Geenstijl

Hebben jullie nou je zin? Hanina Aiaiai kleurt weer binnen de lijntjes. In wat misschien wel haar beste metafoor to date is, kruipt ze op kousenvoeten terug in haar islamitische habijt schulp.

*"Hoe zalig zou het leven zijn als alles al met een zwarte pen was uitgetekend en je alleen nog maar hoeft in te kleuren. Mijn zoontje liet zich zijn kleurplaat niet afpakken. Hij trok aan mijn arm. Het paarse potlood waar ik mee bezig was, maakte een streep over de hele tekening. Eén lelijke uithaal en mijn kleurplaat was verpest." *

Zo luiden de slotzinnen van haar nieuwste schrijfbaksel. Dat krijg je er nou van, van al die #ophef. Eerst klagen we allemaal dat Hanina te nikserige stukjes tikt omdat ze vermoedelijk is aangenomen vanwege de lap stof om haar hoofd en niet om de elektrisch geladen breinknikkers die daaronder rollen. Vervolgens waagt ze het zichzelf hardop te bevragen over haar emotionele betrokkenheid bij 's lands grootste vliegrampaanslag ever ooit, en wordt iedereen boos. Daarna laat de hoofdredactie haar keihard vallen en regent het excuses ontwijkende bullshit vanaf het strandbedje van de hoofdredacteur. En nu is Hanina terug in het huishoudelijke hoekje gekropen. Gaan we niet te giftig over doen want de AD-columniste moet zich vermoedelijk best eenzaam voelen op dit moment. De verwijten gaan weer richting AD-hoofdredactie, die een ongeschikte columniste uit de bocht laat vliegen, daarna op de vingers is gaan staan waarmee ze aan de rand van het ravijn hing en nu blijven we achter met een zielig hoopje Hanina die niet meer buiten de lijntjes durft te kleuren - zeg maar de enige kwaliteit waar een goeie columnist écht aan moet voldoen. We zijn weer terug bij af: columns schrijven is een kunst die Hanina niet beheerst, en daar moeten we de hoofdredactie op aankijken.