Geenstijl

“Vroeger hingen we nog wel eens bij elkaar over de heg”, zucht Frans. “Luigi en ik. Beetje ouwehoeren. Maar sinds dat gedoe met Angela zijn we toch uit elkaar gegroeid.”

”Hij is het beu dat haar kinderen steeds hun bal in zijn tuin schoppen. Zijn de plantjes weer stuk. Zij zegt dat ie niet zo streng moet zijn. Ik zeg altijd: ‘Ah joh laat ze toch’, maar hij wordt er pissig van dat ik haar kant kies. ‘Laat ze lekker in jouw tuin kloten dan’, moppert ie dan. Met Angela praat ie nauwelijks meer. Sja. Je mag ‘t niet zeggen. Maar sinds we die Poolse en Tsjechische arbeiders tegenover ons hebben, is iedereen sowieso steeds narriger geworden. Die ruimen nooit hun eigen zooi op, pleuren hun vuilniszakken en hun halveliterblikken zo in de voortuin.. Ze komen ook niet op de buurtbarbecue dus je kan ze er niet eens op aanspreken. Ze werken keihard hoor, daar niet van. Elke ochtend om zes uur de deur uit. Maar ‘s avonds geen reet te doen dus dan wordt het zuipen van de verdiende centen. Met de herrie die er bij hoort. Ondertussen heeft Mark van de hoek zijn huis verhuurd aan een gezin uit Eritrea. Die doen dus de hele dag geen flikker. Die vent zit de hele dag op een bankje voor z’n deur. Uitkerinkje, denk ik. Vrouw in zo’n islamitische verpakking, kinderen laat op straat. En ook niet op de buurtbarbecue natuurlijk. Sebastiaan van nummer 39 heeft al drie keer de politie gebeld voor die kinderen. Doen helemaal niks. Beetje bakkeleien, maar oplossingen - ho maar. Nee jongens, het wordt er niet gezelliger op in de buurt. Je mag het niet zeggen hè, maar toen we nog met het oude buurtje waren, zonder die Oostblokkers en zonder die vreemde luchtjes in het portiek. Toen hadden we het nog wel eens gezellig op de buurtbarbecue. Maar ja. Tijden veranderen. De enigen die het nu nog leuk hebben, zijn die onverschillige vrijgezel en die warrige dronkaard van het einde van de straat. Verder valt de boel langzaam uit elkaar. “