Geenstijl

**"Het klimaat heeft in Brussel een quasi-godsdienstige status. Zo kon Timmermans uitgroeien tot de goeroe van Europees groen-links." **

Dossier: hierrr. Tekst: Arthur van Amerongen. Foto's: Teun Voeten

Philip Claeys (Gent, 24 mei 1965) zat jaren in het Europees Parlement namens Vlaams Belang. Sinds 2019 is hij in het EP secretaris van de fractie Identiteit en Democratie.

ID heeft 64 leden in het Europees Parlement. Verreweg de meeste zetels komen voor de rekening van de Lega (24) en de Rassemblement National (19). Politiek speerpunt van de partij is het streven naar het behoud van soevereiniteit voor de lidstaten van de Europese Unie, en het zoveel mogelijk tegengaan van verdere integratie. Daarnaast is de partij tegen immigratie en wil het de toetreding van Turkije tot de Europese Unie stoppen.

Claeys: De Green Deal, asiel en migratie zullen een centrale rol zullen spelen in de respectievelijke campagnes van de meeste ID-partijen. De EU legt zich met de Green Deal normen op die niet bestaan in werelddelen die concurrent zijn van ons. Daar gaan wij een hoge prijs voor betalen. Met de carbon border tax gaan we de problemen niet oplossen. De doelstelling is niet realistisch, en zeker niet wat de elektrificatie betreft. De Belgische regering beslist om de kerncentrales te sluiten terwijl wij geen alternatief hebben. Met wind en zon gaan we het niet halen. Carlos Tavares, de CEO van Stellantis (o.a. Renault) waarschuwt dat het totaal mis gaat met de productie van auto’s, met de laadpalen, met de elektriciteitsproductie. De auto wordt een luxeproduct. Dat interesseert groene bobo’s niet, want die wonen in grote steden, niet op het platteland.

Timmermans kan met zijn Green Deal mooi weer maken in de echokamer die het EP is. Het is geweten dat Timmermans in 2019 nog meer ambitie had dan ondervoorzitter van de Europese Commissie te worden. Als Europees 'Spitzenkandidat' van de socialisten wilde hij het voorzitterschap, maar heeft hij Von der Leyen moeten laten voorgaan omdat de christendemocraten en conservatieven van de Europese Volkspartij (EVP) nu eenmaal meer stemmen hadden behaald. Hij heeft die niet-waargemaakte ambitie deels kunnen compenseren door het klimaatthema naar zich toe te trekken. Dat thema heeft voor de Commissie, net zoals het Europees Parlement, een quasi-godsdienstige status. Zo is Timmermans kunnen uitgroeien als een soort Europese goeroe voor groen-links. Ik bedoel daar niet de gelijknamige Nederlandse partij mee, maar de brede politieke strekking die dwars door de traditionele politieke fracties snijdt en die zwaar dominant is in het Europees Parlement en de Europese Commissie. Timmermans heeft als links politicus zeer goed aangevoeld vanwaar de wind zou waaien. Het is natuurlijk zeer de vraag of de traditionele PvdA-kiezers in Nederland iets opschieten met Timmermans zijn Green Deal, zeker nu ze moeite hebben om door de hoge energierekeningen het einde van de maand te halen. Maar binnen de EU-bubbel is Timmermans als een vis in het water. Hij spreekt een vijftal talen, en zijn Engels is voortreffelijk. Dat laat hij in zijn voordeel spelen in de plenaire vergadering van het Europees Parlement, bijvoorbeeld. Dat Parlement is een echokamer voor gelijkgezinden die in veel gevallen altijd maar radicaler pro-EU worden en steeds meer losgezongen raken van hun kiezers. Nogmaals: daar voelt Timmermans zich optimaal in zijn sas. He “talks the talk” die men daar wil horen. Hij wil natuurlijk alsnog het felbegeerde baantje van Von der Leyen. Dat zal hoogstwaarschijnlijk niet gebeuren als de EVP na de Europese verkiezingen opnieuw als grootste fractie in het Europees Parlement uit de bus komt, en de socialisten opnieuw de tweede viool moeten spelen. En dan moet hij eerst opnieuw als Europees 'Spitzenkandidat' van de socialisten worden aangesteld. Dat laatste kan uiteraard, maar laat ons eerst afwachten of er geen andere kapers op de kust komen.

Rechts heeft geen meerderheid in het EP, we winnen zelden een stemming. Recentelijk was er stemming over het ondervoorzitterschap van het parlement. Er zijn 14 ondervoorzitters in het Europese parlement. De socialisten leveren er 5. De EVP 4. ID is de enige fractie die geen ondervoorzitter levert. Die 14 ondervoorzitters maken het bureau van het parlement uit, het bestuursorgaan voor administratieve zaken. Die zaken kunnen belangrijk zijn, aankoop van gebouwen, het interne reglement voor medewerkers e.d. Niet alle fracties hebben toegang tot alle informatie die bij die vergadering circuleert. Transparantie in het EP geldt maar tot zekere hoogte. Veel vergaderingen vinden plaats achter gesloten deuren. We sturen wel een waarnemer, een collega van mij. Die mag de vergadering bijwonen tot het in camera wordt, met gesloten deuren. Dan moet mijn collega weg.

Eva Kaili, de socialiste die al 2 maanden in de bak zit in Brussel, moest vervangen worden. We wilden natuurlijk niet weer een socialist. Onze fractie heeft 64 leden, de centrumrechtse ECR-fractie 63. De ECR heeft al een ondervoorzitter en leverde dus geen kandidaat.  De socialisten, de groenen en wij wel. Onze kandidaat kreeg185 stemmen van de 705. Uiteindelijk werd het toch weer socialist, een Luxemburger.

Wat de Qatar Gate betreft: veel socialisten in het EP waren verbijsterd dat er collega’s zijn die tegen betaling stemmen op iets. Maar die waren toch bij de debatten, die zagen toch dat mevrouw Kaili ineens riep dat Qatar een enorme vooruitgang had geboekt op het vlak van mensenrechten en de bescherming van arbeiders? Als socialist gaat er dan toch een lampje bij je branden? Maar dat lampje ging pas branden toen mevrouw Kaili tonnen smeergeld bleek te hebben gehad. In de week dat het schandaal losbarstte stond er op de agenda een stemming voor visumvrijstelling voor burgers van Qatar. Dat wil Qatar, daar hebben ze hun invloed voor ingezet. Erdogan wil dat ook al heel lang, die visumvrijstelling, dat zit al 15 jaar in de pijpleiding.

Als we dan toch samenwerken op Europees niveau, is het goed om de buitengrenzen van de EU te beschermen. Maar dan ook effectief. Het Schengen-verhaal steunt op 2 pijlers: geen controles meer aan de binnengrenzen van de EU, maar als tegenprestatie worden dan de buitengrenzen goed bewaakt. Daar klopt niets van, want tot nu toe zijn die grenzen zo lek als een zeef. De EU kent ook geen terugkeerbeleid, zoals ooit beloofd werd. Juist daarin zou een EU-meerwaarde kunnen bestaan, wanneer de lidstaten samenwerken als ze mensen terug willen sturen naar het land van herkomst en daar bijvoorbeeld charters voor regelen. Maar het grote patronaat heeft belang bij goedkope arbeidskrachten want dan kunnen ze lonen laag houden. Links wil gewoon kiezers importeren en de multiculturele heilstaat realiseren.

Je hebt binnen de ID-fractie partijen die een exit uit de EU bepleiten, en je hebt er andere die voor een afgeslankte of hervormde EU zijn. Soms heb je partijen die in de ene of de andere richting een evolutie doormaken. Neem het thema asiel en migratie. Het Vlaams Belang vond vroeger dat de EU daar volledig af moet blijven. Die bevoegdheid wordt nu nog altijd beschouwd als fundamenteel deel uitmakend van de soevereiniteit van elk land, bijvoorbeeld de vraag wie onder welke voorwaarden wordt toegelaten tot het grondgebied. Maar ook is het inzicht gegroeid dat samenwerking tussen de lidstaten een meerwaarde kan bieden om de gemeenschappelijke buitengrenzen beter te beschermen, of om illegalen en uitgeprocedeerde asielzoekers terug te brengen naar hun landen van herkomst. Als landen als Italië, Spanje en Griekenland hun buitengrenzen beter kunnen beschermen, dan komt dat onrechtstreeks ook de andere lidstaten ten goede, want dan kunnen illegalen en andere gelukzoekers niet meer zo gemakkelijk naar hen doorreizen.