Wel genderneutrale plees, geen betaalbare pleziermiddelen. En dat terwijl de pakkans nihil is als je doet of je een Somaliër bent. De Safari Eurabia maakt vreemde wendingen in Malmö

Kijk, zo’n bericht in Nyheter Idag is nou precies koren op mijn molen in het kader van het bespottelijk maken van de weg-met-ons-cultuur in het ooit zo stoere Zweden: Oekraïense vrouwen in het vluchtelingencentrum Galaxen in Olofström mogen zich op last van de leiding niet provocerend en uitdagend kleden omdat mannelijke vluchtelingen uit "andere culturen" dan geil worden en dan zijn de rapen gaar.  

De etniciteit van de klagers wordt niet genoemd in het artikel maar ik ga er gevoeglijk van uit dat het om Afghanen en Somaliërs gaat. Het is toch van de zotte: je laat vrouw en kinderen achter in jouw door oorlog verscheurde thuisland en gaat dan in gastland Zweden klagen over de kafirkleding van Oekraïense vluchtelingen en uiteraard ook over dat gøre smørrebrød en het Scandinavische kutweer. 

De volgende stap is dreigen met groepsverkrachting, bij wijze van straf. 

Verkrachting, al dan niet groepsgewijs, is na Björn Borg, Pippi Langkous, Ikea en Abba een nieuw Zweeds fenomeen. In 2017 werd 4895 keer aangifte gedaan van verkrachting. In 2019 was dat 5930 keer. Volgens sommige, ietwat vage bronnen vonden er vorig jaar bijna 10.000 verkrachtingen plaats (tegenover 400 in 1975). 

Een ander nieuw verschijnsel in het ooit zo chille Zweden is geweld, en met name geweld tegen de politie en tussen tribale bendes. Het brave land kent - na Kroatië - het hoogste aantal schietpartijen en bomincidenten van Europa, en is dus ook nog eens koploper qua verkrachtingen.

De Safari Eurabia reist naar de noorderverlichting. Het Britse voorgeborchte van beton, bitter en blubberlijven is verruild voor het vurenhouten voddenvolk van het Scandinavische vasteland

Na mijn Odyssee door de ingewanden van Engeland keek ik halsreikend uit naar Malmö en in het bijzonder naar de safari door de wijk Rosengård, die voor 95 procent uit Irakezen, Afghanen, Somaliërs en moslims uit het voormalige Joegoslavië bestaat. Eurabia op zijn best! 

Zlatan Ibrahimovic is de beroemdste telg uit deze wijk en verder haalt Rosengård het nieuws hoofdzakelijk met etnische narigheid. Recentelijk waren er rellen rond koranpyromaan Rasmus Paladan, die de boel ook al opjutte in 2020, en de zeer gewelddadige volksoproer na de sluiting van een duistere moskee zette Rosengård al in 2008 op de internationale kaart.  

Voor de zekerheid neem ik mijn maat Teun Voeten mee. Teun is cultureel antropoloog, gepromoveerd op de Mexicaans drugsoorlogen en heeft bovendien een rijbewijs én een auto. 

Ik vraag aan professor Teun of ik mijn kogelvrije vest mee moet nemen. De gemoedelijke Brabo (Boxtel, 1961): “Goede vriend Tuur, ik denk dat wij geen gevaar lopen. Alles ist relativ. De murder rate van Tilburg was destijds hoger dan die in het Chicago van Al Capone en ik voel aan mijn water dat de moordcijfers van Rosengård toch minstens tien keer lager liggen. Je moet niet geloven wat er in de kranten staat, jungske.”

Vooralsnog lijkt de grootste bedreiging van onze broze gezondheid het peperdure voer in de troggen (ik zou er mijn varkens vanaf schoppen) op de boot van het Duitse Putagarden naar Rødby, op het Deense eiland Lolland. De overtocht duurt slechts 45 minuten en kost 116 euro voor een enkele reis. Alsof je een emmer leeg schudt. 

Het tochtje doet mij meteen denken aan de de horrorverhalen over  de drankveerboten tussen Zweden, Duitsland en de Baltische staten, vol intens treurige Vikingen die heen en weer varen, louter om zich te laten vollopen.

De laatste bus stop van the British leg van Safari Eurabia is Telford, bekend van de tweestedenband met Rotherham, bekend van grooming gangs met """Aziatische""" daders en vaalblanke onderklasse-slachtoffers.

Telestai: het is volbracht, mijn Eurabia-queeste door Engeland. Het goede nieuws is dat de vijfde colonne der voetsoldaten van Islamabad, Doha, Riyad, Teheran, Mogadishu, Khartoem, Sanaa en wat dies meer zij er nooit in zullen slagen varkensvlees en alcohol aus te radieren in het perfide Albion. 

Engeland kan wel een toefje exotische omvolking gebruiken, met al die lelijke Britten die op een dieet van bier en bacon leven. Mijn God, wat zien de Britten in de Midlands er uit! Alsof ze leven op een dieet van bacon, bier en gefrituurde Bounty’s! De oude Feuerbach zei het al: Der Mensch ist, was er isst.

Ik zag één grote freakshow in Blackpool, Bradford, Bradbury, Leeds, Birmingham en Manchester aan mij voorbij hobbelen, een kruising tussen de inboedel van Carnivale, Freaks en de Jim Rose Circus Side Show.

Inmiddels was ik zo depressief en levensmoe geworden dat ik op het punt stond mij te verhangen in mijn hotelkamer in Telford (met tapijt op de vloer van de roze badkamer), slechts gekleed in een pruik, zijden lingerie en met een sinaasappel in de muil. 

Ik kon ook naar naar de Pussycats Night Club gaan, als een soort Boomer Groomer, om eens te kijken of ik op mijn 62ste nog de loverboy kon uithangen met al die white trash chavettes, ook al heb ik rijbewijs noch auto. De Pakistaanse grooming gangs wisten de spierwitte arbeiderskinderen in de val te lokken met een pizza Hawaï van Domino’s, ik bedoel maar.

De Profeet van Molenbeek is op zijn safari door Eurabia bij de bidmatten van Brummie aanbeland

Tijdens mijn safari door de Midlands, ook wel de Black Country genoemd, kwam ik nauwelijks Afro-Britten tegen. Wel heel veel lichtgetinten van de Pakistaans-mohammedaanse persuasie en die swingen nou niet bepaald de pan uit al kunnen ze wel lekker groomen in plaats van grooven.  Ik was dan ook blij dat ik eindelijk naar funky Birmingham mocht. 

Birmingham is de zwartste stad van het Verenigd Koninkrijk en tevens de obesity capital van Engeland. Klimaclown Frenske Timmermans, zijn schransmaat Huubke Bruls en hun soul sister Maggie de Block vallen hier niet op. De Brummies lopen de hele dag te vreten en zoals wij weten gaat ieder pondje door het mondje. Mijn moeder zaliger zei altijd: dikke mensen eten altijd, Tuurtje, let er maar eens op. 

Er wonen 50.000 Jamaicanen in Birmingham en er komt dan ook geweldige reggae uit de tweede stad van het VK. Denk maar aan UB40 met Red Red Wine en (I Can't Help) Falling in Love With You! Irie! 

Eat that, Paragons! 

Ik ben al mijn hele leven omringd door mensen van kleur. Ok, vaak drugsgerelateerd, maar toch. Mijn huisvriend Henk Bakboord is een van de zeer schaarse niet-blanke Nederlandse auteurs in het droevige moederland en zijn bestseller Billenkoek wordt dan ook systematisch geweigerd door de met NRC-stropoppen en Groene-klerken geïnfecteerde literaire circle-jerk-jury’s, enkel en alleen omdat Henk voor de roomblanke fopjury wel de juiste kleur maar niet de juiste mening heeft. Mijn woorden zijn het niet, maar ik voel de pijn van mijn huisvriend. 

Mijn best gelezen Volkskrant-column ooit (van de 500) was zelfs een hommage aan KOZP en aan mijn goede vriend Jerry. Mijn baas Pritt Stift complimenteerde mij én mijn toenmalige hoofdredacteur Pieter Klok destijds zelfs met mijn hommage aan Jerry en KOZP.  

(De heldhaftige verzetsman vertelde mij net dat hij terug is van zijn halfjaarlijkse retraite in Ghana en dat hij op 1 juni zijn nieuwe campagne tegen Zwarte Piet begint.)

Rotherham, Rotherham, waar kennen we dat toch van? In welke Britse detectiveserie zat dat idyllische plaatsje ook weer OHNEE WACHT we weten het al weer. Het ligt in """Asia""" en de Profeet van Molenbeek reisde er heen voor Safari Eurabia

Rotherham kende ik eigenlijk alleen maar als een eldorado voor “Asian” groomers, loverboys en hun pedofiele klandizie. Ik volgde het nieuws destijds via de uiterst betrouwbare en degelijke Daily Mail en vooral de gigantische doofpot beklijfde: een mantel der liefde waaraan de magere mannetjes Klos, Bonekamp, Sjoerdsma en Paternotte een puntje kunnen zuigen (excuses voor dit foeilelijke, plastische stijlbloempje maar de lezer krijgt zo wel beeld van de slurpende Kaag-rimmers).

De politie durfde niks te doen omdat ze dan als racistisch zouden worden afgeserveerd, en Labour - al een eeuwigheid oppermachtig in Rotherham - wilde het “Aziatische” stemvee niet kwetsen. 

Wat volgde, was een van de grootste clusterfucks uit de Engelse geschiedenis. Duizenden meisjes werden jarenlang systematisch verkracht, misbruikt en mishandeld door de grooming gangs in the most shameful town in Britain (dixit het onverdachte persbureau Reuters).  

“Asian” taxichauffeurs lokten kinderen uit verzorgingshuizen en scholen en organiseerden betaalde groepsverkrachtingen. Anderen kinderen werden gedwongen naar die verkrachtingen te kijken, loslippige meisjes werden overgoten met benzine en de pooiers dreigden ze in brand te steken en hun moeders en jongere zussen te verkrachten en naar andere steden te deporteren. Er waren zwangerschappen - één op 12-jarige leeftijd - miskramen, abortussen en baby's werden door de groomers weggehaald bij de kindmoeders. 

Ik krijg al genoeg klachten dat mijn academische teksten veel te lang zijn en mijn broodheer Bart Nijman waarschuwde dat 250 woorden de max is qua aandachtsspanne der reaguurder, dus u leest zelf maar over de gruwelijke details bij Wikipedofilia en hier zijn wat bewegende plaatjes van Auntie Beeb. 

Er komt geen einde aan de schandalen want eind april dit jaar werd het conservatieve parlementslid Imran Ahmad Khan schuldig bevonden aan het misbruiken van een 15-jarige knaap, die hem geleverd werd door andere “Asians” uit Rotherham.

De Profeet van Molenbeek heeft de zon van het Iberisch schiereiland verruild voor de gure wind op het eiland Albion. Safari Eurabia zoekt de islam, maar struikelt in Dewsbury zo het decor van Midsomer Murders in

Dewsbury, prachtig gelegen in het pastorale graafschap West Yorkshire, zou het perfecte decor kunnen zijn voor een aflevering van Midsomer Murders. Bijna de helft van de bevolking is “Asian” en het zou gewenst zijn als in het kader van de door ITV verordonneerde diversiteit, de roomblanke DCI John Barnaby en de spierwitte DS Jamie Winter vervangen zouden worden door twee Bollywoodesque lesbische actreutels van kleur, bij voorkeur in een rolstoel. 

Of voor mijn part door een koppeltje non-binaire eskimo's, want die komen immers ook uit Azië. 

De moord hoeft de nieuwe producer van de serie - de vorige werd ontslagen nadat hij had verklaard dat zijn programma het laatste bastion van Englishness was - niet eens te verzinnen want een jaar of wat geleden werd in het lommerrijke Crow Nest Park de 17-jarige Amar Aslam beroofd, gekopschopt en met een metalen staaf tot pulp gemept door vier jongeren. 

Enige probleempje voor de sensitivity reader van het script voor deze aflevering van Midsomer Murders: de tot levenslang veroordeelde daders heten Amin Hussain Ali, Asif Khan, Ibrar Hussain en Hassan Ali Rehman. Maar goed, van die vier “Asians” kan ITV dan wel skinheads maken. Dat is een piece of cake voor de casting director want de andere helft van de bevolking van Dewsbury bestaat uit white trash and chavs. Probleem opgelost! 

In de categorie Islam en Mohammedaanse Aangelegenheden haalde Dewsbury, ooit een van de meest welvarende textielsteden van het Verenigd Koninkrijk, wel vaker de internationale pers: de 17-jarige Talha Asmal blies zich op in Irak en de jongste Engelse suicide bomber ooit kwam uit dit slaperige stadje. Je zou de recrutie van deze knul ook een vorm van groomen noemen, immers een “Aziatische” specialiteit. En we hebben er nog eentje voor de Guiness Book of Records:  de jongste veroordeelde terrorist van Groot-Brittannië, Hammaad Munshi, komt hier vandaan. Hij werd in 2006 gearresteerd - hij was net 16 -  terwijl hij van de plaatselijke supermarkt naar huis liep met twee zakken kogellagers - een belangrijk onderdeel van een zelfmoordvest. De politie vond later een gids voor explosieven en aantekeningen over martelaarschap in zijn slaapkamer.

Last but not least: Mohammad Sidique Khan, de mastermind van de bomaanslagen in Londen op 7 juli 2005, verhuisde van de wijk Beeston in Leeds naar de wijk Lees Holm in Dewsbury en ging daar lekker boys voor de jihad groomen.

De Profeet van Molenbeek heeft de zon van het Iberisch schiereiland verruild voor de gure wind op het eiland Albion. Safari Eurabia bezoekt: lijdzaam Leeds

Reizend door de Midlands, met de meest treurige en zelfmoordopwekkende steden van het Verenigd Koninkrijk, denk ik regelmatig: het schiet hier nog niet echt op met de omvolking en de nieuwe mens der toekomst, zoals geschetst door Richard Coudenhove-Kalergi in zijn Praktischer Idealismus: 

De toekomstige mens zal van gemengd ras zijn. Hedendaagse rassen en klassen zullen geleidelijk verdwijnen als gevolg van ruimte, tijd en het verdwijnen van vooroordelen. Het Euraziatische-negro ras van de toekomst, dat zal lijken op de oude Egyptenaren, vervangt de verscheidenheid van volkeren met een verscheidenheid aan individuen.

Het Engelse ras - nou niet bepaald de meest fraaie Kaukasische species - blijkt onverwoestbaar, net als de Britse klassenmaatschappij. In het beste geval vindt er assimilatie plaats in de getto's van steden als Manchester, Blackford en Blackburn: een tokkiemeneer met bierbuik, tattoos en Beckham-shirt, hand in hand met een juffrouw uit West-Indië of Afrika. 

Coudenhove-Kalergi ligt op mijn nachtkastje, samen met Le Grand Replacement van Renaud Camus, de Pim Fortuyn van Frankrijk maar dan echt rechts en veel nichteriger.  

De werken van Coudenhove-Kalergi en Camus sluiten natuurlijk wel mooi aan bij de Eurabia-theorie van Bat Ye’or: een volslagen geïslamiseerd Europa dat wordt opgeslokt door de Arabische wereld. Het Verenigd Koninkrijk telt ruim 67 miljoen inwoners, waarvan 3, 5 miljoen mohammedaan is. Er is dus nog heel wat werk aan de winkel voor de missionarissen uit Saudi-Arabië en Qatar. Het opkopen van voetbalclubs is natuurlijk een aardig begin van de sluipende islamisering, maar als je vervolgens de Champions League niet wint, ondanks al die stinkende petroponden, dan denk het plebs ook: nou, onze God van Engeland is een stuk beter dan hun God van de Woestijn.

De Profeet van Molenbeek heeft de zon van het Iberisch schiereiland verruild voor de gure wind op het eiland Albion. Safari Eurabia bezoekt Bradford en het klinkt net zo grauw als het er uit ziet

De gevaarlijkste mohammedanen die ik tot nu toe tegenkwam tijdens mijn safari door Engeland, waren de Fast & Furious-Paki’s in Bradford, ook wel Pakiford, Bradistan en Curry Capital of Britain genoemd. Zelfs op zebrapaden moest ik rennen voor mijn leven. En altijd weer van die grijnzende kamikazes met een pot frituurvet in het haar achter het stuur en keiharde kerriepop knallend uit de blasters. 

Overigens was ik de eerste Nederlandse kaaskop die de übercoole langspeler Disco Se Aagay van Nermin Niazi and Feisal Mosleh in huis had, dus ik heb niks tegen Paki’s. En voor een bordje nihari mogen ze me altijd wakker maken. 

Heel Bradford hangt vol met bewakingscamera’s maar net als in Pyong aan de Amstel lijken ze hier niet aan een plukze-wetgeving en etnisch profileren te doen. Wat een levensmoede idioten en ze pleuren het allemaal ook nog eens op YouTube, zoals  hierboven: 'Leeds & Bradford Car Show With Dem Fucking Certified Drivers', dat begint met een geweerschot.

Inmiddels wordt het zelfs de politiek te bont. Imran Hussain, parlementslid voor Bradford East, deed een verplicht nummertje voor de bühne: "Bradford heeft een gevestigde autocultuur met veel autoliefhebbers die willen pronken met hun opgepimpte auto's. Maar deze roekeloze chauffeurs geven de keurige autoliefhebbers van Bradford een slechte naam. Deze streetraces moeten stoppen!”

Mijn theorie over mannetjes die ziekelijk pronken en rondscheuren met hun hoerensloepjes - je ziet het vooral bij Turken, Marokkanen, Paki’s en andere leden van de niet-westerse religie - is dat ze te weinig neuken en/of kleine pielemuisjes hebben gekregen van de de Grote Kleier. Ga toch eens fietsen, jongens. Da’s beter voor het klimaat.

De Profeet van Molenbeek heeft de zon van het Iberisch schiereiland verruild voor de gure wind op het eiland Albion. Safari Eurabia bezoekt de drie B-steden van de Britse noordkust.

De trut in mij is dol op Britse series als One Man and His Dog, All Creatures Great and Small, Coronation Street en Midsomer Murders: Englishness op zijn best. Maar Englishness is niet woke dus ontsloeg ITV Midsomer Murders-producent Brian True-May nadat hij had verklaard dat zijn programma het laatste bastion van Englishness was. Sinds het vertrek van deze walgelijke racist draafde er een circus van 24 soorten etnische minderheden op in de serie. Veertig procent van de acteurs in de setting - roomblanke dorpen in het midden van Engeland - is inmiddels van kleur. 

Ik ben in Burnley, pittoresk gelegen tussen de glooiende heuvels van de Pennines, en lees over de rechtszaak tegen de Pakistaan Munawar Hussain die hier twee vrouwen neerstak in de plaatselijke Marks & Spencer-winkel. Oprichter Michael Marks was een Joodse immigrant uit Wit-Rusland en het is dus vanzelfsprekend dat Marks & Spencer de onderdrukking van de Palestijnen door de Israëli’s steunt. Daarom is het niet meer dan logisch dat meneer Hussain twee vrouwen neerstak in de zionistische toko. 

Dat lijkt me nou een leuk uitgangspunt voor een nieuwe episode van Midsomer Murders: lekker divers, woke en inclusief. 

En er vond de afgelopen week ook nog eens een heuse “Midsomermoord” plaats op een jonge moeder uit Burnley. De hele bevolking plus zestig agenten met honden trok Lisburn Forest in voor een massale speurtocht en vonden het lijk van Katie Kenyon. De vermoedelijke dader is blank, wat wil ITV nog meer? 

Tien procent van de bevolking van Burnley is mohammedaan dus in de woke versie van Midsomer Murder zou dan vijftig procent van de cast uit moslims moeten bestaan. De casting director hoeft maar eventjes door het knusse winkelcentrum te lopen en hij heeft beet. De wereldberuchte haatimam Abu Hamza al-Masri kwam ook graag casten in in Burnley. Niet voor een televisieprogramma maar voor de jihad. De Egyptische cycloop (met charmante kunstarm plus haak, tengevolge van uit de hand gelopen geknutsel met zijn scheikundedoos) zit nu de rest van zijn leven als zeepbruidje op schoot bij Bubba in de ADX Florence-bajes in Colorado in de Verenigde Staten, ongeduldig te wachten tot zijn Schepper hem terugroept. 

Verder valt er weinig te melden over Burnley, behalve dan dat onze Woutertje Weghorst bij de plaatselijke voetbalclub speelt en hier zeer geliefd is.

De Profeet van Molenbeek heeft de zon van het Iberisch schiereiland verruild voor de gure wind op het eiland Albion. Hoewel: in Manchester laat de zon zich soms goed zien. Safari Eurabia stuit op onderlinge solidariteit!

Zit ik bij een mohammedaanse kapper in Manchester geduldig op mijn beurt te wachten, lees ik ineens een heel verhaal over Tommy Robinson en zijn documentaire The Rape of Britain. Het staat in een krantje dat The Light heet. Het logo van The Light is een vuurtoren, met daaronder als wervend tekst The Uncensored Truth. 

Er ligt een hele stapel exemplaren naast me en omdat de barbier van Lahore onafgebroken koranreciet draait, vermoed ik eventjes dat het een of andere salafistenbode is. Dat had zomaar gekund want The Light staat vol alarmerende samenzweringstheorieën over vaccins, Israël en zionisme. Maar wat moet een moslim met Tommy Robinson (die in het echt Stephen Christopher Yaxley-Lennon heet) en zijn documentaire over islamitische grooming gangs? 

De recensie over The Rape of Britain is geschreven door Anne Marie Waters, oprichter en leider van de anti-islampartij For Britain. Ze is ook de voorzitter van Sharia Watch UK, en samen met Paul Weston voorzitter van Pegida UK. Als ik aan de kapper vraag of hij Light wel eens leest, steekt hij instemmend zijn duim op en zegt met een zwaar accent - denk aan Peter Sellers als Hrundi V. Bakshi in The Party - dat hij tegen vaccineren en zionisme is, net als The Light.  Het hoefijzermodel maar dan anders: amicus meus, inimicus inimici. Mijn vriend, de vijand van mijn vijand. 

Doe maar standje één, zeg ik tegen de kapper, en wijs naar de tondeuze. Tien minuten later loop ik met een fris koppie - skinhead haircuts are cool, if you don't got one, you're a fool - over The Curry Mile.