Geenstijl

Het is inmiddels 16 maanden geleden dat kabinet aftrad voor het fiscaal kopschoppen van gezinnen

45 jaar geleden werden in Bovensmilde 105 kinderen ontvoerd, die waren binnen drie weken weer thuis. Diverse kabinetten Rutte hebben hard gewerkt om tienduizenden kinderen ongeveer honderd keer zo lang te ontvoeren. “Van Agt, wij willen leven ...” is vervangen door “Mark, ik wil mijn kindje terug ...” De industriële schaal is niet voor te stellen, waardoor een emotionele reactie uitblijft.

Nu wil ik absoluut de Molukse gemeenschap niet vergelijken met onze premier. Zij hadden wel integriteit, transparantie, een ziel en een doel. Molukkers werden als tweederangsburgers uitzichtloos buiten onze maatschappij gehouden in onder andere doorvoerkamp Westerbork. Nu worden toeslagouders tot dezelfde dodelijke wanhoop en waanzin gedreven. Ik sta hiervoor niet in.

Mark Rutte verwees zijn chefsache donderdag terug naar de rechtbank terwijl kinderrechters dinsdag hadden gepubliceerd zulke zaken niet inhoudelijk te kunnen beoordelen. Een dossier dat door een falende rechtsstaat, onuitvoerbare bureaucratie en criminele ambtelijke beslissingen ontstaan is, na al die jaren proberen af te doen met een nog arbeidsintensievere oplossing, is volledig onhoudbaar.

Bovendien kijken kinderrechters ook naar de hechting van kinderen met hun tijdelijke opvang of pleeggezin. Die besluiten in soortgelijke zaken waar de ouders “onmiskenbaar hebben laten zien dat zij in staat zijn beslissingen te nemen in het belang van de kinderen” om de kinderen NIET terug te geven. Mark weet dat, het is beleid om al na een half jaar hechting “zaken” af te wijzen.

Als een kinderrechter geen duidelijk bewijs krijgt, mogen kinderen wat mij betreft zelf kiezen tussen ouders of instelling. Hier hoort de kinderrechter de belastingrechter te volgen, de tijd van geloven en vertrouwen is voorbij. Alleen in zeer extreem duidelijke gevallen is een uithuisplaatsing nog mogelijk, bijvoorbeeld na strafrechtelijke veroordeling van beide ouders of mede op verzoek van het kind.

Blind vertrouwen in jeugdzorg blijkt een ongefundeerde & kwetsende aanname. We beseffen nu waarin uithuisgeplaatste kinderen terechtkomen: Een vastgelopen en kapot bezuinigd systeem met een tekort aan pleegouders. Hulp krijgen ze onvoldoende, psychologen zitten werkloos thuis. Een plek waar 75% te maken krijgt met geweld. Waar seksueel misbruik een structureel probleem is.

Dit is een systeem waar kinderen meerdere keren per jaar onaangekondigd worden verhuisd, zodat ze geen relaties met huisgenoten, vriendjes, medeleerlingen of docenten kunnen opbouwen. Behalen van diploma's wordt zo een uitzondering, op hun achttiende verjaardag worden deze pubers op straat achtergelaten, niet meer het probleem van de staat, red jezelf (minuut 23 en verder).

Rutte gijzelde kinderen in ieder geval sinds 2015 en er is nog geen zicht wanneer die kinderen naar huis mogen. Er is zelfs geen zicht wanneer het eerste kind terugkomt. Het is inmiddels 16 maanden geleden dat kabinet aftrad voor het fiscaal kopschoppen van gezinnen. De kans dat deze kinderen achttien worden, voordat een kinderrechter zich over de zaak kan of mag buigen, is reëel.

Ouders mogen van Mark Rutte eerst bij de rechter aantonen hun leven weer op de rit te hebben. Bij grotere complexere zaken is zelfs het uitbetalen van schulden volledig vastgelopen. Na vier maanden radiostilte komt pas deze eerste inadequate reactie. Deze ouders hebben nog niet eens hun eigen geld terug. Het gaat jaren duren de schade te bepalen & betalen, en dan ben je er nog lang niet.

Hoe gaan ouders die hun huis kwijtraakten via een executieveiling, na jaren van idiote prijsstijgingen nu overbieden om weer te wonen?! Alleen al dat fragmentje van de gevolgschade loopt in de tonnen. Ouders die een sociale huurwoning hadden, mogen eerst tien jaar op de wachtlijst. Kwetsbaren zoals daklozen, statushouders, arbeidsmigranten en mogen eerst!

Ouders krijgen eerst ietsje meer juridische bijstand om het gevecht met de overheid aan te gaan, maar hebben ook een accountant nodig om de schade te bepalen. Helaas heb je kind tegen die tijd ongeveer een decennium niet gezien, en kan je met een psycholoog uitzoeken of er nog een relatie mogelijk is. Alle gezinsherenigingen uitstellen totdat de woningnood voorbij is, is een dood spoor.

Een omgangsregeling is voor ouders binnen een vechtscheiding opeisbaar, maar ouders in deze staatsgreep mogen hun kinderen niet bellen als ze te activistisch twitteren. Gezinshereniging is voor asielzoekers een afdwingbaar recht, voor toeslagouders een opgegeven droom. Hier hoort een plan dat elk getroffen gezin voor de zomer weer een keertje samen uit eten of op vakantie mag.

Terwijl ambtenaren niet strafrechtelijk worden vervolgd voor deze kinderontvoeringen, knevelarij, discriminatie, valsheid in geschrifte, meineed, afpersing, wordt een agent die een gijzelnemer aanreed wel onderzocht. Een gezinsvoogd die onbewust een fout maakt werd strafrechtelijk vervolgd, een belastinginspecteur die willens en weten de wet negeert wordt gepromoveerd.

D66 houdt morgen een partijcongres over haar partijcultuur, maar een rapport over machtsmisbruik moest geheim blijven. Die grondhouding “wat niet weet, wat niet deert,” is precies de doofpotcultuur die zeventien jaar aan knevelarij en kinderontvoeringen mogelijk maakte. Wanneer gaan politici beseffen dat geheimhouding interne criminaliteit met de mantel der liefde bedekt?

Een kabinet van echte kleuters had meer empathie, ontwikkeling en resultaten gehad.