Geenstijl

Wat is klimaatontkenner toch een mooi woord. Wie zich niet conformeert, maar zelfstandig nadenkt wordt geparkeerd met een hyperbool, niet met argumenten.

Meld een bijkomend probleem of een nuance, en je wordt geacht alles volledig te ontkennen, terwijl waar te nemen valt door naar buiten te kijken. Wie het niet eens is, is gek. 

Het lijkt wel een religie, waarbij afvalligen worden beschouwd als heidenen. In dat klimaat groeien kinderen op, en het is niet vreemd dat ze dan gaan spijbelen, om ingegoten teksten als mantra's te herhalen. Er moet iets gebeuren! Maar wat of waarom wordt niet begrepen. Hier wordt de nieuwe generatie gevormd tot stemvee.

Hun gedachten en woede keurig gekanaliseerd naar andermans standpunten en oplossingen. Vrij van kritisch denken, of genoeg inzicht in exacte vakken om eigen onderzoek te doen. Zelfs als de juiste probleem in beeld is, kiezen er te weinig een vak als bouwvakker, monteur of installateur om de oplossing in praktijk te brengen.

Het gebrek aan kennis lijkt op de veertiende eeuw waarin het bezit van een Engelstalige bijbel gevangenisstraf opleverde. De man die de bijbel naar het Tsjechisch vertaalde werd op de brandstapel gegooid. De paus wilde het gepeupel dom, afhankelijk en mak houden. De bevolking werd bijgestuurd met leefregels die niet in de bijbel voorkwamen.

Scholen zijn sowieso het afvoerputje voor ieder maatschappelijk probleem, het niveau daalt al twintig jaar. De politie krijgt het niet voor elkaar mensen met verlichting te laten fietsen, maar uw lokale school zal wonderen verrichten! De angst voor boetes is afwezig, de angst voor een aanrijding al helemaal, maar de angst voor het klimaat is er wel.

Duurzame energie is de toekomst! Biomassa is fantastisch! Terwijl tijdens de verbranding dezelfde koolstofdioxide de lucht in gaat, zou dat niet erg zijn, omdat het gewas eerst die koolstofdioxide uit de lucht haalde, de zogenaamde korte koolstofkringloop. Die redenering vergeet de koolstofdioxide-opname van het bos of akker die gerooid is en klopt dus niet.

De leerlingen willen windmolens en zonnepanelen, maar vraag ze voor de gein eens hun telefoon alleen op te laden als de zon schijnt of de wind waait. Hoeveel idealisme is dan over?

Koolstofdioxide is het grote kwaad, planten hebben het nodig te groeien, en in Hollandse kassen wordt de concentratie verhoogd om de groei te versnellen. Dat is op grotere schaal ook al gelukt, er zit anderhalf keer zoveel CO2 in de lucht dan in de periode 1000 tot 1800. Over de oorzaak en gevolgen schrijf ik nu niets, het is een feit dat die concentratie niet stabiel is.

Diezelfde instabiliteit is waarneembaar qua temperatuur. Een echte ijstijd koelt de aarde met zo'n acht graden Celsius af. Er zijn in de afgelopen 700.000 jaar twee warme periodes bekend tussen ijstijden in, waar de aarde vier graden opwarmde. De totale fluctuatie is twaalf graden, genoeg om te bepalen welk gewas of dier overleeft.

Dat de zeespiegel ooit ruim honderd meter lager lag, lijkt mij uitstekend bewijs dat de zee neemt, de zee geeft. Dijken worden gebouwd op een storm die eens in de 10.000 jaar voorkomt, dat kan ook morgen zijn. Die inschatting is een extrapolatie op basis van bekende stormen uit het verleden, zonder te kijken naar fundamentele veranderingen.

De een ziet een gigantische bak water tot de horizon, de ander een medium om in kort tijd veel energie van het epicentrum van een aardbeving naar de voorgevel van een gebouw te krijgen. Na de tsunami die Fukushima wereldwijd beroemd maakte, vonden Japanners antieke drie meter hoge waarschuwingen in het bos. “bouw geen huizen beneden dit punt.” 

Veertig procent van de wereldbevolking woont binnen zestig kilometer van de kust, tachtig procent binnen honderd kilometer. Van de megasteden met meer dan tien miljoen inwoners ligt driekwart aan de kust. We houden van het wassende water, maar houdt dat water ook van ons? Hoe toekomstbestendig is het, om daar te blijven bouwen? Is dit het nieuwe Atlantis? 

In sciencefictionromans dromen nerds over de mogelijkheid het klimaat van een planeet te veranderen, sowieso zijn we gevangen in ons enige experiment. De atmosfeer, temperatuur en zeespiegel zijn volgens de geschiedenis redelijk stabiel, maar variëren genoeg om voedselproductie, infrastructuur en steden te saboteren. 

Of het nu de natuur of de mens is die de klap uitdeelt, kunnen we die incasseren?