Geenstijl

Het twittert lekker veilig uit je comfortabele stoel in de Randstad

U mag er van alles van vinden hoor, van die boeren, maar we moeten het toch even hebben over die Gerda's en Renates met die deuggekookte 'maarrrrr dit gaat veel te ver'-crack, zonder uitzondering afkomstig van mensen die veilig opgeborgen in de buik van de grachtengordel geen flauw benul hebben van een existentiële crisis, behalve dan dat de bodem van de havermelk die ze 's ochtends door de Coco Pops roeren in zicht is. "IK STA ACHTER HET OPKOMEN VOOR JE PRINCIPES maar dit gaat veel te ver." Wat een gelúl man. Wát een gelul. Deze boerenprotesten hebben NIKS te maken met principes, ze hebben te maken met OVERLEVEN. Met alles of niks, met een levenswerk, met schulden, met kansen, met toekomst, met zelfmoord of met leven. Met álles en dan ben je dus: in álle staten. Hier een paar voorbeelden - met je laveloze gezeik over principes.

De ouders van Renate hebben een bedrijf. Ze houden en hielden zich altijd netjes aan álle regels en probeerden te innoveren, te verduurzamen, te volgen. En toen kwam de EU. Nitraatrichtlijnen, Vogelrichtlijnen, Habitatrichtlijnen, Fosfaatrichtlijnen, Kaderrichtlijnen, Natura 2000-richtlijnen. De ouders van Renate altijd netjes vergunningen aanvragen, paperassen verzamelen, formulieren invullen, meedenken, meepraten, veel gedoe en gezeik. En toen kwam die PAS-uitspraak waardoor het bedrijf van de ouders van Renate in één klap illegaal werd. Haaaahaaaaa, riepen de Jesse Klavertjes in koor. Iedereen was in paniek, de vvd ging volle bak in de onderbuik, de CDA is ook maar een larmoyante schijtpartij vol hele en halve verraders, vergunningen werden vernietigd en de ouders van Renate hingen zichzelf op aan een balk in de stal. Allebei hartstikke dood, kapotgemaakt door de overheid.

Opkomen voor je principes, daar staat Renate wel achter, maar dit gaat veel te ver!

De ouders van Thijs Roovers hebben een bedrijf. Altijd bereid mee te denken. Vruchtwisseling, biokeurmerken, Beter Leven, On the way to PlanetProof, energieneutrale ZERO-stallen, de hele mikmak. Ondertussen worden ze de hele fokking tijd tegengewerkt door overijverige provinciebestuurders die hun wijsvinger iedere ochtend in een pot stijfsel dopen omdat ze thuis worden opgenaaid door Gerda, een uitkeringstrekker die de hele dag anderen de maat neemt terwijl ze koffie zit te leuten met haar dikke vette vriendinnen. Provinciebestuurders zijn trouwens sukkels die te stom zijn om landsbestuurder te worden en zichzelf te serieus nemen om in de gemeentepolitiek te gaan zitten. Iedere dag moeten de boeren horen en lezen bij de NOS en de Volkskrant dat ze een schijthekel hebben aan het milieu, dat ZIJ de oorzaak zijn van de crisis en bovendien: dat ze dierenbeulen zijn. Ze worden nagestaard, aangekeken, nagewezen. Pssst, daar heb je ze, dát zijn die boeren. Om de week staat er weer een of andere sneaky Volkert met draaiende camera in de stal om je erbij te naaien en na jaren in onzekerheid geleefd te hebben is er nu eindelijk wat duidelijkheid. Namelijk dat er nóg meer onzekerheid is: boerenbedrijven moeten dicht, het is alleen niet bekend wie, waar, wanneer. Er is een kaart, maar die kaart is 'slechts een vertrekpunt'. De ouders van Thijs weten genoeg, ze zien het niet meer zitten. Z'n moeder springt in de gierput en z'n vader gooit zichzelf voor de combine. Dood.

Opkomen voor je principes, daar staat Thijs wel achter, maar dit gaat veel te ver!

De ouders van Jeroen Vanson hebben een bedrijf. Door de afschaffing van het melkquotum wilden de ouders van Jeroen nieuwe stallen bouwen, want meer koeien. Ook wilden ze verduurzamen en dus leenden ze een smak geld bij de Rabobank. Nieuwe stallen gebouwd, helemaal prima, maar toen kwamen de fosfaatregels, op basis van het aantal koeien vóór het melkquotum. Die extra koeien waren er toen nog niet. Financieel compleet naar de kloten - jammer dan! En toen zaten de ouders van Jeroen met een nieuwe stal. De stal stond leeg, maar de WOZ-waarde werd mooi wel opgeteld. "MILJONAIRS! MILJONAIRS!", riep Twitter tegen de ouders van Jeroen - ze vergaten even die lege stal, die langlopende schuld bij de Rabobank, de leningen en dat het geld zit in trekkers en dure machines. De ouders van Jeroen moesten iedere dag om 5 uur op, om keihard te werken, en vakantie zat er al helemaal niet in. "Miljonairs!", smaalde Twitter. "Alle boeren zijn miljonairs!", hoorden ze. Een eerlijke prijs voor de melk, die kregen de ouders van Jeroen echter allang niet meer. Ze stonden onder water. "Leveringsproblemen", communiceerde de Jumbo. Voor de ouders van Jeroen was dat de druppel, zij sprongen voor de trekker.

Maar dit gaat veeeeeel te ver, vond Jeroen Vanson.

De ouders van Sander Hunink hebben een bedrijf. Kippen. Natúúrlijk hebben ze een Beter Leven-keurmerk en natúúrlijk nemen ze op de koop toe dat het graan onbetaalbaar is. Ze kúnnen niet anders. De ouders van Sander Hunink zijn al vijftien jaar niet op vakantie geweest. Ze komen er niet aan toe, en áls ze al een keer tijd hebben, gaan ze een weekendje wandelen in het bos. Ondertussen worden de ouders kapotgepest door een stel incapabele zeikbestuurders die nog nóóit op een boerenbedrijf zijn geweest en NIET weten wat er speelt in die omgeving. D66-natte krant Rob Jetten, de wandelende CO2-bom die de halve wereld is overgevlogen voor zijn plezier, en nu met zijn opgeheven wijsvingertje anderen de maat neemt dat het genoeg is, en zijn zweem dedain en volslagen onhebbelijkheid verankert met geboden en verboden. Christianne van der Wal, een uit de bodem van het vat losgeschraapt vvd-construct, een omhooggevallen hbo-docent projectmanagement, die om de haverklap roept dat ze 'oog heeft voor de zorgen van de boeren', maar natuurlijk géén oog heeft voor de zorgen van de boeren. Christianne van der Wal denkt namelijk aan één ding: aan de carrière van Christianne van der Wal. Hoe kan Christianne van der Wal zich zo snel mogelijk omhoog slijmen bij Mark Rutte? Door een paar keer te roepen: ik hoor de geluiden van de boeren, maar de doelen staan. Sjongejonge wat is Mark Rutte toch trots op Christianne van der Wal. Het bedrijf van de ouders van Sander Hunink moet dicht. Misschien wel, misschien niet, het maakt ook allemaal geen kut meer uit: ze hebben toch geen geld meer, want door de Fipronil-crisis werden 30.000 kippen vergast. Uitgeput, depressief en moegestreden waagden ze nog één wanhoopspoging. Daarna maakten ze zichzelf van kant.

Sander Hunink: Dit gaat zoveel te ver, het is niet te bevatten.

Stél je toch eens voor dat Marokkaanse jongeren dit zouden doen. Stél je toch eens voor dat we maar even gaan minder minder minderen met de Marokkaanse jongeren. Want ja, we moeten 70% minder Marokkaanse jongeren hebben. Jammer dan, het betekent dat een deel van de Marokkaanse jongeren het land uit moet. Dus die Marokkaanse jongeren de straat op, natuurlijk. NIETS MEE TE MAKEN, zegt de minister. We horen jullie wel, maar de doelen staan vast. Het aantal Marokkanen moet omlaag om de demografie een kans te geven te herstellen voor 2030. Er zijn Marokkaanse jongeren die gedwongen moeten verhuizen, naar plekken waar geen Marokkaanse jongeren wonen, er zijn Marokkaanse ouderen die zich niet meer mogen voortplanten. Maar het eerlijke verhaal is ook: er moeten Marokkaanse jongeren het land uit. Stel je toch eens voor. En dan komt de minister met een kaart van gebieden waar Marokkaanse jongeren moeten wegwezen. Dat zijn 'richtgevende doelen' en de minister gaat niet 'directief' aan de provincies vertellen waar en welke Marokkaanse jongeren precies moeten wegwezen. Stel je toch eens voor - want dat mogen de provincies helemaal zelf weten. "De enige manier om dit land van het slot te krijgen, is deze aanpak. Ik heb geen keuze", aldus de minister. En nu zitten alle Marokkaanse jongeren in de penarie en natúúrlijk vechten ze voor alles wat ze hier hebben. Stel je toch eens voor, zeg. De Marokkaanse vrienden van Wouter van der Weerd wachten het niet af. Zij springen voor de trein.

Ja want stél je nou eens voor dat Marokkaanse jongeren dit zouden doen.