Tevens Stamcafé

**Woensdag 11 oktober **

... Promise was that I

Should Israel from Philistian yoke deliver;

Ask for this great deliverer now, and find him

Eyeless in Gaza at the Mill with slaves ...

Samson Agonistes, John Milton

De lezers van dit kroniekje weten natuurlijk wie Samson was (ja, die van Delilah), en de verzamelde werken van John Milton liggen op hun nachtkastje. Goeroe Aldous Huxley liet zich inspireren door Milton en schreef Eyeless in Gaza, met Brave New World zijn beste boek. Menno ter Braak schreef een deftige recensie over Huxley’s roman en deze site houdt het lekker simpel, terwijl het een gruwelijk ingewikkeld boek is: 

De titel van deze roman is ontleend aan Milton's beschrijving van Simson als Eyeless in Gaza at the Mill with slaves. De hoofdpersoon, Anthony Beavis, is intelligent genoeg om er een eigen mening op na te houden. De omstandigheden hebben hem in staat gesteld een economisch onafhankelijk leven te leiden. Emotionele banden met een familieleven tomen evenmin zijn vrijheid in. Zonder enige morele strijd verovert hij zich de objectiviteit van de filosoof en de zelfverloochening van de religieuze mens. Het hoofdthema is zijn ontwikkeling van knaap tot volwassene en zijn ontdekking op middelbare leeftijd dat zijn zelfzuchtige vrijheid geen vrijheid is, dat de houding van filosofische objectiviteit en van 'heiligheid' die hij zich heeft aangemeten, op geen enkele manier overeenkomt met authentiek leven.

Eyeless in Gaza was natuurlijk ook het duo Martyn Bates en Peter Becker, bekend van onder andere Kodak Ghosts Run Amok, New Risen en Veil Like Calm.

De Blitzkrieg van Hamas: een mix van Marocchinate, de pogroms van SS-Einsatzgruppen en de verkrachtingen, ontvoeringen en onthoofdingen van Islamitische Staat (tevens Stamcafé)

Ik had al een paar dagen van deze meeslepende kroniek gevuld met mijn triviale doodsreutels, tot ik afgelopen zaterdagochtend om 7 uur op GeenStijl zag dat Hamas een gruwelijke Blitzkrieg was begonnen. Thijs Post alias Mosterd heeft zich die dag helemaal lam getikt, evenals Timon Dias, beter bekend als Spartacus. Bij de NOS en de krantjes van het Vlaamse mediakartel bleef het tot ver in de middag doodstil en vriend & vijand waren het er over eens dat GS het enige betrouwbare nieuwsmedium is aangaande Operation Al-Aqsa Storm vs Operation Swords of Iron: fair & balanced. 

Ondertussen wrongen de Nederlandse dagbladen zich in allerlei  bochten om de grootste slachting van Joden sinds de Tweede Wereldoorlog te downplayen: ja, maar Israël…

De papieren edities zouden pas 48 uur na het begin van Hamas-Blitzkrieg van de persen rollen en zo was er genoeg tijd om de digibete, gefossiliseerde abonnees op maandag een mooi, evenwichtig verslag van de Israelische bombardementen op Gaza te presenteren. 

Verder was er natuurlijk De Joop, het blog van de Grote Witte Onderbroek dat een interessante polemiek plaatste van Anja Meulenbelt, de op een na felste jodenhater van Nederland na Gretchen Duisenberg. 

Meulenbelt praat de “militaire actie” van haar vriendjes van Hamas helemaal goed, en de voormalige feministe vindt het kennelijk prima dat honderden weerloze meisjes op een rave party worden verkracht, gelyncht, gemutileerd en ontvoerd. Ach, het zijn maar Joden… Gelukkig had mijn goede vriend Han ter Horst een prima weerwoord op de natte hersenscheet van de haatheks van Bij1.

Stamcafé in Het Onbekende Portugal

Donderdag 28 september

Wat nou green deal? Leve de vliegmasjien!

Ik vlieg voor twee tientjes van Faro naar Porto met Ryan Air. Met de trein zou de reis mij ongeveer 50 euro kosten en dan ben ik zes tot acht uur kwijt. Een vlucht van Faro naar het treurige moederland kost een paar tientjes. Met Frenske’s groene trein duurt dat tripje minimaal anderhalf etmaal, moet ik 6 keer overstappen en kost een enkel 400 euro. Tel uit uw winst. 

Ik ga met Arie Pos door het woeste hoge noorden van Portugal reizen, in het kader van ons nieuwe boek Het Onbekende Portugal. We hebben ruim een jaar nagedacht over deze titel en vinden hem geniaal in zijn eenvoud. 

Van de heerlijk overzichtelijke luchthaven van Porto rijden we meteen naar de markt van Barcelos, een van de grootsten in Europa, en tevens the best kept secret van Portugal (volgens de ANWB-reisgids). 

De legende van de beroemde galo komt hier vandaan en het lijkt ons origineel om die haan op de voorkant van Het Onbekende Portugal te zetten. Toen ik nog in Maastricht bivakkeerde, een jaar of tweeëntwintig geleden, mocht ik graag naar de La Batte-markt in Luik gaan, langs de Maas. Meestal doorgezopen na een nacht stappen, herstelbier drinken (Blanche de Liège van l'Abbaye du Val-Dieu), worstjes en kaas kopen en daarna chansons zingen in Aux Olivettes. Das war einmal. Mijn verloofde is dol op vlooienmarkten en elke zondag is er wel eentje in de Algarve. Ik heb geen oog en geen geduld voor bric-à-brac en het leukste gedeelte van zo’n zondags uitstapje zijn de gegrilde kippen en het ochtendbier.

(tevens Stamcafé)

Donderdag 21 september

If you believed they put a man on the moon
(Man on the moon)
If you believe there's nothing up his sleeve
Then nothing is cool (nothing)

Veel gedoe rond Baudet en het eerste mannetje op de maan. De eerste complottheorie die ik ooit hoorde, kwam van Hendrikus van Ingen. De dorpsgek van Ede droeg altijd een alpinopet, een ribfluwelen jasje, een drollenvanger en klompen. Henk stonk een uur in de wind en had wortel geschoten in de Grotestraat, waar hij mensen aanklampte voor een praatje. Ik dorstte zijn vunzige plaggenhut niet te betreden dus ik sprak hem alleen in de veilige winkelstraat. Ach, ieder dorp had vroeger zijn oom Gijs. 

In het vieze huisje van Oom Gijs
Was nog geen water, licht of gas
Het rook er naar sperma en anijs
Wat achteraf begrijplijk was
Wij jongens stonden om Gijs heen
Dan zat hij aan je derde been
En daarna rukte hij zich af
Spoot al zijn zaad in een karaf
En wij naar huis toe op een draf

Ik ben een oprecht mensenmens en maakte altijd tijd vrij voor Henk. In Ede was toch niets te doen en de gesprekjes met de dorpsgek waren de kleine lichtpuntjes in mijn droef bestaan als genderverdwaasde bipolaire puber met ADHD, een spraakgebrek en steenpuisten,  en bovendien was ik een dwerg met een kromme rug die verslaafd was aan vieze seksboekjes. Ome Henkie hield tenminste van mij. 

Iedere conversatie met de dorpsgek eindigde met de maanlanding. Henk was er namelijk van overtuigd dat de mens nooit op de maan was geweest en dat die ‘poppenkast’ in een filmstudio was geënsceneerd.

Groetjes uit de Algarve

**Woensdag 13 september. **

Een prima stuk over Portugal van Jurriaan van Eerten, de correspondent van het Parool en Trouw op het Iberisch Schiereiland. 

*Eerst voorbij een cocktailbar lopen waar Amerikanen en Noord-Europeanen rustig een drankje van een euro of 8 drinken, daarna door een straat waar de huren niet onderdoen voor die in Amsterdam, om vervolgens in een supermarkt te moeten kiezen tussen een B-merk pak rijst of pasta. Als het al mogelijk is om die dag dit soort boodschappen te betalen. Door de toenemende inflatie komen steeds meer Portugezen financieel in de knel, terwijl het land door de influx van expats en afstandswerkers in hoog tempo duurder wordt. Hierdoor ontstaat een groeiende kloof tussen de Portugees die probeert te overleven op een lokaal salaris en de buitenlanders met hun laptops in koffiebarretjes, die vaak een veelvoud daarvan verdienen. In een land waar het minimumloon 760 euro per maand is, terwijl bijvoorbeeld een liter benzine net onder de twee euro kost en het boodschappenmandje qua prijs niet veel verschilt van dat in Nederland, verbaast de uitkomst van het onderzoek niet. Om een eenkamerappartement te huren in de hoofdstad besteden Portugezen gemiddeld genomen twee derde van hun inkomen. Bovendien geldt dit niet alleen voor de hoofdstad: ook in de tweede stad Porto en de door Noord-Europeanen bevolkte Algarve is het voor de middenklasse praktisch onmogelijk om nog woonruimte te vinden die in verhouding staat tot het inkomen. Zelfs in kleinere plattelandssteden zijn de prijzen recent over de kop gegaan. In Évora, op anderhalf uur rijden van Lissabon, steeg de gemiddelde huur van een woning bijvoorbeeld met meer dan 120 procent in één jaar. *

Een paar kanttekeningen mijnerzijds: de Algarve is in de elf jaar dat ik er woon absoluut duurder geworden. Een schattig vissershuisje in het centrum van Olhão kostte destijds 50.000 euro en nu 2 ton. Met name Fransozen hebben de markt verziekt. Ze zijn hier als sprinkhanen neergestreken, mede omdat ze allerlei belastingvoordeeltjes kregen van de regering in Lissabon. Ze namen allemaal een autootje mee waardoor parkeren in Olhão, qua structuur vergelijkbaar met een Noord-Afrikaanse kasba, net zo’n hel is geworden als 020. Het voordeel is dat er door de migranten veel goede restaurants zijn gekomen en dat je in de supermarkten alle mogelijke delicatessen en exotische producten en specerijen kan kopen, en dat was elf jaar geleden wel anders.

Vrijdag 8 september

A horse is a horse, of course, of course,
And no one can talk to a horse of course
That is, of course, unless the horse is the famous Mr. Ed.
Go right to the source and ask the horse
He'll give you the answer that you'll endorse.
He's always on a steady course.
Talk to Mr. Ed.

Twiet van de dag:

Kijk, bij de Volkskrant - maar ook bij alle andere krantjes van het Vlaamse mediakartel - draait alles om clickbait. Ik weet dat omdat ik ruim tien jaar mee trippelde in die tredmolen. Noem het voor mijn part een ratrace. Zodra mijn column online stond, ging ik pompen. Niet in de zin van neuken, maar de social media volpompen met het linkje naar mijn cursiefje. Dat stond binnen de kortste keren op de eerste plaats in het rubriekje Best Gelezen van de Volkskrant. Het was stuivertje wisselen met Sander Schimmelpenninck, de opvolger van de ontslagen columnist René Cuperus (als hoofdredacteur Klok een medewerker uitnodigt voor een lunch, heeft diens laatste uurtje bij de krant geslagen). Cuperus is verbonden aan Internationaal Instituut Clingendael en was voorheen senior wetenschappelijk medewerker in dienst van de Wiardi Beckman Stichting, het wetenschappelijk bureau van de Partij van de Arbeid.  Een keurige kerel, met wie ik samen op reis was door het Heilig Land, gesponsord door het CIDI. Voor mij was het alleen maar belangrijk dat ik scoorde, omdat ik dan met cijfertjes kon zwaaien naar hoofdredacteur Pieter Klok. Ik had in een jaar tijd per e-mail minstens tien waarschuwingen gehad die over de inhoud van mijn columns gingen, en over mijn Twittergedrag. Ik was volgens Klok niet hoffelijk op Twitter, in tegenstelling tot Sander Schimmelpenninck, die Hoe hoort het eigenlijk? op zijn nachtkastje heeft liggen, de bijbel voor etiquette, in 1938 geschreven door Amy Groskamp-ten Have. Kabouter Clickbait zat zijn geliefde collega Aaf dan ook niet snel met mr. Ed vergelijken.

Donderdag 31 augustus

*“Presque tous les hommes meurent de leurs remèdes, et non pas de leurs maladies.” *

Le malade imaginaire (Molière) 

Ik besloot toch maar weer eens naar de kliniek te gaan omdat de pijn in de voorhoofdsholte, in het gehemelte, in de keel, de nek en de hals al weken aanhield, en ik ging ik er vanzelfsprekend vanuit dat het kanker was. Na een uurtje googelen op de diverse symptomen, kwam ik tot de conclusie dat het in ieder geval een zeldzame soort tumor moest zijn en dat was dan weer mooi meegenomen. En nu ik het toch over zelfdiagnose heb: wie kent het educatieve spel Dokter Bibber nog? Tegenwoordig barst het trouwens van de operatiespelletjes op het internet en de leukste vond ik Monster Heart Surgery, een spoedcursus Hersenchirurgie voor 16-jarige Somaliërs en de online cursus Tandarts Worden In Een Dag. 

Na vijf maanden totale abstinentie was er ik per saldo dus niet op vooruit gegaan, qua geestelijke en lichamelijke gezondheid. Ik besloot met de moed der wanhoop te gaan wandelen. De tocht van mijn huis in de Ria Formosa naar de kliniek duurt ruim een uur als ik flink door tippel. Dwars door de zoutpannen en een bos vol pijnbomen, en langs de enorme camping van Olhão, die officieel Parque de Campismo e Caravanismo do Sindicato dos Bancários do Sul e Ilhas heet. Portugezen zijn dol op gezwollen taalgebruik.

woensdag 23 augustus

Maar helaas bracht hun nieuwe huis niks dan ellende
De buurt wist al gauw hoe het zat
Dus een steen door de ruit en een kind dat ze jende
Een pakje met stront en het lijk van een rat
Toch bleven ze trots en ze hielden zich groot
Als mensen op straat bleven staan
En tegen ze riepen: Hé, smerige poot!
In die mooie, in die fijne Jordaan
Die Fijne Jordaan -

Robert Long en Leen Jongewaard. 

Het blijft toch heel bijzonder dat je als hoernalist een heel stuk kunt tikken over agressieve, homofobe mohammedaanse taxistas zonder het beestje bij de naam te noemen. Neem dit bericht nou toch weer bij AT5: 

Hoe voorkom je dat taxi's dragqueens weigeren? "Dit is iets van de lange adem"

De verhalen van dragqueens die geweigerd worden voor een taxirit zijn nauwelijks meer te tellen. Aan tafel dinsdagmiddag in een kroeg in de Reguliers, zijn vertegenwoordigers van de taxibranche, de gemeente en de queer-gemeenschap het over één ding roerend eens: dit zijn geen incidenten, maar is een structureel probleem.

Karaoke met Tuur

Donderdag 18 augustus

Like a surgeon, hey
Cuttin' for the very first time
Like a surgeon
Got your kidneys on my mind

„Het is geweldig om te leven... en geweldig om mijn dansschoenen aan te kunnen trekken en mijn verjaardag te vieren”, schrijft Madonna bij een montage van foto’s en video’s van haarzelf en haar vrienden tijdens het feestje in Lissabon. „Ik ben zo dankbaar. Bedankt Lissabon en iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt!”

Het is zo makkelijk om grapjes te maken over het gedeformeerde besje, maar ik en Madonna zijn samen oud geworden. Haar eerste lp’s heb ik grijs gedraaid en in een euforische bui wil ik nog weleens Like a Virgin krijsen in een karaokebar.

Tuur achter de toog van het Stamcafé

\

Zuipen, zuipen, zuipen
Ik hou toch zo van zuipen
En bonken in die hutte
Die hut van ome Henne

- Rubberen Robbie

Het is weer Intreeweek in Amsterdam. Vroeger was dat één groot neukfestijn, want al die eerstejaarskippetjes waren nog nooit in de grote stad A. geweest en werden een gewillige prooi voor iedere knul met een goeie babbel en een gezond libido. Das war einmal, want er is sprake van een woke offensief tegen sex, drugs en rock’n roll - ooit zo mooi bezongen door Ian Dury - onder studentjes. 

God, wat mis ik Ian Dury. Ik heb de goede man vaak in concertgezien en was al fan van hem toen hij nog bij Kilburn and the High Roads zat. 

De Halsemabode: *De intreeweek moet inclusiever en toegankelijk worden voor studenten met een hulpvraag. De introductieweek is voor de meeste studenten de feestelijke aftrap van hun studententijd, vol feestjes, leuke activiteiten en nieuwe vrienden. Maar voor sommige nieuwbakken studenten ligt de drempel voor de introweek te hoog, bijvoorbeeld doordat zij een fysieke beperking of chronische ziekte hebben, of snel overprikkeld raken. Ook blijkt dat studenten die geen alcohol drinken, vaak buiten de boot vallen. Commissies wordt aangeraden om op drukke plekken een prikkelarme ruimte te creëren, waar studenten met een energiebeperking op adem kunnen komen. Commissies wordt op het hart gedrukt na te denken over hoe om te gaan met studenten die geen alcohol drinken, terwijl bij veel activiteiten doorgaans ruimschoots wordt geborreld. *

Een originele, nieuwe bangmaker in het kader van de mediale angstporno is dat studenten zomaar dood kunnen vallen na een Breezer omdat ze wellicht een genetische afwijking onder de leden hebben. 

Leest en huivert: Tess is 22 jaar, zit bij een studentenvereniging en gaat in het weekend graag de stad in. Zij hoorde vorig jaar dat ze nooit meer alcohol mag drinken, omdat ze een genetische alvleesklierontsteking heeft. Ze schrikt in eerste instantie erg van dat nieuws: "Ik schrok heel erg, omdat ik ook dacht: hoe ziet mijn leven er dan uit." Dat alcohol een belangrijke rol speelt onder jongeren blijkt ook wel uit een angst die Tess had, namelijk dat haar vrienden het vervelend vinden dat ze niet meer met hen mee kan drinken. "Ik dacht, gaan mensen nog wel met mij chillen als ik geen alcohol meer drink." Gelukkig (en uiteraard) blijkt de angst ongegrond.

En daar komt de advertorial-aap uit de mouw!