Geenstijl

Vorige week las u deel 1 *van onze roman in stukjes 'Dagboek van een uitkeringstrekker'. Vandaag deel 2. *

Maandag 21 maart 2016  

Vandaag krijg ik te horen of ik mijzelf officieel uitkeringsgerechtigde mag noemen. Hier heb ik dertien dagen op gewacht.

Het pand van de gemeente doet me denken aan het imposante bouwwerk waaraan ik mijn ontslag heb te danken. Het tweekoppige bestuur van de school waar ik als docent Engels werkte, bestaande uit een voormalig Tweede Kamerlid en een ontslagen burgemeester die een goed betaald baantje nodig had, vond het nodig om voor vele miljoenen een nieuw schoolgebouw aan de rand van de stad te realiseren. Lang en uiterst voorspelbaar verhaal kort gemaakt: het werd allemaal een beetje duurder dan verwacht. Véél duurder. En er lekten wat dingen uit. Over de enorme kamers die de bestuurders zouden krijgen. Over (en dat was dan wel weer amusant) een politiek correcte moskee die in de school geïntegreerd zou worden teneinde tegemoet te komen aan de eisen van een uiterst kleine groep Turken en Marokkanen (ik vind dat soort politieke correctheid altijd hilarisch, we roepen een beetje als Turken, zeuren wat, en kijk, de politiek doet meteen wat we willen, en gooit er ook nog een fijne pot subsidies bij). Hoe dan ook, halverwege werd de bouw wegens ernstige budgettaire overschrijdingen en een vertrouwensbreuk tussen iedereen stilgelegd, een commissie benoemd, en na enkele maanden een oplossing bedacht die kon rekenen op een minieme meerderheid in de gemeenteraad, zonder dat ook maar iemand politieke verantwoordelijk hoefde af te leggen. De nieuwbouw moest kleiner en, om alles te kunnen betalen (waaronder de riante vertrekpremie van het falende bestuur), moest er bespaard worden. Mensen eruit dus.  

Waaronder Eren Yilmaz.

Ik neem plaats naast een jong uitziende man die net als de meeste andere wachtenden driftig op zijn smartphone aan het typen is. Ik schat hem een jaar of dertig. Kortgeknipt bruin haar en opvallend donkere ogen. Op zijn schoot heeft hij een laptop staan.

Nog voordat ik de kans krijg om mijn eigen telefoon te pakken – ik wil natuurlijk niet uit de toon vallen – spreekt de jongen me aan. “Waar kom je voor?” vraagt hij.

“Ik?” reageer ik. “Voor een uitkering. Ik krijg vandaag te horen of hij wordt toegekend.”  

“Net werkloos?”

Ik knik. “En jij?”

“Ben al twee jaar zonder werk.”

“Afspraak met je klantmanager?”

“Nee, dat niet nee. Ik ben hier voor de wifi.”

“Wifi?”

“Ja. Die is heel goed. Hier heb je een Hollywoodfilm in een paar minuten binnen. Thuis duurt dat al gauw een half uur.” Hij steekt zijn hand uit. “Ik ben Jim.”

Ik schud zijn hand en zeg: “Eren.”

“Nou, succes zo.”

“Ach,” reageer ik nonchalant. “Het is maar voor kort hoor, mijn uitkering. Ik heb al enkele vacatures op het oog.”

Jim haalt zijn schouders op. “Dat zeggen ze allemaal.”  

Er galmt een bel door de ruimte ten teken dat de volgende aan de beurt is. Op de schermen die aan de plafonds hangen verschijnt mijn nummer:  

U29 – Bespreekkamer 7

Ik sta op, groet Jim, en begeef me naar bespreekkamer zeven.

***

Een half uur later keer ik tevreden huiswaarts. Na een grondige analyse van mijn bewijsstukken heeft klantmanager Hetty een vonnis geveld. Ik heb recht op een bijstandsuitkering. Ik krijg een kleine duizend euro per maand. Inclusief vakantiegeld.

Gratis.

Elke maand opnieuw.  

Totdat ik weer werk heb.

Thuis gekomen zet ik meteen de waterkoker aan. Succes moet gevierd worden.

Terwijl de koker langzaam begint te pruttelen, loop ik naar het grote raam in mijn woonkamer. Ik staar naar de snelweg even verderop. Terwijl ik auto’s tel, vraag ik me af hoeveel mensen in Nederland een uitkering ontvangen. Veel zullen het er niet zijn. Bijna iedereen werkt in dit land.

Donderdag 24 maart 2016

Geachte heer Yilmaz,

Uw klantmanager heeft namens de gemeente besloten om u een bijstandsuitkering toe te kennen. U ontvangt maandelijks EUR 914,50 euro vermeerderd met een vakantietoeslag van EUR 48,13.  

Deze brief dient als bewijs van toekenning. Bewaar deze brief zorgvuldig. Hij wordt slechts één keer verstrekt.  

Zo lang u de bijstandsuitkering ontvangt, dient u zich te houden aan onderstaande plichten. Het niet of niet volledig voldoen aan één of meer van deze plichten, kan ertoe leiden dat uw uitkering geheel of gedeeltelijk voor korte of lange periode wordt gestaakt. Een uitgebreide toelichting op alle individuele plichten is verkrijgbaar bij de gemeente.  

0. Inlichtingenplicht. Als u zaken onderneemt die invloed kunnen hebben op (de hoogte van) uw uitkering, moet u dit direct melden. Denk aan werk, studies, vakanties, of vrijwilligerswerk.  
  0. Arbeidsplicht. U bent verplicht alles te doen om zo snel mogelijk betaald werk te vinden. Als u betaald werk krijgt aangeboden, dient u het altijd aan te nemen. Alleen werkzaamheden die niet algemeen geaccepteerd zijn mag u weigeren, zoals prostitutie en dwangarbeid.
  0. Tegenprestatieplicht. U bent verplicht om een (onbetaalde) tegenprestatie naar vermogen te verrichten als de gemeente dat van u vraagt.  
  0. Medewerkingsplicht. U bent verplicht om mee te werken aan alle onderzoeken die de gemeente wil laten verrichten.  
  0. Gedragsplicht. U bent verplicht zich correct te gedragen tegenover alle medewerkers van de gemeente. U mag niet schelden, niet discrimineren, niet beledigen en geen vernielingen aanrichten. U mag geen wapens meenemen of anderszins zaken meebrengen waarmee medewerkers aangevallen of verwond kunnen worden. U mag geen contact zoeken met medewerkers buiten werktijden of hen op welke wijze dan ook bedreigen. U mag op sociale media medewerkers van de gemeente niet zwart maken, bedreigen, intimideren of op enige wijze onheus bejegenen.  
  0. Toegangsplicht: U bent verplicht om medewerkers van de gemeente desgewenst toegang te verschaffen tot uw woning.
  0. Budgetteringsplicht. U bent verplicht om, desgewenst, de gemeente uw financiën te laten overnemen en noodzakelijke betalingen te laten verrichten namens u. Heeft u vragen over deze plichten, neem dan contact op met uw klantmanager.

Mevrouw A. Nasubariam, wethouder Werk&Inkomen