Geenstijl

Een soort vliegschaamte.

Vlieger en mission commander Stefan (nepnaam) was op van 20 september 2015 verantwoordelijk voor het bovenstaande precisiebombardement in Mosul, Irak, dat op precies de verkeerde mensen terecht kwam. Namelijk het onschuldige gezin van Basim Razzo, die overigens sinds kort **"teleurgesteld is dat Nederland vooralsnog niets voor hem wil doen. Hij hoopt op een gebaar van het kabinet voor zijn verwoeste leven." Het doelwit was een IS-bommenfrabriek, maar door "rammelende Amerikaanse inlichtingen" was er een "mix-up in targets". Onderstaand enkele keynotes uit het interview.

Interessante timing wel, dit. Het kabinet ontkende (lees: loog) jarenlang, bekende deze week toch dat "we" een burgerdoel geraakt hebben, en prompt worden er vliegers opgelijnd om hun verhaal te doen terwijl nabestaanden uit de coulissen komen om verhaal te hálen. Als we niet zo intens naïef waren, zouden we een vooropgezet PR-plan vermoeden van onze betrouwbare overheid. Enfin, citaten:

"Toen aan maanden van twijfel een einde werd gemaakt en Stefan hoorde wie hij had getroffen, werd hij fysiek niet goed. Dit ging tegen alles in waarvoor hij stond, vertelt de jachtvlieger in het boek Missie F-16 van Telegraaf-journalisten Olof van Joolen en Silvan Schoonhoven, dat vandaag verschijnt Het is voor het eerst dat een piloot die betrokken was bij aanvallen waarbij burgerdoden vielen, zijn verhaal buiten het jachtvliegerswereldje doet.

(...) Het was een officiële missie waarvan we al dagen van tevoren wisten dat we hem gingen doen. Ik was de mission commander, had de hele planning gedaan. Alles tot aan de debriefing was succesvol. Pas drie weken later kwam er een telefoontje uit Nederland naar Jordanië waar de Nederlandse F-16’s gestationeerd waren. „Ze zeiden van: ’Hé, die inzet van die en die datum... Er loopt een onderzoek in de VS. Het zou kunnen zijn dat we daar nog naar moeten kijken. Vanwege een vermoeden dat er een fout is gemaakt’. Op dat moment is er nog geen zekerheid."

"Na een paar maanden bleek dat het inderdaad een verkeerd doel was. Ergens zat een fout in het inlichtingenproces. Het bleek toch geen IS-doel, maar gewoon een huis. Een mix-up in targets. Je denkt: het zal toch niet? Ik werd misselijk toen ik het hoorde. Verschrikkelijk, ja. Ik voel me medeverantwoordelijk. Ik heb die bom gegooid en heb op de knop gedrukt. Ik heb levens beëindigd van mensen die er niks mee te maken hadden. Het is een klap in je gezicht. Het druist in tegen alles waarvoor je daar bent. We zijn er juist om de Iraakse bevolking te helpen.

(...)Op dat moment zag Stefan er nog geen gezichten bij. Hij had wel de dronebeelden gekeken op YouTube. Van boven zie je het huis van de familie Razzo oplichten in de nacht. Dan is er opeens een zwarte vlek. Lang bleef het voor Stefan ook drama in zwart-witbeelden, coördinaten en een rapport van het Openbaar Ministerie.

„Maar op een avond zat ik door te klikken op internet. Ik zag de foto en dacht: dat is mijn target. Op zo’n moment wordt het een soort zelfmarteling als je verder gaat kijken. Maar ik dacht: als ik nu wegkijk, is dat laf. Ik heb een halve familie uitgeroeid, om het maar cru te zeggen. Er was één vent die het wel had overleefd. Toen zag ik een naam en gezicht en een foto van de kinderen, genomen een dag voordat het was gebeurd. Even later heb ik daar dus een eind aan gemaakt. Ik heb twee nachten niet geslapen. Daarna gaat het leven verder."

Je zou je bijna afvragen hoe het eigenlijk gaat met de vlieger achter de bom die door een secundaire explosie 74 burgers het leven kostte omdat IS zonodig een bommenfabriek midden in een woonwijk neer moest zetten.