de positie aan hen stelt. Mensen met een verzorgd uiterlijk maken daarentegen juist meer kans op een baan, ook indien zij niet volledig voldoen aan het gestelde profiel.

Wij vinden het als gemeente van groot belang dat uw voorkomen past bij hetgeen de potentiële werkgever van u verwacht. Daarom is besloten dat per 1 juli aanstaande een verzorgd uiterlijk een voorwaarde is voor de volledige toekenning van uw uitkering. Indien u niet voldoet aan deze plicht, zal u mogelijk gekort worden.  

Indien u hulp nodig heeft bij uw verzorging of voorkomen, verzoeken wij u contact op te nemen met uw klantmanager. Hij of zij kan u mogelijk doorsturen naar het initiatief “Dress for Success”. Meer informatie over dit initiatief, dat onder meer wordt gesponsord door de bekende kledingwinkel Oger, vindt u op de website dressforsuccess.nl.

Zaterdag 18 juni 2016  

Ik heb vandaag thee gedronken met Mehmet. Hij had de Volkskrant bij zich. Van een vriend gekregen, want Mehmet leest nooit kranten. Er stond iets in dat belangrijk was voor hem. En voor mij.

“Neem maar mee,” zei hij. “Pagina vijf. Ga jij interessant vinden. Maar lees het thuis pas. Ik wil nu praten over leuke dingen.”

Drie thee en twee spelletjes tavla later neem ik afscheid van Mehmet en loop naar het park dat vlakbij zijn huis ligt. Daar strijk ik neer op een bankje en sla de krant open. Pagina vijf. Ik weet meteen welk artikel hij bedoelt:

‘Kansloze’ bijstandsgerechtigde hoeft niet te solliciteren

Bijstandsgerechtigden die weinig tot geen kans op een baan hebben, hoeven zich niet te houden aan de sollicitatieplicht. Dat blijkt uit een kleine rondgang onder een aantal grote en middelgrote gemeenten. In Amsterdam hoeven dertigduizend bijstandsgerechtigden, drie op de vier, niet te solliciteren, in kleinere gemeenten rond de twee op de drie.

Gemeenten kijken vooral of iemand een reële kans op werk heeft. 'Het heeft geen zin iemand drie sollicitatiebrieven per week te laten schrijven als je weet dat iemand in het gunstigste geval drie afwijzingen krijgt, want vaak krijgen ze helemaal niets te horen', zegt de woordvoerster van de gemeente Amsterdam.

Wie ziek is, wordt in Den Haag een half jaar met rust gelaten. 'Daarna kijken we wat mogelijk is en zoeken we bijvoorbeeld een werkgever die iemand met specifieke klachten werk kan bieden', zegt de woordvoerster.

Ook in gemeenten als Groningen, Maastricht en Amersfoort wordt soepel omgegaan met de sollicitatieplicht.