Geenstijl

woensdag 23 augustus

Maar helaas bracht hun nieuwe huis niks dan ellende
De buurt wist al gauw hoe het zat
Dus een steen door de ruit en een kind dat ze jende
Een pakje met stront en het lijk van een rat
Toch bleven ze trots en ze hielden zich groot
Als mensen op straat bleven staan
En tegen ze riepen: Hé, smerige poot!
In die mooie, in die fijne Jordaan
Die Fijne Jordaan -

Robert Long en Leen Jongewaard. 

Het blijft toch heel bijzonder dat je als hoernalist een heel stuk kunt tikken over agressieve, homofobe mohammedaanse taxistas zonder het beestje bij de naam te noemen. Neem dit bericht nou toch weer bij AT5: 

Hoe voorkom je dat taxi's dragqueens weigeren? "Dit is iets van de lange adem"

De verhalen van dragqueens die geweigerd worden voor een taxirit zijn nauwelijks meer te tellen. Aan tafel dinsdagmiddag in een kroeg in de Reguliers, zijn vertegenwoordigers van de taxibranche, de gemeente en de queer-gemeenschap het over één ding roerend eens: dit zijn geen incidenten, maar is een structureel probleem.

Iedereen weet dat het een structureel probleem is en dat er systematisch niets structureels wordt gedaan tegen het rammen van potten en poten in Amsterdam. Stel je toch eens voor dat je potentieel mohammedaans stemvee afschrikt!  

Twee jaar geleden schreef het COC de zoveelste brandbrief aan de gemeente, en voor deze zoveelste keer werd Mo de olifant niet genoemd door het staatsruivenierende letterbakmacraméwerkgroepje. 

Wel werd er harde actie geëist, dus nog meer Tinky Winky’s op naaldhakken bij de handhaving, nog meer vlaggewapper en nog meer gaybrapaden en regenboogtrams. Die brief zal wel in dezelfde bureaula van kameraad Groot Wassink zijn geëindigd als het beruchte rapport over islamitisch geïnspireerde homohaat. 

De jaarlijkse terugkerende adviezen van het COC om (extreem-rechtse) homohaat te bestrijden zijn - naast gratis zelfverdedigingslessen met handtassen en onzin als gaybra’s: lhbtq-rechten moeten worden verankerd in de grondwet, er moet een meerouderschapswet komen (voor gezinnen met drie of meer ouders) en een verbod op ‘homogenezing’. Ook zou iedereen de mogelijkheid moeten krijgen om de geslachtsregistratie in het paspoort te laten doorhalen met een ‘X’. Transgender personen moeten volgens het akkoord een wettelijk transitieverlof krijgen; noodzakelijke en onvrijwillige medische behandelingen van intersekse personen moeten verboden worden.

Dat zal ze leren, die mohammedaanse potenrammers! Want die ‘knulletjes’ zijn het grote probleem (en iedereen weet dat) en niet een handjevol rechts-extremisten die zelf het liefst bij de pisbak scharrelen zoals hun grote voorbeeld Ernst Röhm. Nou is potenrammen van alle tijden. Ik woonde eind jaren zeventig in Nijmegen en daar werd – zo vernam ik van mijn beste vriend destijds - hartstochtelijk gecruised door homosuelen, maar natuurlijk ook door brave cisgenderhuisvaders die na een huwelijk van 25 jaar eindelijk wel eens lekker gepijpt wilden worden. 

Vroeger ging je dan de baan op, tegenwoordig heet zo’n mannenspeeltuin in ambtelijke jargon HOP: Homo Ontmoetings Plek. De HOP in Nijmegen was bij de Barbarossa-ruïne, ook wel Sint-Maartenskapel genoemd. Die ruïne is een overblijfsel van Karel de Grote’s Valkhof, een paleis dat in 1155 door keizer Frederik Barbarossa is herbouwd. Regelmatig werden de bezoekers van de HOP volledig in elkaar geramd door Nijmeegse boeren. In die tijd kwam net de bijzonder enge thriller Cruising uit, van de geweldige, onlangs overleden regisseur William Friedkin (The French Connection, The Exorcist, To Live and Die in L.A.). Die allerbeste maat van mij in Nijmegen is na het zien van die film een week niet naar de HOP geweest. 

Vóór Nijmegen woonde ik tijdelijk bij een vriendenpaar in Kampen. Het chique huis aan de Vloeddijk ademde cultuur en stond bomvol beeldschoon antiek. Er werd tango, fado, Marlene Dietrich, klassiek en Robert Long gedraaid, er stond altijd een schaal met bonbonnetjes en andere zoetigheden op tafel, de drank stroomde rijkelijk – “zit de elf al in de klok, Tuurtje?” - en het was daar altijd feest.  De acteur Henk van Ulsen, authentiek Kamper Ui, klopte regelmatig aan, maar daar moesten mijn Fosterparents weinig van hebben, want dat vonden ze maar een “vies oud ding”. 

Op zo’n gezellige avond – Henk van Ulsen was er dus niet – vlogen er ineens stenen door de ruiten van het herenhuis. We renden met zijn drieën naar buiten en zagen een paar boeren wegvluchten. Ze riepen nog heel hard “vuile kankerpoten”, of iets in die geest, en dan in het Kampens dialect. Wat bleek nou: de jongens lieten zich regelmatig leegzuigen door mijn “vuile kankerpoten”. Dan kwamen ze dronken de kroeg uit en moesten ze nog even hun zaad lozen en hun zussen lagen al op één oor. Zo ging dat vroeger.  Luister maar eens naar dit bloedstollende lied van Leen Jongewaard en Robert Long over de vermeende homotolerantie in bijvoorbeeld die mooie, ja, die fijne Jordaan. Destijds werd het geweld tegen homo’s vooral gepleegd door Hollands falderappes maar tegenwoordig is het geweld tegen homo’s dus wat diverser en intersectioneler.  Vraag maar aan Rob Jetten.

donderdag 24 augustus

Fijn dat iedereen hier regelmatig naar mijn gezondheid vraag. Ik had dus vijf maanden niet gerookt en gedronken, een logisch gevolg van mijn fysieke toestand eind vorig jaar. Het gevecht met Magere Hein wakkerde de nazi in mij aan en ik ging elke dag zeezwemmen en twee keer per dag strandwandelen met de honden. Sommige klachten verdwenen, sommige bleven (zoals permanente pijn in keel en gehemelte, terwijl ik dus niet meer rookte).  Na vijf maanden snakte ik naar een borrel en een peuk, en zo geschiedde. Ik noem zulks niet eens een terugval, maar meer een aangename pauze. Terugval klinkt meteen zo denigrerend. Het ergste van mijn geheelonthouding is dat ik er niet slanker van word. Ik weeg nog steeds rond de 91 kilo, terwijl mijn streefgewicht (in de kist) 80 is.  Lang woog ik 69 kilo - mede dankzij diverse heroïne-, crack- en wodkadiëten - maar de laatste tien jaar schommelde ik regelmatig tegen een walgelijke 90 kilo aan.

Ik ben eens in 2 weken 10 kilo afgevallen dankzij het zogeheten Max Planck-dieet.

Dat dieet heeft niet te maken met Nobelprijswinnaar Max Planck, professor in de kwantumtheorie. Die had wel andere beslommeringen aan zijn kop dan mensen af te helpen van hun morbide obesitas. Het deftige Max-Planck-Gesellschaft raadt iedereen dan ook streng af het dieet te volgen omdat het niet medisch-wetenschappelijk onderbouwd is en suggereert dat het een uit de hand gelopen 1 april-mopje betreft. Wie zegt dat moffen geen humor hebben! 

Die Max-Planck-Gesellschaft und ihre Forschungsinstitute erhalten seit Jahren laufend Anfragen aus der Bevölkerung zu einem offenbar inzwischen weit verbreiteten "Diät-Plan vom Max-Planck-Institut für Ernährung. Wir weisen aus diesem Anlaß darauf hin, daß weder die Max-Planck-Gesellschaft noch eines ihrer Max-Planck-Institute mit diesem Diät-Plan irgend etwas zu tun haben. So gibt und gab es etwa kein "Max-Planck-Institut für Ernährung". Der Urheber dieses Diät-Plans ist von uns bisher auch nicht zu ermitteln gewesen. Da eine medizinischwissenschaftliche Herleitung dieser Diät nicht erkennbar ist, raten wir entschieden davon ab, diese Diät anzuwenden. Dieser "Diätplan" ist vor mehr als 15 Jahren von einem unbekannten Urheber - vermutlich als Aprilscherz - in die Welt gesetzt worden, seither wandert er von Briefkasten zu Briefkasten. Mehrere Aufklärungskampagnen gegen dieses gefährliche Machwerk (beispielsweise haben schon einige Betriebsärzte über gesundheitsschädliche Folgen dieser "Diät" geklagt) haben kaum etwas genutzt. Vielleicht können Sie in unserem Sinne noch einmal entschieden vor diesem üblen "Scherzartikel" warnen. Unsere Bitte: Hände weg von diesem "Plan"! Wir bitten um Verständnis, daß wir Ihnen weitergehende Hinweise und Ratschläge nicht geben können.

Mit freundlichen Grüßen

(Dr. Bernd Wirsing)
Pressereferent der Max-Planck-Gesellschaft

De gezaghebbende Warentest rekende genadeloos af met mijn wonderdieet:

‘Fazit: Lassen Sie die Finger davon! Die versprochene Gewichtsabnahme von 9 kg in 2 Wochen ist ein Ding der Unmöglichkeit, und von einer Stoffwechselveränderung kann keine Rede sein.’

In de Algarve volgde ik daarom enige tijd het Mediterrane dieet, dat dwingend onderdeel is van de couleur locale. Het Portugese Ministerie van Toerisme maakt er zelfs agressief reclame voor met billboards langs de N125, de dodenweg van de Algarve. Met het dieta mediterrânica mag je alles: rood vlees, kilo’s mierzoet gebak, sloten olijfolie, liters port, twee pakjes sigaretten per dag en altijd een neutje bij de koffie, bij voorkeur vroeg in de ochtend. Leuk voor de vakantieganger, maar niet voor iemand die hier in het zweet zijns aanschijns zijn brood verdient. Toen stapte ik over op het Rob Hoogland-dieet, waarmee je 50 kilo lipo in een maand kan lozen als je maar abstineert van aardappelen, pasta, rijst en brood. Binnenkort maar eens het jojodieet van Jack Wouterse proberen.

De laffe moord op hondje Nico in mijn voormalige woonplaats Moncarapacho is het gesprek van de week in mijn biotoop. De hondenmoordenaar is een gepensioneerd militair die Nico in koelen bloede neerschoot omdat die zogenaamd hem en zijn hondje aanviel. Dat is een leugen, omdat iedereen Nico kende in mijn dorp en het een alleraardigste lieve allemansvriend was. De politieke partij PAN (Pessoas-Animais-Natureza) heeft inmiddels aan het Ministerie van Defensie vragen gesteld over het gebruik van wapens door gepensioneerde militairen. Inmiddels is de moordzuchtige militair aangeklaagd en zijn wapen in beslag genomen.

zaterdag 26 augustus

Zes prominente leden van JA21 hebben hun lidmaatschap van de partij zaterdag opgezegd uit onvrede over Annabel Nanninga, die heeft gesolliciteerd naar een plek op de kieslijst voor de aankomende Tweede Kamerverkiezingen. In een brief aan het partijbestuur schrijven de zes, onder wie Europarlementariërs Rob Roos en Rob Rooken, dat Nanninga en het bestuur zich tegen de algemene ledenvergadering hebben gekeerd, die zich in mei uitsprak voor democratisering binnen de partij. Roos en Rooken behouden hun zetel in het Europees Parlement. De zes opstappende leden schrijven aan het bestuur dat ze met Nanninga’s aankondiging de Tweede Kamer in te willen voor een voldongen feit worden geplaatst. Volgens de briefschrijvers komt Nanninga op de tweede plek van de kandidatenlijst. Nanninga deed haar aankondiging vrijdag in het NPO Radio 1-programma Sven op 1.

Nou kan ik nooit echt boos worden op Bel, zeker niet haar flamboyante optreden in de Eindejaarsspecial die ik maakte met Rob Muntz en die ook via GeenStijl te zien was. 

Hier is Nanninga te zien met oom Rob Hoogland en mijn grote vriend Elias van Hees, die helaas uit de Haagsche politiek is gestapt maar gelukkig nog wel het levenslied vertolkt, en ergens verderop gaat Bel in discussie met pornocoryfee Mandy Slim en haar dinnie. Mandy is tegenwoordig in de Heer en bovendien gepensioneerd, tot groot verdriet van haar voormalige impresario Tom Staal, maar we hebben de beelden nog, en anders koekelt u maar op triple anal. 

Ik heb meer moeite met Joost Eerdmans, de domineeszoon uit Harderwijk die bij nog meer politieke partijen zat dan Fortuyn en Janmaat samen. Ik kwam hem voor het eerst tegen in Studio Desmet, waar Theo van Gogh samen met zijn boezemvriend Yoeri Albrecht een pilot opnam voor de AVRO. Eerdmans zei toen met een pintje in de hand, in een zaal vol Berberijns klapvee, dat Marokkanen wellicht een crimineel gen hebben. Ons aller Joost had net een dag in de bajes gezeten, in de cel met een Marokkaanse crimineel en het nut daarvan is mij even ontschoten, het zal wel iets met publiciteit te maken hebben gehad. Die pilot is dus niks geworden, de AVRO zag er geen brood in. Amper een jaar later werd Theo vermoord door een Marokkaan. Eerdmans boorde mij jaren later de Pim Fortuyn-prijs door de neus. Ik was genomineerd, stond er goed voor, maar Eerdmans koos voor de buttplug van Mark Rutte: Jort Kelder. Dat zit mij nog steeds dwars, vrienden. Hier wil ik het discreet bij laten. 

zondag 27 augustus

Over Rutte gesproken: herinnert u zich nog zijn triomftocht naar de dictator van Tunesië, samen met Von der Leyen en Giorgia Meloni? Taxi Timmermans en reisbureau Van der Burg zouden een halt toe worden geroepen. Welnu, op Lampedusa is het drukker dan ooit.

maandag 28 augustus

Ik hoor Nilüfer Gündoğan op Radio 1 mekkeren. Ze stelt zich niet meer verkiesbaar voor de Tweede Kamer omdat ze vreselijk ziek was geworden door de niet-aflatende stroom bedreigingen uit extreemrechtse hoek, waaronder mijn persoontje. 

Gündoğan (mensen maken vaken kinderachtige grapjes over onuitsprekelijke Turkse namen – het zogeheten Toeterturk/Tütertürk-syndroom – maar ik heb Turks twee jaar als bijvak gevolgd bij Margreet Dorleijn op de Universiteit van Amsterdam, dus op zulke flauwekul zal niemand mij betrappen) droeg altijd ietwat bonte outfit die herinneringen opriep aan de glorietijd van de Bhagwan, levend kunstwerk Fabiola en Isadora Paradijsvogel. Het was mij al vaker opgevallen dat er geen enkele dresscode wordt gehanteerd door onze parlementariërs en ik dacht: laat ik er eens een geestige twiet aan wijden. Deze twiet lijkt mij niet racistisch, temeer omdat ik de draak steek met de Ku Klux Klan-jurk van D66’er Paul van Meenen. Nilüfer Gündoğan reageerde hysterische op mijn twiet. Nooit doen, meid!

Ik ben natuurlijk heel erg van het type Stilzitten Als Je Geschoren Wordt (lees de reacties maar eens onder de twiet van Nilüfer, ik werd virtueel gelyncht) dus reageerde ik heel geestig met een Fred van Leer-gifje. Dat krijg je er van als je mij meid noemt. En toen gebeurde het onvermijdelijke voorspelbare: ik werd in de fascistenhoek geduwd! Omdat ik een grapje maakt over de mijns inziens ietwat kleurenblinde outfit van een Kamerlid!

dinsdag 29 augustus

Ingrid van Engelshoven en de lucky sperm club van Frenske van Drimmelen.

Ik dacht al geruime tijd: wat is er toch met Ingrid van Engelshoven, de muze van Frans van Drimmelen gebeurd? Een zwijgcontract getekend? Welnu: van Engelshoven treedt per 1 september toe tot de Raad van Commissarissen van Parkstad Limburg Theaters.

Parkstad Actueel:

Ingrid van Engelshoven ziet uit naar haar nieuwe rol als lid van de Raad van Commissarissen: “Parkstad Limburg Theaters zijn een onmisbare schakel in het culturele landschap van Zuid-Limburg. Gezamenlijk zorgen zij voor een breed cultureel aanbod. Als lid van de Raad van Commissarissen zal ik graag een bijdrage leveren aan het laten floreren van deze parels in het culturele landschap. Ik zie uit naar de samenwerking met allen die daarbij betrokken zijn.”

Van Engelshoven heeft iets met Limburg want een jaar geleden was ze formateur in Maastricht. Samen met de Maastrichtse hoogleraar Mathieu Segers ging ze met zes partijen het gesprek aan over een nieuwe coalitie in de gemeenteraad van de Limburgse hoofdstad. Ik las net een vlammende polemiek van Piet van Mourik op BinnenlandsBestuur.nl. met de titel Dat elites bestaan is geen complot.  Nog steeds houdt een geheimzinnige macht in Nederland elkaar de hand boven het hoofd.

Van Mourik: Na de val van het kabinet krijgt de democratie het voor haar kiezen. Rond mooie woorden als gelijke kansen, solidariteit, welvaart wordt een strik gebonden. Enorme thema’s zoals milieu, klimaat, digitalisering en verzorgingsstaat gaan een toontje lager zingen. Intussen is het vertrouwen in de overheid tot nul gedaald. Wat zeker niet helpt is dat de huidige macht in handen ligt van mensen die het idee koesteren dat succes alleen komt door individuele inspanningen. De in 2002 overleden socioloog Pierre Bourdieu schreef het al. De machtselite loopt rond in de politieke, culturele, economische, sociale en mediatop. Deze elite bezit een informatiemonopolie en speelt elkaar de bal toe. Een gesloten circuit waarbij de leden zich gedragen als sprinkhanen tussen de maatschappelijke velden. Dit is geen complottheorie, maar een wetenschappelijk onderbouwde werkelijkheid. Niks nieuws onder zon. Ook nu duiken dezelfde namen op rondom topplekken. Of Kamerlid, of iets bij de onderwijs- of gezondheidsraad, of het college van zorgverzekeringen, of minister, of staatssecretaris, of gemeentesecretaris, of baas van de omroep, of directeur van de NS of burgemeester. Niet te onderschatten het bijbeunen met commissariaten van grote commerciële bedrijven en actief deelnemen in besturen van een of andere belangengroep. Deze ‘lucky sperm club’ met uitsluitend privé-carrièreperspectief heeft geen belang bij het bekijken van sociale noodzaken uit een publieke morele visie. Overkoepelende visies leiden tot eenheid of mogelijk tot opstanden en dat is niet de bedoeling. Hun belang is de uitkomst van een kosten-baten analyse gebaseerd op behartigen van deelbelangen. En dat gebeurt door pappen en nathouden via een pleisterplak-aanpak voor elk sociaal probleem. Straatoverlast, dan meer politie. Armoe, dan toeslagen. Immigratie, dan uitspelen van gemeenten. Stikstof, dan boerencompensatie. Geen betaalbaar huis, dan subsidie. Om tot de elite te horen is de voorwaarde om in de pas lopen met de mores en conventies. Lid mogen blijven betekent onverbiddelijke aanpassing aan het gedrag van de mainstreamgroep, aan de kleren van de keizer. Elke dappere, de nek uitstekende politicus kan op karaktermoord rekenen. Het pas nog de kop afhakken van de minister van Onderwijs op basis van loze argumenten of in het duister houden van de voormalige Kamervoorzitter spreekt boekdelen.

Nou zit Ingrid van Engelshoven al een eeuwigheid bij de lucky sperm club. Niet bij de lucky sperm club die Piet van Mourik noemt, maar de lucky sperm club van Frans van Drimmelen. Ze was jarenlang partner bij Dröge & Van Drimmelen, het lobbykantoor van D66, en zij bezocht op voorspraak van Frans Sigrid Kaag in Beiroet, met het briljante voorstel om haar tot lijsttrekker te maken van D66. Ingrid was toen nog wethouder in Den Haag en die reis werd betaald door de gemeente Den Haag, hetgeen tot vragen leidde van Richard de Mos. Maar waarom verdween D66-dinosaurus Ingrid van Engelshoven geruisloos van het podium, zonder bloemen, na decennia lang trouwe dienst als partijvoorzitter en minister? Het was in Den haag algemeen bekend dat Van Engelshoven er wel pap van lustte - vandaar de lucky sperm club - en ik vermoed dat ze een oprotpremie heeft gekregen na het ondertekenen van een zwijgcontract. Van Engelshoven weet te veel, en met name over de uitspattingen van D66-leden in de Dribbelclub.

Wordt vervolgd! En daarom een lekker lief liedje voor Ingrid.