Geenstijl

Dr. Teun Voeten is ingeruild voor de Gonzo meubelhandelaar & verzekeringsagent, Herr Doktor Robbie Muntz, om in Albanië op zoek te gaan naar De Vunzige Herberg met de Eenbenige Tandeloze Hoer

Mannen, ik ben in het paradijs beland. Albanië is de ultieme droom voor iedere kerel die van vrijheid houdt, lekkere, zeer benaderbare meisjes, een bloedhekel aan de fiscus heeft en aan wat voor vorm van overheid dan ook. Nadeel voor uw nieuwe vriendin: ze verdient met een net baantje (onderwijzeres, schappenvulster, receptioniste, bibliothecaresse) 1 euro per uur. Niet voor niets staat deze nieuwe EU-kansenparel op de CORRUPTION PERCEPTIONS INDEX ter hoogte van Gambia en Oelewapperstan. De geliefde premier voor het leven Edi Rama was de afgelopen week op bezoek bij zijn gewaardeerde collega Mark Rutte om te leren hoe je een luchthaven als Schiphol moet runnen, en met name de afhandeling van kinderwagens. 

Apropos: ik vloog met mijn kameraad Rob Muntz van Porto in Portugal via Milaan naar Aeroporti Ndërkombëtar i Tiranës “Nënë Tereza" en nog nooit in mijn leven landde ik op zo'n relaxte luchthaven als die van Moeder Teresa (het oude tandeloze besje komt immers hier vandaan). Wij waren ter gelegenheid van de tiende sterfdag van Gerrit Komrij in Vila Pouca da Beira geweest, nabij het wonderschone Coimbra in centraal Portugal en dat was reuze gezellig maar Rob Muntz was de jongste feestganger en er was geen vrouwelijk schoon, op de Tibetaanse anusfluiter Mark Koopmans (inderdaad de broer van Rod Stewart, Ron Wood en Marion Koopmans) na. 

Ik had met mijn chef Bart Nijman afgesproken om 1 maand lang in de voetsporen van de legendarische Nederlandse schrijver A. den Doolaard door Albanistan gaan reizen want, aldus Nijman: onze reaguurders zijn dol op literatuur en ze houden van enorme lappen ongebreidelde tekst, en het liefst geïllustreerd met honderden kiekjes.

Den Doolaard (Cornelis Johannes George (Bob) Spoelstra jr. Zwolle, 7 februari 1901 – Hoenderloo, 26 juni 1994) was naast Slauerhoff de grote zwerver in zijn tijd. Voorloper van de druivenplukmode. Fanatieke sportman. Grootste hit: De Vunzige Herberg met de Eenbenige Tandeloze Hoer, omdat het lekker dun was, dus ideaal voor scholieren. Hij was de eerste Nederlands schrijvende shoestringtraveller. Voorkeur voor zuidoost-Europa was bijzonder in zijn tijd.

Op een feest van uitgeverij en tijdschrift De Gemeenschap in Utrecht liep hij rond met een revolver en schoot hij met een borrel op per ongeluk de dame van een van de redacteuren in haar been. Ruig imago dus, zeg maar uw geliefde Don Arturo. Nota bene: anti-fascistisch reisjournalist en in de oorlog in Londen de stem van Radio Oranje. Ik sputterde nog tegen: baas Bart, baas Bart,  als ik 200 woordjes over Kluun of Jip en Janneke tik, reageren allerlei types uit Meppel, Sittard en Goes, nog inwonend bij hun ouders, met de onverbiddelijke dooddoener TL;DR: TL;DR of TLDR, kort voor "too long; didn't read", (een uitdrukking die op het internet gebruikt wordt om te zeggen dat een tekst genegeerd wordt vanwege de lengte, of als een aanduiding van een samenvatting van een onlinebericht of -nieuwsartikel). Ik voegde daar aan toe: meneer Nijman, als er gasten zijn die 200 woorden al te lang vinden qua spanningsboog, waar doe ik het dan allemaal nog voor? Bij de Groene Amsterdammer schreef ik literaire verhandelingen van 8000 woorden, en dat op weekbasis. Het is paarlen voor de zwijnen werpen, Don Bartolomeo!

Enfin, ik met Muntz linea recta van de Hoer Teresa-luchthaven naar de duurste discotheek van Tirana: de Magic Club (voorheen de Lollipop). Ach, wat heet duur: een fles Absolut wodka in de VIP-lounge kostte ons 40 roebeltjes, inclusief de cola. 

Muntz zei tegen de bevallige (volgens mijn inschatting minderjarige) meisjes dat hij een castingbureau runt (met zijn collega Job Gosschalk) en dat hij eind juli een belangrijke fotoshoot gaat doen aan de Albanese riviera en dat ze de volgende ochtend naar onze suite konden komen voor een lichte auditie, bij voorkeur in badpak. 

Wij dus in de VIP-lounge van de Magic Club chillen, en daar staat me toch een beest van een vent, type bodyguard van Ramzan Kadyrov. Dat kleerkastje bleek dus de lijfwacht te zijn van de dochter van de beste en enige vriend van Mark Rutte Edi Rama, de alleenheerser annex verlichte potentaat voor het leven van dit heerlijke landje. Na een half uur was het hommeles want herr Muntz smeet, subtiel als hij is zijn glas crème de menthe over haar zijden japon. Wij rennen voor ons leven, lieve reaguurders! Bon, vandaag gaan we maar even chillen op veilige afstand van Tirana, in het wonderschone Sarandë. Daarvan doe ik u kond aanstaande woensdag, inshallah.

Arthur van Amerongen maakt voor GeenStijl een rondreis door Europa, door de achterwijken van de omvolking en langs de zonsondergang van het Avondland. Als volleerd wereldreiziger trotseert hij daarvoor met een klein budget menig beschimmeld hostel, karige koffietentje en als het moet: een stenen bankje in een stadspark. Desalniettemin is deze reis een kostbare aangelegenheid dus uw gulheid om Ome Tuur gevoed, verwarmd en gemotiveerd te houden op zijn barre bedevaart langs de historische artefacten van de Europese islam en ideologische boobytraps van de stille burgeroorlog, wordt hogelijk gewaardeerd: