Eddy Terstall. Filmmaker, PvdA'er, wereldreiziger, de Rooie Riefenstahl en allround prettig mens, houdt van tieten. En bier, maar liever wijn. Eddy vervangt vandaag de prozaïsche vrijdagpreek van Dominee Don Arturito van Amerongen.

Eddy spreekt z'n talen, Eddy is de Jordaan en Eddy is zijn reisverhalen. Eddy is gelukkig geen communist geworden maar wel een sociaaldemocraat in hart en nieren. De opa van Eddy is opgegroeid in een huis  met twaalf broers en zusters op een verdieping, waar nu een D66'er in het hele huis woont. Eddy is zelf ook een product van de sociale onderklasse. En Eddy is identiteitspolitiek beu. Eddy is Eddy, Eddy is niet een hele groep. Niet eens een hele groep Eddy's. Eddy is blank maar dat boeit Eddy niet. Ook niet dat je eigenlijk 'wit' moet zeggen'. Dat hoorde Eddy laatst, maat dat vindt Eddy geen belangrijk criterium. Dat heeft Eddy van huis uit mee gekregen. Gelukkig, zegt Eddy, dat ie dat heeft meegekregen. Dat kleur niet telt, maar karakter. En dat identiteit over jezelf gaat. En niet over jezelf en nog een hele club andere mensen.