Geenstijl

Iedere keer weer

Toch nog even over het politieke onkruid dat nooit vergaat: Henk Kamp. Met de Haagse chaos zouden we bijna vergeten dat de Parlementaire enquêtecommissie Fraudebeleid en Dienstverlening op de achtergrond doorsuddert. Gisteren zonder vvd-marionet Henk, maar met twee topambtenaren die met de toenmalige minister Kamp in Rutte I werkten aan de strenge fraudebestrijding die uiteindelijk leidde tot de bureaucratische hel die we nu kennen als de toeslagenaffaire. Daar werd Kamp beschreven zoals we hem inmiddels kennen: een nare zak. Eentje die de cijfers van het aantal fraudeurs weigerde te geloven en op basis van zijn eigen onderbuik bepaalde dat het er minstens twee keer zoveel moesten zijn. Die niet de afname van het aantal fraudeurs als KPI had meegekregen, maar een ****bezuiniging van 180 miljoen euro aan uitkeringen moest realiseren. En die vervolgens niet een paar maatregelen uitkoos, maar ze allemaal wilde invoeren, waarmee de rode loper voor een catastrofaal systeem werd uitgelegd. De vvd'er mag zich vandaag verdedigen (live), maar het gaat nog niet zo soepel. Of het nu de toeslagen- of de Groningse gascrisis is: iedere keer vinden we Henk Kamp aan de wieg van het probleem. Als de maatschappij wordt bedolven onder een bureaucratische lawine, gooide dit vvd-erelid de eerste sneeuwbal. Als Henk Kamp in een rivier plast, loopt stroomafwaarts een stad onder water. Als hij in Nederland in zijn handen klapt, trekt een paar maanden later in Amerika een orkaan over het land. Hij verliet de politiek weliswaar al een tijd geleden (die rare invalbeurt bij Defensie niet meegerekend), maar zijn beleid voelen we nog steeds. Henk Kamp, u komt er niet van af.