Geenstijl

"Alleen mensen die niets doen, maken geen fouten."

Megyn Kelly krijgt 69 miljoen dollar mee. Ze vroeg zich iets af, verontschuldigde zich voor die vraag, ging nog een keertje door het stof en het maakte allemaal niet meer uit. Ze gaf het zelf al aan, de wonden uit het verre verleden zijn te diep. Zij betaalt voor fouten van voor haar geboorte. De verborgen boodschap naar al haar collega's is duidelijk: Loop op eieren, deel je twijfels niet, ontwikkel geen eigen mening en accepteer gelaten iedere eis van iemand met lange tenen. 

De vraag van (toen nog) Megyn Kelly was simpel. Waarom is er tijdens de jaarlijkse viering van Halloween opgelegde segregatie? Waarom zou iemand zich niet mogen schminken om een nacht een ode te brengen aan Diana Ross? (die ooit doorbrak met een gigantisch kapsel) Zoals Luann de Lesseps deed, je ziet op de foto van haar instagrampost haar eigen huidskleur.

Nu “mag” dat niet meer, (zie alle reacties op dezelfde instagrampost). Maar in de jeugd van Megyn Kelly was het normaal dat mensen zich gingen verkleden, meestal andere kleding, soms ook andere huidskleur. Toen nog met alle respect. Mensen zouden zich weleens beledigd kunnen voelen, en dat moet we gaan voorkomen. Dat is echt een onhaalbaar doel, zoals kort uitgelegd door Rowan Atkinson en Stephen Fry.

Het is een beetje een herhaling van Roseanne Barr. Een dame die groot geworden is met hele zwarte schreeuwerige humor en haar carrière kon beëindigen met een enkele tweet. 1 fout. Haar staat van dienst is lang genoeg om de maatschappij te zien veranderen. Waar haar harde uitspraken eerst werden ontvangen als humor, wordt er nu gedacht in mensen die goed of fout zijn.

De Verenigde Staten hebben een verzuilde tijd gekend waar blanken alleen naar blanke artiesten luisterden, en vice versa. Is het niet mooi dat die pijlers in de samenleving zijn afgebroken? Met als kers op de taart fans die zich willen verkleden als hun favoriete artiest? Maar dat mag dan alleen een artiest zijn met je eigen huidskleur, anders ga je over een harde grens.

Bang dat adverteerders gebeld gaan worden neemt NBC prematuur afscheid om het businessmodel te beschermen. Beetje laat, want Megyn noemde in haar eerste uitzending voor NBC een zwart deel van Chicago een oorlogsgebied. Zo'n uitspraak kan je zoals The New Yorker hautain veroordelen, of kijken naar de onderliggende cijfers:

Dit jaar zijn daar al 435 mensen vermoord. In de afgelopen 365 dagen waren 377 slachtoffers zwart, 91 onbekend, 47 wit en 30 latino`s en twee Aziaten. De bevolking van Chicago is voor een derde zwart, maar in het mortuarium het dubbele. Volgens de FBI worden moorden op zwarten voor 89,3% gepleegd door andere zwarten. Allemaal ongewenste cijfers met een racistische lading.

Redenen om dat soort gevoelige cijfers hier maar niet te verzamelen. Laat maar liggen onder het tapijt, dan hoeft het niet in de doofpot. In plaats van kritiek op die geweldsexplosie, is er ruimte voor kritiek op de documentatie ervan. Achter het gordijn draait de gehaktmolen van drugsoorlogen voor kansarme jongeren rustig door. Vele “echte” oorlogen maken minder slachtoffers.

Het is dezelfde week dat tachtig UvA medewerkers opriepen om Jordan Peterson niet uit te laten praten. Nota bene, dat is dezelfde instelling die een kwart eeuw stond te applaudisseren als Diederik Stapel weer een scheet gelaten had. Sommige ideeën van Peterson zijn jaren geleden al bevestigd door het CBS: jonge vrouwen verdienen meer dan jonge mannen.

Kennelijk is een universiteit geen ruimte meer om een keer goed te luisteren naar een andere mening. Nee, zo iemand moet gepareerd worden in een schreeuwdebat in de hoop dat hij zijn punt niet kan maken. Politieke correctheid moet worden geassocieerd met vredig en braaf knikken, andere meningen gaarne met ruzie.

Oxford liet met enfant terrible Tommy Robinson al zien dat praten leidt tot nieuwe inzichten, zelfs als je het a priori compleet met die persoon oneens bent. Het is een manier om uit je eigen infobubbel te komen, je eigen denkbeelden ook op afstand te kunnen zien en out-of-the-box te denken. Je leert meer van andermans “fouten”, dan als mantra je eigen gedachten te herhalen.

Zelfs een foute mening heeft functie binnen een samenleving. Het ontmaskert mensen die nooit aan de macht moeten komen. Of geeft in ieder geval inzicht in andere gevoelens binnen de samenleving. Iets minder extreem geeft het mensen de kans hun gedachten aan peer review te onderwerpen en van elkaar te leren. 

Alleen mensen die niets doen, maken geen fouten. Deze censuur vanuit politieke correctheid of zelfcensuur vanuit angst gaat steeds meer leiden tot risicoloze praatprogramma's over koetjes en kalfjes. TV-diarree. Of verslaglegging die details weglaat om minderheden te beschermen, en daarmee politici de kans geven problemen niet meer te benoemen of na te denken over oplossingen.

Mensen die zich niet aan deze mores houden worden de deur gewezen. Of het nu Megyn Kelly, Rosanne Barr of over enkele dagen dit complete weblog is. De ruimte voor een eigen mening wordt steeds kleiner. Het doet mij verdriet dat Ebru Umar & Bas Paternotte hun congé kregen. Niet alleen een verlies van mensen, maar ook eentje van vrijheid.

U betaalt. Of in euro's, of in principes.