Geenstijl

Een veilig thuis eist geluk en handhaving

Duitsland gaat zes maanden grenscontroles houden, terwijl ze ook 250.000 Kenianen importeren. De arbeidsparticipatie van statushouders blijft achter, de Duitse bevolking vergrijst, hun geboortecijfer is al een halve eeuw onvoldoende voor vervanging en keldert verder. Duitsland kampt met een enorm tekort aan geschoolde medewerkers, dus gaan ze gastarbeiders uit Afrika ophalen. VOC-mentaliteit?

Het VK zag de afgelopen jaren 660.000 extra niet EU-migranten per jaar, vooral om humanitaire redenen. Hun zorg, sociale cohesie en huisvesting stort in. Brussel vangt geen alleenstaande mannen meer op, recht tegen de vonnissen van hun eigen rechters in. Wij hebben angst voor de Europese reactie op ons nieuwe beleid, terwijl Belgisch Brussel niet bang is voor Europees Brussel.

Europees Brussel gaf een boete van 200 miljoen voor premature uitzettingen, grenshekken en gebrekkige opvang aan Hongarije. Hongarije dreigt deze migranten per bus naar Brussel te brengen. Finland, Estland, Letland en Litouwen sloten hun grenzen. Terwijl wij hier discussies houden over push-backs, schiet Polen op migranten, er wordt op hen gegooid met geïmproviseerde speren.

EU-lid Cyprus pauzeert asielverzoeken voor onbepaalde tijd. De omstandigheden zijn zo slecht dat vluchtelingen terugkeren naar Syrië. Het lukt asielzoekers niet om in Griekenland huisvesting te vinden, dus trekken ze naar Brussel. Spanje geeft in 12% van de verzoeken een verblijfsvergunning, het Europees gemiddelde is 61%. Parijs verplaatste dakloze asielzoekers voor de Olympische Spelen.

Dat is allemaal inhumaan en een reden voor Nederland om ze meestal niet terug te sturen. Net zoals doorreizende asielzoekers uit Italië, Griekenland, Hongarije of Malta. Het Dublin-criterium is dood. Landen aan de periferie van de EU willen wel de geldstromen uit Brussel, maar geen lastige verzoeken. Asielzoekers en statushouders willen niet in arme landen blijven hangen.

China is lid van het vluchtelingenverdrag, maar erkent zelfs vluchtelingen uit Noord-Korea niet. Die zet China uit naar Noord-Korea, waar deze mensen vervolgd, gemarteld, verkracht en vermoord worden. Hier in Nederland vinden we opvang in een sporthal of kantoor te min wegens een gebrek aan privacy. We accepteren een half miljoen economische thuislozen, tenzij het asielzoekers zijn.

Tegen die achtergrond in Europa en Azië is het beoogde kabinetsbeleid om een beetje op de rem te trappen en een beetje te versoberen nog ontzettend barmhartig. We hoeven geen perfecte wereld te scheppen voor nieuwkomers, zeker niet als tien jaar wachten op een woning hier de norm is. Een vrouw die met haar baby woonde in een auto kreeg geen urgentie. Starters zijn kansloos.

Vakantiepark Prinsenmeer wordt vandaag na 25 jaar gedoogbeleid leeggeruimd, inclusief jonge gezinnen, terwijl we een half miljoen woningen missen. Voor kleine groepen vluchtelingen volgen allerlei barmhartige noodmaatregelen, voor grotere groepen arbeidsmigranten volgt handhaving en zodra het om de complete bevolking gaat, lukt het de politiek niet meer met oplossingen te komen.

Artikel 1 van Onze Grondwet borgt de gelijke behandeling van ingezetenen. Een statushouder heeft net zo'n urgente woonbehoefte als een stelletje in scheiding met kinderen of als mensen met een baan die weg willen bij hun ouders om een relatie en een gezin te stichten. De woonbehoefte van statushouders is groter dan het complete aanbod aan vrijkomende sociale huurwoningen.

Terwijl 26 EU-landen het vluchtelingenverdrag en andere internationale documenten als setje goede voornemens voor januari beschouwen, doen we hier alsof het heilige geschriften zijn die je alleen blind kunt volgen. Al het andere wordt gelijk radicaal rechts genoemd. De persconferentie van Dick Schoof klonk als een setje hyena's die willen deugen zonder de realiteit op straat in te zien.

Veel Europese landen houden criminele asielzoekers uit veilige landen in detentie tot uitzetting. Die beëindigen alle hulpverlening en huisvesting als ze erachter komen dat “vluchtelingen” op vakantie gaan naar het land van herkomst. Die zetten nieuwe en uitgeprocedeerde asielzoekers zonder bed, bad en brood op straat, of zetten ze uit. Wij zeggen veertien jaar lang nee, zonder effect.

Dankzij open grenzen wordt bestuurlijk wangedrag beloond. Hoe slechter je asielzoekers behandelt, hoe minder je er krijgt of houdt. Zeker een postzegel als Nederland zal haar asielbeleid niet alleen moeten toetsen aan wat juridisch de bedoeling was, maar ook wat andere EU-landen praktisch doen. We zullen in balans moeten blijven met onze eigen mogelijkheden, en Europees wangedrag.

We kunnen niet de hele wereld redden.