Geenstijl

Doet pijn hè, realiteit in je eigen deugbode lezen?

Bij de Volkskrant (zelfde uitgever als AD en NU.nl) dachten ze: 'Hoe moeten we deze zaterdag weer eens woke deugen om alle GroenLinks-stemmende huilende dramvrouwtjes in hun slachtofferrol te bevestigen? Ze zijn niet voor niks abonnee!' Dus stuurde Pieter Klok de twee meest hysterisch vuistjesmaaiende woke dramvrouwtjes van de redactie, Loes Reijmer en Haro Kraak, af op waarheidsbommenwerper Josse de Voogd. Die vervolgens een compleet waarheidsbommentapijt uit de hemel liet neerdalen op al die roomblanke, net iets te babyvette hoofdjes in bovenmodale Volkskrant-abonnee-tweeverdienersgezinnen te Haarlem, Kralingen en Haren. Wat een slachtpartij! Dat waarheid zo'n pijn kan doen! Dat wisten ze niet in Volkskrantië, waar iedereen als refo 2.0 sprekend op Rutger Bregman lijkt en ze een goudenregen met teakhouten bankje naast de voordeur hebben, allemaal. Wij LOLen natuurlijk. Zelfgenoegzame zevenvinkers die creperen onder de geseling der waarheid, altijd een feest. Enfin. Na de breek een fijne verzameling clusterwaarheidsmunitie van Josse 'hee Joris Luyendijk laat me je even helpen je hoofd uit je eigen aars te trekken' de Voogd. Bombs away!

"Maar ik zie GroenLinks als deel van het establishment. In steden zitten ze in de coalitie, ze hebben een partij-elite die sterk vertegenwoordigd is in de instituties."

"In het partijprogramma van GroenLinks staan allemaal sociale plannen, maar toch voel je: jullie hebben dit niet zelf doorleefd. De partij had ooit een sympathiek plan om alle jongeren op hun 18de verjaardag 10 duizend euro te geven als startkapitaal. Bij mij en anderen gingen direct de alarmbellen af: straks moeten hun ouders dat aan de schuldhulpverlening afdragen en wordt de bijstand gekort."

"Als je in de bijstand zit controleren ze elke cent die je uitgeeft, alle hulp die je krijgt. Dat is terreur."

"Hij ergert zich vaak dood aan het debat over privileges, vooral aan de progressieve, activistische kant daarvan, wat ‘woke’ is gaan heten. ‘De meer stugge kant van dat debat is zo rabiaat: de witte man zou altijd in het voordeel zijn. Ja, witte mannen zullen vaak bepaalde voorrechten hebben, maar je moet dat niet absoluut maken."

"Ik ben 20 jaar lid van GroenLinks geweest. Die partij is altijd anti-racistisch en feministisch geweest, maar dat heeft nooit gebeten met oog hebben voor andere zwakkeren. Nu wel. Je wordt tegen elkaar uitgespeeld. Ze zeggen: in wat voor rotsituatie jij ook zit, jij bent altijd beter af. Je wordt als witte kwetsbare man door witte kansrijken onder druk gezet om je privileges te erkennen."

"Boris Dittrich zei anderhalf jaar geleden in Buitenhof: ‘Als witte man fiets je door de samenleving met de wind mee.’ Daar spreekt ook een soort distinctiedrift uit: kijk mij eens mijn privileges erkennen, dat doen die tokkies niet. Terwijl het makkelijk is om te doen als je in een goede positie zit. Gemakzuchtig ook, want je huidskleur kun je toch niet veranderen"

"De ‘gevestigden’ hebben geld voor Tesla’s en zonnepanelen, voor de rest zijn die te duur. Kwetsbaren moeten al door zoveel hoepels springen en dan krijgen ze ook nog te horen dat ze het niet goed doen met hun barbecue, frikandel, Zwarte Piet en al hun zogenaamde privileges."

"De rekening voor vrijwel elke idealistische verandering komt bij de onderkant terecht. Kijk maar naar de windmolens – wat je er ook van vindt: in de mooie wijken komen ze niet, want daar hebben de mensen lobbykracht. Zelf ben ik overtuigd voorstander van de verandering van Zwarte Piet, maar het irriteert dat degenen die zulke veranderingen zo luidkeels omarmen onderdeel zijn van de kansrijke, randstedelijke elite die doorgaans maar weinig oog heeft voor minder kansrijken."

"Ik probeer al zeventien jaar mijn ambities te combineren met mijn ziekte en steeds moet ik van mensen die al een goede positie hebben, horen hoe geprivilegieerd ik wel niet ben. En dat mijn ‘soort’ eeuwenlang bevoordeeld is geweest. Onverteerbaar is dat. Los het binnen je eigen elite op, maar gooi het niet over de schutting."

"Door de globalisering is de lagere middenklasse in Nederland echt de pineut. Ze komen niet meer aan een woning, hebben flexibele contracten, kunnen moeilijker studeren. Dat zijn ongrijpbare, complexe dingen. Een onderwerp als Zwarte Piet is dan heel concreet, iets om op terug te happen. In een stabiele samenleving zou zo’n discussie over Zwarte Piet beter vallen dan in een gepolariseerde, ongelijke samenleving."

"Nu valt alles positief uit voor de ene groep, en negatief voor de andere. Steeds meer thema’s belanden op de as buitenstaanders versus gevestigden. Denk aan klimaatbeleid en de verdeling van de lasten. Of het debat over diversiteit en afspiegeling."