Geenstijl

Bij wie ligt onze geweldsmonopolie?

Het Marengo-proces blijkt een levenseindekliniek. Het OM hield geen rekening met represailles op familie, plaatsvervangend rechters of vertrouwenspersonen. Ongekende naïviteit, want daar zijn vele boeken en internationale documentaires over. Peter R de Vries had volgens advocaten Peter Schouten en Onno de Jong nog geleefd als er geen ruzie met het OM was geweest.

De baas van het OM durft die uitspraak niet aan. Ik vraag me af welke conclusies hij tussen de regels door wel trekt... Stel er waren wel goede afspraken gemaakt over de beveiliging, dan waren Peter R de Vries, Derk Wiersum en de broer van de kroongetuige alsnog vermoord!? Geeft het OM ruiterlijk toe dat de maffia iedereen kan vermoorden!? Laten hun onze kroonprinses buigen voor geweld?

Minister van Justitie Dilan Yesilgöz wil de kroongetuigeregeling graag uitbreiden. Een mooi initiatief dat struikelt over de lijken op straat. Justitie mist een reputatie getuigen adequaat te beschermen. De familie van de kroongetuige vindt het OM nalatig en wacht nog steeds op een oplossing. Het geweld is extreem, en in zo'n brede kring rond kroongetuigen, dat zal je nooit allemaal beveiligen.

De vraag naar beveiliging is onbeperkt en oneindig. Slachtoffers, getuigen, advocaten, aanklagers, rechters en journalisten kunnen niet meer vrij verklaren over de georganiseerde misdaad. Ze kunnen hun taak binnen onze democratie niet meer volwaardig zonder zelfcensuur vervullen, kiezen (bij voorbaat) ander werk en daarmee heb je eigenlijk al een directe capitulatie van onze rechtstaat.

Op straat zijn jeugdbendes niet bang voor boetes, taakstraffen of detentie. Hun angst zit in het brute geweld van de maffia. De gevangenpoort aan de Hofvijver is een museum, de martelkamer van onze narcostaat bleek een geluidsdichte container. 162.000 jongeren mogen kiezen tussen snel geld en echte macht, of een vaag verhaal van politici, politie en straatwerkers die het zelf al niet rond krijgen.

Bovenlagen van criminele organisaties hebben zich zo afgeschermd dat je er niet bij komt met alleen telefoontaps volgens hoogleraar Jan Crijns. Een Italiaanse maffiabaas werd na dertig jaar gepakt dankzij een papiertje in een stoelpoot. Alleen is het net zoals de arrestatie en vervolging van Ridouan Taghi mosterd na de maaltijd. Af en toe loopt een enkeling tegen de lamp, decennia na de delicten.

Mexico laat goed zien waar deze waanzin eindigt, als je drugskartels ongehinderd miljarden laat verdienen. Je ziet ze rondrijden in een militaire colonne waar de Wagner-groep en Poetin jaloers op zijn. Als je zulke criminele paramilitaire organisaties niet kapotschiet, hebben ze de kans hun afnemers ongehinderd internationaal te ondersteunen in het zwaarst mogelijke geweldspectrum.

Een budget van tientallen miljoenen voor een strategische liquidatie of ontvoering is wisselgeld in die kringen. Ze bukken er niet eens voor. Onze beveiligingsdiensten hebben onduidelijkheid over de financiën, de beloofde gepantserde auto's zijn er niet en het is onduidelijk of de leasecontracten betaald worden. Nogal bijzonder gezien de besparingen op loon dankzij personeelsgebrek.

Portugal liet al zien hoe je de drughandel bij de wortel moet uitroeien. Verslaafden zijn niet wilsbekwaam, ze maken geen vrije keuzes, hun wil is gebroken door een chemisch goedje en ze zijn niet meer in staat een baan, studie of normaal gezinsleven vol te houden. Een verslaafde op straat kost ons tonnen per jaar, elke intramurale behandeling is goedkoper, behalve TBS.

Onze laissez-faire benadering, waar partners, kinderen, werkgevers en buren jarenlang wangedrag moeten incasseren van verslaving en criminaliteit raakt hun vrijheid, gezondheid en ontwikkeling. Stop met die waanzin, ga mensen die in hun hoofd gevangen zijn door harddrugs gedwongen opnemen, haal die zombies van de drugskartels van straat. Behandeling is goedkoper.

Mensenrechtenorganisaties staan op de barricaden over de nieuwe megagevangenis in El Salvador. Een betonnen hel voor tienduizenden mannen, wiens tatoeages keurig vermelden bij welke internationale organisatie ze slaaf zijn. De pakkans is zielig, toch zit anderhalf procent van hun bevolking binnen. Het land blijft op die manier straatarm en een speelbal van criminelen.

Welke rechtszekerheid, economie, studie en andere mensenrechten heeft de rest van de bevolking? Landen zoals El Salvador, Mexico of de Filipijnen staan voor een duivels dilemma: Met normale rechtspraak gaat hun rechtstaat nooit overleven, laat de normale rechtspraak los, en je sloopt zelf de rechtstaat. Die landen verkeren in een burgeroorlog met de maffia, ethiek wordt dan een zwakte.

Onze vrijheid begint, waar hun vrijheid stopt.