Geenstijl

De Boze Blanke Man en de Ondergang van Nederland, deel 16

Da's geestig: ik googel Angry White Women en krijg louter artikelen over extreem-rechtse vrouwen en dus geen Amerikaanse versies van Asha ten Broeke, het Nederlandse boegbeeld van permanent boze, vette, hysterische, extreem-linkse blanke vrouwen zonder enige vorm van humor en zelfspot, die altijd getrouwd zijn met een witte sukkel die de afwas moet doen en die goed is voor het kwakje zaad dat nog meer boze blanke vrouwen op de wereld moet zetten (of boze blanke mannen, met enige pech).

Ene Karen is het boegbeeld van de boze conservatieve dames in de Verenigde Staten en er is een leuke handleiding: The Karen Guidebook: How to Become a Racist, Angry, Entitled, Obnoxious, Middle-Aged, White Woman. Verder klinkende titels als How White Women's Tears Oppress Women of Color, Trump's Angry White Women: Motherhood, Nationalism, and Abortion en WHITE WOMEN in the KU KLUX KLAN.

Je zou toch verwachten dat er allerlei materiaal zou opduiken over die superenge, spierwitte en lijkbleke "vrouwen" die je altijd ziet opduiken bij Antifa, Black Lives Matter, en Muslim Transgenders against Zionism, en andere gruwelspoken die je dagelijks tegenkomt bij de geweldige en vooral dappere Andy Ngô op zijn Twitter-tijdlijn. Inmiddels zijn Antifa en Black Lives Matters elkaars verklaarde vijanden en dat is logisch, want als je een zo'n enorme geile Black Panther in full gear ziet, dan weet je dat hij niks moet hebben van een genderverdwaasd paars piepkuiken met een platte kont en tieten als theezakjes. 

Amicus meus, inimicus inimici mei ("mijn vriend, de vijand van mijn vijand") is een mooie tegeltjeswijsheid maar meestal duurt zo'n monsterverbond niet lang. Dat zagen we al in Iran, waar de communisten, de studenten, de feministen en de vakbonden stonden te juichen toen Khomeini terugkeerde uit ballingschap. De ayatollah was koud geland of daar rolden de koppen van de progressieve krachten al in de bowling van de mohammedaanse beulen.

Bij1 is uit elkaar getrokken door de Black Panthers in de Bijlmer, de genderverdwaasden zoals Vreer en de Sturmabteilung van Antifa. Het stond natuurlijk allang op ontploffen, dat monsterverbond tussen islamofascisten, feministen en antifa's, met paradijsvogels als Sylvana, Anja Meulenbelt, professor Wekker, Abou Jahjah, Sunny Bergman, Greetje Duisenberg, de broeders van DENK, Peter Breedveld en Joke Kaviaar. Dat bizarre huwelijk tussen schijnbare tegenpolen, was geworteld in de de zogeheten social studies.

In de jaren tachtig volgde ik Etnische Studies als bijvak aan de UvA. Etnische Studies viel onder andragogie, een zo net bespottelijke en overbodige fopstudie als Europese Studies. Ik harkte op dat schimmige instituut aan het IJsbaanpad achter het Olympisch Stadion 12 studiepunten weg met papertjes die ik in een uur schreef. 1 studiepunt staat gelijk aan 40 studie-uren (ter vergelijking: Arabische grammatica was een verschrikkelijk zwaar bijvak dat de helft van de studenten niet haalde en daar kreeg je dan slechts 3 studiepunten voor).

Met terugwerkende kracht begrijp ik dat het diversiteits-circus toen al een grote aantrekkingskracht uitoefende op idioten die uiteraard allemaal met vlag en wimpel slaagden. Daar op het IJsbaanpad wemelde het destijds al van de Asha ten Broekëoïden, van die blanke boze Hollandse vrouwen - zonder uitzondering spuuglelijk - die gepokt en gemazeld waren door het calvinisme en bovendien doordrenkt met de erfzonde. Alleen geldt die koloniale erfzonde waaronder de witte man tot het einde der tijden gebukt gaat, dus enkel voor blanke borelingen met een pielemuisje. Dat vind ik biologisch lastig te verklaren. Die erfzonde zou toch op de een of andere manier toch ook al in de moederkoek, vruchtwater of placenta moeten zitten, of hoe die zooi ook allemaal mag heten.

Asha ten Broeke is het boegbeeld van de nieuwe, onwelriekende gleuvenbrigade. Ik gebruikte die term van Gerrit Komrij ooit in een Volkskrantcolumn en ik moet toenmalig hoofdredacteur Philippe Remarque complimenteren met het feit dat er nog nooit een woord in mijn ruim 500 columns is geschrapt. GeenStijl pikte dat op:

"Toen Arthur van Amerongen, het naargeestige neefje van De Grote Gerrit, "onwelriekende gleuvenbrigade" gebruikte in zijn column in**februari 2016 over onwelriekende gleuvenbrigade Anja Meulenbelt hoorde hij "helemaal niets" van de onwelriekende gleuvenbrigade in het land en ter redactie, zo liet Van Amerongen hedenochtend aan GeenStijl weten, vanuit zijn geheime schrijvershol in de Algarve. Anno 2017 krijgt de gevaarlijk groeiende onwelriekende gleuvenbrigade ook al hulp van het naar jodenhaat stinkende droplullencohort. Gelukkig hoeft Komrij (vzmh) dat niet meer mee te maken."

Asha heeft de fakkel overgenomen van de onwelriekende gleuvenbrigade waarmee ik destijds studeerde en heeft de jacht op de oude witte heteroman wederom ingezet. Ook de Belgen hebben Asha, het juichaapje van woke dat net als Sander Schimmelpenninck voor de clickbait moet zorgen bij de Volkskrant, inmiddels ontdekt.

Anúna De Wever werd er in Vlaanderen wereldberoemd mee toen ze de eigenaar van hond Samson hiermee in de schuif van het kwaad stak. Doch, Anúna was nog braafjes in vergelijking met de Nederlands Asha ten Broeke. Zij noemt zichzelf op Twitter een 'schrijver' van boeken en Columns (om de vrijdag in de Volkskrant). Voor Asha staat de witte man gelijk aan de antichrist. We citeren: "Witte mannen zijn de demografische groep die de meeste ellende (heeft) veroorzaakt. Zie (oa!): klimaatcrisis, massa-extinctie, wereldoorlogen, kapitalistische kutheid, (neo)kolonialisme, slavernij, atoombom." Het moge een wonder heten dat de wereld nog niet is vergaan.

Zij is een echte denker, die Asha, een soort van vuurtoren voor de vrouw die haar weg zoekt in de mannelijke stormen. Volgens Asha zijn het de handwerkende vrouwen die de wereld hebben veranderd. Nee, dat is geen typfout, er staat wel degelijk 'handwerkende' en niet 'hardwerkende'. Dat maakt ons benieuwd. In een YouTube-filmpje legt ze uit hoe dat nu precies allemaal zit. "Mag je handwerken eigenlijk wel leuk vinden als feminist", vraagt Asha zich af. "Kan reparatie-handwerk gezien worden als een feministische, een activistische of zelfs een politieke daad?"

Het antwoord laat zich raden (we citeren): "Handwerken is veel meer dan een stereotiepe vrouwelijke bezigheid. Vrouwen hebben gehaakt en gebreid in de strijd voor een betere, vrijere wereld. Ze hebben geweven en gesponnen voor de revolutie. Ze hebben al naaiend de geschiedenis van de mensheid beïnvloed. Handwerkende vrouwen hebben de wereld veranderd. Het wordt niet veel feministischer dan dat."

Ik schreef het al: Asha ten Broeke zorgt net als Sander Schimmelpenninck voor de clickbait en de traffic bij de digitale Volkskrant. Dat is hun enige rol.

Ik ging voor de volledigheid maar eens googlen op Boze Blanke Vrouw en warempel: helemaal zonder resultaat! De Boze Blanke, en vooral Hysterische, Vrouw bestaat niet in Nederland, terwijl iedere man er zo een stuk of twintig kan noemen. Meestal betreft dat hun moeder, zus of echtgenote, en anders zullen ze verwijzen naar Asha ten Broeke en een legertje columnisten die allemaal een duckface hebben en blond en woke zijn en meestal voor het Algemeen Dagblad werken. In de Annie Romein-Verschoorlezing noemde Volkskrant-columnist Sheila Sitalsing de Boze Vrouw en die stelt: 'Vrouwen hebben echt een reden om boos te zijn'.

Ok dan.

Ik vond 1 verwijzing naar de Boze Witte Vrouw in de Volkskrant: 'Boze Witte Vrouw mengt zich nu ook in de strijd.'

Nu merk ik dat ik in de val ben gelopen van die witte wieven: ik schreef witte vrouw in plaats van blanke vrouw! Overigens is witte wieven niet pejoratief maar een subtiele hint naar de roomblanke vaderlandse mythologie. Alhoewel, mythologie: ik heb de witte wieven echt zien dansen bij de Kreelse Plas nabij de Ginkelse Heide, maar dat was tijdens de Summer of Love in Ede, in 1967, en toen had ik wel een jampot vol lsd achter de kiezen.

P.S. Overigens liegt Asha ten Broeke keihard als ze zegt dat breien altijd vrouwenwerk was. 

"De mannen en jongens achten het nu wel meestal schande om te breiden en laten dit aan de vrouwen en meisjes over; doch vroeger was het algemeen dat niet de vrouwen maar de mannen verschillende kleedingstukken breidden, zoo niet om te verkoopen, dan toch voor zoo veel eigene huishouding behoefde."

Uit: S.J. Rutgers, Beschrijving van Kolham (Groningen 1849) 87.