Geenstijl

Lalala, geld!

De kabinetsexcuses zijn nog niet officieel aangekondigd, laat staan uitgesproken, of het Rupsje Nooitgenoeg van de moderne slachtoffercultuur kruipt alweer verder op zoek naar meer. De activisten die vrijwillig rondlopen in de boeien van het verleden zullen niet tevreden zijn voordat hun bankrekening is gevuld met de prijs van het linkse schuldgevoel. Het vrijmaken van 200 miljoen euro voor aan slavernij gerelateerde subsidieprojectjes en 27 miljoen voor een slavernijmuseum was volgens de beroepsslachtoffers slechts een eerste stap richting een grotere bak geld. Op de dag dat de excuusaankondiging lekte, viel het woord herstelbetalingen al en die roep wordt gretig versterkt door de zelfkastijders van de gevestigde media die naarstig op zoek zijn naar een verlichting van de erfzonde waaronder ze dagelijks gebukt gaan. Dat de betaling van deze zelfopgelegde schuld uit de publieke schatkist komt, deert ze uiteraard weinig. Zij denken nog steeds dat er een bedrag gevonden kan worden waarmee alle partijen tevreden zijn, terwijl de realisten al lang inzien dat het nooit genoeg gaat zijn. Deze actievoerders zitten zo diep in hun slachtofferrol dat ze alle tegenvallers in het leven aan de slavernij trachten toe te schrijven en geen cheque is groot genoeg om ze uit die ketenen te bevrijden.