Pieter in het Stamcafé

U was ontevreden? Nou, dan zou ik maar snel gaan stemmen. En niet op de VVD, want u stemt al uw hele leven VVD. En u bent ontevreden. Dus dat helpt niet. Zelfs niet als u bang bent dat Holle Bolle Frans straks aan de helmstok van vadertje staat staat. 
Ondertussen wordt in de VS alles op alles gezet om Trump beentje te lichten nog voor het volk zich kan uitspreken. Maar dat risico loopt onze brave huisvader uit het Oosten niet, want die heeft zelfs nog nooit een gedachte gehad die strafbaar is.

Karaoke met Tuur

Donderdag 18 augustus

Like a surgeon, hey
Cuttin' for the very first time
Like a surgeon
Got your kidneys on my mind

„Het is geweldig om te leven... en geweldig om mijn dansschoenen aan te kunnen trekken en mijn verjaardag te vieren”, schrijft Madonna bij een montage van foto’s en video’s van haarzelf en haar vrienden tijdens het feestje in Lissabon. „Ik ben zo dankbaar. Bedankt Lissabon en iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt!”

Het is zo makkelijk om grapjes te maken over het gedeformeerde besje, maar ik en Madonna zijn samen oud geworden. Haar eerste lp’s heb ik grijs gedraaid en in een euforische bui wil ik nog weleens Like a Virgin krijsen in een karaokebar.

Tuur achter de toog van het Stamcafé

\

Zuipen, zuipen, zuipen
Ik hou toch zo van zuipen
En bonken in die hutte
Die hut van ome Henne

- Rubberen Robbie

Het is weer Intreeweek in Amsterdam. Vroeger was dat één groot neukfestijn, want al die eerstejaarskippetjes waren nog nooit in de grote stad A. geweest en werden een gewillige prooi voor iedere knul met een goeie babbel en een gezond libido. Das war einmal, want er is sprake van een woke offensief tegen sex, drugs en rock’n roll - ooit zo mooi bezongen door Ian Dury - onder studentjes. 

God, wat mis ik Ian Dury. Ik heb de goede man vaak in concertgezien en was al fan van hem toen hij nog bij Kilburn and the High Roads zat. 

De Halsemabode: *De intreeweek moet inclusiever en toegankelijk worden voor studenten met een hulpvraag. De introductieweek is voor de meeste studenten de feestelijke aftrap van hun studententijd, vol feestjes, leuke activiteiten en nieuwe vrienden. Maar voor sommige nieuwbakken studenten ligt de drempel voor de introweek te hoog, bijvoorbeeld doordat zij een fysieke beperking of chronische ziekte hebben, of snel overprikkeld raken. Ook blijkt dat studenten die geen alcohol drinken, vaak buiten de boot vallen. Commissies wordt aangeraden om op drukke plekken een prikkelarme ruimte te creëren, waar studenten met een energiebeperking op adem kunnen komen. Commissies wordt op het hart gedrukt na te denken over hoe om te gaan met studenten die geen alcohol drinken, terwijl bij veel activiteiten doorgaans ruimschoots wordt geborreld. *

Een originele, nieuwe bangmaker in het kader van de mediale angstporno is dat studenten zomaar dood kunnen vallen na een Breezer omdat ze wellicht een genetische afwijking onder de leden hebben. 

Leest en huivert: Tess is 22 jaar, zit bij een studentenvereniging en gaat in het weekend graag de stad in. Zij hoorde vorig jaar dat ze nooit meer alcohol mag drinken, omdat ze een genetische alvleesklierontsteking heeft. Ze schrikt in eerste instantie erg van dat nieuws: "Ik schrok heel erg, omdat ik ook dacht: hoe ziet mijn leven er dan uit." Dat alcohol een belangrijke rol speelt onder jongeren blijkt ook wel uit een angst die Tess had, namelijk dat haar vrienden het vervelend vinden dat ze niet meer met hen mee kan drinken. "Ik dacht, gaan mensen nog wel met mij chillen als ik geen alcohol meer drink." Gelukkig (en uiteraard) blijkt de angst ongegrond.

En daar komt de advertorial-aap uit de mouw!

*fap fap fap *

Donderdag 3 augustus 

Het is jammer dat de reaguurders nooit over hun seksbeleving schrijven. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat je hele avond in je man cave naar Kane, DI-RECT en Coldplay zit te luisteren zonder even naar Pornhub en Xhamster te surfen. 

Ik heb altijd frank en vrij over masturbatie geschreven, in de traditie van Philip Roth, Jan Cremer, Jan Wolkers en Jean Genet. Op een gegeven moment werd dat een beetje pathetisch, een goedkoop trucje, en de reacties werden steeds meewariger. Toen ben ik maar kritisch over de islam gaan schrijven om de achterban te pleizieren. 

In Portnoy’s Complaint staat natuurlijk het beste fapmoment: 

“Then came adolescence-half my waking life spent locked behind the bathroom door, firing my wad down the toilet bowl, or into the soiled clothes in the laundry hamper, or splat, up against the medicine-chest mirror, before which I stood in my dropped drawers so I could see how it looked coming out…I once cored an apple, saw to my astonishment (and with the aid of my obsession) what it looked like, and ran off into the woods to fall upon the orifice of the fruit, pretending that the cool and mealy hole was actually between the legs of that mythical being who always called me Big Boy when she pleaded for what no girl in all recorded history had ever had. Oh shove it in me, Big Boy, cried the cored apple that I banged silly on that picnic. Big Boy, Big Boy, oh give me all you’ve got, begged the empty milk bottle that I kept hidden in our storage bin in the basement, to drive wild after school with my vaselined upright. Come, Big Boy, come, screamed the maddened piece of liver that, in my own insanity, I bought one afternoon at a butcher shop and, believe it or not, violated behind a billboard on the way to a bar mitzvah lesson.”

Het Masturbatiedagboek van Lodewijk van Deyssel was voor mij ook een geweldige inspiratiebron.  

Zondag 12 juli 1891, 12 u. 45 middag.

Het is nu het geschikte seizoen om de bestrijding der onanie weêr met kracht te beginnen. Geestelijk om dat ik in een zeldzame periode van wil-werking ben, stoffelijk om dat de slaapkamer ’s zomers een geriefelijker werkplaats voor de mechanische bestrijding is dan ’s winters èn om dat ik er nu eenig geld voor beschikbaar heb indien dit noodig mocht zijn (voor instrumenten, dwang-buizen, enz.)

Kom, laat ik nu eens maken dat met 1[e] november de onanie zoo goed als overwonnen is. […] Trouwens, het door-zetten van goed-opstaan moge niet zóó moeilijk zijn, - het komt in moeilijkheid de overwinning der onanie zéér nabij. In het eerste lijk ik eenigszins te slagen, - waarom zoû dat met het laatste óok niet het geval kunnen zijn. Te meer daar ik tegen de onanie nog sterker mechanische maatregelen kan nemen dan tegen het opstaan. Want de houten met spijkers beslagen handomhulsels, die mij de onanie mechanisch beletten, staan gelijk met een mekanieke matras, die mij, op het uur dat het wekkertje afloopt, uit het bed zoû smijten.

Paar maanden terug was er een boel (ceremonieel) gesteggel over het schuldenplafond in de VS. Deze moest, wederom, worden verhoogd en Democraten en Republikeinen hadden zo hun eigen ideeën onder welke voorwaarden dit moest gebeuren. Net als de vorige keren kwam de verlossing in de verlenging. Maar ditmaal kwam er geen verhoging van de schuldenlimiet, maar een tijdelijke buiten werking stelling van de limiet tot januari 2025 (tot na de verkiezingen dus ;-) ). Het schuldenniveau op die datum wordt dan het nieuwe schuldenplafond. Politiek gekonkel van de hoogste orde dus. En dat begint zich nu wellicht te wreken...
(bron afbeelding)

Arthur van Amerongen & Het Dossier Timmermans

Omdat ik de reaguurders beloofd had tot en met de verkiezingen over Frans Timmermans en zijn campagne te gaan schrijven, zit ik nu met de gebakken peren. Het is zaterdagochtend en vanuit mijn werkplek kijk ik, zwetend tussen twee loeiende ventilatoren, uit op een knus en gezellig strandje vol Portugezen. De zee lonkt, maar het is all work, no play (makes Tuurtje a dull boy). Ik bijt mijn tanden stuk op het dossier Timmermans. Ik volg de beste man al 15 jaar maar  deed dat altijd op columnesque wijze, met veel kwinkslagen en gebbetjes en vrijblijvende voorspellingen. In mijn enthousiasme ben ik een paar keer in de fout gegaan. Zo schreef ik een Europees verbod op transvetten in friet ten onrechte toe aan Frans Timmermans. 

En op 17 mei 2019 schreef ik: *Volgende week valt het doek voor ons aller Frans. Dit is dan ook mijn laatste stuk over de Heerlense Bruce Springsteen. *

Ik was er van overtuigd - op basis van analyses van de bookmakers en in internationale kranten, en dus niet aan de hand van de jubelende advertorials in de blaadjes van de Vlaamse kartelmedia - dat Timmermans nooit en te nimmer de opvolger van Jean-Claude Juncker zou worden (ik kreeg gelijk) en dat hij vervolgens zwaar teleurgesteld geruisloos van het internationale toneel zou verdwijnen. Not. 

Tijdens zijn campagne voor het voorzitterschap van de Europese commissie werd de sukkelige, houterige en vooral saaie kantoorklerk Frans opgepimpt tot een rockstar. Hij kopieerde gebaartjes van zijn grote idool Bruce Springsteen (met name de gebalde vuist) en een team visagisten, diëtisten en kledingadviseurs begon aan zijn uiterlijk te werken. Kijk hem hier schijnen in DWDD. 

Op een gegeven moment was The Boss een stuk magerder geworden en ik vermoedde dat Frenske een maagballon had laten inbouwen, en anders slikte hij gewoon ordinaire pep, zeg maar de afslankpillen die huisvrouwen vroeger kregen en die ‘mother’s little helper’ werden genoemd omdat ze er zo hard en vrolijk van gingen poetsen.

\

Er is op het Geldblog al vaak geschreven over het feit dat in veel gevallen de overheid een probleem creëert om zich vervolgens aan te bieden als de oplossing. Echter, de overheid heeft nog wat achter de hand, namelijk: wie schrijft, die blijft! Zo hebben overheden bij het schrijven van nieuwe bank- en pensioenreguleringen zich verzekert van gunstige positie. Maar de één zijn voordeel, is de ander zijn nadeel en drie maal raden wie hier het nadeel van ondervindt…

Zo hebben overheden, via regelgevende instanties, er voor gezorgd dat de meeste staatsleningen een nul risicoweging hebben. Dit betekent dat banken geen extra kapitaal (CET-1) hoeven aan te houden op deze blootstellingen (en ja, voor de echte bankexperts, Tier 1 eisen versus alle activa, daar speelt het wel een rol). Zo kan een lening aan een bedrijf een risicoweging hebben van 50%, wat betekent dat op 50% van het leenbedrag het risico bestaat dat de bank niet wordt terugbetaald. Op die 50% moet dan minimaal 4,5% kapitaal worden aangehouden door de bank. En dat kapitaal is duur en drukt dus het rendement van de bank. De risicoweging voor de staatsschulden waar de bank gevestigd is, heeft in de EU dus een nul risicoweging en zijn dus zeer aantrekkelijk voor de banken om in bezit te hebben. Overigens zitten de Europese banken ver boven die 4,5%. (plaatje opklikbaar)

Binnen zonder Kloppen van econometrist Pieter Lakeman was de eerste kritische studie in Nederland met betrekking tot de winst- en verliesrekening van de immigratie.  

Interview: Arthur van Amerongen

In het voorwoord van Binnen zonder Kloppen schreef Lakeman: 

*`Is Nederland vol? Zijn de immigratie en het vraagstuk van Asielzoekers beheersbaar? Is immigratie een bedreiging of een zegen voor Nederland? Integreren de nieuwkomers in Nederland en hoe is zo'n opnameproces te bevorderen? Is Nederland een multiculturele samenleving geworden of zou dat moeten gebeuren? Over deze en soortgelijke vragen wordt in Nederland de laatste jaren stevig gedebatteerd. De antwoorden lopen sterker uiteen dan voorheen het geval was: de periode van een zekere maatschappelijke en politieke consensus over migratie- en minderhedenbeleid, zoals die aan het begin van de jaren '80 bestond, lijkt voorgoed voorbij. Deze discussies worden vaak gekenmerkt door gebrek aan adequate informatie, een eenzijdige vraagstelling én toekomstgerichtheid. De vraag "waar gaat 't naar toe of waar moet 't naar toe?" leidt juist in die combinatie tot speculatieve antwoorden; die antwoorden blijken dan vaak minder dan wenselijk te stoelen op feiten of verdedigbare scenario's voor de toekomst, en meer dan wenselijk op emotionele stellingnames vooraf.' *

Hiermee opent de tijdelijke Wetenschappelijke Commissie Minderhedenbeleid in 1995 haar nota Migratie, minderheden en beleid in de toekomst. De constatering dat de discussies vaak gekenmerkt worden door gebrek aan adequate informatie, is helaas juist. Bij de bestudering van immigratievraagstukken wordt overwegend aandacht geschonken aan sociale en culturele aspecten. In Nederland zijn de economische effecten van immigratie zelfs nooit berekend. Ook andere onderwerpen krijgen weinig aandacht, zoals de rol van pressiegroepen en de belangen van duizenden ambtenaren, wier inkomen afhankelijk is van het blijven binnenkomen van immigranten. Naar aanleiding van mijn kritisch volgen van het Nederlandse bedrijfsleven, is mij meermalen verzocht ook het overheidsoptreden te onderzoeken. Dat vond ik overbodig gezien het grote aantal personen dat zich beroepshalve met de overheid bezighoudt. Toen echter duidelijk werd dat niemand in de door de Wetenschappelijke Commissie gesignaleerde leemte voorzag, besloot ik dat alsnog te doen. De immigratie-economie is een aantrekkelijk studiegebied omdat de immigratie een belangrijk economisch verschijnsel is en desondanks een onontgonnen onderzoeksterrein vormt. De link met mijn eerdere studies over het bedrijfsleven is dat ook de immigratie-economie zich op het grensvlak van economie en recht afspeelt. Ik heb weinig aandacht besteed aan de culturele en sociale aspecten van immigratie. Niet omdat die zonder belang zijn, maar omdat op dat gebied wel vele boeken en studies bestaan.

\

Lekker man

Onze Vrijdagavond-Duiders Brante & Immink zijn even helemaal weg. Maar niet heus, want speciaal voor de verkansie hebben ze extraspeciale pauze-filmpjes opgenomen. Nu eens niet diepzinnige actuele maatschappelijke contemplaties over de keek op de week, maar een sensationeel culikijkje in de keuken van deze eigenzinnige denkerts. Doe er uw voordeel mee! Oant moarn.

Donderdag 20 juli

Twiet van de dag! 

Wat een feest, vrienden. Ik ben erkend Timmermans-watcher (ik muntte zelfs zijn inmiddels door gans Nederland gebruikte koosnaam Frenske) en heb in nauw overleg met het politbureau van GeenStijl meteen besloten om zijn verkiezingscampagne voor de Linkse Walm op de voet te gaan volgen. Mijn bevindingen, analyses en voorspellingen kunt u na het zomerreces van de Tweede Kamer wekelijks lezen in het enige echte Frenske Journaal: vrij en onverveerd, fair&balanced . 

De ware Frans Timmermans openbaarde zich aan mij in een ogenschijnlijk luchtige Facebook-posting, op 16 augustus 2014. Hij prees het boek Gevelde Eiken aan, met daarin gesprekken tussen de Franse schrijver/politicus André Malraux en oud-president Charles De Gaulle. 

Ik vind het vreselijk wanneer een insipide klerk als Frenske dweept met mijn held Malraux. La condition humaine is verplicht leesvoer voor iedereen en luister naar deze schitterende potkast.