Geenstijl

Nou dan plaatsen wij 'm toch?

Beste GeenStijl,

*Sinds een half jaar schrijf ik een column voor OOG TV, de lokale omroep van Groningen. Ik schrijf geregeld over politieke correctheid of woke op de universiteit en hogeschool. Mijn laatste column gaat over de kunstacademie in Groningen, de Academie Minerva, waar de politieke correctheid voor een deel de dagelijkse gang van zaken beheerst. De column is geschreven aan de hand van voorbeelden van docenten op de Minerva. *

*Ik heb de afgelopen week met twee woordvoerders gesproken, van de Minerva zelf en van de Hanzehogeschool, waar de kunstacademie onder valt. De directeur van de Academie Minerva weigerde mij de hele week te woord te staan, omdat ze daar geen tijd voor zou hebben. De woordvoerder van de Minerva heeft me te kennen gegeven dat mijn inhoudelijke vragen alleen werden beantwoord als ik voorafgaand aan publicatie de column zou laten lezen. *

*Ik besloten daar geen gebruik van te maken en dus is de column vrijdagochtend verschenen op radio en website. Het bestuur van de Hanzehogeschool heeft vervolgens geklaagd bij de raad van bestuur en bij de hoofdredactie van OOG. De hoofdredactie heeft vervolgens besloten de column offline te halen, nadat die een hele werkdag online stond. Klachten van de eigen eindredactie waren voor de hoofdredactie naar eigen zeggen uiteindelijk de reden om mij te cancelen. *

*Geen woord aan mijn column is gelogen. Ik heb zelfs, zoals ik in de column beschrijf, een aantal concrete voorbeelden van het doorgeschoten woke onvermeld gelaten, omdat een aantal docenten dat mij expliciet gevraagd heeft. *

*Groet, *

Benno de Jongh,
Freelance journalist en tot vandaag columnist voor OOG

REDACTIE GEENSTIJL: Hi Benno. Check, dat is tamelijk tijdsgeest-toepasselijk. Maar we zijn er voor je. Mirror van de column, na de breek.

Doorgeschoten politieke correctheid, deug-cultuur, diversiteitdenken of woke. Noem het zoals je wil, maar eigenlijk past maar één woord voor de uit de V.S. overgewaaide paraplu-ideologie die ons hoger onderwijs zo langzamerhand in de greep heeft: absurditeit. Met name bij de geesteswetenschappen heeft de gekte behoorlijk toegeslagen. Maar op geen enkele plek in Groningen is de situatie zo absurd als op de Academie Minerva.

Op de Minerva lijken de studenten definitief de macht te hebben gegrepen. De obsessie van de jongvolwassenen met diversiteit, inclusiviteit, genderideologie, racisme en klimaatverandering werpt een klamme deken over de kunstacademie, een omgeving die juist creativiteit en originaliteit zou moeten stimuleren. De eindexamenwerken worden elk jaar saaier en voorspelbaarder. En de atmosfeer in de klaslokalen is zo kittelorig dat het voor docenten steeds moeilijker wordt om hun kennis en kunde met geestdrift over te brengen. Er zijn studenten die onder het mom van discriminatie weigeren bepaalde zaken uit te voeren. Of leraren die openlijk gecanceld worden.

Toegegeven, bovenstaande voorbeelden zijn weinig concreet. Dat heeft niets te maken met dat er geen concrete voorbeelden voorhanden zijn, maar des te meer met de angst die bij docenten heerst dat bepaalde situaties tot hen terug te herleiden zijn. Een aantal docenten aan de Minerva vindt de omgang met studenten al ingewikkeld genoeg en zit niet te wachten op stichtelijke woorden van bestuur of studenten. Ze zijn bang om de discussie aan te zwengelen; ze zouden weleens hun vaste aanstelling of opdracht kunnen verliezen. Met andere woorden: uw columnist heeft geen toestemming gekregen om de voorbeelden te publiceren.

Inmiddels zijn er dusdanig veel Minerva-docenten die hebben aangegeven de omgang in het klaslokaal met de studenten lastig te vinden, dat het academiebestuur naar verluidt een speciale afdeling heeft opgezet waar docenten in gesprek kunnen gaan over ‘studentenissues’. Het lijkt een kwestie van tijd dat de eerste beschuldigingen van racisme of micro-agressie worden geuit.

Ook de geprefereerde voornaamwoorden hebben hun intrede gedaan. De Hanzehogeschool zegt desgevraagd dat ‘op de Minerva preferred pronouns toegepast worden (nog niet overal), omdat we inclusiviteit belangrijk vinden. We merken dat studenten het gebruik ervan erg op prijs stellen’. Als u niet weet wat preferred pronouns zijn*,* mag u uzelf gelukkig prijzen. Als u het toch wil weten: onder pronouns worden voornaamwoorden verstaan als hij/zijn, /zij/haar en hen/hun waarmee mensen willen worden aangesproken. Het kan dus zijn dat mensen die zeggen dat hun identiteit non-binair is (they/them) in meervoud aangesproken wensen te worden.

Hoewel het gebruik van preferred pronouns nog niet verplicht is, worden de docenten die ze niet gebruiken daar wel op aangekeken. Immers, deze newspeak negeren geeft gewild of ongewild aan dat je weigert mee te doen aan de heersende moraal*.* Het gebruik van de geprefereerde voornaamwoorden moet diversiteit en inclusiviteit suggereren, maar leidt in de praktijk veelal tot een Babylonische spraakverwarring met grammaticaal vreemd aandoende zinnen. Maar misschien erger nog: het legt de nadruk op de verschillen tussen mensen. Een gedachte die regelrecht ingaat tegen de antiracisme en feministische bewegingen van de vorige eeuw; emancipatiebewegingen die decennialang hebben gestreden voor het leggen van de nadruk op onze gemeenschappelijkheden.

Op de masteropleiding van Academie Minerva is een ‘pilot’ gaande om cijfers te vervangen door drie mogelijkheden: onvoldoende, voldoende of goed. Ook deze ontwikkeling past binnen een politiek correcte cultuur waarin elkaar beoordelen bij voorbaat iets verdachts is. Dat geldt overigens niet voor studenten, die juist in toenemende mate hun docenten beoordelen. Dat gebeurt op hoge toon tijdens de les, natuurlijk in het Engels, doorspekt met termen als cultural appropriation, safe space, intersectionality en toxic masculinity. Of het gebeurt door middel van een anoniem evaluatieformulier, de perfecte manier om kritische docenten op hun plaats te zetten.

Studenten maken zich al vele decennia lang druk om allerlei maatschappelijke thema’s. Het fanatisme en gebrek aan debat waarmee het op dit moment gebeurt, is echter ongekend. Het bestuur van de Academie Minerva laat gewillig zijn oor hangen naar een groep studenten die geen kwast meer wil vasthouden, maar wel de hele wereld vertelt hoe ze moet praten en denken. Op de burelen van het Zuiderdiep en de Praediniussingel regeert slechts nog de angst om buiten de kudde te geraken.

Het kunstenaarschap is veel meer dan jezelf profileren op social media en je luidkeels verzetten tegen racisme of klimaatverandering. Zelfs natuurtalenten moeten vele uren maken om hun aanleg tot volle wasdom te laten komen. Daarvoor is een stimulerende omgeving nodig die er primair op gericht is de leraar zijn vakmanschap over te laten brengen op studenten.

Of de machtsovername van de studenten, gesteund door de eveneens politiek correcte instituties definitief is, moet gaan blijken. Misschien komt er ooit weer eens een tijd dat de Minerva kunstenaars voortbrengt die werkelijk kunnen verrassen. Een tijd dat studenten zich laten uitdagen en niet naar de mond worden gepraat. En misschien wordt iemand die een mooi, apolitiek landschap schildert dan weer omarmd in plaats van verdacht gemaakt.

Benno de Jongh is freelance journalist, onder meer bij RTV Noord en voor verschillende schaakwebsites en -bladen. Benno schrijft wekelijks een column over een relevant onderwerp uit de gemeente Groningen. Heb jij een goed onderwerp waar Benno aandacht aan moet besteden? Of wil je iets kwijt over de columns? Stuur dan een mail naar benno@oogtv.nl