Geenstijl

Toch nog 1 keer over ons. We maakten dat krantje dat bij NRC op de rand van de papierbak balanceert. En in dat krantje schreef Don Arturito van Amerongen voor ons het volgende op de achterpagina Arthurpagina want die was het goedkoopst.

Sinds jaar en dag begin ik de dag met GeenStijl, de Mediacourant en Pornhamster. Daarna verschoon ik mij en nuttig ik het traditionele Portugese liquid breakfast. Pas dan ben ik klaar voor het zware werk: Correio da Manhã, Le Monde, Die Welt, El Pais, The Financial Times & The Daily Mail. Noem mij gerust een snob, maar als ik in Nederland zou wonen en GeenStijl een dodebomendagblad was, zou ik geen enkele schroom hebben om daarmee te pronken in de Eerste Klas van de Nederlandse Spoorwegen. GeenStijl heeft namelijk mijn leven gered. Ik was Exilautor in Paraguay en kreeg nauwelijks nog opdrachten van de burgerlijke vaderlandse media. Mijn pageturner Brussel Eurabia had mij in de hoek van extreem-rechts geplaatst. Mijn naam was besmet. Inmiddels word ik de Profeet van Molenbeek genoemd, maar ik voel nog steeds de pijn. ROFLOL! GeenStijl was een van de weinige media die Brussel Eurabia enthousiast ontving. 

Van het een komt het ander en ik maakte met mijn boezemvriend Rob Muntz een twaalfdelige fotostrip in Paraguay. Die is nog steeds te vinden in het digitale archief van GS. Enerzijds joegen wij op nazi’s, anderzijds was Muntz voor het programma Spoorloos op zoek naar zijn vader Wolfgang die op mysterieuze Nederland verliet in het voorjaar van 1945.

Daar was de KRO erg blij mee. Zelfs de hardcore reaguurders vonden onze aangrijpende serie te heftig. Toen GeenStijl mij en Robbie op de voet volgde tijdens onze deelname aan de Dakar-rally in Zuid-Amerika, wonnen we de harten van de reaguurders weer terug. Boys & Toys.

Eind vorig jaar werd mijn hartstochtelijke relatie met GeenStijl bekroond met het Grote Nationale Dictee dat ik samen met oom Rob Hoogland voor Pritt Stift c.s. maakte. De voorbereiding in café Wildschut in 020 was episch, met onder andere Hoogland, Muntz, Hans Teeuwen en Theodor Holman. Het bonnetje van de drank hangt ingelijst in de slaapkamer van Bart Nijman. De hetze van de Onwelriekende Gleuvenbrigade (dixit Gerrit Komrij) tegen GeenStijl deed mij pijn want ik ken de schavuiten van GS als keurige, vrouwvriendelijke, hoffelijke mannenmannen die in het weekeinde het liefst met hun gezinnen croquet spelen en kippenvleugels op de Big Green Egg blackenen op zijn Cajuns, met een sappige watermeloen toe. Naast de redacteuren van GeenStijl ben ik een lomp zwijn.

Inmiddels zijn de bengels zo establishment geworden, dat Bart Nijman een wekelijkse column voor het gezaghebbende Nieuwe Revu schrijft en Marck Burema gevraagd is om hoofdredacteur te worden van het Volkskrant Magazine.

Red deze mannen van stavast daarom uit de klauwen van de Main Stream Media en trek gretig uw portemonnee. Uw pecunia is welbesteed want daarmee kunnen oom Rob Hoogland, Kim Holland en uw nederige letterenknecht wederom het Groot Nationaal Dictee schrijven en presenteren.

En ik ben ook niet de beroerdste, dus u krijgt er gratis en voor niks een opgepiept oud hapje uit de Haagsche Post bij: mijn frontale aanval (ad hominem zeg je dan) op het zwakzinnige zusje van Peter Vandermeersch: David van Reybrouck.

Semper Fidelis!

Naschrift: En alhier in HP/De Tijd beklaagt onze letterknecht zich over zijn goedkope reputatie.