Geenstijl

Dit jaar zullen 10.000 woningen minder gerealiseerd worden wegens een tekort aan personeel, materiaal en bouwlocaties. De woonagenda en miljoenennota maken mooie plannen, maar het schort aan de praktische uitvoering. Het geeft een nieuwe klasse van daklozen, mensen met een baan die wachten op een schaarse huurwoning en te weinig verdienen om mee te komen op de bubbelende huizenmarkt.

Het lukt niet om in de basisbehoeften van een internetmonteur te voorzien door een simpel allocatieprobleem. De kantoren zitten vol met mensen die netjes wachtlijsten bijhouden, woningzoekenden aan het lijntje houden en discussiëren over wie er mag voordringen, de bouwvergunning komt maar niet, de bouwput is leeg. Communisme in zijn puurste vorm.

Vanuit klimaatidealisme wordt het bouwen van een woning nog lastiger gemaakt, zonder de juiste eisen te stellen. Zwitserland eist bijvoorbeeld driedubbelglas in woningen, een maatregel die goedkoper en effectiever is dan de duurdere en arbeidsintensieve methodes om CO2 uitstoot te voorkomen uit het klimaatakkoord.

Het Nederlandse klimaatbeleid probeert 0,0003 graden opwarming te voorkomen. De vorige klimaatdoelen zijn niet gehaald, sinds 2017 is de uitstoot toegenomen. De nieuwe doelen eisen massale inzet van bouwvakkers en installateurs om zelfs goed geïsoleerde woningen extra te isoleren en te voorzien van vloerverwarming en een warmtepomp.

De hoop is dat de rest van de wereld ook zo'n plan zal maken en uitvoeren, om daarna te hopen dat die maatregelen nog helpen en op tijd zijn. Dit zijn meerdere niveaus van wensdenken, er hoeft maar iets niet uit te komen en het kaartenhuis stort in. De praktijk is duidelijker: in 2017 steeg de wereldwijde CO2 uitstoot met 1,6% en de schatting over 2018 is zelfs 2,7%.  

De poging om roomser dan de paus te zijn, is verwaarloosbaar en te laat. Door het smelten van de poolkap wordt een deurtje opengezet om van de Noordpool een grote zonnecollector te maken. De warmte wordt niet meer door wit ijs naar de ruimte gereflecteerd, maar ingevangen door het donkere diepe zeewater.

Over de Zuidpool en Groenland kwam deze weken nieuws dat het smelten daar versnelt. Grotere gebieden van Antarctica ligt geen ijs meer op, waardoor die gebieden meer warmte opnemen, en om die manier het smeltproces verder versnellen. Ook daar meer absorptie van zonnestraling met als toegift een zeespiegelstijging.

De aarde heeft het broeikaseffect vanuit de atmosfeer nodig om op temperatuur te blijven. De concentratie CO2 is sinds 1960 met de helft gestegen. Door het verdwijnen van een ijslaag die vroeger maximaal 15% van de oceanen bedekte, ontstaat een broeikas in een broeikas. Deze getrapte opwarming van de aarde maakt de discussie over menselijke opwarming overbodig.

Het advies van deltacommissaris Peter Glas in het AD dat Nederland zich aan klimaatdoelen moet houden komt wereldvreemd over. De cruciale vraag voor de dijken is niet of Nederland zich aan die doelen conformeert, maar of de rest van de wereld dat op tijd zal doen. Daarna is de vraag of die maatregelen het beoogde effect realiseren.  

Beter kan deze dijkgraaf der dijkgraven geld en mensen gaan zoeken om de kustwering bestand te maken tegen minder gunstige scenario's. De beste man spreekt al over het voortijdig vervangen van deltawerken en de Maeslantkering. Dat zijn ingrijpende, arbeidsintensieve en extreem kostbare projecten met een lange aanlooptijd.  

Nederland heeft forse ambities op het gebied van woningbouw, energietransitie, duurzaamheid en nieuwe dijken. Net nu er afscheid is genomen van de aardgasbaten krijgt het de rekening van een stijgende zeespiegel, matig geïsoleerde woningbouw en onvoorspelbare duurzame energiebronnen. Geld kan je nog verzinnen met een druk op de knop, arbeiders of accu's niet.  Het enige wat dit soort beleid creëert is een berg vacatures bij uitzendbureaus en aannemers.