Een kerstverhaal, in het Stamcafé door Heere Heeresma jr.

Ton bestelde bij Roos een Duvel aan de bar. Met het ontdopte flesje en een rondborstig bierglas ging hij aan een tafeltje op het caféterras zitten. In de rode, warme gloed van een van de straalkachels onder de luifel schonk hij met geoefende hand het glas vol en vormde een perfecte schuimkraag. Een ogenblik contempleerde hij de schoonheid van het vloeibare kunstwerkje in zijn hand. Toen kon hij niet langer weerstand bieden en viel er gulzig op aan. Twee, drie slokken later was het glas halfleeg. Met de rug van zijn hand veegde hij het schuim van zijn mond en neus af.

Tevens StamCafé

We deden het al eerder en we daarom doen we het gewoon... WEER. Vanaf nu ook gewoon ieder jaar, zolang hij speelt, zolang we staan voor de darts: dit is een ode aan Raymond van Barneveld. Raymond van Barneveld is de grootste kampioen van de kleine kampioenen. Niet een met mondiale impact zoals Johan Cruijff, die ze in alle uithoeken van Afrika ook nog wel kennen, maar Raymond is kampioen van Nederland en Engeland. De duonationaalste grootheid van Purmerend, Emmen, Den Haag en Mariahout, en van Stoke-on-Trent, Nottingham, Bristol en Blackpool. Voetbal was al grandioos en meeslepend toen Johan Cruijff zich ermee ging bemoeien. Johan was een product van de sport. Raymond van Barneveld ís de sport. Raymond van Barneveld heeft er in zijn eentje voor gezorgd dat miljoenen mensen thuis voor de buis zaten, moeders naar de keuken stuurden als hij weer eens een dubbeltje miste. Altijd als Raymond moest spelen aten we hetzelfde. Want als hij eenmaal had gewonnen, dan kon je niets anders meer. Daarom is het word 'bijgeloof' ook een anagram van 'Raymond', alleen blijven we het spellen als 'b-i-j-g-e-l-o-o-f', want als je dat nu nog gaat zitten veranderen loopt alles in de soep. Raymond is een talisman in honderdduizend huishoudens waar hij nooit is geweest. De PDC werd pas groot toen Raymond van Barneveld de overstap maakte, en in de beste WK-finale ooit meteen afrekende met Phil Taylor. Zijn eeuwige rivaal, met zo ontzettend veel talent in zijn handen, dat we 'm ervan verdachten de pijlen naar het bord te sturen met magneetjes. Hoe precies, dat wisten we ook niet.

Bij Raymond kan het nooit een keer normaal. Dan schroeft-ie weer nieuwe shafts op zijn pijlen, dan is er weer iets met zijn geliefden, dan is hij weer überemotioneel over iets doodsimpels, dan laat de KLM weer een koffertje liggen, dan staat de airco te hard, dan draagt-ie plots een brilletje, dan draagt-ie weer geen brilletje, dan wordt z'n huis overvallen, dan is z'n kleinzoon jarig, dan staat er weer een stom stuk in de krant, dan moet hij weer naar huis voor Kerstmis. "Weet je wat het is Arjan...", staat hij dan weer te zuchten in de microfoon van The Feather. Raymond van Barneveld is zo pijnlijk gewoon gebleven, dat het ongemakkelijk is. Natuurlijk loopt-ie rond met die belachelijke Burberry-petjes en die Stone Island-truien, maar wij hebben nog nooit een postbode gezien die verstandige keuzes maakte toen-ie eenmaal op een zak geld zat. Raymond is open, eerlijk, impulsief, naïef, een familieman, een perfectionist, een doorzetter, emotioneel, nederig, onzeker, een winnaar, een held, een grootheid. En toevallig kan-ie heel goed wat pijltjes richting het bord gooien. Misschien wint-ie, misschien verliest-ie. Maar Raymond blijft altijd Raymond, de ware kampioen van het volk.
UPDATE: Hij wint. En hoe.

Romantiek

En wie hebben we daar, het is Sabine. Ene Bart mocht honderd jaar geleden zijn broekcamera in haar statief draaien. En geil dat we waren! De jeugd ging bloedjeheet naar boven met de piel spelen omdat Teletekst een keertje overgeslagen kon worden. Bewegende dekens waren immers veel geiler! En wie helemaal opgewonden raakte was John de Mol, want zijn bankrekening vulde zich met zessen en negens. En ieder jaar weer worden er weer een zooi debielen zwakzinnig genoeg bevonden om zichzelf voor lul te zetten in het vooruitzicht van een paar eventuele John-roepies. Hoera, er komt weer een nieuwe Big Brother. Presentatie is in handen van Geraldine Kemper, die niet kan presenteren, en nog iemand. Alle oude vrouwtjes in Nederland en België kunnen weer mooi een of ander plusabonnement nemen zodat ze extra goed in de gaten kunnen houden wie met wie knalt. Goh heb je het al gezien, Guido neukte met Tina. Nee, niet gezien sorry, vraag het eens aan Bert Brussen.

Dat kan beter

Roombeter, kent u die uitdrukking? Dat is roombeter, of eh, roomboter, maar dan beter. Nou ja beter. Er zit geen boter in. Dus dat is beter voor de fabrikant, want die hoeft er geen boter in te doen. Maar juist minder voor de klant, die denkt dat hij roombeter, of eh, roomboter, heeft. Terwijl het dus Roomboter, eh nee, Roombeter is. En Roombeter heeft nu het Gouden Windei gewonnen. Dat is dus geen ei, maar iets beters, of eh, juist slechters. Gefeliciteerd!
UPDATE - Bent u hier voor de vulkaanuitbarsting op IJsland? Livestream na de klik!

Eindhoven eindelijk verslagen?
Antwoord: NEE

Eerst maar even het goede nieuws. Er komt geen NAVO-oorlog met Rusland, hooguit wat gedoe in Finland. Heeft Poetin zelf gezegd, dus dan zal het wel zo zijn. Waar het wel oorlog is... in Narcostaat Nederland waar dit weekend weer voor de zoveelste keer tig voordeuren en puien werden opgeblazen, resulterend in een oer-Nederlandse ambtenarocratie-oplossing: een Vlaardingenoverleg. Heel erg bedankt, Mediapark, Binnenhof, ZuidAs & Diverse DeugFestivals, jullie gesnuif en geslik is een aanslag op de bestaanzekerheid van randstedelijk Nederland & ondertussen maar Ruraal Holland de schuld geven van alle crisii in dit land. Over ruraal gesproken, de boeren van Alkmaar-Zaanstreek spelen nu voetjebal tegen de fopboeren van Eindhoven en omstreken. Nu live op uw betaalkanaal & straks late night op de NPO. Later meer & zo niet. Oant moarn.
0-1 Luuk de Jong (pen) "9
0-2 Saaibari "11
0-3 Dest "15
0-4 Luuk de Jong

Prachtig

Het is mooi en het is prachtig en het is rubberentegelhollandia in vijf woorden bij elkaar gehouden met een dekentje van merinowol. Laten we lief zijn voor elkaar. Laten we lief zijn voor die mensen in Ter Apel wier winkels worden beroofd, vrouwen belaagd en buschauffers in het gezicht getuft. Laten we toch eens lief zijn voor die toeslagenouders die op de brug stonden omdat ze jarenlang in de wringer van de Belastingdienst hebben gezeten. Laten we lief zijn voor starters die tig jaar op de lijst staan voor een woning en nog iets langer mogen wachten omdat statushouder A en statushouder B mogen ritsen van Eric 'hoe meer asielzoekers hoe beter' van der Burg. Laten we lief zijn voor boeren die jarenlang krom hebben gelegen om te kunnen voldoen aan Vogelrichtlijnen, Habitatrichtlijnen, Nitraatrichtlijnen en nu met hun emissievrije vloeren en hun torenhoge schulden bij de Rabobank worden weggezet als nazi's, tokkies, verwende miljonairs en asocialen, voornamelijk door Splinter en Vlinder die in 1996 voor het laatst buiten de Ring A10 zijn geweest die, opgehitst door hun 'bubbel', flexvega zijn terwijl ze hun lijf ieder weekend volgooien met pillen en coke waardoor de natuur in zowel Brabant als Colombia naar de knoppen gaat. Laten we lief zijn voor het zorgpersoneel dat al jaren de reet van je opa wast tegen hetzelfde loon als tien jaar terug, terwijl de maandelijkse energierekening steeg van 100 naar 150 naar 200 naar 250 euro. Laten wij dan in godsnaam lief zijn tegen elkaar omdat er elders in de wereld 1.200 mensen zijn vermoord, verkracht en ontvoerd door radicale mafketels waarna volgevreten idioten hier op stationspleinen gaan liggen vegeteren met een lauw bordje omdat ze zo knetterdol zijn op jodenhaat. Ja, laten we lief zijn voor elkaar, voor de joden die worden bespuugd, voor de vrouwen die worden uitgekafferd en voor de homo's die klappen krijgen in Amsterdam-West. Voor de regenboogvlaggen die van huizen worden getrokken omdat iedereen te laf is een relatie te zien tussen een oorzaak en een gevolg. Laten we LIEF zijn voor elkaar. En nu we toch bezig zijn, laten we elkaar dan meteen maar stevig vasthouden. Je weet maar nooit.

Mijn hertenkamp in een Guur Land

Onduidelijk of eventueel staatssecretaris Dierenwelzijn Dion Graus Er komen tribunalen in zijn oor heeft gefluisterd of Caroline van der Plas de doorslag gaf maar landbouwminister Piet Adema (CU) die begin dit jaar een einde aan de hertenkampen verordonneerde keert op zijn schreden terug: ze blijven toch bestaan. En dat komt geen moment te laat want in Doorn stonden ze al op het punt de hele kudde af te maken. VVD, PVV, SGP en BBB waren voor de verkiezingen (tevergeefs) het meest vocaal in hun verzet tegen de sluiting, sinds 22 november is Adema's gehoor aanmerkelijk verbeterd.

"Op zoek naar een uniek cadeau? Denk dan aan eens aan de nieuwe hoge kwaliteit giclée prints van Cortés"

Unieke kans voor unieke liefhebbers van een uniek cadeau in de vorm van een unieke cartoon van onze eigen unieke cartoonist Cortés: er worden drie werken gedrukt op Hahnemuhle White Velvet 270 grams papier. Nou weten wij niet veel van papier maar wat wij wel weten is dat van alle soorten papier Hahnemuhle White Velvet 270 grams papier de beste soort papier is. En dat treft, want de cortoons van Cortés zijn de allerbeste cortoons die er zijn, en ook de allerbeste cartoons trouwens. En die kunt u dus aan uw muur hebben hangen, mits u er snel bij bent. KOOP DAN.

Foute muziek in dit Stamcafé

Het laatste topic van de week is hier en dus is het weer tijd voor het GeenStijl Weekmenu, een beschouwing op de week, maar dan natuurlijk met een knipoog. Met deze week onbegrijpelijke Amsterdamse methoden, gedoe op Ameland en Khalid & Sophie de Musical!

Natuurlijk kun je het GeenStijl Weekmenu ook volgen via Spotify, Apple Podcasts en Soundcloud. Een review wordt daarnaast enorm gewaardeerd!

Tot de volgende week!

Op zoek naar ijskoude dickpics

Al die jaren training komen dan toch nog van pas. Al die gemaakte meters, die zorgvuldige uitgemeten krommingen, happy little accidents, nauwkeurig geplaatste haren en meticuleus vormgegeven aderen die uw ijskoude kunstwerken naar een hoger niveau tilden, vinden plots een doel. Nu is er een wedstrijd waar u deze opgedane creatieve kennis in kwijt kunt. Winter na winter tekende u tampeloerissen in de verse sneeuw en nu is er eindelijk iemand die op het resultaat van deze ijskoude kunstsessies zit te wachten. Nathalie van Dijk zoekt deze maand de mooiste sneeuwsnikkels en zit vol verwachting op dickpics van uw sneeuwcreaties te wachten. Nou ja, alleen als u een vrouwmensch bent, want mannen zijn uitgesloten van deelname omdat ze een levensecht voorbeeld op zak hebben. Keiharde discriminatie in de belangrijkste verkiezing van het jaar! Schandalig natuurlijk, maar gelukkig kunt u altijd nog insturen onder de naam van uw vriendin/zus/moeder. Fijne wedstrijd!