Geenstijl

Pull up a chair vriendjes en vriendinnetjes want het wordt een lange dag discussiëren over de vraag of je het werk van een kunstenaar los mag zien van zijn polletieke overtuigingen. Het is namelijk zo dat leeslijstfavoriet en huisdichter des vaderlands van de 20e eeuw Lucebert tijdens zijn jonge jaren een NAZI was. Ja, dat leest u goed! Luceberdt ging vrijwillig bommen maken voor de moffen en schreef aan zijn vriendinnetje destijds (Tiny Koppijn, wat een geweldige naam voor een petite amie) het volgende: 'Vlak voordat ik vertrok, een dag daarvoor ben ik het huis uit geschopt en om welke reden? Omdat ik m'n boeken aan jullie geschonken heb. Ik mocht er nooit meer komen en de oude lui zelfs niet schrijven. Nu, dat vergemakkelijkt mijn leven hier, heimwee hoef ik dan tenminste niet te hebben en in deze omstandigheden is Duitsland nog meer mijn Wahlheimat. Dat ik veel boeken meegenomen heb is een waar geluk, 't is hier erg stil en dat doet de werken van zulke groten als Nietzsche en Goethe nog beter verstaan. Ik hoop dat hier veel lieve kleine kinderen zijn, daar houd ik zo van. Beloof je me te allen tijde stand te houden, nooit af te laten het goede en àl het schone te zoeken. Wij zijn heidenen, wij zijn daarom verplicht in schoonheid te leven! Vergeet 't niet! Wat ik onderweg al niet heb moeten horen over de Duitsers en over Hitler onze Führer! Doch niets kan mij erschüttern. Sieg Heil und Heil Hitler!' Ook was Lucebert niet bijzonder aardig voor het Oude Volk: * 'Eerst wanneer alle Germaansche stammen verenigd zijn zal de Jood geen gelegenheid meer hebben bloed tegen gelijk bloed op te zetten.'* und: 'De gehele Joodse leer der erfzonde en boetedoening is één grote groteske. Als vrouw heb jij, en als kunstenaar heb ik, de plicht de geest te verdiepen en ook daarnaast het lichaam te zuiveren.' Nouja, die zien we dus niet meer terug in de gesaniteerde deuglessen van Meester Bart. Goed, het is misschien maar beter om eerst als Nazi te mislukken en dan een grote schilder te worden dan andersom.