Geenstijl

De landelijke rellen in Frankrijk door de gele vestjes begonnen na een voorstel van Macron. In naam van het milieu zou brandstof in een paar jaar snel duurder worden en elektrische auto's kregen €6000 subsidie. Loonslaven en ondernemers die nog net hun hoofd boven water kunnen houden, zien hun mobiliteitskosten exploderen, zonder ooit van een gesubsidieerde elektrische auto te kunnen dromen. 

Mark Rutte neemt die filosofie in zijn klimaatakkoord klakkeloos over, met hetzelfde bedrag. Subsidie voor rijken, lasten voor de onderkant van de maatschappij. In Frankrijk sloeg toen de vlam in de pan. Minima kunnen het niet meer betalen om te gaan werken als ze afhankelijk zijn van een auto. Ga maar fietsen, want het duurzaamheidsplan voorziet niet in een verdubbeling van het openbaar vervoer.

De warmtepomp wordt op dezelfde manier opgedrongen. Eerst duurder aardgas om mensen te motiveren na te denken. Alsof die allemaal kunnen investeren in een alternatief. Daarna een gedeeltelijke subsidie voor overstappers. Ook in dat dossier mag iedereen eerst bloeden, en krijgen de eerste overstappers een fooitje die de kosten niet dekt. 

Voordat een woning mag dromen over een warmtepomp, wordt deze eerst volledig geïsoleerd en voorzien van een ventilatiesysteem dat warmte terugwint. Anders redt het lieve pompje het sowieso niet. Daarbovenop is vloerverwarming noodzakelijk omdat het pompje leunt op laagtemperatuurverwarming. De woning slopen en opnieuw beginnen is soms beter of goedkoper.

Het kabinet doet de transitie af als een financieel probleem, wat met het bijdrukken van fictief geld op te lossen is. Alleen zijn deze enorme kosten een representatie van een economisch probleem: namelijk hoe extreem arbeidsintensief deze operatie is. De huidige woningbouw stagneert door structureel personeelstekort. De bouwvakkers om dit klimaatakkoord uit te voeren bestaan niet.

De huizen die het afgelopen jaar van een warmtepomp zijn voorzien, kregen vaak een hybridesysteem dat op winterse dagen terugvalt op gas. Een volledig elektrisch systeem gaat een piekvraag op winterse dagen creëren, dagen waarop elektrische auto's ook al verdubbelen in energievraag, dagen waarop het aanbod van duurzame energie door gebrek aan zonlicht zielig is.

Het klimaatakkoord oreert over zonnepanelen en windmolens. De illusie wordt gewekt dat de combinatie van deze twee zorgt voor een gelijkmatige, continue en betrouwbare energieproductie die goed aansluit op de vraag. Het adagium is dat als de zon niet schijnt, de wind wel waait en omgekeerd. De aanname is onjuist, en sinds 2008 bekend als de badeendgrafiek.

Op een normale dag worden mensen wakker voordat de zon opkomt, en beginnen dan al met een energievraag, die niet duurzaam beantwoord wordt. Tegen de tijd dat de zon wel opkomt, draait de situatie om. Het aanbod van zonne-energie is in Californië al zo groot, dat de resterende energiebehoefte lager is dan 's nachts.

Zo lang duurzame energie een klein deel is van de energievoorziening, worden dit soort effecten opvangen door snel reagerende gasturbinecentrales. Andere energiecentrales zijn te traag, en dan ontstaat het risico dat energie tijdelijk wordt weggegooid. Als duurzame energie dominant wordt, kan er meer geproduceerd worden, dan er consumptie is. Duitsland zat vorig jaar april al op 85% van de vraag.

Alleen is er nog geen systeem opgenomen om gecontroleerd energie weg te gooien, tijdelijk op te slaan of panelen af te koppelen. Daarom wordt bij overproductie het elektriciteitsnet instabiel. Ons energiestelsel is nu nog volledig vraag-gestuurd. De afnemer bepaalt hoeveel energie er per moment wordt afgenomen, duurzame energie is aanbod-gestuurd. Die twee gaan botsen.

Een ander probleem zit aan het eind van de middag. De opbrengst van panelen keldert, de wind gaat niet altijd netjes waaien, terwijl de energievraag agressief stijgt. Iets wat nog erger gaat worden als straks massaal elektrische auto's bij thuiskomst aan de lader gaan. Hier moet de netbeheerder dagelijks een konijn uit de hoge hoed toveren.  

Dat kan alleen op een duurzame manier als elektrische energie op enorme schaal tijdelijk kan worden opgeslagen. Dat de piek van productie rond de lunch bewaard wordt voor de piek van consumptie aan het einde van de middag. Het klimaatakkoord vergeet op dit punt een noodzakelijke investering in accupakketten, van duizenden euro's per woning.

Dan blijft nog over dat de energievraag in de winter groter is dan zomers. Evenals de duurzame energieproductie in de zomer groter is dan in de winter. Deze twee effecten versterken elkaar. Een half jaar energie opslaan is onhaalbaar, de enige vorm van duurzame energie die op afroep beschikbaar is, zijn Noorse stuwmeren, dus eist dit akkoord dure investeringen in kabels.

Waarmee het patroon van importafhankelijkheid compleet wordt. Vraag gestuurde elektrische energie, accupakketten, elektrische auto`s, windmolens en zonnepanelen worden voornamelijk in het buitenland geproduceerd. Dit heeft een negatief effect op onze handelsbalans & werkgelegenheid en daarom een negatief effect op de langdurige houdbaarheid van dit klimaatakkoord.

De hiaten in dit klimaatakkoord maken haar onuitvoerbaar, onbetaalbaar en asociaal.