VrijMiBo in november
De sterren aan de hemel geven toe
dat ik vannacht de juiste stappen doe,
ik heb het bed, de kamer en het huis verlaten
en spoed mij opgeruimd door ingeslapen straten,
ik laat mijn dagdroom die het niet kan laten
nog na te blijven gonzen laat ik praten,
ik hak de straatweg in de pas, ik ben niet moe,
ik ga naar gras en water, naar niets en niemand toe.
Prettig weekend. En be nice.
De klimaatweke VrijMiBo
Hot sun, cool fire, tempered with sweet air,
Black shade, fair nurse, shadow my white hair.
Shine, sun; burn, fire; breathe, air, and ease me;
Black shade, fair nurse, shroud me and please me.
Shadow, my sweet nurse, keep me from burning;
Make not my glad cause cause of mourning.
Let not my beauty's fire
Inflame unstaid desire,
Nor pierce any bright eye
That wandereth lightly.
Prettig weekend. En be nice.
Great Reset in de VrijMiBo
Soms was zij heel de dag met zichzelve alleen.
langzaam boog zij zich dan af naar de wand
en zij verdween in onzichtbare verten; hij bleef alleen
achter, wachtende of zij wel keren zou uit dat land.
later keerde zij dan, maar zij was zo doordrenkt
door vijandige geuren en vreemde, geheimzinnige glansen,
dat hij zich door haar kussen verraden vond, en zich, gekrenkt
door de tederheid van haar machteloos en vermoeid erbarmen
langzaam uit de angst van haar tengere armen bevrijden moest.
Prettig weekend. En be nice.
Een stapje terug in de VrijMiBo
My mother forbade us to walk backwards. That is how the dead walk, she would say. Where did she get this idea? Perhaps from a bad translation. The dead, after all, do not walk backwards but they do walk behind us. They have no lungs and cannot call out but would love for us to turn around. They are victims of love, many of them.
Prettig weekend. En be nice.
VrijMiBo met Gods Zegen
De Bezem Door De VrijMiBo
In the late sun the birds flock flock.
The grey chipping of the hollyhock
Scatters the hectic weed
Around, around the maypole ground.
Highly is it longer anymore.
The hill has turned.
Warmly the branches speckle big
And always are the sounding sides rough.
The broken fur swells and breaks
Upon the garden wall.
The floor is swept with green.
Prettig weekend. En be nice.
De VrijMiBo op 67 procent
Nu gij ver wegzijt , komen al de nachten
Sluipen door schemerstraat, arm en gehavend,
En zij die vroeger zielsverblijde brachten,
Beedlen aan dichte deur in laten avond.
En als ik stille paden wandel, loopen
Dagen mij na met uitgestoken handen,
Dat 'k voor mijn goud hun poovren praal zal koopen,
Prijzend hun waar met stemmen van ellende.
Maar als een spreekt van u of noemt uw naam,
Als ik een balling uit dat land regaal
Waarover gij heerst, zitten we uren saam
Pratend van u aan rijk herdenkens maal;
Neederig-aandachtig luister 'k aan zijn voet,
En leid hem uit zooals men koon'gen doet.
VrijMiBo in de economyclass
Toen ik de hut verliet waren er mensen
tegen wie ik aankroop, bij enkelen meende ik het.
Ik weet niet wat er dooide, er kwam al zoveel in me om.
Wat was hij even een baby. Bleef maar jengelen
om verhalen van de walvis in de man. Hechtte wat
waterpsalmen af. Ik dein
op een matras. Alsof me iets wiegt maar het gaat
te hard. Weinigen komen onder smeltwater vandaan,
weinigen komen van smeltwater af.
De poel op de vloer neemt toe. De rimpelingen
aan het oppervlak lijken vingerafdrukken
die in elkaar overgaan.
