Geenstijl

Vorige week in deel 2 (en zie ook deel 1), werd vastgesteld dat Milei weliswaar president is, maar in de verste verte niet een meerderheid heeft in de senaat noch in de Kamer van Afgevaardigden. Hij zal dus per decreet moeten regeren en de voorstellen die hij heeft gedaan hebben die route ook gevolgd. Maar kan dit juridisch?

Met armoede op 40%, inflatie boven de 100%, het niet behalen van de IMF doelstellingen, en de zoveelste dreigende default van de staat, zou men inderdaad kunnen bestempelen als een “necessity and urgency” die in de grondwet beschreven staat als enige reden voor presidentiële decreten (zie deel 2). Maar hoe dan ook is Milei afhankelijk van andere personen van andere politieke partijen in het gebruik van decreten; zij moeten immers bevestigen dat aan de condities voor presidentiële decreten is voldaan en de decreten zelf ook nog eens goedkeuren. Om precies te zijn, de ministers moeten allemaal meetekenen en dan moet dit binnen 10 dagen worden voorgelegd aan de “standing committee”. Dit comité is zodanig samengesteld dat het een reflectie is van de machtsverhoudingen in beide kamers. Lukt dit niet, dan worden de decreten teruggedraaid.

Met zijn lijst aan decreten heeft Milei de politici in beide kamers weliswaar onder druk gezet, maar of het genoeg gaat zijn om hen akkoord te laten gaan is nog maar de vraag. Nu al proberen allerlei personen en instanties, zoals de machtige en mega corrupte vakbond CGT, via de rechter de plannen van Milei te dwarsbomen.

Milei heeft naast de decreten ook een Omnibus wetsvoorstel ingediend waar het Congres nog over moet stemmen. In dit Omnibus voorstel, staan zo’n 660 maatregelen in die betrekking hebben tot deregulering, privatisering, handel en zo verder, en de belangrijkste maatregel is dat Milei in de meeste gevallen geen toestemming meer hoeft te vragen aan het Congres tot en met einde van 2025. Het lijkt er nu op dat Milei de Omnibus wetsvoorstel wil/moet verkleinen naar 200 maatregelen om zo genoeg stemmen te krijgen in beide kamers. Één van de wijzigingen zou zijn dat Milei maar 1 jaar krijgt in plaats van 2 om dus om het Congres heen te regeren (zonder mogelijkheid tot verlenging). Aan het eind van deze maand zou meer bekend moeten worden of dit allemaal gaat lukken. Iets wat verre van zeker is.

En al zou Milei het lukken om zijn shocktherapie toe te passen, hoe lang houdt de bevolking dit vol? Zal het volk, na decennia van cognitieve dissonantie, het doorzettingsvermogen hebben om deze catharsis te ondergaan? Het eerste half jaar gaat bruut hard zijn en dan, langzaam, zullen de voordelen meer en meer zichtbaar en voelbaar worden, zo is de verwachting. Maar het zou zomaar langer kunnen duren voordat de verbetering waarneembaar is; al helemaal wanneer het Omnibus wetsvoorstel moeten worden verwaterd… De situatie op de huizenmarkt is overigens nu al verbeterd door de maatregelen…

En al zou het allemaal lukken, dan nog; Milei stampt nu op de voeten van heel wat machtige personen en groeperingen. Er zijn genoeg voorbeelden van personen die tegen de Argentijnse staat/elite hebben proberen te vechten, en dat loopt meestal niet goed af. Een persoon die het opnam tegen deze elite moest het zelfs met zijn leven bekopen: Alberto Nisman. Een openbaar aanklager die toenmalig president Cristina Fernandez de Kirchner beschuldigde van corruptie omtrent de, vermoedelijk Iraanse, bomaanslag op de Joodse gemeenschapscentrum Buenos Aires. Hij werd opgesloten in zijn badkamer gevonden en de super betrouwbare politie stelde al snel vast dat het zelfmoord was. Maar gezien het wapen dat naast hem werd gevonden maar net van hem was (op aanraden van zijn dochter kocht hij deze omdat zijn beveiligers niet werden vertrouwd), hij net op TV gezegd had dat hij zijn aanklacht eventueel met de dood zou moeten bekopen en hij geen kruitsporen op zijn handen had, werd er al snel gerept over een moord. Cristina ging uiteindelijk zelfs mee in dit scenario, maar stelde dat dit in scene was gezet om haar in diskrediet te brengen. Dit zou dan gedaan zijn in opdracht van de CIA en pro VS elementen binnen de Argentijnse elite!

Ze werd uiteindelijk vrijgesproken van betrokkenheid bij de Nisman-zaak, maar werd wel veroordeeld voor het verduisteren van USD 1 miljard.. In 2022, werd er zelfs een aanslag op haar gepleegd, maar het pistool van de aanslagpleger functioneerde niet (net zoals de wapens die toen illegaal aan Kroatië en Ecuador werden geleverd (zie deel 2); ironische overeenkomst).

Wat Milei dus voorstaat, vinden de mensen die uit de staatsruif eten en de meerderheid van de Argentijnse elite maar niks. Het is maar de vraag of het gedeelte van de elite dat hem wel steunt (de kliek die wat te winnen heeft bij de privatisering bijvoorbeeld) hem lang genoeg in het zadel dan wel in leven kunnen houden.

Alexander Sassen van Elsloo