Het twittert lekker veilig uit je comfortabele stoel in de Randstad

U mag er van alles van vinden hoor, van die boeren, maar we moeten het toch even hebben over die Gerda's en Renates met die deuggekookte 'maarrrrr dit gaat veel te ver'-crack, zonder uitzondering afkomstig van mensen die veilig opgeborgen in de buik van de grachtengordel geen flauw benul hebben van een existentiële crisis, behalve dan dat de bodem van de havermelk die ze 's ochtends door de Coco Pops roeren in zicht is. "IK STA ACHTER HET OPKOMEN VOOR JE PRINCIPES maar dit gaat veel te ver." Wat een gelúl man. Wát een gelul. Deze boerenprotesten hebben NIKS te maken met principes, ze hebben te maken met OVERLEVEN. Met alles of niks, met een levenswerk, met schulden, met kansen, met toekomst, met zelfmoord of met leven. Met álles en dan ben je dus: in álle staten. Hier een paar voorbeelden - met je laveloze gezeik over principes.

De ouders van Renate hebben een bedrijf. Ze houden en hielden zich altijd netjes aan álle regels en probeerden te innoveren, te verduurzamen, te volgen. En toen kwam de EU. Nitraatrichtlijnen, Vogelrichtlijnen, Habitatrichtlijnen, Fosfaatrichtlijnen, Kaderrichtlijnen, Natura 2000-richtlijnen. De ouders van Renate altijd netjes vergunningen aanvragen, paperassen verzamelen, formulieren invullen, meedenken, meepraten, veel gedoe en gezeik. En toen kwam die PAS-uitspraak waardoor het bedrijf van de ouders van Renate in één klap illegaal werd. Haaaahaaaaa, riepen de Jesse Klavertjes in koor. Iedereen was in paniek, de vvd ging volle bak in de onderbuik, de CDA is ook maar een larmoyante schijtpartij vol hele en halve verraders, vergunningen werden vernietigd en de ouders van Renate hingen zichzelf op aan een balk in de stal. Allebei hartstikke dood, kapotgemaakt door de overheid.

Opkomen voor je principes, daar staat Renate wel achter, maar dit gaat veel te ver!

De ouders van Thijs Roovers hebben een bedrijf. Altijd bereid mee te denken. Vruchtwisseling, biokeurmerken, Beter Leven, On the way to PlanetProof, energieneutrale ZERO-stallen, de hele mikmak. Ondertussen worden ze de hele fokking tijd tegengewerkt door overijverige provinciebestuurders die hun wijsvinger iedere ochtend in een pot stijfsel dopen omdat ze thuis worden opgenaaid door Gerda, een uitkeringstrekker die de hele dag anderen de maat neemt terwijl ze koffie zit te leuten met haar dikke vette vriendinnen. Provinciebestuurders zijn trouwens sukkels die te stom zijn om landsbestuurder te worden en zichzelf te serieus nemen om in de gemeentepolitiek te gaan zitten. Iedere dag moeten de boeren horen en lezen bij de NOS en de Volkskrant dat ze een schijthekel hebben aan het milieu, dat ZIJ de oorzaak zijn van de crisis en bovendien: dat ze dierenbeulen zijn. Ze worden nagestaard, aangekeken, nagewezen. Pssst, daar heb je ze, dát zijn die boeren. Om de week staat er weer een of andere sneaky Volkert met draaiende camera in de stal om je erbij te naaien en na jaren in onzekerheid geleefd te hebben is er nu eindelijk wat duidelijkheid. Namelijk dat er nóg meer onzekerheid is: boerenbedrijven moeten dicht, het is alleen niet bekend wie, waar, wanneer. Er is een kaart, maar die kaart is 'slechts een vertrekpunt'. De ouders van Thijs weten genoeg, ze zien het niet meer zitten. Z'n moeder springt in de gierput en z'n vader gooit zichzelf voor de combine. Dood.

Opkomen voor je principes, daar staat Thijs wel achter, maar dit gaat veel te ver!