Geenstijl

Een parlementaire enquête wordt soms gedoogd, een tribunaal over haar resultaten niet

Op hoge poten roept het kartel op te zwijgen over tribunalen. Tegelijkertijd lukt het dezelfde politici niet ongekend onrecht af te sluiten waar Raad van State, rechters, parlement, kabinet en fiscus hebben samengespannen om bij tienduizenden ouders ruim vijf miljard euro schade te veroorzaken. Duizenden kinderen werden uit huis geplaatst terwijl er een tekort aan pleeggezinnen is.

Zonder onderzoek, bewijs of individuele beoordeling kwamen gezinnen op een zwarte lijst. Vanwege bijvoorbeeld etniciteit of een laag inkomen. Risicofactoren bepaalden niet wie handmatig gecontroleerd werd, maar dicteerde wie jarenlang aan de bedelstaf raakte. Wij zijn een dystopische disfunctionerende narcostaat die dermate comateus was, dat we dit al 17 jaar volhouden.

Er zijn drie dingen nodig om hiervan afscheid te nemen. Tribunalen om de schuldigen te straffen, want het lukt niet binnen de huidige rechtsstaat. Een verzoeningscommissie om deze apartheid te helen. Als laatste mag de staat na jaren excuses aanbieden toch maar eens gewoon betalen. Gezien het totaal ontspoorde, complexe toeslagencircus wordt dat een monsterklus. 

Probeer maar eens van arme gezinnen met twee flexibele werknemers aan de onderkant van de arbeidsmarkt te bepalen welke uren er gewerkt zijn in de afgelopen 17 jaar om te kunnen beslissen hoeveel recht op opvang er was, en aansluitend wat ze bij diverse werkgevers nou eigenlijk verdiend hebben om de hoogte van de toeslag en de schade te schatten. Dit is voor niemand te overzien.

De rechter corrigeerde op advies van de Raad van State onze burgemeesters wegens misbruik van hun bevoegdheden. Burgemeesters mogen zonder gerechtelijke procedure een drugspand sluiten. Een gezin die thuis hun verslaafde zoon probeerde te redden, dreigde hun woning te verliezen.

Ondernemers die actief probeerden drugs buiten hun zaak te houden en daarin een keertje faalden, zagen hun complete levenswerk en pensioen verdwijnen, doordat hun onderneming een half jaar of jaar werd gesloten. Een drugsincident werd een doodsvonnis voor de tent. Een ondernemer mocht zonderonderzoeksbevoegdheid proberen waar de politie met onderzoeksbevoegdheid faalt. 

Dit is compleet tegen het eigendomsrecht, onschuldpresumptie en eerlijk strafproces van die ondernemer in. Volledig los van de grondwet en de rechtsstaat. Hier heeft de Trias Politica geprobeerd de strijd tegen de drugsmaffia te privatiseren. Geen celstraffen voor de drugsmaffia, maar onteigening bij omstanders. Represailles in plaats van rechtspraak. Dit eist ook een tribunaal.

We zijn nu bijna twee jaar in een coronacrisis. Althans, soms is het een crisis, soms weer niet. Morgen start een avondlockdown, waarover weken is nagedacht, vanavond mocht u toch nog een keertje uit eten. Uw laatste avondmaal. Op het ene moment is haast geboden, op het andere moment nemen we een volle week inclusief het weekend om een OMT-advies uit te voeren. 

Als de stront echt aan de knikker is, gaan we niet dagen extra vergaderen. Dan gaan we niet eerst bejaarden en kwetsbaren vaccineren, maar beginnen we met de beroepsbevolking. Dan gaan we niet bij een recht lijntje omhoog dat begin september start pas eind november reageren. Dan sturen we niet op continue overbelasting van de zorg. Dan maken we niet dezelfde fouten als in 2020. 

Kinderen hebben wel melktandjes, maar geen melkcelletjes. Tegengesteld aan eerdere mededelingen kunnen ze besmet raken, het virus kopiëren en verder verspreiden. Ze ontwikkelen alleen bijna nooit de cytokinestormfase, waarbij je immuunsysteem je hart en longen aanvalt. Fijn dat Mark & Hugo die denkfout eindelijk toegeven. (2 april 2020).

Dit is crisismanagement met een traag besluitvormingsproces en een gebrek aan transparantie. De actieve informatieplicht uit artikel 68 van de grondwet, stemrecht van Kamerleden, het beantwoorden van Kamervragen of de wet openbaarheid van bestuur kan je niet jaren opzij zetten. De Ruttedoctrine is handig om aan de macht te blijven, maar eist toch ook een tribunaaltje.

Deze drie dossiers startten onschuldig met ontspoorde ambtelijke ambitie, criminaliteit of een virus. Daarna komen doofpotten, manipulatie en het loslaten van duizenden jaren oude democratische principes. Ze verwachten draagvlak en naleving bij burgers zonder informatie of inspraak. Het is hier de ene mens die in weelde leeft en hautain de andere mens uit een vergeten minderheid slacht. 

Het maakt niet meer uit hoe ver en hoe lang die minderheid wordt opgevreten, het maakt uit of deze eenlingen zich in de publieke opinie naar boven kunnen vechten voor een stukje aandacht voor hun situatie. Luctor et Emergo. Pure trial-by-media. Persvoorlichters zijn een wapen, het budget voor extern ingehuurde voorlichters verdrievoudigde. David vs. Goliath.

Onze politici accepteren dit gelaten. Het maakt ook niet meer uit hoeveel er fout gaat. Er past toch maar een enkele affaire op de voorpagina van een krant of weblog. Dat volgende baantje staat al klaar, zolang je maar loyaal naar de macht op camera alle klappen incasseert. Alle ellende wordt vanzelf oud, verdwijnt in de vergetelheid, slachtoffers zoeken het maar uit bij de voedselbank.

Graag een paar tribunalen voor deze kannibalen.