Geenstijl

Robert van de Griend van de Volkskrant is een beetje wat Tom Tates is bij het Algemeen Dagblad.

Een natte krant. Je weet niet of hij je compleet in de zeik neemt of dat-ie het allemaal bloedserieus meent. Dat is best knap en daar kun je ook wel een soort schoonheid in zien, maar bij Robert is het vooral onkunde. Er zijn namelijk twee verschillen tussen Robert van de Griend en Tom Tates. De laatste neemt zichzelf niet zo serieus en de eerste kan niet schrijven. Robert propt zichzelf in een slonzig jasje en dan speelt hij baasje. Hij zal vast een goede manager zijn, mooi iedereen zijn privékast in dirigeren als er moslims met AK's binnen komen zeilen, maar qua column is het niveautje Halina Reijn en dan kun je er maar beter mee kappen. Enfin, het gaat nu helemaal niet om Robert van de Griend, het gaat om de Volkskrant. Want na al die berichtgeving over de Noord/Zuidlijn in Amsterdam alsmede al die andere crack over 020 vraagt Robert zich af of zijn Amsterdamse krant met de Amsterdamse redactie en de dichtgetikte tunnelvisie op de Binnen-A10 nog wel Rotterdams genoeg is. "Is mijn eigen krant blind voor de stad die mij deels heeft gevormd? Valt mee. De redactie beschikt over een regiocorrespondent Zuid-Holland die geregeld in de Koopgoot belandt. En vorig jaar berichtte de krant nog over de zesentwintigste editie van de Roparun." Dat moet wel schijtlollige ironie zijn, maar Robert kennende - en dat doen we gelukkig niet - meent hij het serieus. De Rotterdammers horen het in ieder geval een keer van iemand die bij de Volkskrant werkt: er is een regiocorrespondent Zuid-Holland én vorig jaar berichtte de krant over de Roparun. Of jullie dan nu even jullie bek dicht willen houden met jullie larmoyante gejengel over Rotterdam.