Verkwikkend bericht in dode boom Trouw: ééntrucspony Seada "Migrant" Nourhussen is buiten gepleurd door de hoofdredactie. De zwarte piet toegespeeld en teruggesleept naar OneWorld. Terecht want ze had maar 1 recept: Column = (Racisme^2 + White Privilege) * Onderwerp, en dan maar wachten op reacties waar ze ZIEJEWELRACISME om kon roepen: Wiite mannen moet je breken, blanke voetballers zijn kolonisten, deed aan werkgeversbellen op basis van seksismesmaad en ze moedigde bekladding van een bankerbakkerij aan (dossier). Volstrekt geradicaliseerd en totaal onredelijk. Maar - zucht van verlichting - nu is het afgelopen. Trouw plant een brandend kruis van belangenverstrengeling in haar CV en ze hebben het op een herenakkoordje migratiepact gegooid: in een kadertje in de krant wordt de suggestie gewekt dat haar vertrek OOK AL RACISME is. Hoe het ook is gegaan, we zijn in ieder geval een “alles is de schuld van de witte man” repeterende hysterica kwijt. Nu kwaadaardige tweelingzus Clarice Gargamel nog er uit bij de Neo Racistische Courant en dan is Nederland weer een stukje inclusiever \0/

Seada vindt iets van voetbal, ze is namelijk voor alle Afrikaanse teams en niet voor de Europese teams met al die gore blanke kolonialisten en racisten, al kijkt ze nooit voetbal, maar alles is racisme, en weten die zogenaamde voetbalkenners soms niet dat Aliou Cissé een jonge zwarte trainer is? Dus, hup, Volkskrantiër Willem Vissers onder de bus. Naast een prima mannetje toevallig ook de aller- allergoeiste voetbalschrijver van Nederland, die een voortreffelijk portret heeft geschreven over coach Cissé. Maar dat leest Seada natuurlijk niet, want Willem mag niet zeggen dat ‘voetballend Afrika hectisch’ is. Dat is racisme ofzo. Dat Afrikaanse spelers vaak van die toffe shirts (die iedereen wil hebben) dragen mag ook niet benoemd worden want stereotypering en racisme. Dat er gewezen wordt op een gebrek aan kwaliteit bij Polen is natuurlijk onzin want Senegal is gewoon goed en racisme. Dat een commentator 'goh hij kan keepen' roept over Khadim N'Diaye (bekend van deze uitmuntende actie) mag niet want die keeper is toevallig wel heel goed en racisme. Hectisch voetbal, krachtvoetbal, onvoorspelbaar spel, enthousiaste fans, kolderieke keepers. Als een van 's lands voetbalkenners iets in deze trant vindt van een Afrikaans land, dit volgende keer graag even door de Seada Nourhussen-rolodex halen. Staat het erin dan is het racisme. O ja. Het videoarbitersysteem VAR is ook racisme - dus eigenlijk is Danny Makkelie ook gewoon een nazi en een racist. Steek die maar in je zak, Danny, racist.
UPDATE: Senegal eruit op basis van gele kaarten en dus nul Afrikaanse landen in de knock-outfase. Heel erg vreemd, want volgens Seada Nourhussen spelen ze van dat wonderlijke combinatievoetbal dat de conservatieve opvattingen in de voetbalwereld heeft veranderd. Duidelijk racisme dus.

Het is weer eens hommeles bij Trouw. De krant van Heldring Henk Hoijtink Perdiep Ramesar heeft zich voor een nepnieuwskarretje laten spannen en het is het naar NPO-bobo Ad van Liempt stinkende karretje van Isabel 'Kampcommandanten zijn ook slachtoffers' van Boetzelaer. Bij patholoog Frits Barend kunt u lezen hoe de karaktermoordvork in de steel zit en als u Frits Barend niet gelooft dan kunt u de boze brief van mevrouw Polak zelf uitknippen en zonder gevaar voor eigen leven 100 keer stencillen om bij de Trouw-redactie in de brievenbus te gooien. "Een onaanvaardbare, onzorgvuldige handelwijze" oftewel wat Cees van der Laan iedere dag doet als hij op kantoor komt. Trau.

Ah, Seada Nourhussen. Vroeger nog wel aardig, maar tijdenlang door witte mensen beloond met wiedergutmachungscolumns als ze racisme riep, dus nu een onuitstaanbaar gevalletje parasitair kwetsjankie geworden. Ze is nu opperhoofd van het subsidieblaadje voor Deugend Nederland, OneWorld, en vanuit haar stoel als Powhatan van de redactie vaardigt ze decreten uit over FOUTE WOORDEN. Seada verkeert namelijk in de veronderstelling dat journalisten de dans moeten leiden qua morele deugfapperij in den lande (zucht) en heeft daarom een lijstje opgesteld van dingen die Echt Niet Meer Kunnen. Anyway, de verboden woorden zijn: "Een stem/een gezicht geven", Empoweren/empowerment, Etnisch, Inheems, Leefgebied, Lid (giggle), Lokaal/lokalen, Luo-vrouwen/Masai-mannen, Minderheden. Moderne slavernij, Ontwikkelingslanden, Stammen/stamhoofd. Hele lijstje en motivatie hierrrrrr.

U ziet wat er staat: benoemen van etnische groepen is fout (een regel die kennelijk niet opgaat als er doelgroepsubsidie wordt verstrekt, maar consistentie bij de klaagnegers mag u niet verwachten). Ook mag u niet over moderne slavernij praten want alleen abstract en historisch leed telt en u moet wel vinden dat ontwikkelingslanden eigenlijk net zo leuk zijn als Nederland. Nu knikken ze bij de systeemmedia vast ja en amen, want niets vinden ze daar zo fijn als uitgescholden worden door raspsychopaten die de lijntjes uitzetten op het morele kompas. Oh Domineesland, waarom ben je toch zo. 

Instant update: en jawel, matig intelligente blanke deuglul Rutger B. springt al weer op de band wagon om stoer te doen voor zijn progressieve vriendjes. Sad.

Het vertrek van Migrant Nourhussen liet een groot zwart gat achter bij Trouw, maar het is hoofdredacteur Cees van der Laan gelukt om het op te vullen met een nieuwe racist: Babah Tarawally. Dat is een schrijver en die hoopt "een verzoenende stem te zijn in het steeds verder polariserende Nederland", lezen we in een Trouw-interview van Trouw met de nieuwe columnist van Trouw. En dus begint hij zijn eerste column zo:

"Afgelopen maand zat ik in een KLM-vliegtuig vanuit Sierra Leone, mijn moederland, naar Nederland, mijn vaderland. Ik zat naast een lange witte man met de uiterlijke kenmerken van Willem van Oranje. Wit gelaat, blauwe ogen, puntige neus met het karakter van iemand die uit eigen belang handelt. Deze karakterduiding van Willem van Oranje vind ik belangrijk, omdat deze man door velen in Nederland wordt gezien als de Vader des Vaderlands. Dus ook als mijn Vader der Nederlanden."

Beste Babah. Kennelijk is er geen eindredactie bij Trouw, of durven ze na het pijnlijke Nourhussen Incident geen man van kleur meer tegen te spreken, bang om voor mansplainende neokoloniale onderdrukkers zonder intersectioneel privilege te worden uitgemaakt, maar: Het karakter van een mens lees je niet af aan zijn huidskleur, de kleur van zijn ogen of de vorm van zijn neus. Ook is het onverstandig om, zoals jij doet, het onplezierige gedrag van één persoon middels zijn huidskleur aan al zijn "soortgenoten" te koppelen om een hele groep zwart te maken slecht af te schilderen. En degenen die dat wel doen, noemen we in het beste geval oppervlakkige identiteitsdwepers, maar laten we het gewoon eerlijk benoemen als racisten. Verder is karaktermoord op Willem van Oranje echt onverdiend want hij kan zich niet meer verdedigen, en tevens hebben we allemaal wel eens naast een breed uitgezakte eikel gezeten in trein, bus of vliegtuig.

(Wie door de digitale muur van Trouw wordt buitengesloten, kan anoniem solliciteren via een incognito browsertab. Wie dezelfde ervaring wil lezen, maar dan andersom en vooral oneindig veel grappiger, verwijzen we naar Don Arturito, Dominee d'Algarve. Wie voorts geen genoeg kan krijgen van deze gekte, raden we van harte het hilarische gesprek tussen Sunny Bergman en Theo Maassen aan.)

Zware tijden voor Sybren, Justine, Migrant Nourhussen en Sylvana. Jarenlang kregen zij samen met Arzu, Jerry Airfryer en Advocaat Smeets alle ruimte in de dode bomen, de zaaltjes en in talkshows om de samenleving te besmetten en verzieken met hun vileine SJW-retorieken. Maar corona blijkt een uitstekend vaccin tegen deze polariserende identiteitspolitieke ziekte. Nu is er een echte crisis. Met echte ziekte. En een echt belang voor inclusieve samenwerking. Niet op basis van gender, huidskleur of psychologische defecten die een eigen podium of een voorkeursbehandeling verlangen. Maar tussen wetenschappers en zorgprofessionals, tussen leraren en hulpverleners, tussen ouders en zzp’ers, en tussen politici en het volk. En dan blijkt al die intersectionele aanstellerij tegen “racisme” en “uitsluiting” toch vooral een welvaartsstrijd van hobbyhuilies met first world problems, waar we nu echt ff geen tijd voor hebben. We gaan nog eens blíj zijn als we straks de Goedheiligman met zijn Zwarte Pieten met open armen in het openbaar kunnen onthalen!

Nina Simone, (ooit) young, gifted and black. Enfant terrible, een beetje de Seada Nourhussen van haar tijd, maar dan met een échte uphill battle voor burgerrechten te winnen. En ohja, een zangstem - oh die zangstem, waar ze gospel, klassiek en verbaal venijn naadloos mee tot een onvergetelijk geheel wist te smeden.

Wat vroeger een onschuldig kinderfeest was, is steeds vaker onderwerp van een identitaire discussie. Zo zouden de bevrijders te wit, te mannelijk en te hetero zijn. GeenStijl zette de belangrijkste stellingen op een rijtje.

Rob Wijnberg: "Eigenlijk had ik natuurlijk operatie Overlord moeten leiden, maar diversiteit is belangrijk. Dat doen ze namelijk niet bij De Telegraaf en dat zijn Nazi's."

Anousha Nzume: "Ik zie Omaha Beach vooral als een white space waarin twee groepen privileged aryans vechten om dominance. Dan denk ik: hallo, vergeet je niet iemand? Mensen van kleur willen ook een proud towel area om in de zon te liggen."

Wierd Duk: "Mensen hebben vaak een vertekend beeld van Duitsers. Ik sprak Anton, die zich namens Nederland sterk maakt voor de Duitse zaak. In Carentan vertelt hij zijn verhaal."

Sunny Bergman: "*onhoorbaar over het geluid van een compleet peloton Yanks dat over Sunny Beach schuift*"

Caroline de Gruyter: "Het feit dat op zes juni grote golven landgenoten van Donald Trump over Europa spoelden toont aan dat een verenigd Europa noodzakelijk is. Het liefst onder Duitse leiding."

Kno'ledge Cesare: "Omdat ik zwart ben moest ik wel tien keer Scheveningen zeggen met een tuinslang in mijn reet terwijl de witte Fliegerschokoladedealer gewoon koffie aangeboden kreeg. Deze activist krijgen ze niet klein."

Arzu Aslan: "OMG het is gewoon INSANE hoe intellectual wasteland Nederland de silenced voices niet horen. Pointe du Hoc my ass."

Mark Rutte: "De bewegingen in Frankrijk laten zien dat Europa nooit stilstaat. Het is jammer dat de vruchtbare samenwerking met onze Germaanse counterparts ten einde komt, maar we moeten vooruit blijven kijken en toewerken naar veiligheid en voorspoed met onze Amerikaanse partners." 

Seada Nourhussen: "Ik heb geen tijd om met white people in discussie te gaan. Ik ga gewoon op het strand liggen en bitches met MG-42's better get out of my way". 

Bas Heijne: "Politiek is geen zaak voor bange mensen. Granaten werpen door de smalle schietsleuf van een Atlantikwallbunker al helemaal niet. De huidige generatie politici lijkt dat te zijn vergeten: ziende blind zijn ze bezig met de kleinste details van hun landingsvaartuig, maar er is niemand die even op de kaart kijkt naar het Normandische dorpje dat aan het einde van de dag bereikt moet zijn."

GeenStijl: "LOL. Nazii keihard in de kudt getrapt door burgers vretende eaglefappers. 'MURICA F YEAH!"

Gloria Wekker: "Mijn grootvader klom ook wel eens uit een kano om een slijterij te beroven. Dit is zwarte geschiedenis die nooit verteld wordt, maar negers kunnen net zo goed amfibische acties uitvoeren." 

Esther Voet: "D-Day is natuurlijk best belangrijk, maar we vergeten dat de Tweede Wereldoorlog eigenlijk draait om mijn toe-eigening van de Shoah."

Sylvia Witteman: "Ik sjokte op het strand met een volle zak tulpenbollen en zag een paar vrolijke meisjes een dakhaas roosteren. Vroeger tekende ik ook pantylijntjes met oogpotlood op mijn kuiten, maar met die spataderen van nu ziet dat er niet uit."

Justine van de Beek: "Net vertederd op Juno Beach omdat een sergeant de darmen van zijn soldaat in zijn buik propte, mijn verwachtingen van (onderlinge) mannelijke genegenheid zijn zo laag dat de bare minimum blijkbaar ontroerend is it's fine we're all fine."

Eddy Terstall: "Links moet terug naar de wortels. Het nationaalsocialisme heeft niets te maken met vrijzinnig links. In de strandtent van links moet ook ruimte zijn voor het seculiere geluid."

Marianne Zwagerman: niemand heeft je wat gevraagd Marianne, hou je muil nou eens. 

Jan Dijkgraaf: "Briefje aan Adolf."

Simon(e) van Saarloos: "Ik ben een dikke pad die rugbiet, maar omdat ik een vrouw ben mag ik niet mee het strand op. Hannah Arendt. Hannah Arendt. Had ik Hannah Arendt al genoemd? Dat is namelijk de enige vrouw die ik boeiender vind dan mezelf. Gaat het al weer over mij of moeten we het nog steeds over de Tweede Wereldoorlog hebben? Ohja, Wilders is een Nazi ofzo. Baudet ook. Ik befte een Duitse kampbewaakster en probeerde te proeven waar het fascisme vandaan komt."

Sylvana Simons: "De jongens die op de stranden kapotgeschoten zijn, waren allemaal blanke jongens. Dat kan niet in 1944. Ik kan zelf helaas niet Europa bevrijden want ik heb een ingeklapte long."

Zihni Özdil: "D-Day is belangrijk, maar het blijft een incident. We kunnen wel kijken naar de ethniciteit van de Duitsers, de Amerikanen en de Joden, maar uiteindelijk gaat het om een eerlijke verdeling van de welvaart. Zonder het specifiek over de joden te hebben."

Rob Hoogland: "Als je zo op het strand van Egmond wandelt lijkt er niets aan de hand in Europa, maar de stranden van Normandië vertellen een ander verhaal."

Meneer Samuel: "#fascism #intersectionality #beachbody de struggle van transmoslims is zwaarder dan tegen de duinen opklimmen terwijl Fritz en Hans met mortieren en MP-40's hun privilege verdedigen."

Rutger Bregman: "We kijken vaak met een te pessimistische blik naar de Hongerwinter, maar het bonnensysteem laat zien hoe een radicale herverdeling in de praktijk kan werken. Ik ben trouwens ook in het Duits vertaald! Kom op 6 juni naar mijn Ted Talk."

Stephan Sanders: "Ik stond als Surinaamse man trillend in een Normandisch kerkje tussen de kapotgeschoten blonde Duitse knapen vond daar iets dat ik al jaren was kwijtgeraakt: het verlangen naar God."

Syp Wynia: "In Den Haag zien ze het nog niet, maar op het platteland van Normandië wel: die Amerikanen zijn een stuk beter voor Nederland dan de linkse mythes over klimaat en diversiteit."

Joyce Roodnat: "Tijdens een wandeling van Arromanche naar St. Cyr dacht ik terug aan die mooie zomer dat ik Proust las in het gras met Diettrich. Dat vonden we toen heel spannend."

Gerard Joling: "The Longest Day? Je wil niet weten wat ik in de duinen met the longest dee!"

Zo hebben wij even geluk. Stonden we daar in de Mediahuis-kantine in de rij voor de dagschotel met tofu speckjes tijdens de lunch. Liet een meisje met een piemel en een hipsterbaard zomaar een USB-stick op de grond vallen. Wij dat ding meenemen natuurlijk. Blijkt de HELE CULTURELE TOP HONDERD VAN VOLGEND JAAR erop te staan. It's rigged mensen. U kunt niet meer inzenden. Alles is al bekend. Hele top 100 na de breek.

**Kip Mexico
**De bekende Nederlanders Bart Nijman en Pritt Stift vliegen met beroemde Nederlandse influencers (Anna Nooshin, Famke-Louise) in een klassieke Catalina naar Mexico om daar kip te bereiden met de lokale bevolking. (Wekelijks, 50 minuten, sponsor Unilever)

**Toedeledokie
**Spectaculaire ****Illegalen Uitzet Show. Iedere week stopt presentator Timon Dias, chauffeur van de Bons op De Deur Bus (een antieke Gado-bus uit Groningen) bij een uitgeprocedeerde ongedocumenteerde klaploper kraker ergens in Nederland, die met kop en kont uit z'n  gejatte huis getrokken wordt en linea recta naar Schiphol wordt gebonjourd. (Wekelijks, 60 minuten, sponsor Ryanair)

Reaguurder of Markov?
In een hilarische twist op de Turing test, moeten deelnemers onder toeziend oog van beroemde, beruchte of onbekende IT legendes, beoordelen of een lap tekst afkomstig is van een Markovkettingalgoritme of een (gebande) reaguurder. Kandidaten maken kans op een gesigneerde usb stick. Hilariteit alom. (Tweewekelijks, 35 minuten, sponsor Kaspersky)

Ik Heb Al Een Broek
Verzamelaar van koloniaal meubilair en fervent drager van broeken met zakken aan de zijkant Constanteyn Roelofs reist door voormalige Commonwealth-kolonieën op zoek naar the most British legacy die aldaar overeind is gebleven. (Sponsor: Earl Grey, met literatuursubsidie van De Groene Amsterdammer)

GeefMeerGeldTV
Kijk mee hoe de stijlloze redactie de hele wereld over reist, de meest extravagante feesten en partijen bezoekt, en daar vervolgens korte vlogs over maakt vanaf de hotelkamer. Unieke twist: deze vlogs zullen niet via het internet te zien zijn, maar, heel vintage, direct via een TV kanaal uitgezonden worden op een vast tijdstip. (3 uur. Dagelijks. Sponsor: Cool Blue)

Fort Booyah!
Thijs Post reist met louter blanke Nederlandse hiphop-legendes in een oude Amerikaanse camper naar Frankrijk om de rijmende grootmeesters uit hun urban graffiti hoogbouw-omgeving te halen en te laten ademen in de vrije natuur. Welke sentimenten woelt het strand bij Extince naar boven, kan Def P zich zijn bikkelharde principes van vroeger nog herinneren en is Brainpower in weerwil van zijn imago als rijkeluisjochie toch rauwer dan zijn zelf gevangen vis in Bretagne? (Sponsor: Kees de Koning, uit eigen zak maar alleen onder voorwaarde dat Ismail Ilgun de camera mag vasthouden.)

Yolocaust
Tijs van den Brink en Francisco van Jole gaat op zoek naar positieve kanten van de holocaust. Was het écht alleen maar ellende of snijdt het mes aan twee kanten? In een oude Volkswagen rijden Tijs en Francisco door Polen en komen tot de conclusie dat het best vervelend was allemaal, maar de details ziet u op NPO2. (Gesponsord door Dr. Oetker houtoven pizza dunne bodem)

Imbiss, Bitte
Culinair expert Frank Tieskens reist in een antieke Duitsche auto door Europa, bezoekt aldaar diverse snackbars en proeft van de lokale cultuur. Met bier erbij. (Wekelijks, 10 minuten, sponsor Mora).

H.O.E.R.R.R.
Vier "jongeren" uit Amsterdam-West rijden in een klassieke Ford Transit door ruraal Nederland en roepen dingen uit het raam naar de vrouwtjes. Hoe reageert Friesland? Wat zeggen ze terug in Groningen? Pikt Zeeland dit? Halen de "jongeren" Limburg? Sensationele sociaalpsychologische regio-reality met een urban bite. (Wekelijks, 50 minuten, sponsor SNS Bank)

Seada u haar doen?
Interculturele culishow met een challenge. Presentatrice Arzu Aslan rijdt in een antieke camper naar witte cisgender-campings in de provincie waar ze mystery passenger Saeda Nourhussen insmeert met huzarensalade en de campinggasten vraagt of ze een hapje durven nemen. (Wekelijks, 30 minuten, sponsor Johma)

Weet u het beter? Schuilt er een John de Mol in u? Altijd al een Oerlemans willen zijn? Of iets kleiners, een Frans Klein? Drop uw formats in de comments, en help NPO Shula en het Einstürzende Mediapark!

Zo jongens, meisjes, dames & heren - dat was ons het jaartje weer wel hè? We moeten ons om te beginnen al de vraag stellen of de aanhef van dit topic nog is toegestaan. Of nou ja, dat 'moet' niet, maar omdat de problemen in dit land allemaal opgelost zijn, is het denken in genders een belangrijk onderdeel van het publieke debat geworden. Heeft u - D66 zij dank - al een genderneutraal paspoort opgehaald? Toch een van de grootste emancipatoire verworvenheden van het afgelopen jaar.

Niet alleen gender, maar ook huidskleur ging een steeds prominentere rol spelen in 2018. Gecentreerd rond een Zwarte Piet-discussie die helemaal niemand wil voeren, maar die wederom door een piepkleine minderheid met toegang tot (of sleutelposities in) de mainstream media opgedrongen werd aan een onwillige meerderheid die gewoon de kinderen cadeaus wil geven tijdens wat we vroeger kenden als een onbezorgd familiefeest. Ons hele leven leren we als brave borsten in een progressieve poldernatie dat we mensen moeten beoordelen op de inhoud van hun individuele karakter, en niet op hun afkomst of de kleur van hun huid. Perfect rationeel - maar dat past niet meer in deze tijd van feitenvrije emotieleer. Huidskleur is in 2018 definitief een "argument" geworden. Zelfs als-ie met onschuldige schmink is aangebracht.

Wit, blank, stank, dank
Zo is het in een opportunistische omkering van de definities van racisme inmiddels bon ton om de blanke, pardon: "witte" burger van gestructureerde of institutionele onderdrukking van niet-blanke medelanders te beschuldigen, door te suggereren dat er niet naar donkere mensen wordt geluisterd, dat ze onderdrukt worden, of dat ze kansloos zijn, alleen maar omdat ze donkerder zijn dan het autochtone poldervolk. Dat je als verstandige zelfstandige denker naar sommige mensen niet kan of wil luisteren omdat ze onzin uitkramen, geen redelijke argumenten kunnen formuleren of simpelweg geen overtuigende standpunten hebben - dat gaat er bij de policor goegemeente niet meer in. Zwarte Piet is racisme omdat de "rebelse dichter" Jerry Airfryer zegt dat hij zich als Ghanees gekwetst voelt door een kinderfeest, Nederland is een land waar zwarte vrouwen kansloos zijn omdat supersuccesvolle socialite en televisiester Sylvana Simons het zegt, en moslims worden systematisch onderdrukt omdat de prijswinnende Neder-Marokkaanse acteur Nasrdin Dchar zo prachtig de slachtofferrol kan acteren.

Wat we derhalve ook in 2018 weer enorm gemist hebben, is de kritische journalistieke vraag aan Sylvana hoe het kan dat ze met een groepje gillend gestoorde BIJ1-raapsels toch keer op keer zo veel aandacht krijgt, en toch maar net voldoende stemmen haalde voor 1 zeteltje in de gemeenteraad van een stad waar ze zelf niet eens woont, met een verhaal dat voor 95% op onwaarheden, rancune en slachtofferschap berust. Of de vraag aan Jerry Airfryer hoe iemand zoals hij, die op zijn 11e in Nederland werd toegelaten en alle kansen kreeg aangereikt om wat van zijn leven en toekomst te maken in een vrij land, zo godvergeten ondankbaar kan zijn dat hij heel Nederland op basis van valse argumenten uit elkaar wil spelen over de rug van een argeloos en onschuldig kinderfeest. Of vraag hem gewoon eens wanneer zijn eerste dichtbundel uit komt, of is zijn talent soms niet toereikend om daar een eerlijke boterham aan te verdienen?

Soppen om een stinkhoer
Ben je geen journalist, politicus of BN'er en stel je die vragen wél, dan staan juist journalisten, politici en BN'ers klaar om je te brandmerken als een racist met een bange onderbuik. Ze zijn makkelijk te herkennen, want we zagen ze in 2018 opgewonden kirrend en met een natte slip naar die ene 'stinkhoer' roepende PSV-amoebe wijzen als het onwrikbare bewijs van de morele zonde van alle doodgewone burgers die geen racisme in Zwarte Piet zien.

2018 is door deze zelfvervullende retorische kwakzalverij het jaar dat mediaredacties door het lichtbruine stof moesten kruipen dat ze eerst zelf opgeworpen hebben. NRC afgelopen week nog, met hun absurde huidskleurmeting in kerstcommercials. Of de hilarische kwestie rond Trouwnegerin Seada Nourhussen, die met dubbele petten op slechte stukjes schreef, met slaande deuren bij de krant vertrok omdat ze de "witte redactie" niet aan haar racistische grillen onderworpen kreeg, en hoe hoofdredacteur Cees van der Laan vervolgens bij Nieuwsuur stond te verkondigen dat wij ons als land diep moesten schamen dat onze samenleving zo'n gestoorde vrouw niet beter van dienst kan zijn. Pijnlijke beelden - zelden zagen we zo veel ijle lucht tussen racisme en ratio, en bijna wekte de kruiperigheid van Cees ons medelijden. Bijna - het bleef bij bulderlachen.

#SorryJohan, voor niks
Maar bij Nieuwsuur (waarom was het überhaupt een item? Niemand kent Nourhussen, laat staan haar columns) overheersten de bedrukte gezichtjes over zo veel onderdrukking van die arme negertjes in onze samenleving, die door deze kwestie expliciet zichtbaar werd gemaakt omdat (uitgelokte) incidenten als het zo uitkomt schaamteloos tot norm van het geheel worden verheven (wederom: denk aan die stinkhoerroeper). Niemand die zich hardop de vraag durft te stellen of de hysterisch-activistische eentruukspony Nourhussen zelf wel helemaal lekker in de benauwde bovenkamer is. Ze kijken wel drie keer uit - kritische vragen stellen over een zwarte vrouw staat in politiek correcte kringen gelijk aan sociale zelfmoord.

We zagen een vergelijkbare gekte ook bij Johan Derksen en de homo's. Het ging van nul naar OPHEF!!1! in anderhalf reclameblok tijdens Veronica Inside, omdat Derksen zei dat homo's 'gewoon uit de kast moeten komen'. Iedereen vergat of negeerde het gedeelte waarin hij zei dat homoseksuelen voor zichzelf moeten kiezen, en voor zichzelf op moeten komen, en moeten zijn wie ze willen zijn, omdat zulks beter is dan jezelf tekort doen uit vrees voor de reactie of de mening van anderen. Een tikje gebiedend misschien, wellicht zelfs makkelijke woorden voor iemand die nooit in zijn pubertijd ontdekte dat hij "anders" is dan de meesten, maar al met al een solide en eerlijk advies dat vrijheid, karakter en eigen verantwoordelijkheid aanmoedigt. En zéker geen homohaat vertegenwoordigt. 

Maar het was alweer te laat.

Hoofdredacteur Trouw bij zijn vertrek naar de Gaykrant: “het voelt als thuiskomen”.

De aankondiging van het vertrek van Cees van der Laan kwam op de redactie van Trouw als een donderslag bij heldere hemel. De altoos goedlachse, doorwinterde persmuskiet wordt hoofdredacteur bij de Gaykrant en ik vernam uit betrouwbare bron dat hij zijn paradepaardjes Emine Uğur (de mohammedaanse haatoma van X), Abdelkader Benali en Babah Tarawally meeneemt.

Van der Laan tegen Villamedia: “Diversity, equality, and inclusion draag ik - net als de gerenommeerde Harvard-universiteit - hoog in het vaandel en het is dan ook mijn taak om de Gaykrant aantrekkelijk en inclusief te maken voor Turkse en Marokkaanse medemensen en personen van kleur uit Afrika. Dat is mij bij Trouw ook heel aardig gelukt, al zeg ik het zelf.”

De goedmoedige Sees was altijd een zittende eend voor de redacteuren van GeenStijl en vooral toen hij pleitte voor een verbod op de PVV, toen hij aankondigde dat blanken niet meer welkom waren bij Trouw en recentelijk nog toen zijn pronkjuweel Babah Tarawally schreef dat Israëlische reservisten hetzelfde zijn als IS-strijders.