Het Verenigd Koninkrijk ziet al een halve eeuw haar handel met de rest van de wereld sneller groeien dan met de Europese single market. In 1999 was 55% van de Britse export richting de EU, nu nog maar 42%.

Het is vreemd dat het politiek commentaar rond de Brexit de andere 58% van de Britse export standaard vergeet. London is afhankelijker van de global market dan de single market.

De ontwikkeling dat niet-EU export steeds belangrijker wordt, is ook logisch omdat de economische groei binnen Europa achterblijft. De EU heeft niet gebracht wat het beloofde. Waar de EU met 2,4% groeide in 2017, doet de wereld dat met 3,153%. Dat verschil lijkt klein, omdat de EU het gemiddelde van de wereld naar beneden trekt. Ter contrast: India zit op 6,6%.

De Europese single market heeft niet alleen regels over hoe lidstaten onderling handeldrijven, maar voorziet ook in gezamenlijke handelsblokkades en handelsbelemmeringen richting buitenstaanders. Richting India al elf jaar. Het Verenigd Koninkrijk heeft altijd een handelsbarrière. Of als lid van de EU een hindernis op de Atlantische Oceaan, of als zelfstandig land op de Noordzee.

Tear down this wall
De Europese eenheidsmarkt is handig voor centraal gelegen landen die vooral met andere EU landen handel drijven. Zij drijven langzaam richting het nieuwe economische en politieke centrum van de EU. Landen aan de rand van de EU, of landen die veel met buiten de EU handelen, ervaren veel meer de muur aan de rand van de single market.

Voor de EU is een single market die door een te vrij handelsverdrag met het VK een open grens krijgt onbespreekbaar. Dan verliest de EU de controle over haar economische machtsmiddelen. Als het VK zonder kleerscheuren de Unie mag verlaten, zullen andere nettobetalers ook een exit overwegen, of harder kunnen onderhandelen over kortingen op de EU-heffingen. 

Vechtscheiding tot de dood
Dit moet een vechtscheiding worden tot de dood erop volgt. Dat zegt niet alleen iets over de toekomst van het VK, maar vooral iets over de EU nu. Het is een Unie op basis van dwang en angst. Rechtstreeks uit de maffia. Plata o Plomo. De tijd dat leden bij elkaar blijven vanwege idealen of gemeenschappelijk draagvlak ligt achter ons.

"De affaire in Maastricht is geen incident vanwege lokaal wanbeleid door een schoolbestuurtje, maar het logisch gevolg van het docententekort. Arie Slob mist acuut duizend docenten, Postema mistte er eentje."

Er was deze week grote druk op senator André Postema om als schoolbestuurder af te treden. Hij is de laatst overgebleven bestuurder van de school in Maastricht. In de Volkskrant gaf hij een interview, waar hij onder andere aangaf dat de inspectie nooit alle examens collectief had mogen afkeuren. Daarin heeft hij inmiddels gelijk gekregen, omdat niet alle leerlingen maatschappijleer opnieuw moeten doen.

Even een kort resumé: De minister kwam op vrijdagavond (22 juni) met het nieuws dat alle examens ongeldig waren, de maandag erop (25 juni) dat nooit op collectieve basis met een oplossing zou komen om de woensdag erna (27 juni) te komen met de collectieve maatregel dat alle centrale examens tot 1 januari 2019 geldig zijn. 

Arie Slob nam voor het weekend een standpunt in, kondigde na het weekend aan te zullen volharden om de woensdag erna artikel 32 van het examenbesluit voor deze school volledig te schrappen. Het is aan de ene kant goed om te zien dat een minister zo snel tot voortschrijdend inzicht in staat is. Aan de andere kant is het schrijnend dat het nodig was.

Er werd al sinds 2016 bij de onderwijsinspectie geklaagd over de misstanden in Maastricht. 26 keer. Voordat de getroffen leerlingen aan hun eerste schoolexamen begonnen, lag er al een stapeltje klachten bij de inspectie. Hierin zie ik de reden waarom de minister tot twee keer toe snel gedraaid is, deze affaire is het logische gevolg van falend beleid en falend toezicht.

Daarvoor is ook al minder formeel geklaagd bij de lokale directie en het overkoepelend bestuur. Maar de staat had het ook zonder het bestuur, inspectie en klagende ouders moeten weten. Een school betaalt loonbelasting over haar docenten, dus de fiscus kan met een druk op de knop zien dat een school een paar docenten mist.

"Als we privacy en vrijheid bij voorbaat weggeven, slopen we meer dan terroristen ooit zelf kunnen. "

Minister Grappenhuis kwam met totale fopwetgeving rond de bronbescherming van journalisten. Was het eerst een officier van justitie die de fout mocht maken, nu wordt de rechtercommissaris belast met de taak een mes in de rug van de democratie te zetten. 

Nog steeds laag in rang, masseerbaar en nog niet ver genoeg in de carrière om bestand te zijn tegen druk vanuit het kabinet. Een kind ziet aankomen dat er altijd wel een rechtercommissaris zich kan vinden in de visie van de inquisitie en tekent bij het kruisje. Hoe zorgvuldig kan een rechtercommissaris überhaupt een beslissing nemen, als zelfs de president van de Hoge Raad in 2011 aangeeft dat die beroepsgroep overwerkt is?

Het AD en TV Rijnmond trekken aan de bel voor een reeks aan incidenten, en dat zijn alleen de gevallen waarbij het OM of AIVD betrapt werd. Nederland werd al drie keer veroordeeld voor het schenden van journalistieke bronbescherming. Dan zou je toch denken dat er een blauw lampje gaat branden en alle vazallen naar Brussel gaan bukken om zaken netjes te gaan regelen. Niets is minder waar. Ze gaan gewoon verder waar ze gebleven zijn, met een andere handtekening.

Opvragen verkeersgegevens telefoongesprekken, invallen en doorzoekingen in panden, het blijft allemaal mogelijk. Zoals het invalletje bij Gregorius Nekschot door een volledig arrestatieteam omdat zijn tekeningetjes niet bevielen bij het bevoegd gezag. Om daarna in een verhoor te dreigen zijn echte naam te lekken en hem daarmee levenslang in gevaar te brengen. 

\

Groetjes aan Pim, Theo en Kurt. Dat is een directe doodsbedreiging door een ambtenaar, waarbij iemand eerst gemarteld wordt door idioten. Gregorius mocht niet humaan geëxecuteerd worden, nee, liever gelyncht. Dat was niet een boodschap aan Gregorius, maar aan de hele beroepsgroep, professionals & amateurs zoals U.

In de nieuwe wet wordt het verschoningsrecht uitgehold. Het blijft een lagere rechter die kiest of een beroep op bronbescherming terecht is. Diezelfde bescherming wordt momenteel illegaal doorbroken om een lek rond een burgemeestersbenoeming boven tafel te krijgen. Om de baantjescarrousel van het partijkartel in de lucht te houden.

Dat politie & justitie tijd, geld en energie investeren in een onnozele akkefietjes uit de politieke slangenkuil of beeldvorming, zelfs wetten overtreden, is een grove belediging richting slachtoffers van echte misdaden wiens zaken wegens gebrek aan capaciteit voortmodderen. Zoals de gezochte 35-jarige Marokkaanse pooier van een destijds 14-jarig meisje.

De officier van justitie die een cartoonist behandelde als een zware crimineel, vroeg in 2015 om uw IP-adressen, vanwege uw alfanumerieke uitingen in tegels. Journalistiek is een vrij beroep, wat iedereen mag zijn. Regelmatig staat op onze roze webstek meer info onder het artikel dan in het artikel. Dus wanneer zijn jullie aan de beurt?

U bent als kiezer volledig afhankelijk van informatie. Als uw sociale media-uiting viraal gaat, bent u plotseling onbetaald lid van het journaille. Dit gekonkel raakt u in kern van uw bestaan als vrije burger. Wat is de vrijheid van meningsuiting waard, in een zee van angst voor geweld en vervolging? Durven mensen nog misstanden te lekken? 

Nederland heeft in het referendum rond inlichtingen en veiligheidsdiensten tegen het sleepnet gestemd. De basis van de democratie is belangrijker dan tijdelijke fysieke veiligheid. Als we privacy en vrijheid bij voorbaat weggeven, slopen we meer dan terroristen ooit zelf kunnen. Houden we weinig principes over om voor te strijden. 

Het werk door journalisten wordt al onmogelijk gemaakt door harde strafrechtelijke represailles tegen klokkenluiders, politici die strategisch lekken en andere bronnen. Door legers van voorlichters die een rookscherm optrekken. Door spindokters die het nieuws verdraaien. Inadequate en politiek gemotiveerde selectieve vervolging is de nekslag.

De ene na de andere vereniging of motorclub wordt opgeheven voor drugshandel, geweldpleging en afpersing, maar de eerste moskee die voor ronselen voor de jihad moet nog gesloten worden. Vrouwe justitia is blind, wat op haar weegschalen wordt aangeboden is een scheve karikatuur van onze samenleving.

Niet alleen wordt uit politieke correctheid een cartoonist gekruisigd vanwege acht onwelvallige tekeningen, dezelfde politieke correctheid zorgt ook voor het ontbreken van vervolging wanneer die nodig is om bijvoorbeeld terrorisme te bestrijden. Het ging zelfs zo ver dat Opsporing Verzocht minder Marokkanen in beeld moest brengen.

In 1998 gaf Erdogan al aan dat gelovigen soldaten zijn, minaretten bajonetten voorstellen en moskeeën dienst doen als barakken. Dat was acht jaar voor de oprichting van de PVV. Als Geert Wilders dat had gezegd was hij vervolgd en veroordeeld. Erdogan werd door die uitspraak eerst veroordeeld tot celstraf, daarna gekozen tot premier, president en nu zelfs dictator.

Neem de Al-Fourqaan moskee in Eindhoven. In 2003 werden daar moslimstrijders geworven voor de gewapende strijd. De minister antwoordde in 2017 op Kamervragen dat er geen aanwijzingen waren dat de moskee fout was. Drie weken later stond in de krant welke foute banden oprichter en imam Imad Ismail Bakri heeft. 

Wat moet een moskee precies doen om dicht te moeten? Anderhalf decennium lopen etteren, en niet tegen de lamp lopen. Wat is de pakkans? Waar ligt de grens? Met een Palestijnse vlag in de hand een Joods restaurant slopen is niet genoeg. Het voornaamste wat terroristen moeilijk wordt gemaakt, is officiële erkenning.

Delft sluit de halve middenstand omdat iemand 's nachts op straat oorlogje speelt, maar was ook hofleverancier van """Syriëgangers""". De lokale moskee sloeg alarm, maar werd genegeerd. De ene keer wordt hard opgetreden tegen de onschuldige ondernemer, de andere keer is de terrorist vrij om te vertrekken.

Een aanslag op een redactie is de nieuwe Pulitzer publieksprijs.

Het Staatstoezicht op de Mijnen fluit voor de zoveelste keer minister Wiebes hard terug. “De versterking duurt langer dan acceptabel is.” Het is maar de vraag of een productieverlaging het risico op aardbevingen tijdig zal verlagen.

Maar ook het huidige risico en een eventueel verlaagd risico zijn beide nog steeds onacceptabel voor bewoners.

Het rapport van het SodM hangt aan elkaar van mooie modellen die er deftig uitzien in kleurengrafiekjes, maar het onderliggende bewijs is flinterdun. Daarmee wordt de conclusie dat er maar 1900 huizen verstevigd moeten worden subjectief. Die precisie staat in schril contrast met de zinnen: “Na afloop van de winning blijft de kans op aardbevingen - óók zwaardere - en schade nog enige tijd bestaan, maar wordt steeds kleiner. Hoe lang dit precies duurt weet niemand.” 

Al was het maar omdat het Groningse gasveld uniek is, en daarom een gebrek bestaat aan ervaring met gelijkwaardige situaties. Waar de ene aardbeving met een drie op de schaal van Richter in Brabant of Limburg met een sisser afloopt, leidt een aardbeving in Groningen tot zware onherstelbare schades. 

Rimpels in de vijver
Een simpel experimentje toont de crux al aan. Men neme een baksteen en laat die van een meter hoogte vallen. De beschikbare energie is de massa maal de hoogte maal de gravitatie. Super simpel. Als de baksteen op grasveld landt, beweegt de bodem ernaast nauwelijks. Herhaal het nu in een vijver en je ziet met dezelfde baksteen keurige cirkels ontstaan. 

Een voortschrijdend golffront, zoals Christiaan Huygens in 1690 al publiceerde. Golven die soms hoger zijn dan de baksteen. Dat geeft enorme bewegingen, snelheden en acceleraties. Volgens Isaac Newton is de versnelling maal de massa gelijk aan de kracht. De peak ground accelerations bij Groningse bevingen zijn veel hoger dan onder de rivieren, de slopende krachten dus ook.

Ingenieur Meijborg kwam in 1963 al met de waarschuwing dat de bodem van Groningen een meter zou dalen. Eerst werd hij verketterd en niet geloofd, daarna namen de bestuurders aan dat de daling rustgevend zou zijn, net zoals wegzakken in een bankstel. Eind 2016 volgde pas bouwregels rond aardbeving bestendig bouwen. Die in 2017 noodgedwongen werden herzien. 

Tijdens de bouw rekening houden met aardbevingen is nauwelijks duurder, achteraf toucheert een verstevingingsoperatie de herbouwwaarde. De schade ontstond niet alleen door de gaswinning, maar door een halve eeuw stug doorbouwen zonder de juiste maatregelen te nemen. Grote delen van de schade waren te voorkomen met tijdige regelgeving en minimale investeringen.

De 354 leerlingen van het VMBO die hun diploma in rook zien opgaan, hadden op het centraal schriftelijk eindexamen in mei voldoende niveau. Daar klaagt niemand over. Dus wat is het probleem?

In Maastricht hebben de leerlingen ondanks jaren lesuitval en docenten die niet kwamen omdat ze geen zin hadden, toch een prestatie geleverd op het centrale examen dat een diploma waard is. Wat dat betreft zijn ze aantoonbaar zelfredzamer dan gemiddeld in het VMBO. 

Het probleem zit puur in het voorgaande schoolexamen. Het examen dat door de docenten van een school zelf is opgezet en helaas deels is afgenomen. Puur omdat ze geen examen mochten doen, een formaliteit (artikel 32 Examenbesluit), krijgen ze geen diploma. Binnen het VMBO bestaat de extra regel dat leerlingen gemiddeld een 5,5 voor de centrale examens moeten scoren. Daarmee wordt al voorkomen dat foutieve schoolexamencijfers leiden tot een gratis diploma. 

De aanleiding tot dit inspectieonderzoek was nóg zieliger: sommige leerlingen hadden voor onderdelen een 1. Als je dan alsnog slaagt, heb je dat blijkbaar met andere activiteiten opgehaald, dus wat is het echte probleem?!? Het is niet alsof het schoolexamen dan een te rooskleurig beeld geeft en daarmee een geflatteerd rapport ontstaat. 

Docenten hebben over het algemeen geen hekel aan hun leerlingen, dus meestal is het fraude, of niet inleveren, of afwezigheid. Dat kan je vragen aan de docent, of aan de leerling, die waren erbij. Dat deed de inspectie. De aanleiding was niet dat er "zonder reden" een 1 is gegeven, het probleem is dat de school niet door administratieve hoepels is gesprongen om die reden tijdig te melden.

In de Kamerbrief staat geen vakinhoudelijke of niveauklacht. Minister Arie Slob van de ChristenUnie heeft voorgesteld om de leerlingen eerst het schoolexamen aan te laten vullen, en daarna pas opnieuw centraal examen te doen in augustus. Om medio september een uitslag te krijgen. Dat is onwerkbaar, want de vervolgopleiding start al eind augustus.

Groot-Brittannië is al een halve eeuw slachtoffer van grooming gangs. Dat is een eufemisme voor een groep mannen die langdurig samenwerken om minderjarige meisjes tot seks te dwingen. Slachtoffers werden beticht van uitlokking of onveilig gedrag. Het moest in de doofpot. Maatschappelijk werker Maxime Peak deed 180 keer aangifte, er werd niets met de noodkreet van haar cliënten gedaan. De omvang is gigantisch, de top drie:

Rond Telford gaat het om duizend slachtoffers, jongste 11 jaar, sinds 1980. Rond Rotherham gaat het om minimaal 1510 minderjarige slachtoffers, jongste 11 jaar, sinds 1997. Rond Newcastle gaat het meer dan 700 slachtoffers, twaalf jarig meisje zwanger, 2007 en eerder. 

\

Chili raakte in enkele jaren ongeveer een miljoen potentiële orgaandonoren kwijt, dankzij foutief ingevoerde Actieve Donor Registratie. Daadwerkelijk uitgevoerde orgaandonaties daalden bij de invoering met 29%.

Het doet mij als donor en voorstander van orgaandonatie pijn om te zien hoe hun fouten grotendeels herhaald worden.

In Nederland kun je met je DigiD makkelijk je keuze opgeven. In Chili konden mensen tijdens het verlengen van hun rijbewijs, paspoort of identiteitskaart simpel orgaandonatie weigeren. Het was een extra vinkje in het proces. Dankzij misinformatie, spookbeelden en vooroordelen weigerden tussen de 37% en 40%. 

Chili voerde in januari 2010 actieve registratie in, december 2011 waren er 2.140.000 weigeraars, juli 2012 al 2.780.223. 640 duizend potentiële donoren armer in zeven maanden. Bijna honderdduizend per maand. Dat aantal haalde Nederland in een week. Terwijl onze beoogde wetswijziging pas halverwege 2020 ingaat en er nog helemaal niets aan de hand is. Chili stopte deze stormloop door de klantvriendelijke route af te sluiten. Sinds oktober 2013 kan de Chileen alleen nog via een notaris afzien van orgaandonatie. Daarmee werd een nieuw mes in de Chileense bevolking gezet. Mensen die de notaris niet kunnen betalen, of in afgelegen gebieden wonen, kunnen niet meer kiezen.

Joden, christen&moslims positief over donorschap
In Nederland ziet het CBS forse verschillen binnen de samenleving qua orgaandonatie. Autochtonen zijn voor bijna de helft geregistreerd, een kwart weigert. Allochtonen zijn voor een kwart geregistreerd, de helft weigert. Beide groepen weigeren voor een achtste, autochtonen zijn in verhouding drie keer zo vaak geregistreerd als donor. De integratie is niet echt een succes. Joden, Christenen & Moslims staat principieel positief tegen orgaandonatie, dat is het punt niet. Het is de mate waarin de staat nog in contact staat met haar burgers. Voor autochtonen is de kloof te groot, voor allochtonen nog veel groter. Door die radiostilte hebben kettingbrieven die met misinformatie oproepen te weigeren vrij spel. 

Van de aangeschreven Nederlandse jongeren die volwassen worden, reageert 38% op het donorregister. Soms zelfs voordat de brief op de mat ligt. Van de aangeschreven nieuwkomers reageert maar 8,4%. Twee brieven zijn volstrekt onvoldoende om je aan te melden, en dus straks onvoldoende om je af te melden. De scheuren binnen de samenleving rond orgaandonatie zijn al jaren te zien. De afkomst bepaalt in grote mate of iemand als donor geregistreerd staat. Dat is ongezond en kan een aanleiding zijn voor massale weigeringen in Nederland. Iets waar overigens de allochtonen vooral zelf last van hebben door een gebrek aan voor hun geschikte organen. (PDF)

Donoren zonder regeldruk
Orgaandonatie kun je niet afdwingen met regels of geweld. Zonder draagvlak resteert een instabiel systeem. Met 1 druk op de knop is iemand geen donor meer. De fiscus ontving in maart 6,1 miljoen aangiften en het donorregister kan op een vergelijkbare website met hetzelfde DigiD ook miljoenen weigeringen ontvangen. Burgers kunnen met een pennenstreek op het Binnenhof donor gemaakt worden, de eerste vraag is of ze dat ook zullen blijven. De tweede vraag is of de nabestaanden zullen instemmen. In Chili liepen de weigeringen door familie sterk op. Dat soort keuzes maken nabestaanden op basis van eerdere gesprekken met de overledene en beschikbare informatie.

Volgens de Belgische, Franse en Spaanse directies van hun nationale transplantatieorganisaties is hun succes afhankelijk van grote publiekscampagnes. Iets wat onvoldoende in het Nederlandse beleid en planning zit, en waarom deze drie directeuren zich leeg laten lopen in grotere kranten. Ze zijn alle drie nogal duidelijk: actieve registratie is niet doorslaggevend.

Jouw lijf, jouw keuze
Deze wet zou simpel genoeg moeten zijn voor een referendum. Jouw lijf, jouw keuze. Toch is weer een mooi idee verwerkt tot een vreemd compromis. Aangenomen met bijna stakende stemmen, terwijl Nederlanders grotendeels voorstander zijn. Politici doen alsof er een ongekende prestatie is geleverd, terwijl buitenlandse directies en academici de noodklok luiden. Er wordt hier ouderwets politiek bedreven, met gesloten portemonnee. Geen geld om buitenlandse adviezen te volgen. Geen extra geld voor voldoende educatie. Geen persoonlijke vraag van een ambtenaar als de burger toch al bij het loket staat. We kijken wel waar het schip strandt. Alles voor rekening en risico voor de wachtlijst.

Dit is geen referendum voor of tegen orgaandonatie. Ik ben ook niet voor of tegen actieve registratie. Alleen de vastgeroeste gedachte dat actieve registratie als losstaande oplossing automatisch meer donoren oplevert, is simpelweg onjuist volgens een morbide experimentje met 17 miljoen Chilenen. 

De oplossing is simpel. Wees donor. Bespreek dat met je directe familie, en meld je hier aan.

Wacht niet totdat je dood gaat, maar kijk ook eens naar donatie bij leven, zoals een nier, een leverkwab of stamcellen. Dat laatste kan soms zonder operatie.

Hou het debat over orgaandonatie levend, stuur deze wet terug naar de tekentafel.

Hoe meer schepijs wordt gegeten, hoe meer kinderen helaas verdrinken. Zorgzame ouders zullen wellicht direct ijs willen verbieden. Hoewel deze gegevens correleren, is er geen direct verband. Beide zijn een logisch gevolg van het warmere weer. Hoe hoger de temperatuur, hoe meer koude desserts, hoe meer er gezwommen wordt, wat helaas niet risicoloos is. 

Het is een voorbeeld dat louter correlatie geen causaliteit aantoont. Deze website heeft duizenden voorbeelden van gegevens die duiden op directe verbanden, maar boerenverstand sluit al iedere relatie al volledig uit. Als twee sets gegevens exact hetzelfde gedrag vertonen, is hun correlatie gelijk aan 1. Mijn persoonlijke toppers:

Op drie met een correlatie van 0.97: In de staat Washington dalen echtscheidingen in hetzelfde tempo als de dalende consumptie van volle melk in de VS. Op twee met 0.98: Het aantal advocaten in Georgia steeg met hetzelfde tempo als het aantal mensen die verongelukten door een val van de trap. En de winnaar met 0.999: De verkoop van iPhones loopt bijna synchroon met de jaarlijkse neerslag in Madison County, Idaho. 

\

Deze week aan de ene kant een triomfantelijk bericht dat de criminaliteit in ons kikkerlandje daalt, aan de andere kant bleek er anderhalf miljard euro meer verdiend te worden aan wietteelt dan gedacht. Iets wat ook een hoger BBP en afdracht aan Brussel geeft.

Zolang het Wetenschappelijk Onderzoeks- en documentatiecentrum van Justitie en Veiligheid (WODC) nog op de veertiende etage van het ministerie zit, zijn hun rapporten besmet. Alsof het een reclame van een verzekeraar is, een tweedehandsauto of een uitzending in de tijd voor politieke partijen. 

Toch heeft het WODC eindelijk ruiterlijk wordt toegegeven dat de Anti Fascistische Actie zelden wordt vervolgd en daardoor straffeloosheid ervaart. Die conclusie is pijnlijk, maar de beperkte informatiepositie van het WODC is nog veel erger. 

Het eerste praktisch probleem zijn activisten met dezelfde zwarte kleding en gezichtsbedekkende kleding. Daardoor is moeilijk te zien wie precies wat gedaan heeft. Daardoor blijft veel opsporing en vervolging uit. In het sleepnet wordt deze vis niet gevangen.

De samenvatting van het rapport wekt de indruk dat AFA alleen in het buitenland bomaanslagen pleegt. Dat is een beetje vreemd aangezien de politie in 2016 nog een bom gevonden heeft vlak voor een demonstratie. Een bom die de politie een paar maanden lang een nepbom heeft genoemd, om daarna toe te geven hoe het zat. Een Pauline Krikketje. 

Wellicht omdat de bom bestond uit twee grotere rookbommen en een wekker. Voor uw beeldvorming, een videootje van een paar maten kleiner. De antifascisten gebruikten in 1986 ook al zo'n rookbom toen ze deze bij Hotel Cosmopolite naar binnen gooiden tijdens een vergadering van de Centrum Democraten met de Centrumpartij. Het hotel brandde tot de grond toe af.

De secretaresse van de CD viel bij haar vlucht vanuit de eerste etage zo ongelukkig dat haar been moest worden geamputeerd. Later trouwde ze met Hans Janmaat en werd gekozen als Kamerlid. Het behaagde het presidium vervolgens om haar een werkkamer op zolder zonder lift te geven.

Het idee achter ADR zou donoren kunnen opleveren. Dat is een wensgedachte waar je wel of niet in kunt geloven. Je kan er ook een ethische discussie over voeren. Dat laat ik vanavond graag aan jullie over. Kijk echter eerst even welke averij deze wet heeft opgelopen op weg naar de finish.

Het eerste compromis was in plaats van een transitie van een opt-in naar een opt-out systeem, een cosmetische aanpassing van "niet geregistreerd" naar "geen bezwaar geuit". Deels om de familie niet scheef voor te lichten dat er een "ja" geregistreerd zou staan, maar vooral om de wet ooit te kunnen herroepen. Beide geëist door oppositie. Deze cruciale verandering vond kort voor de stemming plaats, er is geen onderzoek gedaan naar het effect van deze wijziging in de kern van het ADR systeem. Het originele idee van Pia Dijkstra heeft een behoorlijke knauw gekregen in de Tweede Kamer.

Binnen de Eerste Kamer ontstond een stevige ethische discussie. De originele ADR-wet kende dwang ten opzichte van de donatie. Alleen als de familie in ernstige psychische nood kwam, kon worden afgeweken van de registratie. Dit is om de conversie van toestemming of geen bezwaar in het register, naar toestemming voor de arts en dus donatie in de praktijk te verhogen. Niet de wens van de familie zou centraal staan, maar die van de overledene.

Er volgde in de senaat een tweede compromis, door een toezegging van Pia Dijkstra, dat de familie altijd het laatste woord zou hebben. Het uitvoeringsdeel van de ADR-wet is een dode letter geworden. Erger nog, er moet altijd op de familie gewacht worden, wat de kwaliteit van organen niet ten goede komt. De tweede knauw in de nieuwe wet. Ook deze wijziging heeft niet geleid tot onderzoek of debat in onze samenleving.

Het effect van deze twee wijzigingen versterken elkaar, zijn in beide Kamers nauwelijks besproken en onderzocht. Alle uitspraken over stijgende donaties zijn even betrouwbaar als de weersvoorspelling of beursberichten. Je hebt er niets aan.

Als we kijken naar de eerste maanden: Nee registraties stijgen nu al, omdat mensen niet beseffen dat de wet hooguit per juni 2020 wijzigt. Ja-registraties blijven om dezelfde reden uit. Omdat donatie verschuift van barmhartig geven naar van rechtswege ingenomen zijn er ook duizenden mensen die hun toestemming intrekken. Op korte termijn is een forse daling te zien.

Op de lange termijn verwacht ik hetzelfde. Iemand die overlijdt, medisch geschikt is en volgens het register een donor, doneert in 86% van de gevallen. In 14% is er een veto van de familie. Alleen zullen mensen zich minder als "ja"-donor registreren, omdat ze denken dat het automatische "geen bezwaar" voldoende is.

Ik verwacht dat families in de rouw makkelijker een "geen bezwaar" overrulen, dan de laatste duidelijk uitgesproken wens van de overledene. Iets wat we hadden geweten als er netjes en zorgvuldig pas op de plaats was gemaakt en onderzoek was gedaan. 

De vraag is wat de conversie zal zijn van de "geen bezwaar" categorie. Ik kan dat niet inschatten, maar het gemak waarmee voor politiek gewin gedaan wordt dat het dezelfde 86% zal halen, is totalitaire onzin. Dat is een vreugdedansje om politiek te cashen op een doorgedrukte wet. Een wet die na alle averij heel anders zal uitwerken dan die bedacht was.

Spanje is al een kwart eeuw kampioen orgaandonatie, maar dat komt volgens hun artsen niet vanwege een ADR-systeem. Ieder aspect moet worden aangepakt volgens de nieuwe directrice van de Spaanse transplantatie-organisatie: “betere coördinatie, infrastructuur, financiering, publiekscampagne en trainingen donatiegesprek”.

Ze verwacht dat puur het invoeren van een ADR-systeem “geen effect” zal hebben. Haar voorganger met 26 jaar ervaring is nog duidelijker, niet de wet maar het gesprek bepaalt orgaandonatie. “Het veranderen van de wet heeft geen zin.” Spanje behandelt ook ouderen met een hersenbloeding langer door op de intensive care, wat hun organen beschikbaar houdt.

Orgaandonatie bestaat uit een aantal stappen. Eerst zal iemand in de stervensfase van het leven moeten komen en medisch geschikt zijn. Hopelijk heeft de overledene gekozen voor donatie. Dat is de belangrijke keuze vooraf. De keuze achteraf, of de familie die keuze respecteert, is de belangrijke tweede. 

De werkelijkheid van de familie op de gang van het ziekenhuis verandert niet door proza uit de Haagse kaasstolp. De Spaanse en Franse Transplantatie-organisaties zeggen dat goede educatie en communicatie families beweegt in te stemmen met donatie. Dat de politiek die route niet kiest, betekent dat de burger niet als voor rede vatbaar wordt gezien. 

Ik vind dat Nederland een breed gedragen, zorgvuldige donorwet verdient. Hoe meer er algemeen bekend is over orgaandonatie, hoe duidelijker de familie op de hoogte is over de donatie wens, hoe makkelijker het voor de familie is het overlijden en een eventuele donatie te verwerken. 

Dus, voor de rust bij je nabestaanden, wees zo duidelijk mogelijk over je laatste wens. Geef die niet alleen aan in registers, maar bespreek het ook. Prik door deze wet heen, zie welke restanten het staatsblad gehaald hebben en stuur 'm terug naar de tekentafel. 

De huidige donorwet stamt uit 1996, als dit brakke compromis in 2020 geruisloos doorgang vindt, blokkeert dat een echte oplossing.