Geenstijl

De Profeet van Molenbeek heeft de zon van het Iberisch schiereiland verruild voor de gure wind op het eiland Albion. Safari Eurabia bezoekt de drie B-steden van de Britse noordkust.

De trut in mij is dol op Britse series als One Man and His Dog, All Creatures Great and Small, Coronation Street en Midsomer Murders: Englishness op zijn best. Maar Englishness is niet woke dus ontsloeg ITV Midsomer Murders-producent Brian True-May nadat hij had verklaard dat zijn programma het laatste bastion van Englishness was. Sinds het vertrek van deze walgelijke racist draafde er een circus van 24 soorten etnische minderheden op in de serie. Veertig procent van de acteurs in de setting - roomblanke dorpen in het midden van Engeland - is inmiddels van kleur. 

Ik ben in Burnley, pittoresk gelegen tussen de glooiende heuvels van de Pennines, en lees over de rechtszaak tegen de Pakistaan Munawar Hussain die hier twee vrouwen neerstak in de plaatselijke Marks & Spencer-winkel. Oprichter Michael Marks was een Joodse immigrant uit Wit-Rusland en het is dus vanzelfsprekend dat Marks & Spencer de onderdrukking van de Palestijnen door de Israëli’s steunt. Daarom is het niet meer dan logisch dat meneer Hussain twee vrouwen neerstak in de zionistische toko. 

Dat lijkt me nou een leuk uitgangspunt voor een nieuwe episode van Midsomer Murders: lekker divers, woke en inclusief. 

En er vond de afgelopen week ook nog eens een heuse “Midsomermoord” plaats op een jonge moeder uit Burnley. De hele bevolking plus zestig agenten met honden trok Lisburn Forest in voor een massale speurtocht en vonden het lijk van Katie Kenyon. De vermoedelijke dader is blank, wat wil ITV nog meer? 

Tien procent van de bevolking van Burnley is mohammedaan dus in de woke versie van Midsomer Murder zou dan vijftig procent van de cast uit moslims moeten bestaan. De casting director hoeft maar eventjes door het knusse winkelcentrum te lopen en hij heeft beet. De wereldberuchte haatimam Abu Hamza al-Masri kwam ook graag casten in in Burnley. Niet voor een televisieprogramma maar voor de jihad. De Egyptische cycloop (met charmante kunstarm plus haak, tengevolge van uit de hand gelopen geknutsel met zijn scheikundedoos) zit nu de rest van zijn leven als zeepbruidje op schoot bij Bubba in de ADX Florence-bajes in Colorado in de Verenigde Staten, ongeduldig te wachten tot zijn Schepper hem terugroept. 

Verder valt er weinig te melden over Burnley, behalve dan dat onze Woutertje Weghorst bij de plaatselijke voetbalclub speelt en hier zeer geliefd is.

Onbedoeld vrolijk door naar Blackburn
Ik pak de dubbeldekker naar Blackburn, waar volgens de statistieken bijna de helft van de bevolking moslim is. De rit van een uur door het pastorale landschap maakt mij vrolijk en dat is nou ook weer niet de bedoeling van Safari Eurabia. Straks kom ik nog tot de conclusie dat het allemaal reuze meevalt met de islamisering van mijn geliefde Europa!  

Het is zondag en Engeland toont zich op zijn fraaist met golf, cricket, bowles en bomvolle terrassen bij pubs met de meest bizarre namen. Volgens een nationaal onderzoek zien meer mensen zichzelf nu als Engelsen dan vóór het EU-referendum van 2016, terwijl minder mensen zich identificeren als Brits. Deelnemers aan de jaarlijkse bevolkingsenquête konden kiezen uit alle mogelijke opties: Brits, Engels, Schots, Welsh, Iers of 'iets anders'. 

Tot juni 2016, in de aanloop naar het Brexit-referendum, zei 49% van de ondervraagde inwoners van Lancashire dat ze zich als Engelsen identificeerden, maar dit steeg tot 72% in het jaar tot december 2021. Ik ben geen socioloog-antropoloog en ga dan ook niet uitweiden over het verschil tussen Engels en Brits, ook al krijg ik per woord betaald bij GeenStijl en heb ik dus baat bij enorme lappen tekst (én ik krijg vijftig cent per foto, vandaar dat ik helemaal los ga met mijn Instagrammetjes). 

Tout court: het komt er op neer dat de Union Jack wappert tijdens jubileumvieringen en de vlag van Engeland (met het Sint-Joriskruis) tijdens het WK in het islamofascistische Qatar in november.

Ik las de meest vreselijk verhalen over Blackburn en de wijk Whalley Range zou een levensgevaarlijke no go-area zijn volgens de yellow papers. Dat wil ik wel eens meemaken! Danger is my middle name. Ik heb aan mijn baas Bart Nijman beloofd dat ik geen gekke dingen ga doen tijdens mijn dienstreis en daar hou ik mij ook aan. Bovendien zitten de Paki’s van Blackburn meer in de heroïnehandel dan in de crack en niet voor niets waarschuwde Henny Vrienten (dat zijn zegen tot een herinnering mag zijn) tegen de bruine duivel, waar de drummer van Doe Maar aan verslaafd was.

Vanaf het busstation en het reuze gezellige winkelcentrum (tip van Tuur voor liefhebbers van freak shows, fish & chips en topcurries) is het een aardig tippel heuvelopwaarts naar Whalley Range. De zon schijnt en het Paki-ghetto ligt er zowaar lieflijk bij. Anderzijds: als de zon zou schijnen in mijn plekje waar ie anders nooit schijnt, is het zelfs daar een paradijsje met de geur van bloemetjes. Er scharrelen wat blanke junkies rond en ik zie een paar lijkbleke teenage mothers. In de shopping zag ik ook opvallend veel piepjonge *white trash-*stelletjes met een kinderwagen en het zijn precies die labiele meisjes uit verpauperde arbeidersmilieu’s die het slachtoffer worden van “Asian” grooming gangs. Daarover verderop meer in Safari Eurabia want ik ga nog naar Telford en Rotherham. 

Los van het plukje white trash is de populatie van Whalley Range van de mohammedaanse persuasie. De meeste mannen flaneren in een non-binaire jurk en veel vrouwen dragen een boerka. De sociale controle moet hier net net zo dwingend zijn als in bijvoorbeeld Molenbeek. Iedereen houdt elkaar in de gaten en als ik wat kiekjes maak, komt er meteen een knul met vlasbaard, topi kufi en soepjurk op me af. Ik heb dit al honderden keren meegemaakt met moslims en ik kan dan wel een heel verhaal afsteken over persvrijheid en dergelijke maar dat is aan dit soort gejurkte kereltjes niet besteed. Paarlen voor de zwijnen (pun not intended).  Ik maak wat islamitische begroetingen en wijs naar de moskee en geef de knaap wat complimenten over de “buitenaardse architectuur”. *Something else, brother! *

Hij reageert verrukt omdat ik mohammedaans spreek en zegt dat hij mij graag zou willen uitnodigen voor een koppie thee maar het is nog ramadan. Ik ben allang blij want je zult net zien dat zijn broertje de enige Khawaja Sira van de neighbourhood is en dat de knaap zelf, notabene in een jurk, van de Griekse beginselen is. 

Het borrelt en kookt
Whalley Range heeft jaren geleden een invasie van journalisten meegemaakt tijdens de rechtszaak tegen een buurtbewoner - die toen veertien jaar was - die een complot smeedde om politieagenten te onthoofden tijdens een Anzac Day-parade in Australië. De knaap werd veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf en zal minimaal vijf jaar uitzitten voor het aanzetten tot terrorisme. Hij wordt pas vrijgelaten als hij niet langer als gevaarlijk wordt beschouwd. De jongen stuurde duizenden online berichten naar een vermeende Australische jihadist en plande een bloedbad. Hij wordt beschouwd als de jongste Brit die zich schuldig heeft gemaakt aan een terreurdaad. De piepjonge terrorist is ongetwijfeld een product van het salafistisch karakter van dit moslimghetto. 

Dat is het verraderlijke van dit soort wijken: het ziet er allemaal niet zo dreigend uit maar het borrelt en kookt achter de deurtjes van deze typisch Engelse huisjes en dat betreft geen pannetje curry. En de islamisering rukt hier op: overal in Whalley Range hangen posters met de aankondiging van een feestelijk Eid-groepsgebed in het stadion van de Blackburn Rovers. Daarmee is de plaatselijke trots - bekend van André Ooijer, Maceo Rigters, Richard Witschge en Jan Paul van Hecke - de eerste voetbalclub van Europa die zijn stadion opent voor een massaal islamitisch gebed. Leuk ideetje voor Ajax!

**Blackpool des Verderfs
**Inmiddels ben ik toch een beetje depressief geworden van de naargeestigheid van Blackburn en pak ik het treintje naar Blackpool want het kan natuurlijk altijd nog treuriger. Blackpool is een combinatie van Salou, Benidorm en Zandvoort maar dan voor echte paupers en met kutweer. Niet voor niets wordt Blackpool ieder jaar weer gekozen tot de meest depressieve en deprimerend stad van het Verenigd Koninkrijk. 

De stad stelt mij niet teleur. Ik geniet met volle teugen van de ellende en de narigheid. Nergens zal ik zoveel ranzige amusementshallen (buiten Las Vegas dan) en verschrikkelijke uitspattingen en afwijkingen van het menselijk ras. Het is steenkoud, met af en toe zwiepende regenbuien, maar alle lads lopen zonder jas en alles lasses dragen minirokken. Ik vraag mij af welk oord zelfmoordopwekkender is: Blackburn of Whalley Range in Blackpool. Het Salomonsoordeel is snel geveld: Whalley Range is deprimerender omdat daar geen minirokken en pubs zijn. Allahakkenbar: op naar Bradford, ook wel Pakiford en Bradistan genoemd want het kan altijd nóg erger!

Arthur van Amerongen maakt voor GeenStijl een rondreis door Europa, door de achterwijken van de omvolking en langs de zonsondergang van het Avondland. Als volleerd wereldreiziger trotseert hij daarvoor met een klein budget menig beschimmeld hostel, karige koffietentje en als het moet: een stenen bankje in een stadspark. Desalniettemin is deze reis een kostbare aangelegenheid dus uw gulheid om Ome Tuur gevoed, verwarmd en gemotiveerd te houden op zijn barre bedevaart langs de historische artefacten van de Europese islam en ideologische boobytraps van de stille burgeroorlog, wordt hogelijk gewaardeerd: